โกดังเก็บเบ็ด

ลำดับตอนที่ #5 : Zone C-5 : สี่หญิงงามผู้พลิกแผ่นดิน "จันทร์หลบโฉมสุดา"

     "จันทร์หลบโฉมสุดา ความงามที่ทำให้แม้แต่ดวงจันทร์ยังต้องหลบเลี่ยงให้"  (a face that would make the full moon hide behind the clouds)

4. เตียวเสี้ยน อรไทผู้ไร้บุคคลจริงแห่งสามก๊ก (Diao Chan)

     คนที่สี่และคนสุดท้ายแล้วขอรับ ท่านหญิงเตียวเสี้ยนผู้ไร้ตัวตนจริงในประวัติศาสตร์นั่นเอง (ซึ่งเรื่องนี้ทำเอาข้าน้อยต้องกลับไปอ่านสามก๊กกับพงศาวดารจีนของเฉินโซ่วอยู่ตั้งสี่สิบนาที)

     ต้องเข้าใจกันก่อนนะขอรับ ว่าสามก๊กที่ท่านหญิงเตียวเสี้ยนได้ไปโลดแล่นอยู่นั้น มีอยู่สองแบบ หนึ่งคือแบบวรรณกรรมที่หลายๆท่านรู้จักกันดี สองคือแบบประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้นจริง

     เพราะนิยามของเรื่องสามก๊กฉบับวรรณกรรมก็คือ "จริงสาม เท็จเจ็ด" หรือก็คือ หลอกว้านจง (ผู้แต่งเรื่องสามก๊กฉบับวรรณกรรม) ได้นำประวัติศาสตร์ไปต่อเติมเอง จนเกิดมาเป็นวรรณกรรมจีนเรื่องสามก๊กอย่างที่เราเห็นกัน

     ซึ่งนางเอกของเราในคราวนี้ ไม่มีหลักฐานว่ามีตัวตนจริงอยู่ในประวัติศาสตร์ขอรับ (แต่ก็ไม่แน่นะเอ้อ) การพูดถึงแม่นางเตียวเสี้ยนในครั้งนี้ จะพูดถึงในเรื่องของวรรณกรรมแทน

     และด้วยความโด่งดังของแม่นาง ประวัติจึงยาวเหยียด...กว่าข้าน้อยจะย่อออกมาได้นี่ทำเอากระอักโลหิตเพราะอวัยวะภายใน (สมอง) บอบช้ำอย่างหนัก

     "เตียวเสี้ยน" เป็นลูกบุญธรรมของ "อ้องอุ้น" ขุนนางที่แสนจะจงรักภักดีต่อราชวงศ์ฮั่น ที่ขณะนั้นกำลังตกอยู่ในยุดเสื่อม เพราะ "ตั๋งโต๊ะ" ผู้ฉวยโอกาสขณะที่ราชสำนักวุ่นวาย ทำทีมาช่วยเหลือกษัตริย์น้อย แต่เจ้าตัวดันเตะโด่งกษัตริย์น้อยนั้นตกจากบัลลังก์ซะงั้น

     ยังไม่พอ ยังขับไล่อดีตกษัตริย์น้อยและพระมารดานั้นออกไปนอนวัดร้าง ทั้งยังบังคับให้ทานยาพิษ ตายเสียเดี๋ยวนั้นเลย (แหม ถึงจะร้าง แต่วัดก็คือวัดนะขอรับ!)

     จากนั้นก็แต่งตั้ง "หองจูเหียบ" น้องชายของตนขึ้นเป็นกษัตริย์แทน ตั้งชื่อว่า "เหี้ยนเต้" (คล้ายๆคำว่า เหี้ยนแล้วเด้ เลยนะขอรับ) แต่ผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลัง แต่ดันบงการแบบที่ที่มีแสงไปสปอร์ตไลท์ส่องลงมาอย่างเจิด ควบคุมอำนาจไว้ในมือเสร็จสรรพ นั้นก็คือตั๋งโต๊ะนั่นล่ะ

     ที่อยู่ในทีมของตั๋งโต๊ะหลักๆ ก็มี "ลิยู" กุนซือเจ้าเล่ห์ และ "ลิโป้" ขุนศึกผู้เก่งกาจ ที่ซื้อมาด้วยเงินทองและม้าในตำนาน เซ็กส์เธาว์ เมื่อตรงหน้าที่กองไว้คืออำนาจ ลิโป้จึงมอบคำตอบด้วยการฟันฉับ บั่นคอพ่อเลี้ยงคนเก่าขาดกระเด็น หอบกลับไปฝากตั๋งโต๊ะ

พร้อมตำแหน่งลูกเลี้ยงของตั๋งโต๊ะอีกด้วย (- -;;)

     อ้องอุ้นผู้ภักดีออกแนว "หนูรับไม่ด้าย" ได้ไปร้องไห้ในสวน ฝ่ายลูกสาวที่สงสารจับใจจึงอยากช่วยพ่อเลี้ยงของตน อ้องอุ้นจึงออกอุบาย ในการร่วมมือของเตียวเสี้ยนที่อาสาจะมากู้ชาติบ้านเมืองให้ ขณะเจ้านางประกาศอย่างห้าวหาญ "ข้าจะฆ่ามันเองค่ะ!!"

     เริ่มแผนการ

     เริ่มจากชวนลิโป้มาทานเหล้าที่บ้าน แน่นางเตียวเสี้ยนก็เอาเหล้ามาเสิร์ฟ...และแหม ทันทีที่ลิโป้ได้พบได้เจอความงามของแม่หญิงเท่านั้นแหละขอรับ แม่ทัพผู้เก่งกล้าก็ตกหลุมรัก ขึ้นไม่ไหว เธอใช่... (ผิดแล้วขอรับบ!) ขอรับ และเมื่อลิโป้แสดงอยา่งออกหน้าออกตาว่าสนใจในตัวของแม่นางเตียวเสี้ยนเหลือเกิน อ้องอุ้นมากเล่ห์ก็ยกให้ซะเดี๋ยวนั้น และแม่ทัพลิโป้ก็กลับบ้านไปพร้อมรอยยิ้ม

     ต่อมาก็เชิญท่านตั๋งโต๊ะมาร่วมงานเลี้ยง พลางพร่ำพรรณนาถึงความงดงามของบุตรีของตน ว่างดงามเสียดวงจันทร์ยังอาย และตั่งโต๊ะก็เชื่อด้วยนะว่าความงามของแม่นางเตียวเสี้ยนทำให้ดวงจันทร์หลบหนี แล้วอ้องอุ้นก็ยกเตียวเสี้ยนให้ตั๋งโต๊ะทันทีทันใด

     วันรุ่งขึ้น ลิโป้ก็มาหาอ้องอุ้นด้วยความเริงร่า หากอ้องอุ้นกลับตีหน้าเศร้า บอกกับลิโป้ว่า "ข้าเสียใจด้วยท่านลิโป้ แต่เมื่อคืนที่ท่านตั๋งโต๊ะได้มาร่วมงานเลี้ยง พบเจอความงามของเตียวเสี้ยนและเกิดถูกใจขึ้นมา พากลับไปแล้ว ข้าเองก็ทำอะไรมากไม่ได้"

     ได้ยินดังนั้น ลิโปก็รีบตะบึงไปหาตั๋งโต๊ะ ก็พบเตียวเสี้ยนอยู่ตรงนั้นด้วย ฝ่ายแม่นางที่เห็นลิโป้มา ก็หันไปตีหน้าเศร้า (ที่เพิ่งเฟคขึ้นมาสดๆร้อนๆ) ลิโป้ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กำมือแน่น แล้วกลับบ้านไปด้วยใจทุกข์ระทม

     และแผนการก็ดำเนินมาเกือบถึงฉากไคล์แม็กซ์ ยอดหญิงงามของเราได้ดอดไปพบลิโป้ที่สวนขณะที่ตั๋งโต๊ะไปประชุม แม่นางเอ่ยกับแม่ทัพด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย "ท่านลิโป้ ได้โปรดลืมข้าไปเถิด ข้าสูญสิ้นทุกอย่างแล้ว ข้าขอให้ท่านพบสตรีที่เพริศพร้อมยิ่งกว่าข้าเสียเถิดค่ะ..." ว่าแล้วแม่นางก็ทำท่าว่าจะกระโดลงน้ำไป

     ลิโป้ที่แทบจะดึงเตียวเสี้ยนมากอดไว้แนบอกไม่ทันปลอบเตียวเสี้ยน ในขณะนั้นเอง ตั๋งโต๊ะก็เดินมาพบฉากบาดตาบาดใจ เตียวเสี้ยนก็รีบส่งสายไปขอความช่วยเหลือไปยังตั๋งโต๊ะ (อย่างเฟคๆ) ทันที

     ตั๋งโต๊ะเห็นแล้วก็กริ้ว คว้าหอกมาพุ่งด้วยท่าทางมาดแมนเหมือนนักกีฬาพุ่งหลาว แน่ล่ะ ลิโป้รีบกระเด้งออกจากที่ตรงนั้น ขึ้นมาแล้วตะบึงหายไปราวกับเป็นชู้แล้วถูกจับได้ (?)

     ได้ทีเตียวเสี้ยนก็เข้าไปร้องห่มร้องไห้แนบอกตั๋งโต๊ะ "ฮือ ท่านตั๋งโต๊ะ ลิโป้นั้นพยายามๆจะขืนใจข้า แต่ข้าไม่ยอม แต่ก็สู้ท่านลิโป้ไม่ได้ แต่ว่าข้ามีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงเขา ให้ทำเรื่องบัดสีเยี่ยงนั้น ข้า...ข้า ฮืออออออ" ได้ยินดังนั้น ตั๋งโต๊ะก็ผูกใจเจ็บลิโป้ตั้งแต่นั้นมา

     วันต่อๆมา ลิโป้ได้มาหาตั๋งโต๊ะด้วยกิจธุระบางประการ ก็ยังไม่วาย แอบส่งสายตาไปให้แม่เทพธิดาดวงจันทร์ จนตั๋งโต๊ะออกอาการหึงหวง เอ่ยปากไล่ลิโป้ดังหมูหมา ขุกศึกผู้มากฝีมือได้ยินก็ไม่พอใจ ออกอาการกระฟัดกระเฟียด เดินออกมาจากจวนของตั๋งโต๊ะด้วยท่าทางฉุนเฉียว ลิยู กุนซือฉลาดแกมโกงได้ทราบเรื่องเข้า และหลังจากประมวลผลได้แล้ว ก็เดินไปบอกตั๋งโต๊ะว่า

     "ท่านตั๋งโต๊ะ ท่านยกแม่นางเตียวเสียนให้ลิโป้เสียเถิด อย่างไรลิโป้ก็สำคัญกว่าในตอนนี้ ผิดใจกันขึ้นมาจะยุ่งเสียเปล่าๆ"

     ตั๋งโต๊ะเองก็คิดเช่นนั้น จึงนำเรื่องนี้ไปบอกเตียวเสี้ยน ฝ่ายหญิงงามได้ยินดังนั้นก็เชิญองค์เจ้าแม่กาลี เอ๊ย! วิญญาณนักแสดงระดับฮอลลีวูดยังอายมาประทับร่าง บีบน้ำตาแล้วพูดอย่างขมขื่น "ถ้าท่านจะให้ข้าทำเรื่องบัดสีผิดจารีตเช่นนั้น! ข้าขอตายเสียดีกว่า!"

     ยังไม่พอ แม่หญิงยังคว้าดาบของตั๋งโต๊ะมาจ่อคอ เตรียมเชือดคอหอยตัวเอง แน่ล่ะ ตั๋งโต๊ะที่เจอไม้นี้เข้าไปตะลีตะลานปลอบเตียวเสี้ยนว่าจะไม่ทำอย่างนั้นหรอก แล้วก็ออกมาบอกลิยูว่า

     "ไม่ได้หรอกลิยู เตียวเสี้ยนก็เมียเรา ลิโป้ก็ลูกเรา จะให้แม่แต่งกับลูกได้ยังไง" ลิยูได้ฟังดังนั้นก็นึกปลง ก่อนจะพึมพำเบาๆ

     "เราจะได้ตายหมู่กันก็คราวนี้ล่ะ"

     หลังจากนั้นตั๋งโต๊ะก็สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับลิโป้มาเรื่อยๆ ฝ่ายลิโป้ก็ได้แต่อดกลั้น และในที่สุดก็ถึงฉากไคล์แม็กซ์ เมื่ออ้องอุ้นตัดสินใจจะเผด็จศึก แถมยังชวนลิโป้เข้าร่วมแผนการในครั้งนี้เสียด้วย (เอาล่ะสิ) 

     เริ่มจากออกอุบายว่ามีการประชุมครั้งใหญ่ เห็นว่าจะเป็นเรื่องการสละราชบัลลังก์ (อันนี้ผู้เขียนก็มิทราบว่าตั๋งโต๊ะเชื่อได้ยังไงว่าน้องชายตัวเองจะสละราชบัลลังก์) ตั๋งโต๊ะก็เต้นผางเป็นเจ้าเข้า บึ่งไปที่ท้องพระโรงด้วยความเร็วเหนือแสง (?)

     และแน่นอน ในท้องพระโรงมีขุนนางเต็มไปหมด ตั๋งโต๊ะคงจะไม่แปลกใจถ้าขุนนางที่ว่าไม่ได้ยืนถืออาวุธครบมือ (เอ่อ...ข้าน้อยคิดว่ามันจะเป็นกระบี่มากกว่านะขอรับ//เถียงกับตัวเอง) หันไปมองอ้องอุ้นที่ยืนอย่างเด่นเป็นสง่าดุจมีไฟสปอร์ทไลต์ส่องมาที่ตรงกลาง

     "นี่มันอะไรน่ะท่านอ้องอุ้น"

     "อะไรน่ะหรือ ก็ความตายของเจ้าไงล่ะ!! พวกเรา ประหารรรร!!"

     "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ลิโป้ เมิงอยู่หน๊ายยยยยยยยยย" (ถึงกับแต๋วแตกเลยนะขอรับ...)

     "อยู่นี่ขอรับท่านพ่อ" พูดรายงานตัวจบ ลิโป้ก็ซัดทวนทะลุคอหอย เป็นอันว่าจบสิ้นความเลวของตั๋งโต๊ะแต่เพยงเท่านี้ ว่าแต่ ลิโป้ครับ แทงครั้งเดียวตายนี่มันไม่สะใจข้าน้อยเลยอ่ะขอรับ (?)

     มาต่อกันที่เรื่องของที่มาฉายาของเตียวเสี้ยนกันต่อ

     ย้อนกลับไปในค่ำคืนที่อ้องอุ้นได้เชิญตั๋งโต๊ะมาร่วมงานเลี้ยง ขณะที่ขุนนางผู้ภักดีพร่ำพรรณนาน้ำลายแตกฟองถึงความงดงามของลูกสาวนั้นเอง

     ก็แหม ถึงจะเป็นตั๋งโต๊ะ แต่ก็ไม่ได้มีญาณหยั่งรู้นี่หว่าถึงจะรู้ว่าคืนวันนั้นมีจันทรุปราคาพอดิบพอดี ซึ่งนั่นก็อยู่ในการคาดการณ์ของอ้องอุ้นด้วย เมื่อแม่นางเผยโฉมออกมา เจ้าจันทราก็หนีเข้ากลีบเมฆา ทำให้ตั๋งโต๊ะเชื่ออย่างจริงจังว่า แม่นางโฉมสุดานี้ งดงามเสียจนดวงจันทร์ต้องเบือนหน้าหนีเข้ากลีบเมฆ (แหม่ ข้าน้อยเพิ่งรู้ว่าดวงจันทร์มีหน้าด้วย-"-?)

     เรื่องของแม่นางเตียวเสี้ยนนี้คงจะยืนยันคำพูดของไซซีได้ดี ว่าผู้หญิงแค่ใช้มารยานิดๆหน่อยๆ ผู้ชายก็ถวายหัวทำให้แล้ว และความสวยประหารที่มีเลเวลสูงล้นฟ้าของแม่นาง ก็ามารถประหารปีศาจกาลีแห่งฮั่นได้ขอรับ!!

     ข้าน้อยคือบุคคลที่สนับสนุนให้ผู้คนใช้ความงามของตนให้เป็นประโยชน์ขอรับ!

     ก็เป็นอันว่าจบซีรี่ยส์สาวงามแล้วนะขอรับ ก็อยากให้ทุกท่านนั้นได้รับความรู้บ้างไม่มากก็น้อย ถ้าเกิดข้าน้อยขยันอีก เดี๋ยวก็จะมีซีรี่ยส์ที่เป็นสาระเช่นนี้โผล่มาแน่นอนขอรับ!?



ขอบคุณภาพเตียวเสี้ยน จากเพจ 10_CM(Fanpage)