คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : | five dolls : 3
3
"Love you...It's funny how two words
can take up so little space on a piece of paper,
but fill up ALL of the space in my heart."
แปลกนะ ที่คำว่า 'รักเธอ' สั้นๆคำนี้
ใช้เนื้อที่เพียงน้อยนิดบนแผ่นกระดาษ
กลับสามารถเติมเต็มเนื้อที่ทั้งหมดในหัวใจของฉัน
CHANYEOL & SULLI
“พี่เข้าใจไหมว่าฉันยังไม่พร้อม” ซอลลี่กรอกตาไปมาในขณะที่กำลังสนทนากับญาติสุดรักของเธอ ชเว ซีวอนนั่นไงละ!
(พี่รู้ แต่เธอจะมัวแต่หนีไม่ได้นะ) ซีวอนถอนหายใจครั้งที่ร้อยล้านได้ พูดเท่าไหร่น้องสาวตัวแสบของเค้าก็ไม่ฟัง
“ฉันพร้อมเดี๋ยวฉันก็ไปอยู่เองนั่นแหละ พี่จะมาบังคับฉันทำไม” ซอลลี่ถามอย่างไม่เข้าใจก่อนที่สะบัดหัวไล่ความคิดออกไป ย๊า! อย่าให้ฉันเหวี่ยงนะ
(พี่รู้ว่าเธอกลัวที่จะอ่อนแอ แต่ถ้าไม่เผชิญหน้าสักทีแล้วเมื่อไหร่จะกล้าละซอลลี่) ซีวอนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนอีกครั้ง
“ฉันรู้ แต่ฉันขอเวลาอีกหน่อยไม่ได้เหรอ” ซอลลี่โยนกระเป๋าเอกสารไว้ที่โซฟา ก่อนจะหย่อนตัวลงอย่างเหนื่อยใจ ญาติผู้พี่ของเธอพยายามขอให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านหลังนั้น .. บ้านที่ไม่เหลือใคร .. บ้านที่มีเรื่องที่เธอไม่สามารถทำใจยอมรับมันได้ ตลอดเวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมาเธอย้ายออกจากบ้านมาอยู่ที่คอนโดเพียงคนเดียวโดยมีพี่ซีวอนค่อยมาดูแลอย่างไม่ขาด แต่ระยะหลังมานี่พี่ชายของเธอขอให้เธอกลับไปอยู่บ้านของเธอซะให้ได้ ให้ตายสิ! คิดว่าคนอย่างซอลลี่จะฟังหรือไงกันนะ!
(ถ้าเธอไม่กลับไปเอง พี่คงต้องใช้วิธีของพี่ เธอคงไม่โกรธกันนะ) ซีวอนถอนหายใจก่อนจะเริ่มพูด (คืนนี้พี่จะส่งคนไปอยู่กับเธอ พี่จะให้สิทธิ์ทุกอย่างกับเค้า เค้าจะทำอะไรเธอก็ได้เพียงแค่ให้เธอกลับไปอยู่บ้านได้อย่างปกติ)
“พี่จะบ้าไปแล้วเหรอ ทำไมต้องทำขนาดนี้! คิดว่าฉันจะยอมหรือไงกัน แค่นี้แหละบาย!” พูดจบซอลลี่ก็โยนไอโฟนไปที่ไกลๆจากเธอ ตอนนี้เธอปวดหัวตึบไปหมดแล้ว จะส่งใครมางั้นเหรอ! หึ ต้องรีบล็อคประตูให้แน่นแล้ว “คิดว่าฉันจะยอมให้เข้ามาง่ายๆเหรอ” ซอลลี่พูดพลางใส่กลอนทุกอันไม่ให้ตกหล่น ไม่มีใครสามารถเข้ามาคอนโดของเธอได้ง่ายๆหรอก เธอเป็นบุคคลในวงการบันเทิง มีทั้งผลงานละครและเดินแบบย่อมมีแฟนคลับหรือจะเป็นแฟนขับไล่มากอยู่แล้ว คอนโดของเธอจึงมีระบบรักษาความปลอดภัยที่ดีที่สุดในเกาหลีใต้ ห้องของเธอต้องใช้ทั้งกุญแจและลายนิ้วมือถึงจะเข้าห้องได้ ถ้าไม่ใช่เธอหรือพี่ซีวอนก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ทั้งนั้น!
“แต่ก็เข้ามาง่ายเหมือนกันนะครับ” เสียงเสียงนึงที่ทำให้ซอลลี่ถึงต้องชะงัก ก่อนจะหันไปตามเสียงนั้น “สวัสดีครับ พี่ชื่อ ปาร์ค ชานยอล ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ตอนนี้น้องซอลลี่กำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวใจนะครับ J” นะ นี่มันอะไรกัน! ชเว จินริคนนี้อยากจะบ้าตาย!!!!!!!!!!!!!!!!
.
.
.
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับน้องสาว” ผมยิ้มให้กับซอลลี่ ทุกคนอาจจะงงว่าเคยเจอกันตอนไหน เมื่อก่อนบ้านเราอยู่ติดกัน รู้จักกันตั้งแต่ซอลลี่ยังเดินไม่ได้เลยครับ ฮ่าๆ
“ไม่น่าเจอกันเลยให้ตายสิ ออกไป” ประโยคคำสั่งแบบนี้สมัยก่อนหาไม่ได้หรอกครับ เมื่อก่อนยังเป็นนางฟ้าอยู่เลย ทำไมโตมานางมารแล้วละน้องสาวของพี่
“ไม่กลับครับ J คอนโดน่าอยู่นะเนี่ย พี่จัดเสื้อผ้าไว้อีกห้องนึงแล้วนะซอลไม่ต้องเป็นห่วง” ผมเดินไปนั่งโซฟาก่อนจะเปิดทีวีดูข่าวเศรษฐกิจอย่างสบายใจก่อนจะเหล่ไปมองอีกคนที่ตอนนี้กำลังแปลงร่างจากนางฟ้าเป็นนางมารแล้วละครับ
“ใครใช้ให้มาอยู่ ออกไปจากคอนโดฉันนะ” ซอลลี่เดินไปชักปลั๊กทีวีออกก่อนจะชี้นิ้วสั่งผม แต่พอดีหน้าผมค่อนข้างหนาไม่ออกครับ ฮ่าๆ
“ใจบอกให้มาอยู่เพราะความเป็นห่วงน้องสาวข้างบ้านสุดที่รัก พี่เหง๊าเหงาเวลากลับบ้านมาไม่เจอเด็กผมแกละวิ่งเล่นอยู่ข้างบ้าน” ผมดึงซอลลี่ให้มานั่งข้างๆ เธอชักสีหน้าใส่ผมเล็กน้อยก่อนจะยอมนั่งดีๆแต่ถอยห่างจนชิดริมโซฟาอีกด้าน
“จะมากล่อมให้กลับบ้านเหรอ ฝันไปเถอะนะปาร์ค ชานยอล” เธอมองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง “ถ้าที่บ้านไม่ให้เข้าบ้านก็บอกนะจะซื้อบ้านให้เอาให้ใหญ่กว่าเดิมเลย”
“จะเอาเงินฟาดพี่เหรอครับ” ผมยกยิ้มเบาๆให้กับเด็กตัวแสบ
“ใช่!” เธอพูดก่อนจะสะบัดใส่ผม ซอลลี่อา... พี่สงสารคอเธอจัง
“ตัวแสบครับอย่าคิดว่าเงินใช้แก้ปัญหาได้ทุกอย่างสิ” ผมดึงเธอเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะดีดหน้าผากเธอไปทีนึง “อีกอย่างพี่มีเงินเยอะแล้วครับ ถ้าจะซื้อบ้านอยู่เองคงไม่ยาก”
“ปาร์ค ชานยอล! กล้าดียังไงมาดีดหน้าผากฉันเนี่ย” ซอลลี่หน้าแดง คงเป็นเพราะกำลังโกรธผมอย่างสุดขีด ก่อนจะตีผมแบบรัวๆไม่กลัวคนหล่อเจ็บ โถ่... สงสารพี่หน่อยนะกลอยใจพี่
“เรียกพี่ดีๆสิ เรียกพี่ชานยอลเร็ว” ผมจับมือไม่ให้เธอตีผมได้อีก
“ปาร์ค ชานยอล L!!!!” เธอตะโกนเรียกชื่อผมซะดัง
“เด็กดื้อต้องทำยังไงครับบอกพี่หน่อย” ผมจ้องตาซอลลี่ เธอไม่หลบ แถมจ้องผมกลับอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว ปล่อยนะปาร์ค ชานยอล!! ออกจากคอนโดฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!”
“เด็กดื้อไม่เชื่อฟังพี่ต้องโดนทำโทษนะครับ” ผมยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเธอ เจ้าตัวถึงกับนิ่ง ก่อนจะผลักผมแล้ววิ่งไปที่ห้องของเธอ อา... ปาร์ค ชานยอลแฮปปี้ครับ ได้แหย่น้อง แถมได้หอมแก้มเนียนๆครั้งหนึ่ง ชักจะติดใจแก้มเนียนนั้นแล้วสิ
.
.
.
“ชเว ซีวอน ตอบมานะว่าฉันเป็นน้องพี่ไหม” ฉันแผดเสียงใส่โทรศัพท์อย่างหัวเสีย
(ฮ่าๆ นี่แสดงว่าเจอชานยอลแล้วสินะ) พี่ซีวอนไม่ตอบแถมยังหัวเราะใส่ฉันอีก
“เอาเค้าออกไปจากชีวิตฉันนะ.. นี่ฉันจริงจังนะชเว ซีวอน อย่ามาขำใส่ฉัน”
(งั้นกลับมาอยู่บ้านสิ เธอกลับมาอยู่บ้าน ชานยอลก็จะไม่ยุ่งวุ่นวายกับเธอ) ข้อต่อรองของพี่ซีวอนทำเอาฉันปวดหัวตึบ
“ไม่! ฉันไม่กลับไป แต่พี่ต้องลากหมอนั่นออกไปจากคอนโดฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!” ฉันหัวเสียมากๆกับการได้เจอกับปาร์ค ชานยอลอีกครั้ง แถมเค้ายังจะมาอยู่คอนโดฉัน ตลกมากไปแล้วนะ
“พี่ไม่ไปนะครับ จะอยู่กับซอลลี่!” เสียงตะโกนจากข้างนอกห้องนอนฉันไม่ใช่ใคร ... ปาร์ค ชานยอลคนประสาทยังไงละ
“หุบปากไปเลยนะปาร์ค ชานยอล อยากตายหรือไง” ฉันตะโกนตอบก่อนจะกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ “พี่ต้องเอาหมอนั่นออกไปจากชีวิตฉัน ได้ยินไหมพี่ซีวอน”
(ไม่ดีกว่า เห็นพวกเธอตีกันแล้วพี่มีความสุขจัง ฮ่าๆ ที่พี่ทำทุกอย่างก็เพราะเธอนะซอลลี่... หวังว่าจะมีความสุขกับชานยอลนะน้องรัก บาย) พี่ซีวอนตัดสายก่อนที่ฉันจะตอบอะไรไป ย๊า!!!! พี่ซีวอนมากไปแล้วนะ ได้!!! ฉันจะทำทุกวิธีทางให้ปาร์ค ชานยอลทนไม่ไหวจนออกไปจากคอนโดฉันเอง คอยดูเถอะ!!!!!! LLL
===========================================================
มาอัพแล้วค่า ใครรอคู่ยอลลี่อยู่หรือเปล่าขอเสียงหน่อยยยยยย *O* 5555
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ ถ้าสงสัยหรืออะไรยังไงเข้าไปตามอ่านประกาศตอนนี้ต่อไปนะ T_T
ขอโทษที่หายไปนานเลยน้าาา
ความคิดเห็น