คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 ....รอบตัวเธอมีแต่.......
ตอนที่ 4 ....รอบตัวเธอมีแต่.......
“อา....โทคุงาวะ? นายมายืนรออะไรตรงนี้น่ะปกตินายน่าจะยังซ้อมอยู่ไม่ใช่เหรอ” โอนิเพิ่งจะซ้อมเสร็จและเดินมายังห้องอาบน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำเหมือนอย่างคนอื่นๆ แต่ก็ต้องหยุดเท้าเมื่อเห็นรุ่นน้องคนสนิทกำลังยืนรอใครบางคนอยู่หน้าห้องน้ำ
“กำลังรอ....สุภาพสตรีอยู่น่ะครับ” ยิ้มบางที่มุมปากพลางมองยังหน้าห้องน้ำซึ่งยังดูไม่มีท่าที่ว่าคุณสุภาพสตรีจะออกมาสักทีเลย... #ชักช้าจังเลยแหะ คุณนายลิงเนี่ย -__-;
“ทำไมถึงมีผู้หญิงอยู่ที่นี้ได้ล่ะเนี่ย..?” กลับมาทางข้างในนิดนึงที่บรรยากาศกำลังเครียดสุดๆ (สำหรับลุงเบียว) ทาเนกาชิม่าพลางมองเบียวโดอินยิ้มกรุ่มกริ่มไม่เสียแรงจริงๆที่แอบย่องเข้ามาตอนโทคุงาวะกำลังดุเจ้าพวกรุ่นน้องคนอื่นอยู่ ใครจะไปนึกว่าโทคุงาวะแอบซ่อน????ผู้หญิงไว้ในค่ายด้วย...
“...ฉะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะ!!” ตอบไปแบบนั้นคงจะมีคนเชื่อหรอกนะ..
“ไม่ใช่ผู้หญิง..? ดูยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงชัดๆเลยนี่นา” ทาเนกาชิม่าเอามือท้าวยันล็อคเกอร์กักตัวไม่ให้อีกฝ่ายหนีออกไปได้
“ถอยออกห่างฉันนะ..!” สั่งด้วยน้ำเสียงสั่นๆเล็กน้อยขณะพยายามผลักอีกฝ่ายออกไปห่างๆเขา ‘ทำไมหมอนั่นถึงแรงเยอะชะมัดเลยฟะ..’ พลางคิดแล้วก็ผลักออกให้พ้นๆทาง....ยิ่งอยู่นานยิ่งอ่อนแอลงนะ (- -) ลุงเบียว
“หึๆ ไม่ถอยง่ายๆหรอก ^^)” ยิ้มร่าราวกับได้เจอของเล่นสนุกๆเข้าแล้ว....แต่ว่าความสนุกของทาเนกาชิม่าก็มีอยู่นิดเดียวเพราะ...
โป๊ก!! ~ ถึงกับเห็นดาวเลยทีเดียว
“ให้ตายสิ...นายนี่มันตัวเรียกปัญหาชัดๆเลย” โอนิเดินมาเห็นเหตุการณ์เข้าเลยคว้าไดร์เป่าผม??? ของใครก็ไม่รู้ตีเข้าที่หัวทาเนกาชิม่าเต็มแรง..ผลก็คือ น็อคสลบค้างพื้นเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว (= =; ช่างดุดันจริงๆนะค่ะ..โอนิซัง
“อะ โอนิ!? เข้ามาได้ไง?” เอ่ยถามอย่างงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า
“เฮ้อ...นายนี่แกล้งหรือโง่จริงๆเนี่ย โทคุงาวะเป็นคนบอกฉันเองว่า นายกำลังอาบน้ำอยู่ฉันก็เลยเข้ามาดูให้แน่ใจว่านายเสร็จรึยัง? แต่ก็มาเห็นนายอยู่กับไอ้บ้าตัวนี่พอดี..” เหล่มองไอ้บ้าที่นอนกองกับพื้นไปแล้ว.. “สรุปว่า เสร็จแล้วใช่มั้ย?จะได้พาออกไป” เอ่ยจบก็ลากศพที่พื้นมาด้วย
“อะ อือ...รอแป็บ!” รีบจัดการใส่เสื้อและหยิบชุดที่เลอะออกมาด้วย “แล้ว....ทำไมนายต้องลากไอ้บ้านี่ออกมาด้วยล่ะ” ถามอย่างงงๆ
“ก็เพราะนายมันไม่ระวังไอ้บ้านี่ก็เลยเห็นสภาพจริงๆของนายเต็มๆไงล่ะก็เลยต้องมาเคลียร์ปิดปากมันซะ (- -”
“อา...งั้นเหรอ..” มองศพเพื่อนร่วมทีมที่ลากออกมา ‘มันจะรอดกลับมากินน้ำต่อมั้ยฟ่ะ (= =;;’
“หือ...? ทาเนกาชิม่าซัง? เกิดเรื่องอะไรขึ้นข้างใน?” กำลังจะเข้าไปทักทันที่เห็นรุ่นพี่กับคนที่รอเดินออกมา...แต่ต้องตกใจเล็กน้อยกับซากที่โอนิลากออกมา
“หมอนั่นแอบเข้าไปโดยที่ไม่มีใครสักเกตแล้วก็...เห็นฉันเข้าเต็มๆเลย” ได้ยินแบบนั้นโทคุงาวะรู้สึกจะส่งรุ่นพี่กลับบ้านเก่าซะเหลือเกิน (= =;; โทคุจังยุบหนอพองหนอไว้นะค่ะ “เอ่อ...คือว่า...ไอ้เสื้อนี่มันดูหลวมไปหน่อยนะ” ยืนเงอะๆงะๆในเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ (ในสายตาลุงเบียว) ส่วนท่อนล่างก็เป็นบ๊อกเซอร์??แบบนี้มันก็โชว์เรียวขาได้เต็มที่เลยนี่นา =[]=!!
“งะ งั้นเอาเจ้านี่ปิดไว้ด้วยสิ..” ถึงกับยอมลงทุนเอาเสื้อแจ๊คเก็ตสุดหวงของตัวเองผูกคาดเอวให้อีกฝ่าย
“อือ...ขอบใจ...” ยืนนิ่งปล่อยให้รุ่นน้องเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง
“......นั่นพวกนาย 2 คนจะยืนแบบนั้นอีกนานมั้ย? (- -;;;;” เห็นแล้วมันดูแปลกๆชอบกลที่คน 2 คนซึ่งเป็นคู่อริกันจะมาทำอะไรแบบนี้แถมยังต่อหน้าเขาด้วย
“เอ๋?.....นั่นเบียวโดอินเหรอ? แล้วไอ้ศพข้างล่างนั่นมัน...?” ทั้ง 3 คนกับอีก 1 ศพมายังห้อง 102 ห้องของพวกโอนิซึ่งมีอิริเอะอยู่ในห้องรออยู่ก่อนแล้ว... 5 คน (ลบศพไป 1) ที่ต้องมาอัดอยู่ในห้องเดียวกันแบบนี้มันช่าง...อึดอัดสุดๆเลย = =;;;
“ก็แค่ศพของไอ้บ้าตัวนึงเท่านั้นแหละ....” โอนิวางกองศพบนพื้นแล้วมานั่งพักบนเตียงตัวเอง “หือ?...นายมัวยืนทำบ้าอะไรล่ะมานั่งสิ..” พูดแล้วก็ตบเบาๆตรงที่ว่างข้างตัวเองเหมือนกำลังเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายมานั่งข้างๆอยู่แล้ว
“.....” เบียวโดอินยืนจ้องก่อนจะประทานเท้างามๆของตัวเองถีบเข้าที่ท้องของโอนิทันที “แกอย่ามาทำเหมือนฉันเป็นอีเด็กเสิร์ฟตามบาร์นะเฟ้ย!!!!” ขนาดอยู่ในเขตของคู่อริก็ยังไม่กลัวไปวิวาทกับเขาอีก (- -;
“ฉันเปล่าคิดแบบนั้นสักหน่อย....แล้วนี่อย่ายกขาสูงมากสิฟ่ะ!!” แค่3วิก็ตีกันจนได้
“เอ่อ....พวกนายช่วยแยกกันสักเดี๋ยวจะได้มั้ย? ^^;;:” อิริเอะพยายามจะเข้าไปเป็นกรรมการห้ามมวยแต่ก็ห้ามไม่ได้สักทีเลยต้องหันมาขอแรงช่วยจากรุ่นน้อง
“.......” รายนี้เงียบเป็นเสือซุ่มก่อนลงมือคว้าแขนเล็กนั้นมาแล้วดึงให้อีกฝ่ายเซเข้ามานั่งบนตักของตัวเองแล้วกอดเอวบางหลวมกันไม่ให้หนีไปไหน “อยู่นิ่งๆเป็นเด็กดีเข้าใจมั้ย?” เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยพูดกับคนบนตัก
“นี่แกจะทำอะไรของแกฟะ....ไอ้โอนิเอารุ่นน้องโง่ๆของแกออกไปดิ!!” ทั้งดิ้นทั้งดีดทั้งถีบทั้งทุบพยายามจะหนีออกมาจากตรงนั้นให้ได้...
“อา.....โทคุงาวะคุงเธอปล่อยหมอนั่นไปเถอะ..(^^;;; เบียวโดอินเก้าอี้ตรงนี้ยังว่างอยู่เอาไปนั่งสิ” อิริเอะเลื่อนเก้าอี้มาให้..
“....ตามนั้นครับ...” ยอมปล่อยให้เบียวโดอินรีบวิ่งออกไปหลบหลังอิริเอะพลางทำหน้าเหมือนกับเสียดายของเล่นชิ้นโปรด?ไป
“โอเค....ต่อไปเราก็มาคุยเรื่องที่ฉันกับโอนิคุยค้างกันต่อเลยนะ...” จู่ๆก็เปิดเรื่องสนทนาขึ้นมาหน้าตาเฉยท่ามกลางความงงงวยเป็นไก่ตาแตกของสาวน้อยคนเดียวของเรา (- -; “เบียวโดอิน...จริงเหรอที่นายกลายเป็นผู้หญิงไปแล้ว..?”
“จริง (- -;; แล้วนาย...รู้เรื่องได้ยังไง?” ยืนเอามือเท้าเอวพลางเอ่ยถามอย่างสงสัย
“อือ.....โอนิเป็นคนเข้ามาบอกเรื่องนี้กับฉันเองน่ะ” ตอบไปพลางเดินสำรวจรอบตัวเบียวโดอินไปด้วย.. “ท่าทางจะเป็นผู้หญิงจริงๆด้วยสินะ...ขืนยังอยู่แบบนี้ต่อไปคงลำบากแน่ๆ” ไอ้คนโดนสำรวจก็พยายามเขยิบห่างเพราะรู้สึกถึงบรรยากาศน่ากลัวเหมือนตอนที่พวกหมอเข้ามาตรวจเช็คร่างกายเขาไม่มีผิดเลย...
“แล้วไอ้ที่ลำบากเนี่ยมันลำบากยังไง...หวังว่าคงไม่ลำบากน้อยกว่าพวกฉันที่ต้องมาคอยตามดูแลหมอนี่หรอกนะ” เจอไอ้คำพูดนี้ของโอนิเข้าไปทำเอาเบียวโดอินแก้มงอนตุบป่องทันที... ‘ใช่สิ...ใครมันจะไปว่าง่ายเหมือนรุ่นน้องที่แกคาดหวังกับมันล่ะ..เชอะ! *- -)’ งอนๆๆๆๆ
“ก็คงเป็นเรื่อง..เป็นเรื่องร่างกายที่แตกต่างกันแล้วก็กิจวัตรวันต่างๆด้วย...อย่างเช่นตอนนอนกับอาบน้ำคงดูไม่ดีแน่ที่จะให้ชายหญิงอยู่ห้องเดียวกัน..แถมยังเป็นในค่ายที่แวดล้อมไปด้วยผู้ชายแบบนี้ด้วย”
“มันยังพอมีผู้หญิงอยู่บ้างล่ะน่า....ก็อย่างยัยเด็กพาร์ทไทม์ที่นายแอบปิ้งอยู่ไง (-0-)” จู่ๆกอลิล่าสาวพูดแซงเข้ามากลางวงหน้าตาเฉย...ทำเอาคนที่โดนพูดถึงหน้าแดงแปร๊ดเลย
“อ่ะ...ว้ากกกก =////=) นายรู้เรื่องนี้ได้ไงกันน่ะ!?”
“ก็หน้านายมันดูออกง่ายจะตายไปตอนอยู่กับยัยเด็กนั่นน่ะ อย่ามาดูถูกสัญชาตญาณของผู้หญิงนะ...อะ เอ่อ...ผู้หญิงเหรอ??? (o o??” พูดเองตกใจเองซะจนต้องมุดหลบเข้าใต้โต๊ะทันที... (= =;; เอะอะก็มุดเข้าซอกอย่างเดียวเลยนะ
“อา...ดูเหมือนว่า...ยิ่งอยู่นานเข้าจิตใจก็จะเปลี่ยนเป็นผู้หญิงไปด้วยสินะ (‘ ‘;;” หรือทั้ง3หนุ่มจะเจองานหินเข้าให้แล้วสิ...
“อะ อือ.....อรุณสวัสดิ์คร้าบบบบบ” ซากศพ เอ๊ย! ทาเนกาชิม่าฟื้นคืนชีพ??ขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆว่า ที่นี้ที่ไหนก่อนจะปรับโฟกัสไปที่สาวน้อย (เทียม??) ที่กำลังซุกใต้โต๊ะอยู่ “อ่า.....นั้นมันเด็กของโทคุงาวะนี่นา O[]O!!!!” รีบชี้ที่เบียวโดอินทันทีและก็......
โป๊ก!!!!!! เสียงตบกระทบดังฟังชัด (= =;
“แกว่าใครเป็นเด็กของไอ้ลูกหมานั้นกันฟะ!!!!” เบียวโดอินคว้าอะไรไม่คว้าดันคว้าแซกโซโฟนของอิริเอะตีหัวทาเนกาชิม่าทันที... =[]=!! รุนแรงเกินไปแล้วนะค่ะ ลุงเบียวววว
“ซะ แซกโซโฟนลูกพ่อ เอ๊ยไม่ใช่! แซกโซโฟนของฉัน =[]=!!?” เจ้าของก็ช็อคค้างที่แซกโซโฟนสุดที่รักได้เปื้อนคราบเลือด?????? ขอเพื่อนร่วมค่ายเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว....
จากนั้นอีก 30 นาทีต่อมา...
“อือๆๆ เข้าใจแล้ว...สรุปก็คือ ผู้หญิงนี้ก็คือเบียวโดอินสินะ ^^) ถ้างั้นเบียวโดอินก็เป็นเด็กของโทคุงาวะล่ะสินะ” รอบนี้ทาเนกาชิม่าไม่ตายจากโดนแซกโซโฟนตีหัวแถมยังนั่งฟังเรื่องทั้งหมดจากพวกโอนิได้หน้าตาเฉยมากๆเลย (= =;;
“นี่แกอยากเฝ้ายมบาลมากนักใช่มั้ยห่ะ..(- -+++” คราวนี้เบียวโดอินยกเก้าอี้ขึ้นเตรียมฟาดหัวไอ้บ้าอีกรอบ...หมดกันเลยความสวยที่ลุงอุตส่าห์ได้มา
“ดะ เดี๋ยวก่อน..นายใจเย็นๆก่อนนะเบียวโดอิน ^^;;;” เจ้าของห้องต้องเข้ามาห้ามทัพก่อนที่ห้องของพวกเขาจะพังไม่เหลือซากด้วยฝีมือของจอมทำลายล้างประจำค่าย..
“ชิ..!” ทำเสียงไม่พอใจแต่ก็ยอมวางเก้าอี้แต่โดยดี
“เฮ้อ...ไม่นึกเลยแหะว่า หน้าอกเปลือยคู่แรกที่ได้เห็นจะเป็นของผู้ชายซะได้ (= =lll” ดูท่าทางจะเศร้าสลดกับเรื่องนี้มากเลยแหะ (- -;;;
“ขอโทษด้วยที่หน้าอกฉันมันไม่ใช่ของแท้ตั้งแต่เกิดน่ะ (= =++”
“มันใช่แบบนั้นที่ไหนกันเล่าเจ้าบ้า!...” ตบหัวคืนสติเบียวโดอินไปทีนึง “นี่ทาเนกาชิม่าอย่าบอกนะว่า นายเห็นมาหมดแล้ว...?” ฮะ เฮ้ย!!! โอนิซังทำไมถึงไปถามแบบนั้นล่ะค่ะ =[]=!! อย่าบอกนะว่าแอบสนใจลุงเบียวเข้าแล้วสินะ สินะ สินะ
“หือ....ก็แอบเห็นตอนที่เบียวโดอินกำลังใส่สปอร์ตบราอยู่พอดีน่ะ...ถึงจะไม่ใช่ของแท้แต่ก็พอจะเป็นแม่พันธุ์ชั้นเยี่ยมได้เลยนะ ฮ่าๆๆ”
โป๊ก!!!! โป๊ก!!!!
“นี่พวกนายเล่นบ้าอะไรกันเนี่ยห่ะ!! (= =;;;” คราวนี้น้องแซกได้อาบเลือดเพิ่มอีกคนก็คือ...เลือดของโอนินั่นเอง...
“นี่เธอน่ะ...รุนแรงเกินไปแล้วนะ” พ่อเสือซุ่มเงียบเดินเข้ามาดีดหน้าผากเถิกๆของเบียวโดอินเบาๆทีนึงเป็นการลงโทษที่ทำร้ายรุ่นพี่ของเขา
“หุบปากของนายไปเลยเจ้าลูกหมา...แล้วนี่พวกนายสนุกกันพอรึยังฉันจะกลับไปนอนที่ห้อง!!” เรียกให้ทุกหน่วย???กับมาเข้าเรื่องอีกครั้ง
“...ถ้าเรื่องนั้นคืนนี้นายจะต้องนอนที่ห้องพวกฉัน...” พูดก่อนจะสะบัดหัวเรียกคืนสติหลังโดนประทานลูกภูเขาประดับหัวนึงลูก
“ว่าไงนะ!!...แล้วมันเรื่องบ้าอะไรที่ฉันจะต้องนอนกับพวกนายด้วย” โวยวายขอปฏิเสธที่จะนอนร่วมกับคู่อริเบอร์ 1 และเบอร์ 2 ของตัวเอง
“มันเป็นคำสั่งของโค้ชเพราะ..นายเป็นผู้หญิงจะให้นอนร่วมกับผู้ชายได้ยังไง? ตอนนี้พวกโค้ชกำลังสั่งให้พวกผู้ช่วยจัดการเตรียมห้องสำหรับนายอยู่กว่าจะเสร็จคงเป็นเย็นวันพรุ่งนี้เพราะงั้นนายจะต้องกับพวกเราคืนนี้ไม่มีขอปฏิเสธอะไรทั้งนั้น....”
“แต่พวกนายก็เป็นผู้ชายเหมือนกันนะเฟ้ย!!! =[]=”
“มันต่างกันที่พวกฉันรู้เรื่องของนายแล้วก็ไม่คิดพิศวาสนายด้วย (- - เข้าใจใช่มั้ย?” ระ แรงส์อีกแล้วครับท่าน!
‘แกน่ะไม่คิดแต่ไอ้รุ่นน้องแกน่ะสิ - -;;; มันคิดจะแกล้งฉันอย่างเดียวเลย’ พูดในใจพลางเหล่มองคนที่พูดถึงซึ่งกำลังยืนบางๆที่จะได้มีคนให้แกล้งตลอดทั้งคืน
“นี่ๆ ถ้านายรังเกียจพวกนี้งั้นไปนอนห้องฉันมั้ยล่ะ ^^) ห้องฉันมีแค่ฉันกับริวจิกัน 2 คนเท่านั้นเอง” ชวนเบียวโดอินมานอนด้วยแบบนี้แสดงว่ามันมีแผนอะไรอยู่แน่นอนเลย...เมื่อกี้รู้สึกเหมือนเห็นหางแว่บๆออกมานิดนึงนะนั้น (=___=;;;
‘นายนั่นแหละตัวอันตรายที่สุดน่ะ...(= =lll’ ทั้งหมดคิดเหมือนกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“ขอปฏิเสธ...ถ้าจะให้ฉันไปนอนกับแกฉันขอยอมนอนอัดกับเจ้าพวกนี้ดีกว่า (- -;” น่าๆ2ทางเลือกก็มีค่าเท่ากันแล้วขอยอมไปหาที่มันเสี่ยงน้อยๆ ดีกว่า... (มั้งนะ)
“บู่ว... (-3-) กะจะบอกเบียวโดอินมา ยาราไนก้า...อยู่เลย”
โป๊ก!!!!!
“ยาราไนก้าบ้านพ่องแกสิ (= =++ อยากทำก็ไปทำคนเดียวไป๊!!!!!! ไอ้โรคจิต!!!!” ฟาดอีกสักรอบส่งท้ายก่อนจะเรียกโอมาการิมาเก็บศพคู่หูตัวเองกลับห้อง... (- -;;
ความคิดเห็น