คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ❥ Chapter 5
CHAPTER 5
"อี้ชิง...กลับไปคราวนี้ม๊าฝากดูน้องด้วยนะลูก" อาม๊าของอี้ชิงตามมาส่งลูกชายถึงสนามบิน
"ครับม๊า...อยู่ที่นี่ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ป๊าด้วย..."
"ป๊ารู้แล้ว รีบไปเรียนปีสุดท้ายให้จบแล้วกลับมาบริหารบริษัทของเราให้ดังไปทั่วเอเชียกันดีกว่านะ" อาป๊าพูดอย่างอารมณ์ดี
"ครับ แล้วก็อย่าใจอ่อนซื้อกระเป๋าให้ม๊าบ่อยๆนะ...มันรกบ้าน" อี้ชิงยิ้มทะเล้นใส่คนเป็นแม่
"เอ๊ะ! เจ้าลูกคนนี้นี่ ไม่น่าล่ะฉันถึงรักป๋ายเซียนมากกว่า" อาม๊าสะบัดหน้างอน
ไปทางอื่นและพูดพาดพิงถึงลูกชายคนเล็กที่อยู่เกาหลี
"ฮ่าฮ่า ขอโทษครับ อาม๊ารู้แล้วรึยังว่าป๋ายเซียนมีชื่อใหม่แล้วนะ..."
"จริงเหรอ? น้องมีชื่อใหม่แล้วเหรอ? ใครตั้งให้ล่ะ? แล้วชื่ออะไร?" อาม๊ารัวเป็นชุด
"จริงครับ ผมเป็นคนตั้งให้เอง....ชื่อแบคฮยอน บยอนแบคฮยอน"
✯
ชานยอลบึ่งรถออกมาเพื่อตามหาตัวลู่หาน เขาท่องไปตามที่อยู่ที่ได้มาวันนี้ แต่ไปมาจะทั่วเมืองอยู่แล้วก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอลู่หานเลยซักนิด
"ตายๆ กูจะเจอมั๊ยเนี่ย เด็กคนเดียวทำไมมันหายากจังวะ!" บ่นออกมาอย่างหัวเสีย ตอนนี้ร่างสูงจอดรถ แล้วตัดสินใจพลิกเอกสารที่มีข้อมูลของสถานที่ที่คาดว่าลู่หานจะไปซ่อนตัวอยู่ขึ้นมาดู
"เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน!" ตัดสินใจพลิกกระดาษมั่วๆแล้วจิ้มมาที่อยู่นึง
คอนโดโซลทาวน์...?
ลองไปดูแล้วกัน
ชานยอลจอดรถที่ด้านล่าง แล้วรีบขึ้นลิฟต์มายังห้องเป้าหมาย
'940'
'OS'
โอเอส?
|
ก๊อก! ก๊อก!
เคาะประตูตามมารยาทนิดหน่อยแล้วรอ
"นาย..." คนข้างในเปิดประตูออกมาแล้วทำหน้าตกใจนิดหน่อย
"สวัสดี นายรู้จักเสี่ยวลู่หานรึเปล่า นายเห็นเข..."
"นายนี่เองที่เอาตัวพี่ลู่หานไป เขาอยู่ไหนบอกมานะ" เจ้าของห้องพูดเสียงเบา
แต่ว่าทางดูร้อนรนมาก
น่ารักมาก
เสียงเบามาก
หน้าก็นิ่งมาก
แปลกคน =_____=
ตกลงเขาเป็นห่วงกันจริงป่ะวะ?
"ฉันก็กำลังตามหาตัวเขาเหมือนกัน" ลองทำเสียงนิ่งๆดูบ้าง สนุกจังเลย อิอิ(?)
"งั้นเหรอ...เจอเขาบอกฉันด้วย ขอบคุณมาก" ว่าจบก็จะปิดประตู แต่อีกคนดึงไว้ก่อน
"นี่...ฉันชื่อปาร์คชานยอล"
"เหรอ บอกฉันทำไมล่ะ"
อ้าว! น่ารักซะเปล่า กวนตีนนะครับเนี่ย -_____-
"อยากบอกครับ เข้าไปข้างในได้รึเปล่า?" ชานยอลเปลี่ยนเรื่อง
"จะถือว่าเป็นคนที่ช่วยตามหาพี่ลู่หาน...เข้ามาสิ"
"อยู่คนเดียวเหรอ?" ร่างสูงนั่งที่โซฟา
"ตอนแรกอยู่สองคน แต่ตอนนี้อยู่คนเดียว" ตอบออกมาพร้อมนั่งบนเก้าอี้อีกตัว
"อยู่กับใคร?"
"ลู่หาน"
"ชื่ออะไร?"
"ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย?"
"อยากรู้..." ร่างสูงแกล้งทำหน้าหงอย
"เซฮุน"
"อ่า แล้วนายอายุเท่าไหร่ล่ะ?"
"ไม่รู้"
"อ้าว!"
"จำไม่ได้" เซฮุนทำหน้าหน่ายๆแล้วหลับตาลง
"นายอยู่ชั้นอะไรแล้วล่ะ?"ชานยอลยังถามไม่เลิก
"มอปลายปีสอง"พูดทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
"เหมือนแบคฮยอนเลย..." ร่างสูงพึมพำออกมา
"ห๊ะ? นายรู้จักแบคฮยอนด้วยเหรอ? ใช่แบคฮยอนที่ดื้อ ชอบก่อเรื่อง แล้วก็ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงรึเปล่า?" เซฮุนถาม
อืม...เป็นชุด
ชัดเลยครับงานนี้
"ใช่ =_____= ฉันว่านายคงจะสนิทกับแบคฮยอนพอตัวเลยใช่มั๊ย?"
"อืม ฉันเป็นเพื่อนสนิทของแบคฮยอนแล้วก็เทาด้วย"
"ตอนนี้แบคฮยอนอยู่ที่บ้านของ...เอ่อ...ของเพื่อนฉัน" ร่างสูงบอก
"จริงเหรอ งั้นพาฉันไปหาแบคฮยอนหน่อย ตอนนี้ได้มั๊ย?"
"ไปสิ ป่านนี้คงกำลังนั่งเป็นหมาหงอยอยู่ในห้อง..."
"นายอย่าว่าเพื่อนฉันแบบนั้นสิ" เซฮุนเอ็ด
"โทษที ฮ่าฮ่าฮ่า" ชานยอลหัวเราะอย่างร่าเริง
"แบคฮยอนนน" ผู้เป็นเพื่อนเรียก
"หืม...? ซะ...เซฮุน! มาได้ไงน่ะ!" แบคฮยอนโผล่หน้าออกมาเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู
"ชานยอลพามา" ตอบเรียบๆแล้วเดินเข้าไปกอดเพื่อนตัวเล็กด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง
"ฉัน...กลัว..." ร่างเล็กบอกเสียงอ่อยเมื่อได้รับอ้อมกอดของเพื่อนรัก สิ่งที่ได้รู้มาทั้งหลายราวกับว่าจะเล่าเพื่อระบายให้อีกคนฟัง
"ไม่เป็นไร...ฉันอยู่ตรงนี้นะ...อยู่ตรงนี้..." ดวงตาของเซฮุนเหม่อลอย ฟังเสียงแบคฮยอนแล้วเขาเดาออกทันทีว่าไม่ควรถามเรื่องลู่หานตอนนี้...แบคฮยอนต้องรู้อะไรมาอย่างแน่นอน
"ฮึก...พี่...พี่ลู่หาน..." ร่างเล็กน้ำตาไหลลงมา ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องลู่หาน ทั้งที่พยายามกลั้นอย่างสุดความสามารถ แต่ว่าพออยู่กับเพื่อนเขาก็เป็นแบบนี้ทุกที...
"ไม่ต้องพูดแล้ว...กลับเข้าไปนอนเถอะ ฉันจะอยู่กับนายเอง" เซฮุนผละออก ดันหลังให้แคฮยอนกลับเข้าไปนอนพัก
"แต่..."
"ไม่มีแต่ไอตัวเล็ก กลับเข้าไปเดี๋ยวนี้" เซฮุนเริ่มบังคับ
"ฮึก...ไอบ้า...อย่ามาเรียกแบบนี้นะเว้ย..." ไม่วายยังจะเถียง
"ชานยอล..." เซฮุนเอ่ยเรียก
"ห๊ะ?" ขานรับในทันที กำลังรออยู่เลยเมื่อไหร่จะเรียก
"ที่นี่มีนมอุ่นๆหรือไม่ก็โกโก้ร้อนๆมั๊ย?"
"มีสิ"
"ขอแก้วนึง"
"ทำไมอ่ะ?"
"จะให้แบคฮยอนดื่ม"
"อ๋อๆได้ๆรอแปปนึงนะ" ชานยอลฟังจบก็รีบกุลีกุจอไปหาเครื่องดื่มที่ว่ามาทันที
"มาแล้วครับ..." ถือถาดนมผลักประตูเข้ามาเบาๆ
"เร็วๆสิ! แบคฮยอนนอนไม่หลับเนี่ยเห็นมั๊ย?" เซฮุนพูดเสียงดังขึ้นนิดหน่อย
"ทำไมนอนไม่หลับล่ะ?"
"หุบปากแล้วเอาแก้วนั่นมาให้ฉันซะ..." เข้าสู่หมวดเผด็จการ
"..." เดินมาอย่างช่วยไม่ได้
เด็กบ้าอะไรโหดชะมัด T_____T
นอกจากคริสแล้วยังไม่เคยทำตามคำสั่งใครเลยนะเว้ย!
เด็กนี่มันเป็นคร๊ายยยยย
"ดื่มซะ...ฉันจะกล่อมนายเอง =_____= " เซฮุนส่งแก้วให้เพื่อนแล้วตบตูด(?)เป็นการกล่อม
แปะ! แปะ!
"ไอบ้า ไม่ต้องตบ ฉันจะหลับแล้ว..."
"อ๋อเหรอ งั้นก็ดีแล้วล่ะ..."
.
.
.
"ไม่หลับได้มั๊ย?" แบคฮยอนเอ่ยขึ้น
"ไม่ได้ หลับตาเดี๋ยวนี้" ตอบกลับทันควัน
"ฉันว่าที่แบคฮยอนนอนไม่หลับเพราะว่าเราอยู่รบกวนรึเปล่า?" ชานยอลออกความเห็น
"......เหรอ?" หันไปถามเพื่อนตัวเล็กที่นอนบนเตียง
".......อื้ม" พยักหน้าเบาๆ
"ไปก็ได้"
"ขอบคุณมาก ฉันไปล่ะ ฝากดูแลแบคฮยอนด้วย.." พอออกมาจากห้องก็พูดไฟแลบจนชานยอลดักทางไม่ทันเลยทีเดียว
"เดี๋ยว! นายจะไปไหน?"
"กลับห้องน่ะสิ"
"จะบ้าเหรอ ที่นี่แดนมาเฟียไม่รู้รึไง? ขืนเดินทะเล่อทะล่าออกไปโดนยิงบาดเจ็บจะทำไง?" ชานยอลรัวเป็นชุด
"ก็ไม่เป็นไร ไม่มีใครทำอะไรฉันหรอกน่า" เซฮุนตอบปัดรำคาญแล้วเดินจ้ำๆออกไปไม่ฟังเสียงอีกคน
"เดี๋ยววววววว!"
"โอ๊ยยยย! เมื่อยไปหม...ใครวะเนี่ย...เดี๋ยวๆ! หยุดเดิน!!!" เฉินเดินเข้ามาในบ้านแล้วก็พบกับเซฮุน
"ขอโทษที่มารบกวน ผมขอตัว" เซฮุนพูดเร็วๆแล้วเบี่ยงตัวออกไป แต่เฉินไวกว่าคว้าแขนเสื้อไว้ได้
"โนววว นายเป็นใครบอกฉันมา" จ้องหน้าคาดคั้นเอาคำตอบ
"ผมมาธุระ"
"ธุระกับมาเฟียคงไม่ใช่เรื่องเล็ก แล้วที่นี่ก็ไม่ใช่ที่ที่ใครจะเข้ามาก็ได้ตามใจ บอกฉันมานายเป็นใคร แล้วใครเป็นคนพานายเข้ามาที่นี่?" เฉินไม่สนใจคำพูดของเซฮุนแต่รัวถามอย่างจริงจัง
มันจะอะไรกันนักหนา...
เซฮุนยืนหน้าบูดเป็นตูดเป็ด ถ้าเขาจะมาเจออะไรแบบนี้ ไม่มาตั้งแต่แรกก็ดี...
"ผมเองครับพี่! ผมพาเขามาเอง!" นั่น...พ่อตัวการวิ่งโร่มานู่นแล้ว...
"อืม...อย่างนี้นี่เอง...เรื่องสำคัญขนาดนี้บอกคริสรึยัง?" เฉินพยักหน้ารัวหลังจากฟังเรื่องของเซฮุนทั้งเรื่องที่ชานยอลไปตามตัวเขาถึงคอนโดแล้วก็เรื่องที่เป็นเพื่อนสนิทของแบคฮยอน
"ยัง เอาตามตรงตอนนี้ผมติดต่อคริสไม่ได้ เขาไม่ยอมเปิดโทรศัพท์..." ชานยอลเอ่ยความจริงออกมา ทำให้เาเขาจะทำการอะไรมันก็ยากเพราะไม่มีคริสคอยบงการ
"อ่า...เจ้าบ้านั่น นิสัยแย่ๆที่แก้ไม่หายซักที มันจะมีโทรศัพท์ไปทำไมกัน!" เฉินก่นด่า
แต่ทุกอย่างก็หยุดลงเมื่อผู้มาใหม่อย่างซิ่วหมินตะโกนถาม
"ชานยอล! เฉิน! แบคฮยอนหายไปไหน?!!" ร่างป้อมๆวิ่งลงบันไดตึงตัง
"คุณบอกว่าอะไรนะ" เซฮุนรู้สึกตัวไวก่อนใคร
"แบคฮยอนไม่อยู่ที่ห้องแล้ว อ๊ะ! นายเป็นใครน่ะ?"
เซฮุนไม่สนใจวิ่งขึ้นบันไดกลับขึ้นไปที่ห้องทันที
"อะ...เด็กคนนั้น...ย่าห์! กล้าเมินฉันแบบนี้ได้ยังไงน่ะ!" ซิ่วหมินอึ้งจากนั้นก็กระทืบเท้าปึงปัง
"โอ๋ๆ! ที่รักครับเขาไม่ได้ตั้งใจหรอก เดี๋ยวเฉินเฉินเล่าให้ฟังนะ ตอนนี้เรารีบขึ้นไปดูแบคฮยอนกันดีกว่า" เฉินกอดปลอบภรรยาที่เริ่มโมโห
"นั่นสิ..."
"เป็นยังไงบ้าง...?" ชานยอลเดินเข้ามาหลังเซฮุนที่ยืนทำหน้าเครียดอยู่ก่อนแล้ว
"ไม่ทัน...เรามาช้าไป" เซฮุนเริ่มคิดหนัก คิ้วขมวดเป็นปมหนักกว่าเก่า
"อะไร?" ชานยอลถามอย่างไม่เข้าใจ
"แบคหนีไปแล้ว"
"ห๊ะ? จะบ้าเหรอ จะหนีออกไปได้ยังไง?"
"รู้จักแบคฮยอนน้อยไปน่ะสิ" เซฮุนกลอกตาไปมาอย่างใช้ความคิด
แบคฮยอนเคยใช้แผนหนีออกไปจากห้องแบบนี้มาสามสี่ครั้งแล้วตอนที่เทาสั่งกักบริเวณ แต่มันก็หนีออกมาได้ทุกครั้งซึ่งไม่มีใครรู้ว่าออกมาได้ยังไง...ต้องไปที่ที่สำคัญแน่ๆ เพราะทึกครั้งมันชอบโผล่ไปที่ที่มีเหตุการณ์สำคัญ...คราวนี้ฉันจะไปตามหานายที่ไหน....?
"ยังอยู่ในบ้านนี้แหละ ไปได้ไม่ไกลหรอก....ฮัลโหล ฉันชานยอล กระจายกำลังให้ทั่วที่นี่ ตามหาคุณแบคฮยอนให้เจอ ที่สนามยิงปืนแล้วก็ที่อื่นๆด้วย เจอแล้วรายงานฉันทันที" ชานยอลโทรหาคนสนิทเพื่อให้ช่วยตามหาแบคฮยอนอีกแรง
"อืม เราช่วยกันหาในบ้านนี้เถอะ" เซฮุนบอก
talk: ก่อนอื่นขอสวัสดีค่าก่อนดังๆ ไรต์เตอร์คัมแบคคคค!! หลังจากผ่านมรสุมสอบรวมถึงไปคอนด้วย555 กลับจากคอนก็ไม่สบายแต่งต่อไม่ได้เลย กลัวจะค้าง;____; รีบมาลงให้ก่อนน้าา ตอนนี้สั้นมากเลยขอโทษจริงๆ กะว่าจะแต่งวันช็อตซักเรื่องเป็นการขอโทษ555 แต่ไปลงเรื่องนู้นนะมันจะได้เก็บเป็นเรื่องๆไปอิ้อิ้ รีดเดอร์คนไหนไม่รู้เดี๋ยวไรต์เอาลิ้งมาแปะให้น้าา อีกเรื่องจะเป็นรวบรวมช็อตฟิควันช็อตอะไรแบบนั้นของคริสแบคจ้าาา ขอบคุณที่รอ คาดว่าหลังจากนี้จะเจอกันเยอะขึ้นน้า ไรต์จะสู้555 บ๊ายบายค่า รออ่านนะๆๆๆๆ ;___;
อ่ะเอามาฝากกก ;____; มีชานยอลในจอมอนิเตอร์โด้ยยย นุ้งแบคก็ส่องกันเอง พันสองก็ได้แค่นี้แหละ5555ขอโทษเค่อะ .___.
SQWEEZ
ความคิดเห็น