ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : episode 4 ( 100 per.)
Episode 4 
เช้าวันถัดไป แสงอาทิตย์ลอดเข้ามาในห้องสี
แวมไพร์หนุ่มนั่ง อ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะอ่านหนั
แสงอาทิตย์กระทบใบหน้าใสเนี
บรรยากาศเหมือนในนิยายเลย แต่
แวมไพร์หนุ่มนั่ง อ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะอ่านหนั
แสงอาทิตย์กระทบใบหน้าใสเนี
บรรยากาศเหมือนในนิยายเลย แต่
" ทำไมวันนี้มันร้อนอย่างนี้เนี่ย เดียวต้องขอพ่อไปเปลี่ยนผ้าม้
ซองยอลพูดอย่างอารมเสียแล้วเดิ
รีบหนีไปอาบน้ำเย็นๆในห้องน้ำมื
ดีกว่าเรา ซองยอลคิดในใจ แล้วรีบวิ่งปรืดเข้าห้องน้ำไป
ในขณะ ซองยอลอาบน้ำในอ่างน้ำสีแดงก็มี
ลอยตุ๊บป่องลอยอยู่ในอ่าง แต่แปลกทุกวันก็เห็น แต่ทำไมมันรู้สึกแปลกๆ
ในวันนี้ เห็นแล้วนึกถึงนายเป็ดเน่า แล้วแอ้ะ ทำไมเราต้องคิดถึงนายนั้นด้
เดียววันนี้เดินไปโรงเรียน ดีกว่า ไปโปรยเสน่ห์ให้สาวๆโรงเรียนข้
ไม่ละคิดไรอยู่เนี่ย ไปหาเหยื่อแบบนั้นถูกฆ่าแน่เรา 555555 เห็นอย่างงี้ผมก็ดังนะจะบอกให้
แต่ก็น่างงนะว่า ทำไมวันวาเรนไทน์นี่มีแต่ผู้
ผมไม่หล่อรึไงกัน จริงมั้ย(?) เอ่อๆช่างเหอะ อาบน้ำเสร็จละ ผมเดินออกมาพร้อมพันผ้ารอบเอว
เตรียมตัวที่จะแต่งตัวแต่ ก็ต้องหยุดเมื่อมี ใครก็ไม่รู้นั่งหันหลังยู่ที่
ซึ่งผมไม่ได้ใช้มันเลย แล้วคนที่นั่งอยู่นั้นก็หันมา คนๆนั้นคือ
" เห้ย นายเป็ดเน่านายเข้ามาในห้
ผมรีบเอาผ้าแถวๆนั้นขึ้นมาปิดร่
แล้วนายนั้นเข้ามาได้ไงอ่ะที่
" ก็เดินเข้ามาหน่ะสิ ถามได้โง่ๆ "
นายเป็ดเน่าตอบแบบหน้าตาย ไร้อารมณ์สุดๆ ซึ่งผมเกลียดมันมาก
" ออกไปจากห้องชั้นได้แล้วออกไป ชั้นจะแต่งตัว ออกไปปปปปปปป "
" ไม่ออกหรอก "
" ออกไปเดียวนี้นะนายเป็ดเน่า "
"นายก็เรียกชั้นดีๆซิ นายนกฮูก "
" ห้ะ นายเรียกชั้นว่าอะไรนะ "
" นกฮูก "
" หยุดเรียกแบบนั้นแล้
ผมอารมณ์เสียมากที่หมอนั้นเข้
" ทำไมชั้นต้องออกหล่ะ "
" ก็เพราะห้องนี้มันเป็นห้องของชั
" ห้องของนายก็เหมือนเป็นห้
มยองซู ตอบอย่างกวนๆแล้วทำหน้าทะเล้
" มันจะเป็นห้องของนายได้ไง "
" ก็ ........... "
มยองซูพูดคำว่าก็ เว้นประโยคไว้ แล้วก็เดินมาหาผม พร้อมกับ
' จุ๊บ '
นายเป็ดเน่าหอมแก้มผม แล้วพูดออกมาว่า
" ก็นายเป็นของชั้นไง อีซองยอล ชั้นชักจะสนใจนายแล้ว แล้วนายก็ต้องเป็นของชั้นด้วย
อีซองยอล ไม่สิ ต้องบอกว่านายเป็นของชั้นอยู่
เดียวชั้นจะรอนายอยู่ข้างล่างนะ นกฮูกของเป็ดเน่า"
- ต่อ -
แล้วมยองซูก็เดินไปเปิดประตูห้องแล้วก็ออกไป แต่ มยองซูก็เปิดประตู ยื่นหน้าเข้ามาอีกรอบ แล้วบอกว่า
" เอ่อนี่ นายนกฮูกใส่เสื้อได้แล้ว ชอบเปลือยท่อนบนให้คนดูรึไง รู้รึเปล่าว่านายขาวแค่ไหนหน่ะ ชั้นหวงรู้มั้ย ไปละ ใส่เสื้อด้วยนะ "
แค่นี้มยองซูก็ออก ไปจากห้องของผม ความร้อนเริ่มก่อตัวขึ้นบริเวณแก้มทั้งสองข้างของผม มันเห่ออย่างรวดเร็วจนเป็นริ้วสีแดง ประปรายอยู่บริเวณแก้มจนไปถึงหู
" ไอ่บ้าาาาาาาาไอ้ เป็ดเน่าใครเป็นของนายมิทราบ "
ผมตะโกนไล่หลังนายมยองซูที่ออกไปนานแล้ว แต่ผมงง ตรงที่ว่าทำไมนายเป็ดเน่าถึงรู้ว่าบ้านผมอยู่ที่ไหน แต่คงจะไม่พ้น จงงี่แน่ๆ ส่วนคู่ กยูนัมนี่ไม่ต้องไปพูดถึงหรอกคงจะพรอดรักกันอยู่ที่บ้านแน่ๆอ่ะ เชื่อสิ คงไม่เอาเวลามาบอกหรอก หลังจากผมแต่งตัวเสร็จผมก็ลงไปชั้นล่าง แล้วก็เห็นนายเป็ดเน่านั่งอยู่ที่โซฟาบ้านคุยกับพ่อของผมอยู่ ผมรีบเดินเข้าไปหา อารมณ์ของผมตอนนี้มันเดือด หน้าเริ่มแดง แต่ไม่รู้ว่าที่แดงนี่เพราะโกรธหรือเขินกันแน่
" นี่นายเป็ดเน่า ทำไมนายถึงรู้วาบ้านชั้นอยู่ไหน "
เมื่อถึงซองยอลก็รีบถามทันที พร้อมกับจ้องเขม็นใส่มยองซู
" นี่ซองยอล ลูกพูดดีๆกับมยองซูสิ มีมารยาทหน่อย "
พ่อของซองยอลที่นั่งคุยกับมยองซูอยู่ห้ามปรามลูกของตัวเอง
" ก็แค่โทรมาถามซองจงก็รู้แล้วว่านายอยู่ไหนหน่ะ ง่ายออก "
มยองซูพูดเสร็จ ก็รีบหันไปหาซองจงที่นั่งไม่ใกล้ไม่ไกล พร้อมส่งสายตาดุๆไปให้
" คุณพ่อครับผมไปก่อนนะครับ นี่ซองยอลไปกันเถอะ "
มยองซูพูดจบก็ดึงแขนของซองยอลไปแล้วลากออกจากบ้านไปพร้อมเสียงโวยวายที่ดังออกมาจากปากของซองยอล
" เห้ยยยยย นายจะไปไหน แล้วจะลากชั้นไปไหนเนี่ย ปล่อยเลยนะ "
ซองยอล พยายามแกะ มือของมยองซูที่เกาะแขนออก แต่ก็ แกะไม่ออกซะทีทั้งสะบัด ทั้งดัน จนสุดท้ายหมดหนทางเลยเดินตามมยองซูไปต้อยๆ
" นี่นายเป็ดเน่า นายจะพาชั้นไปไหนหน่ะ "
เมื่อเดินกันมาสักพัก ซองยอลก็เอ่ยถามมยองซู ว่าจะเดินไปไหน ลากกันมาตั้งนาน
" ก็จะไปโรงเรียนหน่ะสิ ถามมาได้ "
มยองซูตอบตามความจริงไป แต่ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายฟังยังไงถึง
" นี่นายกวนชั้นเหรอ ห้ะ "
" ไม่ได้กวนสักหน่อย ตอบตามความจริง หรือเราจะไม่ไปโรงเรียนกันดี ไปเที่ยวกันเถอะ "
พอพูดอย่างนั้น มยองซู ก็ออกแรงลาก ซองยอลอีกครั้งให้เดินตาม ซองยอลก็ดูไม่ว่าไงเดินตามมยองซูมาเรื่อยๆ ซึ่งเป็นที่แปลกใจของมยองซู
" นี่ทำไมนาย ไม่โวยวายอะไรเลย นายนกฮูก "
" ก็ไม่รู้จะโวยวายอะไรขี้เกียจเรียนด้วย แล้วนายจะพาไปไหนเหรอ "
ซองยอลถามออกมาในเมื่อมยองซู ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน
" ก็ก่ะจะไปเดินเล่นก่อนหน่ะ แล้วค่อยไปเดินเที่ยวแถวๆ มยองดง เอามั้ย "
" อื่อก็ดี "
ซองยอลตอบออกมาซึ่งทั้งหมดที่พูดมามันผิดวิสัยของซองยอล
" นี่ นายนกฮูกชั้นขอถามอะไรนายหน่อย ทำไมอยู่ๆนายแปลกไป ทั้งๆที่ชั้นจับมือนายแต่นายไม่โวยวาย "
มยองซูถามออกมาพร้อมความสงสัย ทั้งๆที่จับมือก็ไม่ว่าแต่ ปกติอะไรนิดๆหน่อยๆ ก็โวยวายแล้ว
" ก็ไม่รู้สิมันแปลกหล่ะมั้งมันรู้สึกดีอ่ะ แล้วนายไม่เย็นมือเหรอ "
ซองยอลถามมยองซูขึ้น เพราะซองยอลหน่ะเป็นแวมไพร์ที่ตัวเย็นแต่มยองซูจับมือคงจะหนาวแย่ก็ตอนนี้หน่ะหน้าหนาวแล้วอากาศก็เย็นๆ
" ไม่รู้สิ มันก็เย็นนะ แต่มันเป็นมือนายมั้งถึงรู้สึกดี "
มยองซู พูดอย่างนั้นทำให้หน้าของซองยอลเริ่มแดงเพราะความเขิน ตอนนี้ในใจของซองยอลมั้นกำลังมีอะไรบางอย่างก่อตัวขึ้น พร้อมๆกับในใจของมยองซูที่มันก็เริ่มมีทีละนิดเหมือนๆ กันทั้งสอง
มยองซูและซองยอลหัวใจของทั้งสองเริ่มเต้นเป็นจังหว่ะเดียวกัน
ก็ไม่รู้ทำไมถึงอยากไปเที่ยว แล้วก็ไม่รู้ทำไมถึงอยากจับมือทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ชอบให้ใครมายุ่ง แต่เดียวนี้กลับไปยุ้งกับเค้าเอง ผมแปลกดีเนาะว่ามั้ย ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายมันเต้นแปลกๆ ผมคงรักนายนกฮูกเข้าแล้ว งั้นมยองซูคนนี้ที่เคยบอกไว้ว่า นายนกฮูกเป็นของเป็ดเน่าผมจะทำให้มันเป็นจริงเอง 'to be real'
ก็ไม่รู้ทำไมถึงให้เค้าจับมือมาเรื่อยๆ แต่มันก็รู้สึกดีไม่โวยวาย แปลกจัง แล้วก็อยากไปเที่ยวตามคำที่เค้าชวนมา อีกอย่างทำไมก้อนเนื้อที่อกข้างซายมันเต้นแปลกๆ ผมว่าผมคงตกหลุมรักเค้าเข้าแล้วหล่ะงั้น นายนกฮูกของเป็ดเน่าจะทำให้มันเป็นจริงเอง ' to be real '
" เอ่อนี่ นายนกฮูกใส่เสื้อได้แล้ว ชอบเปลือยท่อนบนให้คนดูรึไง รู้รึเปล่าว่านายขาวแค่ไหนหน่ะ ชั้นหวงรู้มั้ย ไปละ ใส่เสื้อด้วยนะ "
แค่นี้มยองซูก็ออก ไปจากห้องของผม ความร้อนเริ่มก่อตัวขึ้นบริเวณแก้มทั้งสองข้างของผม มันเห่ออย่างรวดเร็วจนเป็นริ้วสีแดง ประปรายอยู่บริเวณแก้มจนไปถึงหู
" ไอ่บ้าาาาาาาาไอ้ เป็ดเน่าใครเป็นของนายมิทราบ "
ผมตะโกนไล่หลังนายมยองซูที่ออกไปนานแล้ว แต่ผมงง ตรงที่ว่าทำไมนายเป็ดเน่าถึงรู้ว่าบ้านผมอยู่ที่ไหน แต่คงจะไม่พ้น จงงี่แน่ๆ ส่วนคู่ กยูนัมนี่ไม่ต้องไปพูดถึงหรอกคงจะพรอดรักกันอยู่ที่บ้านแน่ๆอ่ะ เชื่อสิ คงไม่เอาเวลามาบอกหรอก หลังจากผมแต่งตัวเสร็จผมก็ลงไปชั้นล่าง แล้วก็เห็นนายเป็ดเน่านั่งอยู่ที่โซฟาบ้านคุยกับพ่อของผมอยู่ ผมรีบเดินเข้าไปหา อารมณ์ของผมตอนนี้มันเดือด หน้าเริ่มแดง แต่ไม่รู้ว่าที่แดงนี่เพราะโกรธหรือเขินกันแน่
" นี่นายเป็ดเน่า ทำไมนายถึงรู้วาบ้านชั้นอยู่ไหน "
เมื่อถึงซองยอลก็รีบถามทันที พร้อมกับจ้องเขม็นใส่มยองซู
" นี่ซองยอล ลูกพูดดีๆกับมยองซูสิ มีมารยาทหน่อย "
พ่อของซองยอลที่นั่งคุยกับมยองซูอยู่ห้ามปรามลูกของตัวเอง
" ก็แค่โทรมาถามซองจงก็รู้แล้วว่านายอยู่ไหนหน่ะ ง่ายออก "
มยองซูพูดเสร็จ ก็รีบหันไปหาซองจงที่นั่งไม่ใกล้ไม่ไกล พร้อมส่งสายตาดุๆไปให้
" คุณพ่อครับผมไปก่อนนะครับ นี่ซองยอลไปกันเถอะ "
มยองซูพูดจบก็ดึงแขนของซองยอลไปแล้วลากออกจากบ้านไปพร้อมเสียงโวยวายที่ดังออกมาจากปากของซองยอล
" เห้ยยยยย นายจะไปไหน แล้วจะลากชั้นไปไหนเนี่ย ปล่อยเลยนะ "
ซองยอล พยายามแกะ มือของมยองซูที่เกาะแขนออก แต่ก็ แกะไม่ออกซะทีทั้งสะบัด ทั้งดัน จนสุดท้ายหมดหนทางเลยเดินตามมยองซูไปต้อยๆ
" นี่นายเป็ดเน่า นายจะพาชั้นไปไหนหน่ะ "
เมื่อเดินกันมาสักพัก ซองยอลก็เอ่ยถามมยองซู ว่าจะเดินไปไหน ลากกันมาตั้งนาน
" ก็จะไปโรงเรียนหน่ะสิ ถามมาได้ "
มยองซูตอบตามความจริงไป แต่ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายฟังยังไงถึง
" นี่นายกวนชั้นเหรอ ห้ะ "
" ไม่ได้กวนสักหน่อย ตอบตามความจริง หรือเราจะไม่ไปโรงเรียนกันดี ไปเที่ยวกันเถอะ "
พอพูดอย่างนั้น มยองซู ก็ออกแรงลาก ซองยอลอีกครั้งให้เดินตาม ซองยอลก็ดูไม่ว่าไงเดินตามมยองซูมาเรื่อยๆ ซึ่งเป็นที่แปลกใจของมยองซู
" นี่ทำไมนาย ไม่โวยวายอะไรเลย นายนกฮูก "
" ก็ไม่รู้จะโวยวายอะไรขี้เกียจเรียนด้วย แล้วนายจะพาไปไหนเหรอ "
ซองยอลถามออกมาในเมื่อมยองซู ไม่ได้บอกว่าจะไปไหน
" ก็ก่ะจะไปเดินเล่นก่อนหน่ะ แล้วค่อยไปเดินเที่ยวแถวๆ มยองดง เอามั้ย "
" อื่อก็ดี "
ซองยอลตอบออกมาซึ่งทั้งหมดที่พูดมามันผิดวิสัยของซองยอล
" นี่ นายนกฮูกชั้นขอถามอะไรนายหน่อย ทำไมอยู่ๆนายแปลกไป ทั้งๆที่ชั้นจับมือนายแต่นายไม่โวยวาย "
มยองซูถามออกมาพร้อมความสงสัย ทั้งๆที่จับมือก็ไม่ว่าแต่ ปกติอะไรนิดๆหน่อยๆ ก็โวยวายแล้ว
" ก็ไม่รู้สิมันแปลกหล่ะมั้งมันรู้สึกดีอ่ะ แล้วนายไม่เย็นมือเหรอ "
ซองยอลถามมยองซูขึ้น เพราะซองยอลหน่ะเป็นแวมไพร์ที่ตัวเย็นแต่มยองซูจับมือคงจะหนาวแย่ก็ตอนนี้หน่ะหน้าหนาวแล้วอากาศก็เย็นๆ
" ไม่รู้สิ มันก็เย็นนะ แต่มันเป็นมือนายมั้งถึงรู้สึกดี "
มยองซู พูดอย่างนั้นทำให้หน้าของซองยอลเริ่มแดงเพราะความเขิน ตอนนี้ในใจของซองยอลมั้นกำลังมีอะไรบางอย่างก่อตัวขึ้น พร้อมๆกับในใจของมยองซูที่มันก็เริ่มมีทีละนิดเหมือนๆ กันทั้งสอง
มยองซูและซองยอลหัวใจของทั้งสองเริ่มเต้นเป็นจังหว่ะเดียวกัน
ก็ไม่รู้ทำไมถึงอยากไปเที่ยว แล้วก็ไม่รู้ทำไมถึงอยากจับมือทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่ชอบให้ใครมายุ่ง แต่เดียวนี้กลับไปยุ้งกับเค้าเอง ผมแปลกดีเนาะว่ามั้ย ก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายมันเต้นแปลกๆ ผมคงรักนายนกฮูกเข้าแล้ว งั้นมยองซูคนนี้ที่เคยบอกไว้ว่า นายนกฮูกเป็นของเป็ดเน่าผมจะทำให้มันเป็นจริงเอง 'to be real'
ก็ไม่รู้ทำไมถึงให้เค้าจับมือมาเรื่อยๆ แต่มันก็รู้สึกดีไม่โวยวาย แปลกจัง แล้วก็อยากไปเที่ยวตามคำที่เค้าชวนมา อีกอย่างทำไมก้อนเนื้อที่อกข้างซายมันเต้นแปลกๆ ผมว่าผมคงตกหลุมรักเค้าเข้าแล้วหล่ะงั้น นายนกฮูกของเป็ดเน่าจะทำให้มันเป็นจริงเอง ' to be real '
--------------------------------------------------------------------------
ไรต์ต้องขอโทาทุกคนด้วยนะคะ ที่มาต่อใหช้าแล้วก็ต้องขอโทษที่ผิดสัญญาด้วยนะคะ คือน้าของไรต์เสียค่ะ ก้เลยไม่มีเวลาว่างมาอัพให้เลย ไรตือยู่ช่วยที่งานศพค่ะ ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ เพื่อเป็นการขอโทษ พรุ้งนี้ไรต์จะมาอัพให้นะคะ ช่วงนี้ไรต์จะสอบแล้วค่ะ หลังจากสอบไรต์จะมาอัพบ่อยๆนะคะ ส่วน เสปเชี่ยววันคริสมาสมีแน่นอนค่ะ ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน หรือไม่ก็หลงเข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น