คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : WOLF ψ CH04 - 50%
“เธอะปลอภัยเพื่ออยู่ับัน ะไม่มีใรทำร้ายเธอแน่นอน”
“ให้วามรู้สึอเราเป็นัวันำว่าเราสอ่ารู้สึอย่าไร่อัน”
“ไม่ไ้เอันั้นาน...นายสบายีใ่ไหม?”
“พระอาทิย์ำลัะิน อให้เธออยู่้าายันเอาไว้เถอะนะ”
“ทุๆอย่าำลัเปลี่ยนแปลไปั้แ่เราเ็บผู้หินนี้มา”
ฝูหมาป่าอริสมุ่หน้าไปทิศะวันอป่า้านมืเพื่อไปยัสถานที่ที่พวเาเยอยู่และอาศัยัน และสถานที่แห่นั้นอาะเป็นสื่อบาอย่าที่ทำให้ยูริไ้รู้เรื่อราวเี่ยวับย่าทวอเธอมาว่าเิม็เป็นไ้ เพราะบาอย่าที่่อนเร้นอยู่ วามลับอเหล่าหมาป่า
แู่เหมือนารเินทาเพียแ่วันเียวไม่ไ้ทำให้พวเาะไปถึไ้่าย ริส้อพาพวเามาหยุพัรึ่ทา่อนเพราะพวเาไ้เินทามาลอโยไม่พัราวเือบๆ หั่วโมและพระอาทิย์ที่ำลัิน มีอันรายมามายพร้อมที่ะทำร้ายพวเาเสมอ
“ให้ทุนเินทาเพียเท่านี้่อนนะ ูเหมือนพระันทร์ะึ้นมาแล้ว”
“ริส ทำไมเราไม่เินทา่อ? ถ้าเราพั...เราไปไม่ถึแน่นอน”
“เธอลอเห็นใมนุษย์นนั้นหน่อยสิ เธอูเหนื่อยมาเป็นพิเศษเลยนะ”
“หึ วิ่็ไม่ไ้วิ่นั่อยู่เยๆแท้ๆ พวมนุษย์นี่...ไร้ประโยน์ริๆ”
ยุนอาพูบ็เินไปอีมุมหนึ่่อนะนอนพิที่้นไม้้นให่ ลู่ฮานที่แอบมอเธอ็ส่ายหน้าไปมา่อนะ่วยานยอลพยุร่าอแทยอนลมาาหลัอริส านั้นเา็เปลี่ยนร่าหมาป่าลายเป็นมนุษย์ธรรมาๆ่อนะมาูแลเธอ่อ
“ันรู้สึว่า...ยุนอาเธอไม่่อยอบันนะ”
“ไม่้อห่ว ยุนเา็เป็นแบบนี้ล่ะ สนิทันเมื่อไร็ะเ้าใเอ”
“แ่เธอเป็นนแรเลยนะที่ยุนอาันัหนานะ อาะเป็นเพราะเธอมายุ่ับอรัอห่วอยัยนั่นเอารึเปล่า? / เสสิ้าอย่าพูแบบนั้น!”
เฮุนหันไปุใส่เธอ้วยวามโมโห่อนะหันมายยิ้มปลอบใยูริเล็น้อย เสสิ้าหันมามอยูริเพียแวบเียว่อนะเินาไป เฮุน่อยๆลูบแนอเธอเบาๆเพราะูเหมือนเธอะผว่าับำพูอเสสิ้าเป็นเอามา
“...นายับยุนอาเป็นอะไรันั้นหรอ?”
“สำหรับันเธอเปรียบเสมือนน้อสาวเท่านั้นแหละ”
“อย่านั้นหรอ? ันว่า...ันน่าะอาบน้ำหน่อยนะ ือ...”
“ไปที่ลำธารรนั้นแล้วันนะ”
“ันไปเอไ้ๆ! นายรอรนี้ล่ะ...เี๋ยวันไปเอ ^^;”
“แล้วถ้าเอศัรูึ้นมาทำร้ายเธอล่ะ? ให้ันไป้วยีว่ามันะไ้ปลอภัยนะ”
“เอ่อ...” สำหรับหมาป่าอย่าพวเาารอาบน้ำเป็นเรื่อปิ ็เหมือนหมาป่าลมาเล่นน้ำปินี่ล่ะ แ่ถ้าเป็นแบบมนุษย์แล้วล่ะ็นะะไม่ไ้ -*- มีทาเป็นไปไ้ไหมที่ไม่้ออาบน้ำแล้วัวะไม่เหม็นนะ “มันะีหรอ?”
ผลสุท้ายเฮุน็เินาม้นันมาิๆเลยทีเียว ันไม่สามารถปิเสธาร่วยเหลืออเาไ้เลย เพราะในฝูหมาป่าันสนิทับเาที่สุในะที่อนแรเาุันใส่ัน้วย้ำไป
“ันะลไปในน้ำแ่แปบเียวเท่านั้น...มันเริ่มเย็นแล้วน้ำ็ะเย็น้วย”
“ามสบายเธอเถอะ เรา้อเินทาัน่ออี...เหลือเวลาไม่ี่นาทีแล้วนะ”
“นะ...นายหันหลัไปนะ -///- นว่าันะบอว่าเรียบร้อยแล้ว”
“....” เฮุนมอเธออย่าสสัยแ่็ทำามที่ยูริบอแ่โยี
ยูริหันไปมอเา่อนะ่อยๆถอุอเธอออทีละิ้น และหันไปมอเาเป็นระยะๆเพราะลัวว่าเฮุนะหันมามอะ่อน ในะที่ลไปในน้ำลำธารเธอ็รีบปัน้ำที่เริ่มเย็นเ้ามาแปะที่ัวเออย่ารวเร็ว ในะที่หัวอเธอ็เอาแ่ิว่าทำไมเธอถึยอมมาับพวเาแ่โยี อาะเป็นเพราะุย่าทวอเธอนำทามา็เป็นไปไ้
“เฮ้เฮุน เราำลัะไปันแล้วนะ” านยอลเินมาหาเานยูริ้อลัวลให้ระับน้ำปปิผิวายอเธอทันที “ว่าแ่ยูริล่ะ?!!”
“อย่าเ้ามานะานยอล...นายรออยู่รนั้นล่ะ”
“...” านยอลถึับะัามำพูอเาทันที “ทำไมล่ะ?”
“ือว่า...บอทุนรอ่อน เี๋ยวเราะามไปทีหลั”
านยอลมอเาอย่าๆ่อนะเินลับไป เฮุนถอนหายใเล็น้อย่อนะใ่หาาแอบมอไปยัร่าบาที่ำลัเินึ้นมาาลำธาร เผยให้เห็นเนินอาว และเรียวาอเธอที่โผล่มาาน้ำ เฮุนถึับ้อละสายาารนั้นนรู้สึว่าใบหน้าอเาร้อนผ่าวทันที ยูริรีบสวมเสื้อผ้าอย่ารวเร็ว่อนะะโนบอเา
“เรียบร้อยแล้ว”
แ่เฮุน็ยัไม่ยอมหันหน้ามามอเธอ ยูริึเินเ้าไปใล้ๆเานเฮุนสะุ้ใเล็น้อย แ่สายาเ้าเล่ห์็แอบมอสำรวร่าายร่าบาอย่าไม่ทันั้ัว
“เสร็แล้วหรอ? เอ่อ...เราไปันเถอะนะ ทุนรออยู่”
ยูริพยัหน้า่อนะเลื่อนมือไปับมืออเานเฮุนสะุ้ใอีรั้ แ่็พยายามีสีหน้าเยๆเอาไว้เพราะไม่อยาให้เธอรู้
“สอนนั้นเินมาแล้ว เราะเินทาอนลาืนเลยสินะ”
“อือ บอทุน้วยล่ะานยอล...”
ริสพูับเาแ่สายาอเายั้อมอร่าบาที่นอนโทรมอยู่บนอหินให่้วยวามห่วใย านยอลมอริสับแทยอนสลับไปมาอย่าเ้าใ
“เธออ่อนเพลียมา...ถ้าลับไปยัเผ่าอเราพวเาะ่วยเธอไ้”
“นายำลัพูให้ำลัใับันสินะ”
“ไม่เอาน่าริส เธอรอนาย็เห็น...สิ่ที่นายามหามาเป็นปีเลยไม่ใ่หรอ?”
“หึ....” ใ่แล้วล่ะ ผู้หิที่ันรัหมหัวใ... “อุ้มเธอไว้บนหลัันทีสิ”
ริสบอานยอล่อนะเปลี่ยนร่าอเาเป็นหมาป่าร่ายัษ์ทันทั านยอลพยุร่าบาที่นอนสลบอยู่มานอนับหลัว้าอหมาป่าร่าให่ที่มีนสีน้ำาลผสมสีำ ่อนที่านยอลเอะลายร่ามาเป็นหมาป่าอีัว
“ันไม่ิว่าแทยอนะเป็นนเิมเท่าไหร่”
“เธอหมายวามว่าไนะเสสิ้า...” ยุนอาหันไปถามทันที
“ันพูลอยๆเท่านั้นแหละ ราสัหร์อันมันริบ้าไม่ริบ้า”
เสสิ้าพู่อนะเปลี่ยนร่าอเธอเป็นหมาป่าาม้วยยุนอาและลู่ฮาน ลู่ฮานที่้าวาเินไปใล้ๆยุนอา แ่เธอลับมอเา้วยสายาเยเมย่อนะ้าวาเินนำหน้าเาไป
“เาะหลัันไว้แน่นๆนะ” เฮุนพูับยูริ่อนะเปลี่ยนร่าอเามาเป็นหมาป่าสีาว ยูริมอเา่อนะยิ้มนิๆและระโึ้นไปบนร่อมบนหลัอเา่อนที่ทุนะเินทาไป
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น