(Zelo x You) Love Your Mine รักของฉันคือนาย

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4

Chapter 4
�

(I PART)
�

"เจโล่..?"�

ฉันเรียกชื่อคนตรงหน้าขึ้น เพราะรู้ว่าต้องเป็นเจโล่แน่ๆ แต่พอชะเง้อมองด้านหลังเค้ากลับมากับผู้หญิงคนนั้น คนที่กอดเจโล่เมื่อตอนเย็นยังไงล่ะ

นายชอบพี่เค้าสินะ...

"เจโล่นี่ใครหรอ? เพื่อนหรือเปล่า? น่ารักจัง :) ฉันชื่อเยจินนะ" รุ่นพี่คนนั้นรัวคำถามมาจนฉันแทบจะไม่อยากตอบ โดยเฉพาะคำว่า 'เพื่อน' มันทำให้ฉันเจ็บ...

นั่นสินะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเจโล่สักหน่อย...

"เพื่อนน่ะฮะ แล้ว (ชื่อคุณ) เพิ่งกลับหรอ? จะกลับบ้านเลยไหม เดี๋ยวไปส่ง" แต่ละคำพูดของเจโล่เหมือนห่วงใยฉันแบบเพื่อนๆที่ห่วงกัน แต่คำที่เค้าบอกรุ่นพี่เยจิน ทำให้ฉันอยากร้องไห้ออกมาเลย�

"ไม่ต้องหรอก กลับเองได้ ไปก่อนนะ เที่ยวให้สนุกล่ะ" ฉันบอกลา 2 คนนั้นแล้วรีบเดินให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะได้ยินบทสนทนาที่ไล่ตามมาทีหลัง

"เจโล่ ~ วันนี้นูนาต้องกลับบ้านเอง เจโล่ไปส่งหน่อยนะ"

"....งั้นก็ได้ฮะ"

ฉันหยุดชะงักทันที ฉันไม่น่าไปฟังมันเลย นายคงชอบพี่เค้าแล้วสินะ ฉันหันหลังกลับก็เจอ 2 คนนั้นเดินเกาะแขนกันเหมือนแฟนที่มาเดทกัน ทำไมนะ ทำไมคนคนนั้นไม่เป็นฉันบ้าง..

ฉันเดินมาถึงสนามเด็กเล่น แล้วนั่งลงบนชิงช้าอย่างเงียบๆคนเดียว ฉันนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนล่วงเวลามาจนเกือบสองทุ่ม ฉันลุกขึ้นเตรียที่จะกลับ แต่ฉันดันไปเห็น

เจโล่!..

"อ้าว (ชื่อคุณ) ฉันนึกว่าเธอกลับบ้านแล้วซะอีก"

"พอดี ฉันอยากนั่งเล่นแล้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะ"

"กลับบ้านด้วยกันไหม?"

"อื้ม ^^"

ฉันกับเจโล่เดินกลับบ้านด้วยกัน ระหว่างทางก็คุยนู่นคุยนี่ถามนู่นถามนี่ไปทั่ว มีเสียงเฮฮาบ้าง มันทำให้ฉันมีความสุขมากเวลาอยู่กับเค้า�

"ฉันไปนะ พรุ่งนี้เจอกัน"

"อื้ม. แล้วเจอกันนะ"

แกร๊ก

ฉันไขประตูเข้าบ้านแล้วมองหาแม่ ตอนนี้แม่อยู่ไหนนะ สงสัยอยู่ในห้องครัวแน่เลยย ฉันวางกระเป๋าลงบนโซฟา แล้วเดินเข้าห้องครัว แล้วเห็นแม่ทำกับข้าอยู่วฉันจึงเข้าไปกอดเอวแม่ไว้

"แม่ทำอะไร หอมจังเลยย"

"กลับมาแล้วหรอ ^^ นี่ แม่ทำของโปรดให้ลูกอยู่ อยากชิมไหม"

"ไม่ต้องชิมก็รู้ ว่าแม่ทำอร่อย >^
"หืมมมม ปากหวานจังเลยน้าา ไปๆไปเตรียมโต๊ะได้แล้ว เดี๋ยวแม่ถือของอร่อยๆไปให้"

"โอเคค่าาา~~~"

ตึดึ๊ง!

ในขณะที่ฉันกำลังจัดโต๊ะกินข้าวอยู่ มีเสียงข้อความดังขึ้นจากกระเป๋านักเรียนฉัน ฉันเดินไปเปิดข้อความดู ข้อความที่โผล่ขึ้นมาหน้าจอ ทำให้ฉันไม่อาจละจากตัวหนังสือพวกนั้นได้เลย

'เธอใช่ (ชื่อคุณ) หรือเปล่าน้าาา ไม่ต้องถามฉันหรอกว่าฉันเอาเบอร์มาจากไหน แล้วรู้จักชื่อเธอได้ยังไง แต่ฉันแค่อยากจะบอกเธอไว้อย่างหนึ่งเลย ถึงเธอจะเป็นเพื่อนสนิทของเจโล่มานาน แต่ฉันขอให้เธอห้ามยุ่งเด็ดขาด! เจโล่เป็นของฉัน! ฉันรักเค้ามาก ฉันหึงเค้าเวลาเค้าอยู่กับเธอ หัวเราะกับเธอ! ถ้าเธอไม่ทำตามในสิ่งที่ฉันพูด เธออาจจะเจอไม่น้อยเลยล่ะ ระวังตัวให้ดีสำหรับพรุ่งนี้ :)'

นี่มันอะไรกันน่ะ... แค่ฉันเป็นเพื่อนกับเจโล่มันผิดมากหรอ?�

ทำไมฉันมันซวยแบบนี้...

"มาแล้วๆๆๆๆ รอนาน... อ้าว! เป็นอะไรลูกบอกแม่มา ร้องไห้ทำไมใครทำอะไรลูก??!!"

"ไม่มีหรอกค่ะแม่ ฮึก...." ฉันโผเข้ากอดแม่ทันทีที่เห็นแม่เดินเข้ามาถาม

"บอกแม่มานะ ระบายให้แม่ฟังก็ได้"

"หนูควรจะเลิกยุ่งกับเจโล่ดีไหมคะ" ฉันยื่นโทรศัพท์ให้แม่ดูข้อความที่ส่งมาเมื่อกี้

"เรื่องแค่นี้ ถึงขนาดต้องเล่นแรงๆกับลูกสาวกับฉันขนาดนี้เลยหรอ!! มันจะมากไปแล้ว!"

แม่ฉันลุกขึ้นด้วยความโกรธ แต่ฉันกอดแม่ไว้ เรื่องแค่นี้ฉันต้องแก้ปัญหาเอง ฉันไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะฉัน โดยเฉพาะแม่..

"แม่คะ แค่นี้เองง หนูจัดการได้นะ นั่งลงเถอะค่ะ ^^"

"ลูกไม่เป็นอะไรแน่นะ?"

"แน่ค่ะ มาๆ มากินข้าวกันนะแม่"

"อืมม จ้ะๆ ทางที่ดีอย่าใกล้เจโล่มากเกินไปนะลูก ลูกอาจโดนทำร้ายได้นะ"

"เชื่อใจหนูสิ ว่ามันจะผ่านไปด้วยดี"

มันจะผ่านไปด้วยดีจริงๆหรอ?


�

�

___________________________________________________________

- ไรท์มาต่อให้แล้วน้าา ~

- ช้าบ้างอย่าว่ากันน้า ช่วงนี้งานเยอะ T^T

- เรื่องนี้ไรท์แต่งใหม่ ติดตามด้วยน้าา

- 1เม้น = 1 กำลังใจ 

Shirakuma