คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF]Special My close frind.
23 March 2xxx
แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวบางเข้ามาภายในห้อง ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่ค่อยๆลืมตาขึ้นมา เพื่อรับแสงในวันใหม่อย่างเต็มที่ ภายในห้องอากาศด้วยเครื่องปรับอากาศที่ถูกเปิดทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน แต่ถึงจะอากาศเย็นซักเท่าไร ร่างบางก็ยังรู้สึกอบอุ่นอยู่ตลอดเวลา เป็นความอบอุ่นที่ได้รับจากอ้อมกอดของร่างสูงที่นอนเคียงข้างกัน
ร่างบางพลิกกายภายในอ้อมกอดของร่างสูงเพื่อที่จะหันมาเผชิญหน้ากันให้ถนัดขึ้น
“เต๋าตื่นได้แล้วน่า...สายแล้วนะ” ร่างบางที่กำลังปลุกร่างสูงอยู่จึงค่อยๆ แกะมือที่เกาะอยู่ที่เอวบางออกช้าๆ
ร่างสูงรู้สึกตัว และพลิกตัวขึ้นมานอนหงายแทน แต่ร่างบางก็ยังไม่ยอมแพ้ที่จะปลุกร่างสูงต่อไป วันนี้ร่างบางตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพราะอะไรน่ะเหรอ... ก็เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษสำหรับเขาสองคนน่ะซิ
ร่างบางจึงตัดสินใจลุกขึ้นไปนั่งคร่อมบริเวณหน้าท้องของร่างสูงไว้
“ต๋าวววว ตื่นได้แล้วนะ” ไม่ได้ผลตามเคยร่างสูงยังคงหลับอยู่เหมือนเคย ร่างบางจึงค่อยๆก้มหน้าลงประกบปากร่างสูง ลิ้นเล็กพยายามจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของร่างสูง ร่างสูงที่พอจะสะลึมสะลือจากการปลุกของร่างบางอยู่บ้างจึงตอบรับจูบกลับไปอย่างดูดดื่ม พร้อมกับพลิกตัวให้ตัวเองขึ้นมาอยู่ข้างบนแทน ร่างเล็กค่อยๆยกแขนขึ้นโอบรอบคอของร่างสูงไว้
“อื้อ...อืม...อื้อ”
“ทำงี้เดี๋ยวก็ไม่ได้ลุกไปไหนหรอกชา”
“คิกคิก จริงเหรอ กลัวตายเลย :P”
“งั้นก็เตรียมตัวตายได้เลยครับที่รัก”
“ห๊ะ!...อ๊ะ ต๋าววววว” พอพูดจบร่างสูงก็เริ่มจู่โจมซุกไซร้ใบหน้างลงกับซอกคอขาวไปมา แล้วเลยมาขบหูเล็กเบาๆ อย่างหยอกล้อ
“ดะ เดี๋ยวก่อน ตะ ต๋าววววว พอก่อน”
“มีไรครับชา?” ร่างสูงผละออกพร้อมกับถามอย่างสงสัย อารมณ์กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย -.,-
“เต๋าต้องตอบชาให้ได้ก่อนว่าวันนี้เป็นวันอะไร”
“ก็... อ๋อ! วันเสาร์ไงชา พรุ่งนี้ก็วันอาทิตย์ เต๋าอยู่กับชาได้สองวันเชียวนะ พรุ่งนี้ก็ไม่มีเรียน งั้น...เรามาต่อกันเถอะนะครับ”
“เดี๋ยว!เต๋า เต๋าจำไม่ได้จริงๆเหรอ” ร่างบางเริ่มรู้สึกน้อยใจที่คนตรงหน้าจำวันครบรอบ 1 ปีที่พวกเขาคบกันไม่ได้
“แล้ววันอะไรล่ะ เต๋าไม่รู้จริงๆนี่ครับ ชาพูดมาเถอะ” ร่างสูงก้มลงไปซุกไซร้ซอกคอของร่างบางอีกครั้ง แต่ร่างบางกลับผละออกอีก
“เดี๋ยวก่อนซิจะใจร้อนไปไหนห๊ะ เต๋าฟังชาพูดให้จบก่อนซิ”
“ก็ได้ครับชาว่ามาเลย”
“ก็วันนี้เป็นวัน...”
~อย่าทำให้ฉันรัก ถ้าเธอไม่รัก ฉันกลัวตัดใจไม่ไหว~~
คชากำลังจะเฉลย แต่เสียงโทรศัพท์ของเต๋ากลับดังขึ้นมาก่อน เต๋ายกโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วอ่านพึมพำเบาๆ ‘จอย’
“ใครโทรมาเหรอเต๋า” คชาถามขึ้น ถ้าฟังไม่ผิดเมื่อกี๊น่าจะเป็นชื่อผู้หญิงนะ ผู้หญิงที่เต๋ารู้จักคชาก็ต้องรู้จักหมดทุกคน แต่ชื่อเมื่อกี๊ทำไมชาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยล่ะ
“เดี๋ยวก่อนนะชาเดี๋ยวเต๋ามา แป๊บนึงนะ... ฮาโหลครับ ว่าไงครับจอย อ๋อครับ...” เต๋าเดินออกจากห้องไปแล้ว นี่เต๋าจำวันครบรอบของเราไม่ได้จริงๆเหรอ แล้วเมื่อกี๊ใครโทรมากัน ทำไมต้องออกไปคุยกันข้างนอกด้วย คชานั่งคิดอยู่คนเดียวบนเตียง ซักพักเสียงของเต๋าก็ดังขึ้นมาเรื่อยๆ
“โอเคครับ เดี๋ยวเต๋าไปหานะ ครับ แค่นี้นะครับ” เสียงเงียบลงพร้องกับร่างของเต๋าที่เปิดประตูเข้ามาภายในก้อง แล้วมานั่งข้างร่างบาง พร้อมกับหอมแก้มคชาไปฟอดใหญ่ “ชาเดี๋ยวเต๋าไปทำธุระข้างนอกซักหน่อยนะ”
“ไหนเต๋าบอกว่าวันนี้อยู่กับชาได้ทั้งวันไง”
“อ๋อเต๋าขอโทษนะชา แต่เต๋าต้องไปอ่ะ”
“งั้นชาขอไปด้วยนะเต๋า นะเต๋านะ”
“ไม่ดีมั้งชา เดี๋ยวจะเหนื่อยเอา ชารออยู่ที่บ้านนี่แหละ ทำอาหารเย็นไว้รอเต๋า เดี๋ยวเต๋าจะกลับมากินด้วยกันนะครับ” พอพูดจบร่างสูงก็ลุกขึ้นยืน เพื่อที่จะไปอาบน้ำ
“เต๋า” ร่างบางเรียกไว้ เต๋าจึงหันกลับมามอง “คนที่เต๋าจะไปหาคือ ‘จอย’ ใช่มั้ย” ร่างบางไม่ได้คำตอบกลับมา แต่กลับได้สายตาที่เย็นชานั้นกลับมาแทน
เวลาล่วงเลยมากว่าสามชั่งโมงแล้ว ที่คชาต้องอยู่ที่บ้านโดยลำพัง เพราะอาทิตย์นี้พี่แมวลากลับบ้านที่ต่างจังหวัด วันนี้เป็นวันที่คชาต้องอยู่คนเดียวจริงๆ โทรทัศน์ถูกเปิดช่องเดิมซ้ำไปซ้ำมา จนต้องปิดมันลงเพราะไม่มีกะจิตกะใจจะดูต่อ ปกติเวลาที่เต๋าจะไปที่ไหนกับใครต้องรายงานตลอด แต่มันก็อดคิดไม่ได้วันเต๋าจะเปลี่ยนใจไปรักคนอื่น ไม่ใช่ว่าคชาจะไม่เชื่อใจเต๋าแต่ถึงยังไงเต๋าก็เป็นผู้ชายคชาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ความสัมพันธ์แบบนี้อาจจะไม่ยืนยาว เมื่อเต๋าไปเจอผู้หญิงคนใหม่ก็ต้องมีเผลอใจกันบ้าง
~เพราะของปลอมๆอย่างฉัน ใช้ทดแทนเท่านั้น แววตาของเธอบอกฉัน~~
“ว่าไงไอ่เฟรม” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น จนคชารีบรับโทรศัพท์เมื่อเห็นว่าใครโทรมามันอาจจะเป็นวิธีเดียวที่ทำให้หายเหงาได้ที่ได้คุยกับเพื่อน แต่คำถามของเฟรมก็ทำให้คชารู้สึกสงสัยมากขึ้นไปอีก
“คชา ไอ่เต๋ามันอยู่กับมึงรึป่าว”
“ไม่อ่ะทำไม”
“ชากูรู้สึกว่ากูเห็นผู้ชายคนนึงเหมือนกับไอ้เต๋ากำลังเลือกแหวนอยู่ว่ะ”
“อาจจะคนละคนก็ได้นะมึง”
“เออกูก็ว่างั้นแหละ ไอ่เต๋ามันจะมาเลือกแหวนกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไงว่าป่ะ ฮะฮ่าฮ่ะ กูเนี้ยนับวันยิ่งเบลอ ยิ่งเพ้อเจ้อไปกันใหญ่”
“เดี๋ยวก่อนเฟรม” เสียงของคชาเริ่มสั่น ทำไมมันถึงรู้สึกใจคอไม่ดีอย่างนี้นะ “เฟรมมึงช่วยถ่ายรูปมาให้กูดูหน่อยได้มั๊ยวะ”
“อ๋อได้เลยมึงจัดไปห้านาทีได้แน่นอน”
“อือ ขอบใจมึงมาก”
ติ๊ด!
พอคชากดวางสายไปก็มีข้อความส่งมา คชาจึงรีบเปิดดู
สิ่งที่เห็นมันทำให้คชาถึงกับพูดอะไรไม่ออก มันจุกไปหมด คนในรูปไม่ผิดแน่ๆ เค้าใส่เสื้อสีเดียวกัน ลายเดียวกันกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนกับเขา ‘เต๋า’ กำลังนั่งเลือกแหวนเพรชอยู่กับผู้หญิงคนนึงซึ่งมันทำให้คชามันใจมากว่าผู้หญิงคนนี้คือ ‘จอย’ แน่นอน
Say Hi !!
ดราม่าอีกแล้ว มันได้ต่อเนื่องกันมั๊ยเนี้ยเพลียตัวเอง แต่เนื้อเรื่องมันมีส่วนต่อกันไง เอาเป็นว่าเรื่องนี้หวานเวอร์นะคะ
เราแต่งเองบิดเองอ่ะเกือบไม่จบ 55555
Comment ด้วยนะคะ -3-
ความคิดเห็น