ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ขีดเส้นดวงชะตา กับเวลา1นาที
ขีดเส้นดวงชะตา กับเวลา1นาที
ศีล
อะไรกัน แค่ผมไม่ได้มองมันไปแค่เสี้ยววินาที เวลาของระเบิดมันก็เดินไปถึงไหนต่อไหนจน
ตอนนี้ มันเหลือเวลาแค่50วิเท่านั้น ผมคิดอะไรไม่ออกเลย แล้วจู่ๆผมก็ลอยเข้าไปในกลุ่มควันสีขาวที่แสนอ่อนนุ่ม
มันค่อยๆพยุงตัวผมเข้าไป ผมเข้าไปที่นั้น มันเป็นดินแดนสีขาวที่ดูสวยงาม ไร้ผู้คน ลมเย็นอ่อนๆพัดมากระทบกับหน้าผมอย่างแ่ผ่วเบา
นั้น! ผู้หญิงชุดขาวอย่างกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย เขาขี่เมฆที่ดูนุ่มละเอียดมาทางผม นี่ผมลืมอะไรไปรึเปล่า ใช่สิ!!! ผมมีงานต้องทำ ผมต้องเอาระเบิดไปทำลายที่ไหนซักแห่ง แต่ระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นี้ ผู้หญิงคนนั้น ก็ปรี่เข้ามาหาผมจนถึงตัวแล้ว
"คุณคือใคร แล้ว..ที่นี้ที่ไหน"ผมถามผูหญิงคนนั้นเผื่อว่าเธอจะสามารถบอกผมได้ แล้วเธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ที่นี้เป็นคนละมิติกับโลกของคุณ ฉันคือ เทพธิดา1องค์ใน10มีชื่อว่าเคียน่า"เขาแนะนำตัวอย่างเสร็จสับ
"แล้ว ผมจะกลับไปได้ยังไง"ผมถามเธอ
"ที่ฉันพาคุณมาที่นี้ เพราะองค์เคียวรินนางฟ้าผู้ค่อยดูแลสวรรค์เขตท้องฟ้าต้องการช่วยเหลือคุณ"เขาพุด
"ช่วย แล้วท่านจะช่วยมยังไง?"
"แค่คุณโยนมันออกไปนอกตัวเครื่องบินแค่นั้นแล้วเราจะช่วยคุณ"เคียน่ากล่าว
"แล้วสะเก็ตระเบิดมันจะไม่ตกไปโดนชาวเมืองข้างล่างหรอ"มถามอย่างสงสัย
"เรารับรองว่า มนุษย์ทุกคนจะปลอดภัย"
เคียน่าพูด พลางถอยออกไปแล้วผมก็หลุดออกมาจากกลุ่มควันนั้น
ทันทีที่ศีลหลุดออกจากต่างมิติแล้วเขาก็ก้มหน้ามองที่หน้าปัดนาฬิกาปรากฎว่ามันยังเป็นเวบาเดิมอยู่เขาก็รีบตะโกนบอกนักบินพลางออกว่ิงไป
"นักบินครับ ช่วยเปิดประตูหลังให้ที!!"
"ห่ะ!!?"นักบินงง
"เร็วเข้า"คราวนี้เป็นมาวินที่เป็นคนตะโกนแทน
ศีลวิ่งมาเกาะที่ประตูหลังมือที่ว่าง และอีกมือหนึ่งทีี่ถือระเบิดก็กำลังทำท่าปาออกไป
"เฮ้ยศีล ถ้าแกปาออกไปสเก็ตระเบิดมันจะโดนบ้านข้างล่างนะ"มาวินค้าน
"เชื่อฉัน มันคือวิธีเดียว"ศีลพูดจบก็ปาออกไปจากตัวเครื่องบิน
มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกมาก พอระเบิดถูกโยนออกไปเมฆก็เข้ามาคลมระเบิดจนมองไม่เห็นแม้เงา แล้วก็ไม่เห็นวี่แววมันเลย
"เป็นไปได้ไง ลูกระเบิดหายเข้าไปในกลุ่มเมฆ"มาวินเอ่ย
"อย่าเพิ่งสงสัยอะไรตอนนี้ รีบปิดประตูเครื่องก่อนไม่งั้นพวกเราโดนดูดออกไปตายกันหมดแน่!!"ผู้กองพูดพร้อมทำท่าเหมือนตัวจะลอยออกไปได้อยู่แล้ว
"งั้นปิดประตูเลย!!"ดินแดนตะโกนไปที่ห้องเครื่อง
"ฟือ...."
"ปัง......"
แล้วประตูเครื่องบินก็ปิดลง พร้อมกับเรื่องอันตรายที่ปิดฉากเช่นกัน...
.................................................................................................................................................................
เป็นไงบ้าง สนุกกันมั้ย ชอบรึเปล่า คุณสามารถติดตามตอนต่อไปต่อได้พรุ่งนี้ค่ะ อย่าลืมเม้นด้วยนะ>_<
ขอบคุณค๊าา ~_~
อะไรกัน แค่ผมไม่ได้มองมันไปแค่เสี้ยววินาที เวลาของระเบิดมันก็เดินไปถึงไหนต่อไหนจน
ตอนนี้ มันเหลือเวลาแค่50วิเท่านั้น ผมคิดอะไรไม่ออกเลย แล้วจู่ๆผมก็ลอยเข้าไปในกลุ่มควันสีขาวที่แสนอ่อนนุ่ม
มันค่อยๆพยุงตัวผมเข้าไป ผมเข้าไปที่นั้น มันเป็นดินแดนสีขาวที่ดูสวยงาม ไร้ผู้คน ลมเย็นอ่อนๆพัดมากระทบกับหน้าผมอย่างแ่ผ่วเบา
นั้น! ผู้หญิงชุดขาวอย่างกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย เขาขี่เมฆที่ดูนุ่มละเอียดมาทางผม นี่ผมลืมอะไรไปรึเปล่า ใช่สิ!!! ผมมีงานต้องทำ ผมต้องเอาระเบิดไปทำลายที่ไหนซักแห่ง แต่ระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นี้ ผู้หญิงคนนั้น ก็ปรี่เข้ามาหาผมจนถึงตัวแล้ว
"คุณคือใคร แล้ว..ที่นี้ที่ไหน"ผมถามผูหญิงคนนั้นเผื่อว่าเธอจะสามารถบอกผมได้ แล้วเธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน
"ที่นี้เป็นคนละมิติกับโลกของคุณ ฉันคือ เทพธิดา1องค์ใน10มีชื่อว่าเคียน่า"เขาแนะนำตัวอย่างเสร็จสับ
"แล้ว ผมจะกลับไปได้ยังไง"ผมถามเธอ
"ที่ฉันพาคุณมาที่นี้ เพราะองค์เคียวรินนางฟ้าผู้ค่อยดูแลสวรรค์เขตท้องฟ้าต้องการช่วยเหลือคุณ"เขาพุด
"ช่วย แล้วท่านจะช่วยมยังไง?"
"แค่คุณโยนมันออกไปนอกตัวเครื่องบินแค่นั้นแล้วเราจะช่วยคุณ"เคียน่ากล่าว
"แล้วสะเก็ตระเบิดมันจะไม่ตกไปโดนชาวเมืองข้างล่างหรอ"มถามอย่างสงสัย
"เรารับรองว่า มนุษย์ทุกคนจะปลอดภัย"
เคียน่าพูด พลางถอยออกไปแล้วผมก็หลุดออกมาจากกลุ่มควันนั้น
ทันทีที่ศีลหลุดออกจากต่างมิติแล้วเขาก็ก้มหน้ามองที่หน้าปัดนาฬิกาปรากฎว่ามันยังเป็นเวบาเดิมอยู่เขาก็รีบตะโกนบอกนักบินพลางออกว่ิงไป
"นักบินครับ ช่วยเปิดประตูหลังให้ที!!"
"ห่ะ!!?"นักบินงง
"เร็วเข้า"คราวนี้เป็นมาวินที่เป็นคนตะโกนแทน
ศีลวิ่งมาเกาะที่ประตูหลังมือที่ว่าง และอีกมือหนึ่งทีี่ถือระเบิดก็กำลังทำท่าปาออกไป
"เฮ้ยศีล ถ้าแกปาออกไปสเก็ตระเบิดมันจะโดนบ้านข้างล่างนะ"มาวินค้าน
"เชื่อฉัน มันคือวิธีเดียว"ศีลพูดจบก็ปาออกไปจากตัวเครื่องบิน
มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกมาก พอระเบิดถูกโยนออกไปเมฆก็เข้ามาคลมระเบิดจนมองไม่เห็นแม้เงา แล้วก็ไม่เห็นวี่แววมันเลย
"เป็นไปได้ไง ลูกระเบิดหายเข้าไปในกลุ่มเมฆ"มาวินเอ่ย
"อย่าเพิ่งสงสัยอะไรตอนนี้ รีบปิดประตูเครื่องก่อนไม่งั้นพวกเราโดนดูดออกไปตายกันหมดแน่!!"ผู้กองพูดพร้อมทำท่าเหมือนตัวจะลอยออกไปได้อยู่แล้ว
"งั้นปิดประตูเลย!!"ดินแดนตะโกนไปที่ห้องเครื่อง
"ฟือ...."
"ปัง......"
แล้วประตูเครื่องบินก็ปิดลง พร้อมกับเรื่องอันตรายที่ปิดฉากเช่นกัน...
.................................................................................................................................................................
เป็นไงบ้าง สนุกกันมั้ย ชอบรึเปล่า คุณสามารถติดตามตอนต่อไปต่อได้พรุ่งนี้ค่ะ อย่าลืมเม้นด้วยนะ>_<
ขอบคุณค๊าา ~_~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น