คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เธอเป็นของๆฉัน
Yeah….
Well, let’s go back to the day
When I saw your face
For the very first time
Well, let’s go back again
When I held your hand
And stared into your eyes
ฉันแอบเดินตามแบร์รี่มาจนถึงที่อะไรซักอย่างแต่ฉันว่ามันน่าจะเป็นโบสถ์นะ เสียงกีต้าร์ใสๆ บวกกับเสียงร้องหวานๆปนเท่ เมื่อรวมกันแล้วมันเพราะมากเลย ฉันเหมือนตกอยู่ในภวังค์ทันทีที่ได้เห็นใบหน้าเท่ๆหวานๆสายตาที่มองไปยังเด็กแสดงความรักใคร่ออกมาอย่างเปิดเผย ไม่เหลือเค้ายัยเด็กใหม่จอมหยิ่งที่ฉันเคยห็นก่อนหน้านี้เลยซักนิด
ตั้งแต่ฉันเจอยัยเด็กใหม่นี่ฉันรู้สึกเหมือนเจอแต่เรื่องน่าเหลือเชื่อ! ตั้งแต่ตีกตาที่ยัยนี่ให้เป็นตุ๊กตาที่ฉันชอบมาก ไหนจะเพลงที่ฉันกำลังได้ยินจากปากของยัยนี่อีก ไม่อยากจะเชื่อก็ต้องเชื่อว่ายัยนี่มีอะไรที่ทำให้ฉันทึ่งเยอะเลย และเพลง Heart in my Hand เป็นเพลงที่ฉันชอบมากๆอีกด้วย!!
‘Cause your heart is in my hand
[your heart is in my hand]
‘Cause your heart is in my hand
Ooh whoa yeah
แปะๆ ๆๆ
“เพราะมากเลยค่า”
“ผมจะเล่นกีต้าร์ให้เก่งเหมือนพี่เลยฮะ”
เสียงปรบมือดังสนั่น พร้องกับเสียงพูดคุยจ๊อกแจ๊กจอแจ ยัยเด็กใหม่ยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะหันหน้ามาสบสายตากับฉันพอดี
“โอ๊ะ!” ฉันรีบหันหลังพิงประตู แล้วทรุดลงนั่งกับพื้น อะไรกัน! รอยยิ้มแบบนั้น สายตาแบบนั้น ทำไมฉันนถึงรู้สึกคุ้นเหลือเกินนะ... ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ!!
“เป็นสต็อกเกอร์รึไง ถึงแอบตามคนอื่นเค้ามาน่ะ”
“หะ ฉันเนี่ยนะ สเตาะ...”
O_O พอได้ยินเสียงยัยนั่นฉันก็เลยรีบลุกขึ้นเถียง แต่คงจะลุกผิดจังหวะไปหน่อย เลยทำให้หน้าผากของเราชนกันพอดี ตอนนี้หน้าฉันกับหน้ายัยเด็กใหม่นี่ห่างกันไม่กี่เซ็นเองนะ
“อะ เอ่อ..” ฉันรับดันตัวเอกออกมาแล้วหันหน้าเข้าหากำแพงทันที ฉันรู้สึกเหมือนโดนน้ำร้อนสาดไปทั้งตัว ความรู้สึกแบบนี้มันอะไรกันเนี่ย!!
“นี่เธอคุยกับกำแพงได้ด้วยหรอ”
“นี่ จะบ้าหรอ ฉะ ฉัน แค่ มะ ไม่อยาก โอ๊ย ย!” ฉันยกมือขึ้นมาตบปากตัวเองทำไมปากมันสั่นแบบนี้นะ
“ไม่อยากเห็นหน้าฉันหรอ” ยัยเด็กใหม่ยื่นหน้าเข้ามาแล้วเอาคางมาเกยไว้บนไหล่ของฉัน ก็แค่นั้นเอง ใช่!แค่นั้น แต่มันกลับทำให้ฉันตัวแข็งทื่อราวกับโดนพันด้วยกาว2หน้าเป็นร้อยม้วน “เธอนี่ ... เป็นผู้หญิงที่เก็บความรู้สึกไม่เก่งเลยนะ ถ้าเธอชอบฉัน เธอก็ต้องบอกฉันสิ ฉันรออยู่นะ” ยัยเด็กใหม่เดินหายเข้าไปในโบสถ์ ทันทีที่ประตูปิดลงฉันก็ทรุดตัวนั่งลงทันที ทำไมแขนขาถึงไม่มีแรงแบบนี้นะ ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร! ความรู้สึกคิดถึง อาลัยอาวรณ์ ทำไมฉันถึงมีความรู้สึกแบบนี้ให้กับผู้หญิงคนนั้นนะ ฉัน ฉันเป็นอะไรไป!!
เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะมัวแต่คิดเรื่องยัยเด็กใหม่นั่น ทำให้ตอนนี้ฉันกลายเป็นหมีแพนด้าที่แอบหลับในคาบเรียนตั้งแต่คาบแรกยันเลิกเรียน วันนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย และที่ทำให้ฉันหงุดหงิดใจมากๆก็คือ ยัยเอเลน ศัตรูเบอร์หนึ่งของฉันกำลังพูดคุยหยอกเย้าหัวเราะคิกคักกับยัยเด็กใหม่อยู่ ได้ข่าวว่าเธอไม่พูดกับใครไม่ใช่หรอ ฮึ่ย ย!!! โมโหๆ
“ว๊าวว ว ตุ๊กตาหมีนี่น่ารักจังเลย เราอยากได้อ๊ะแบร์รี่” ยัยเอเลนเล่นตุ๊กตาที่ห้อยอยู่กับกระเป๋าของยัยเด็กใหม่ โอ๊ะ! เหมือนของฉันเยอะเลย แต่ที่เสื้อของหมีมันเป็นตัว K นะ ของฉันเป็นตัว S ถ้าชื่อแบร์รี่ ก็ต้องเป็นตัว B สิ หรือว่าของแฟนยัยนี่นะ ...
“น่ารักจังเลยย ขอได้ป๊ะ”
“ไม่ได้” ฉันลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วตะโกนออกไปอย่างลืมตัว
“ฉันคุยกับแบร์รี่เพื่อนใหม่ของฉัน เกี่ยวอะไรกับเธอห๊ะ ยัยสบู่” ยัยนี่กล้าเรียนกฉันว่าสบู่เลยหรอฮะ
“ใครเพื่อนแก นี่เพื่อนฉันย่ะ” ฉันดึงแขนยัยเด็กใหม่ขึ้นมา ในขณะที่ยัยเอเลนก็ลุกขึ้นมาจับแขนอีกข้างของแบร์รี่เช่นกัน เรายื้อกันไปมา จนเพื่อนๆในห้องพากันเดินออกไปจนหมด
“นี่ แหกตาดูซะ นี่เป็นตุ๊กตาคู่ ยัยเด็กใหม่นี่ให้ฉันเมื่อวาน ถ้าแกอยากได้นักก็ไปซื้อเองสิยะ ตุ๊กตานี่เป็นของฉัน และยัยเด็กใหม่นี่ก็เป็นของฉันเหมือนกัน” ฉันชูตุ๊กตาที่ห้อยอยู่ที่โทรศัพท์ให้ยัยเอเลนดู ยัยนั่นถึงกับอึ้งแล้วมองหน้ายัยเด็กใหม่
“ฮึ่ยย ฝากไว้ก่อนเถอะแก” พูดจบยัยนั่นก็สะบัดตูดงอนๆแล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย ตอนนี้ในห้องเหลือแค่แนกับแบร์รี่แค่สองคน
“ฉันไปเป็นของๆเธอตั้งแต่เมื่อไหร่” หะ หา จู่ๆยัยแบร์รี่ก็หันมายิงคำถามใสฉัน
“ฉะ ฉัน แค่ไม่ชอบยัยเอเลนนั่น” ฉันแถไปเรื่อย รู้สึกอึดอัดจริงๆนะกับบรรยากาศแบบนี้
“แล้วเธอ...” แบร์รี่เดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆจนฉันต้องถอยหนี “ธะ เธอ หยุดนะ ..อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ” ฉันร้องตะกุกตะกัก แต่แบร์รี่ก็ไม่ยอมหยุด
กึก หลังของฉันชนกับกระดาน แบร์รี่ใช้มือทั้ง2กั้นไว้กันฉันหนี ซึ่งฉันคิดว่าท่าเราสองคนตอนนี้คงจะส่อมากๆเลย “แล้วเธอ..” แบร์รี่โน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนตอนนี้หน้าเรา2คนอยู่ห่างกันไม่ถึงเซ็น “ เธออยากให้ฉันเป็นของเธอมั้ย” เสียงกระซิบเบาๆ มันทำให้สมองของฉันเลอะเลือน ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้เลย
“อือ” ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้ฉันตอบไปแบบนั้น แต่หลังจากตอบไปแล้ว ฉันก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกเลย เพราะแบร์รี่ทาบริมฝีปากลงมาที่ปากของฉัน หัวสมองของฉันว่างเปล่า ขาแทบจะไม่มีแรง ฉันยกมือขึ้นโอบคอแบร์รี่ไว้ ทำไมความรู้สึกของฉันมันเหมือนฉันจูบอยู่กับผู้ชายนะ ... มันเป็นจูบที่เนิ่นนาน และหวานหอมมาก จนฉัน อยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้ ...
จูบนี้ .. มันทำให้ฉันคิดถึงใครบางคน .... คนที่จากฉันไป ไกลแสนไกล !!
พี่คะ พี่คิดถึงฉันมั้ย!!!
ความคิดเห็น