คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : ยำ 0[]0
เสียงเอะอะเอ็ดตะโรดังมาแต่ไกล ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าที่มาของเสียงจะวุ่นวายกันแค่ไหน แต่ก็คงยังไม่เทียบเท่ากับเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจกานี้
"ด๊งอย่าแย่งขนมส่วนของฉันไปดิ! " คังอินเอยบอกเสียงดังพร้อมกับพยายามจะแย่งถุงขนมคืน
"ใครดีใครได้สิครับคุณคังอิน..." ดงฮีพูดตอบอย่างสุภาพก่อนจะหอบถุงขนมจรลีจากไป
"555+ นายแพ้แล้วเรียววุค...โดน!" ชองมินพูดขึ้นด้วยท่าทางสะใจพร้อมกับตั้งท่าดีดมะกอกเรียววุคโดยมีดองแอที่จ่อรอคิวด้วยอีกคน
"พวกนายขี้โกงกันนี่นา แอบฮั้วกันอ่ะ" เรียววุคเถียงกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจพลางโยนไพ่ในมือทิ้ง
"แพ้แล้วอย่าพาลดิ กฏก็ต้องเป็นกฏ" ดองแฮพูดบอกท่าทีเฉยๆ
"เกิง...เราออกไปหาอะไรมาดริ๊งค์กันดีป่ะ" ทึกกี้เอยชักชวนเพื่อนคู่หูด้วยท่าทางอารมณ์ดีสุดๆ
"เอาสิ! " ตอบรับกลับมาด้วยท่างรื่นเริงพอกัน
"ขอผมไปด้วยคนสิ!" คิบอมกระโดเหยงๆ มาหาพ่ชายทั้งสองอย่างออดอ้อน
"ไม่ได้หรอก..." ลีดเดอร์รีบบอกปฏิเสธทันควัน
"ข้างนอกมันไม่ปลอดภัยน่ะ ^ ^ "
"นั่นสิ...ไปอยู่กับคยูโน่นไป" ฮันกยองบอกพลางพยักเพยิดหน้าไปทางน้องคนเล็ก
"ใจร้ายกันที่สุดเลยพวกพี่อ่ะ! " คิบอมทำหน้ามู่ขึ้นมาทันที
"นายอยู่นี่แหละคิบอม" แล้วฮีชอลก็เข้ามาจัดการด้วยตัวเอง
"ใช่ๆ มาเล่นเกมเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ" ฮยอคแจบอกพร้อมกับเข้ามกอดแขนคิบอมไว้
"ทุกคน...วันนี้มีแขกพิเศษมาเยี่ยมด้วยล่ะ" ซ๊วอนเอยบอกขณะย่างก้าวเข้ามาภายในห้องพร้อมกกับ 3 หนุ่ม TVXQ
"โยว่! What's uup everybody! " แจจุงก้าวเข้ามาในห้องใหญ่แต่กลับแคบมากเมื่อมีเหล่าลูกลิงทั้งหลายรวมตัวกันอยู่
"ห๊ะ! พี่บี้เดอะสตาร์มาเหรอ..." คังอินที่กำลังวิ่งตามชิ่งของกินเอยถามขึ้น
"Oh! Yeah! " แจจุงร้องเสียงตอบรับทักทาย
"พอเถอะเพ่...ไม่มีใครเขาสนใจฟังกันหรอก..." จุนซูเอ่ยบอกตามความจริงที่เห็น
"เฮ้อ...แล้วจะได้เรื่องกันไหมล่ะเนี่ย" ชางมินบ่นเปรยกับตัวเอง
"...มากันแค่นี้เองเหรอครับ" คยูฮยอนเดินเข้ามาถามร่างสูง
"ถูกต้องแล้ว! " แจจุงตอบรับแทนอย่างกระฉับกระเฉง
"มากันถึงนี่มีธุระอะไรกันเหรอ" เยซองละสายตาจากเกมหันมาถามบ้าง
"กะจะแจ้งข่าวดีที่สุดในรอบปีนี้ให้ทุกคนได้รู้น่ะสิ ^ ^v " โลมาบอกด้วยท่าทางร่าเริงสดใสอย่างที่สุด
"ข่าวดีอะไรอ่ะ !!! " สามฟิวชั่นประสานเสียงถามขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน
"จุนซูสุดหล่อคนนี้จะแต่งงานกันครับพี่น้อง ^o^ "
"จริงดิ! " ป๋าทำน้ำเสียงตกใจสุดๆ
"โบอายอมแต่งงานกับนายด้วยเหรอเนี่ย" ฮีชอลพูดขึ้นหน้าตาย
"คงไม่ได้ไปข่มขู่อะไรโบอาหรอกนะถึงได้ยอมแต่งงานด้วยน่ะ" ทึกกี้จับคางมองอย่างใช้ความคิด
"อะไร!! เราสองคนต่างเต็มใจทั้งคู่น้า >0< " ตะโกนเสียงด้วยเสียงแปดปะหลอดได้
"แล้วมีแผนการว่าจะทำอะไรกันบ้างเหรอ >< " คิบอมมีทีท่าดี๊ด๊าพร้อมกับกระโดเหยงๆ อย่างตื่นเต้นไปด้วย
"ยังไม่ได้คิดเลยอ่ะ >< " บอกพลางทำท่าเลียนแบบคิบอมบ้าง
"แล้วอยากจะให้พวกเราช่วยไหมล่ะ >< " เจ้าสามฟิวชั่นก็เอาบ้างแถมยังประสานมือประกอบไปด้วย
"จะว่าไปพวกนายมากันแค่ 3 หนุ่มเหรอ" ทึกกี้หันมาคุยกับแจจุงและชางมินหลังจากมองดูการกระทำของสมาชิกวงแล้วเกิดอาการเซ็งขึ้นมาเล็กน้อย
"ครับ...ขอโทษด้วยนะครับที่มารบกวน" ชางมินก้มโค้งเล็กน้อยตามมารยาท
"แต่ที่นี่ก็ยังคึกคักกันเหมือนเดิมเลยนะครับ"
"ก็ประมาณนั้นแหละ..." ลีดเดอร์วงเอสเจเอ่ยบอกด้วยท่าทางชินชากับพฤติกรรมของคนในวงตัวเอง
"เฮ้! ได้ข่าวว่ามีคนเข้ามาแหยมกับกระต่ายของพวกนายถึงในถิ่นเลยเหรอ" แจจุงเข้าไปกอดคอทึกกี้ด้วยท่าทางสนิทสนม
"...คนที่ว่าป่านนี้คงกลายเป็นศพไปแล้วล่ะ ^=^ " เอ่ยพูดพร้อมรอยยิ้มเย็น
"ใช่...ถ้าขืนยังกล้ามายุ่งกับน้องชายของฉันอีกล่ะก็..." ฮีฃอลพูดค้างไว้แค่นั้นก่อนจจะต่อยมือตัวเอง
"พวกนายสองคนนี่โหดชะมัดเลยนะ แค่ทำให้หมอนั่นพิการก็ก็น่าจะพอแล้วนะ" ฮันกยองพูดด้วยน้ำเสียงเห็นอกเห็นใจ
"ปล่อยให้พิการได้ไง... อย่างนั้นก็มีหน้ามาเรียกร้องความสงสารอีกน่ะสิ" ทึกกี้แย้งเถียงอย่างจริงจังสุดๆ
"นายใจอ่อนเกินไปแล้วฮันกยอง" ฮีฃอลชบอกด้วยน้ำเสียงเย็นสุดๆ
"ขืนปล่อยให้ตายเร็วๆ ก็หมดสนุกน่ะสิ" แล้วฮันกยองก็เผยความในใจออกมา
"แต่ละคนโหดกันได้ที่ชะมัด" ชางมินเปรยบ่นกับตัวเอง
"กำลังคุยอะไรกันอยู่เหรอ" คิบอมวิ่งจู่โจมเข้าหาพี่ชายทั้งสามที่กำลังยืนจับกลุ่มคุยกันอยู่
"คุยเรื่องงานแต่งงานจุนซูน่ะ ^ ^" ทึกกี้เปลี่ยนสีหน้าเป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว คิบอมเอียงคอมองเล็กน้อยพลางทำตาปริบ
"งั้นให้ผมคุยด้วยคนสิ! " พูดพลางยกมือตัวเองขึ้นสุดแขน
"ผู้ใหญ่เขาจะปรึกษากันเด็กอย่างเราจะมาคุยด้วยได้ยังไง" ทึกกี้ขยี้หัวคิบอมอย่างเอ็ฯดู
"อะไรกันล่ะขี้โกงชะมัด" คิบอมทำหน้ามู่ใส่ทึกกี้ทันทีก่อนจะหันไปอ้อนพี่รองของวงเอสเจ
"น้า~ พี่ฮีชอลให้ผมคุยด้วยนะ" คิบอมจับเสื้อฮีชอลพลางส่ายตัวไปมาเหมือนกับเด็ก
"นายไปเล่นเกมกับพวกฮยอคแจโน่นไป" ฮีชอลเอ่ยสั่งน้องชายเสียงเรียบ คิบอมทำนหน้าเบ้ไม่พอใจมากขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นก็หันไปหาฮันกยองพี่ชายอีกคนที่เป็นที่พึ่งสุดท้ายแล้ว แต่ก็ยังไม่ทันได้พูดอะไรสักอย่างป๋าก็ไม่ยอมเปิดโอากาสให้เลย
"เชื่อที่พวกพี่พูด...คิบอม" ฉันกยองทำหน้านิ่งข่มน้องชาย
"พวกพี่ใจร้ายกันที่สุดเลย! " พูดจบก็สบัดหน้าหนแล้วเดินไปหาฮยอคแจกับเยซองที่กำลังเล่นเกมกันอยู่อย่างงอนๆ
"ไม่กลัวคิบอมแอบไปร้องไห้คนเดียวหรือไง" แจจุงเอ่ยถามกับบุคคลทั้งสาม
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมช่วยเอง ^ ^ " จุนซูเสนอตัวเข้าช่วยโดยไม่คิดจะรอให้ใครขอ
"นายเก็บตัวไว้รอโบอาของนายคนเดียวก็พอ" ฮีชอลชักสีหน้าพร้อมจะมีเรื่อง
"โห!! ใจเย็นดิเพ่พ้มก็แค่จะพาคิบอมไปช่วยซื้อของเกี่ยวกับงานแต่งเท่านั้นเอง" โลมารีบบอกอธิบาย
"จริงด้วย! น่าจะพาคิบอมไปเที่ยวบ้างนะ เจ้าตัวจะได้ไม่เครียด" แจจุงพยายามช่วยโลมาเกลี้ยกล่อม
"งั้นก็ไปกันทั้งหมดนี่แหละ..." ทึกกี้พูดบอกเสียงเฉียบ
"เอ่อ..." แจจุงค่อยๆ หันไปมองชางมินเพื่อขอความช่วยเหลือ
"ก็ดีเหมือนกันนะครับ จุนซูจะได้เบาแรงด้วย" ชางมินตอบกลับสีหน้าสบายๆ
"เอ้า!! ททุกคนพวกเราจะไปช่วยจุนซูซื้อของกันนะ ^o^ " ลีดเดอร์หันไปบอกประกาศเสียงดัง
"ผมว่าเราแบ่งหน้าที่กันไปดีไหม เพราะถ้าเดินไปพร้อมกันหมดทุกคนแบบนี้คงได้เด่นสะดุดตาพวกแฟนคลับแน่ๆ" ชางมินเสนอขึ้น
"นั่นดิ แบบนี้ก็ดูเข้าท่าดีเหมือนกัน" ฮันกยองเห็นด้วย
"ตามใจ...แต่คิบอมต้องอยู่กะพวกเรา 3 คนเข้าใจ๊! " ทึกกี้บอกสั่งอย่างนักเลงกิ๊กก๊อก
"ไม่เอาหรอก! ผมไม่อยากอยู่กะพวกพี่!" คิบอมร้องท้วงขึ้นมาทันทีด้วยท่าทางงอนๆ
"ผมไม่อยากอยู่กับคนใจร้าย! " พูดจบก็แลบลิ้นใส่ทันที
"จะไปกะพวกพี่หรือจะอยู่เฝ้าคอนโดล่ะเลือกเอา..." ทึกกี้ยื่นคำขาด
"ฮยอคแจช่วยพูดกับพวกนั้นให้หน่อยสิ" คิบอมเกาะแขนคนตัวเล็กพร้อมกับอ้อนขอ
"พี่ฮีชอลทำไมต้องบังคับคิบอมด้วยล่ะ" ฮยอคแจเริ่มเจรจากับชายหนุ่มผู้เป็นพี่รองของวงเอสเจ
"ช่ายๆ" โดยมีเยซองเป็นผู้สนับสนุนอีกคน
"ที่ทำแบบนี้ก็เพราะพวกพี่เป็นห่วงคิบอมต่างหากล่ะ" ฮีชอลตอบกลับด้วยสีหน้าลำบากใจ
"ไม่จริงหรอก! พวกพี่ก็แค่อยากจะแกล้งผม" กระต่ายบอมมี่ประท้วงสีหน้าขัดใจ
"ตกลงเราอยู่เฝ้าที่นี่กะแจจุงแล้วก็ชางมินละกัน" ทึกกี้แกล้งบอกสั่งบังคับกระต่ายบอม
"ก็ได้! ไม่อยากให้ผมไปไม่ไปก็ได้! " พูดจบก็วิ่งหนีไปที่ห้องนอนของตัวเองทันที
"เอาแล้วไงถูกกระต่ายงอนจนได้" ฮันกยองเปรยขึ้น
"ปล่อยไปสักพักเดี๋ยวก็หายเองน่ะแหละ" ฮีชอลบอกพลางมองดูน้องชายที่หายเข้าไปในห้องนอนแล้ว
"ใจร้าย..." ฮยอคแจพูดขึ้นพลางช้อนตามองฮีชอลอย่างไม่พอใจ
"ผมจะไปกับเยซองแล้วก็ซีวอน" คนตัวเล็กรบบอกก่อนที่ชายหนุ่มจะได้พูดอะไร จากนั้นก็เดินหนีไปหาเยซองในทันที
"...โดนลูกไก่งอนด้วยแฮะ" ทึกกี้มองตามฮยอคแจด้วยสายตาเสียดาย
"เฮ้อ...อะไรเนี่ยทั้งกระต่ายทั้งซูบารุจังเลยเหรอ" ฮันกยองบ่นพลางทำท่าเซ็งเล็กน้อย
"พวกนายยังไม่เท่าไร ฉันเนี่ยสิจะง้อไงดี" ฮีชอลออกอาการเซ็งโลกขึ้นมาทันที
"ปล่อยไปก่อนเถอะน่า ทำตัวโสดสักวันไม่ตายหรอก" แจจุงรีบแสดงความคิดเห็นขึ้นมาอย่างรวดเร็ซ
"แล้วใครจะอยู่เฝ้าคิบอมล่ะ" ทึกกี้ขอความคิดเห็นจากเพื่อนร่วมวงทั้งสอง
"เอ! นั่นดิ" แจจุงหันไปมองหน้าจุนซูขอความเห็น
"เพ่ก็อยู่เฝ้ากะมินมินดิครับ!" จุนซูเอ่ยตอบพร้อมกับยกยิ้มกว้าง
"ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ! " แจจุงถามกลับไม่เข้าใจ โลมามองหน้าพี่ใหญ่แห่งวงแล้วก็ทำหน้าเซ็ง
"แล้วเป็นเพ่ไม่ได้หรือไง..."
"ไรฟะ งี้ก็อดเที่ยวเลย" แจจุงบ่นออกมาอย่างเซ็ง
"เดี๋ยวเอาไว้ค่อยเที่ยวทีหลังก็ได้น่ะ" ชางมินทำนห้าเบื่อระอาอีกฝ่าย
"ได้ยินว่าจะไปเที่ยวกันเหรอ..." ดงฮีโผล่หน้าเข้ามาร่วมสนทนาด้วยบ้างหลังจากขโมยขนมคืนมาได้แล้ว
"ถูกต้องแล้วจะไปด้วยกันหรือเปล่าล่ะ ^ ^ " ฮันกยองรีบกอดคอชินดงเอาไว้อย่างออกนอกหน้านอกตา
"ไปสิ...ไป!" คนที่กำลังเคี้ยวขนมตุ้มเอ่ยตอบอย่างกระตือรือล้น เห็นแล้วฮันกยองก็เอามือเกาคางของดงฮีอย่างอดไม่ได้
"ทำอะไรอ่ะ!!" ดงฮีรีบขยับหลบพลางมองอันกยองอย่างไม่ค่อยไว้ใจเท่าไร
"ก็นายมันน่าเกาคางดีนี่นา ^ ^ " ฮันกยองยิ้มกริ่มกับท่าทีของอีกฝ่าย
"ไม่ยุ่งกะนายแล้ว...ไปหาชองดีกว่า" แล้วดงฮีก็สะบัดหน้าแดงๆ เดินหนีไปหาสามฟิวชั่นในทันที
"น่ารักชะมัด" ฮันกยองมองตามชินดงฮีไปด้วยสายตาถูกอกถูกใจ
"...รู้สึกจะมีความสุขออกนอกหน้านอกตาเพื่อนเกินไปแล้วนะ" ทึกกี้เอ่ยทักอย่างไม่พอใจเล็กน้อย
"งั้นนายก็รีบพิชิตใจคนของนายให้ได้เร็วๆ สิ" ฮัจกยองทำท่าเยาะเย้ยเพื่อนอย่างจงใจ
"...ไม่จำเป็นหรอก..." ทึกกี้บอกเสียงเรียบขณะปรายตามองไปทางน้องเล็กของวงที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟา
"เฮ้อ!" แล้วฮีชอลก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่แทรกรขึ้นมา เพราะไม่รู้ว่าจะง้อซูบารุจังของตัวเองยังไงดี ถ้าลองได้งอนแล้วก็ยาวเลยล่ะ
"...คยูฮยอนเราก็อยู่นี่นะ เดี๋ยวพี่ซื้อของมาฝาก" ทึกกี้บอกกับร่างบางพร้อมกับยิ้มหวานให้ คยูฮยอนที่นั่งนิ่งอยู่ก็พยักหน้ารับหงึกหงักรับคำ
"ถ้าพร้อมกันแล้วพวกเราก็ไปกันเถอะ let's go! " แจจุงยกมือขึ้นทำท่าเตรียมลุย
"เดี๋ยว!" ชางมินรีบคว้าคอเสื้อพี่ใหญ่เอาไว้ก่อน
"จะไปไหนครับ" ถามขึ้นเสียงหน่าย
"ก็จะไปช่วยจุนซูซื้อของไง" แจจุงหันกลับมาตอบหน้าระรื่น
"พวกเราตกลงกันว่าไงครับ" คนถามทำหน้าตาย
"รายว้า~ เซ็งเลยจับได้ซะและ" แจจุงแสร้งทำหน้าอินโนเซนท์
"ดูแลคิบอมกับคยูฮยอนดีๆ นะ...ไม่งั้น ^=^ " ทึกกี้ยกยิ้มเย็นให้กับชางมินและแจจุงก่อนจะยกขบวนกันออกไปโดยมีจุนซูเป็นคนนำที พอเหล่ากองทัพลิงได้พ้นไปสักระยะแล้วแจขจุงก็ลงมือกดเบอร์โทรตามใครอีกคน
"ทางนี้เรียบร้อยแล้ว" แจจุงเอ่ยขึ้นทันทีเมื่ออีกฝ่ายรับสาย
"ขอบใจนะ ^ ^ " อิรุปรากฏตัวขึ้นหลังจากวางสายไปเมื่อครู่
"จะทำอะไรก็อย่าให้เดือดร้อนมาถึงพวกผมล่ะ" ชางมินกล่าวบอกด้วยท่าทางเหนื่อยใจ
"แล้วคิบอมล่ะ" ถามพร้อมกับสอดส่ายสายตามองหาร่างบางไปทั่ว
"อยู่ในห้องนั้นน่ะ" แจจุงบอกพร้อมกับชี้มือไปยังจุดหมาย
"...ก๊อก...ก๊อก..." พอมายืนอยู่ตรงหน้าห้องร่างบางอิรุก็เคาะประตูเบาๆ
"คยูเหรอเข้ามาได้เลย ประตูไม่ได้ล็อค" เสียงใสตอบกลับมาจากด้านใน ร่างสูยกยิ้มบางกอ่นจะเข้ามในห้องตามคำเชิญของร่างบาง
"กำลังทำอะไรอยู่เหรอ..." คนที่กำลังนอนคว่ำตีขาอ่านการ์ตูนอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์ในตอนแรกถึงกับกระเด้งตัวขึ้นลูกนั่งอย่างตกใจกับเสียงที่ได้ยินก่อนจะหันไปมองที่ประตูห้อง
"คุณ! มาที่นี่ได้ไง! " คิบอมถามขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ
"ขับรถมา ^ ^ " ชายหนุ่มร่างสูงตอบพร้อมยิ้มอย่รงสบายอารมณ์
"ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น เดี๋ยวพวกพี่ทึกกี้กลับมาเห็นเข้าก็โดนเล่นงานเอาหรอก" คิบอมขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำตอบที่ได้ยิน แต่ก็ไม่ได้คิดจะใส่ใจมากนัก
"เป็นห่วงพี่เหรอ..." อิรุถามพลางเดินไปทิ้งตัวนั่งอยู่ปลายเตียงร่างบาง
"เปล่า...ก็แค่ไม่อยากให้พวกพี่ๆ เขาทำบาปกันก็เท่านั้น" ตอบกลับหน้าตายทำเป็นไม่สนใจอีกฝ่าย
"แค่นั้นก็ดีใจ ^ ^ " ร่างสูงเอ่ยบอกด้วยสีหน้าระรื่นแค่ได้เห็นร่างบางก็รู้สึกมีความสุขแล้ว
"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยนะ ออกไปจากห้องผมเดี๋ยวนี้เลย" กระต่ายบอมมี่เริ่มทำสีหน้าขัดใจขึ้นมาเล็กน้อย
"...พี่เพิ่งมาเมื่อกี้เองนะจะไล่ให้กลับแล้วเหรอ" อิรุถามเสียงอ่อยลงเล็กน้อย
"ก็ไม่ได้อยากจะเจอหน้าซักกะหน่อย" ตอบกลับอย่างไม่สนใจก่อนจะกลับไปนอนอ่านหนังสือการ์ตูนต่อ
"ใจร้ายจัง...พี่น่ะคิดถึงเราทุกวันเลยนะ" ร่างสูงเอ่ยบอกด้วยท่าทางน้อยใจ
"แล้วไงอ่ะ ไม่ได้บอกให้คิดถึงซะหน่อยนี่" ยังคงสนใจอยู่กับการ์ตูนในมือ ขาเรียวก็ยกตีไปมาอย่างสบายอารมณ์
"มันสนุกมากเลยเหรอ..." อิรุทิ้งตัวลงนอนข้างคิบอมพลางชะโงกหน้ามองหนังสือการ์ตูนของอีกฝ่าย
"อืม..." ตอบพลางพลิกหน้าหนังสือโดยไม่สนใจชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย ร่างสูงเลยเรียกความสนใจจากร่างบางด้วยการกดจมูกลงบนแก้มป่องน่ารักอย่างรวดเร็ว
"อ๊ะ! ..." มือเรียวยกจับที่แก้มตัวเองพร้อมกับหันไปมองค้อนอีกฝ่าย แต่ก็พูดอะไรไม่ออก
"น่ารักจัง ^ ^ " เอ่ยชมท่าทางของร่างบางตามที่ตนเองคิดและมองเห็น
"ไอ้คนฉวยโอกาส!" พูดจบก็ผลักชายหนุ่มอย่างเต็มแรงจนตกเตียงกันเลยทีเดียว
"โอ๊ย!!" อิรุร้องลั่นเมื่อตัวเองหล่นตุบจากเตียงสู่พื้นเต็มแรง
"สมน้ำหน้า!" คิบอมแลบลิ้นตามในทันที ชายหนุ่มร่างสูงร้องโอดโอยอีกสองสามทีแล้วก็นอนนิ่งอยู่ตรงพื้นข้างเตียงนั่น พอเห็นว่าอิรุเงียบไปคิบอมก็คลานไปที่ริมเตียงแล้วชะโงกหน้าลงไปดูอาการของชายหนุ่ม
"นี่...ตายแล้วเหรอ" นิ้วเรียวจิ้มแขนของชายหนุ่มสองสามทีก่อนจะเอียงคอมองอย่างสงสัยพลางขมวดคิ้วตาม
"ยัง..." แล้วร่างสูงก็ลืมตาขึ้นมาและดึงคิบอมลงมาหาตัวเอง
"อ๊า!" คิบอมยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองอย่างตกใจ อิรุก็เลยถือโอกาสโอบกอดร่างบางเอาไว้แน่นเมื่ออีกฝ่ายยังไม่ขัดขืนอะไร พอรู้สึกตัวว่าโดนกอดอยู่กระต่ายคิบอมก็ออกแรงดิ้นในทันที
"ปล่อยนะไอ้คนฉวยโอกาส!" บอมมี่ตะโกนร้องโวยวายอย่างไม่พอใจ
"...ขอพี่กอดให้หายคิดถึงก่อนสิ" อิรุบอกพลางกอดกระชับคนดิ้นให้แน่นขึ้นอีก
"ปล่อยน้า! ไม่งั้นเค้าจะฟ้องพี่ฮีชอล เฮียทึก แล้วก็ป๋าฮันจริงๆ ด้วย!" ปากร้องตะโกนปาวกๆ ส่วนมือก็ออกแรงทุบหน้าอกอิรุไปด้วยพร้อมกับดิ้นขืนสุดตัวไม่ยอมง่ายๆ
"ฟ้องไปเถอะ...ยังไงพี่ก็ไม่อยู่ให้พวกนั้นทำอะไรแล้วล่ะ" ร่างสูงบอกพร้อมยกยิ้มเล็กน้อย
"ปล่อยดิ! ปล่อยน้า~! " คราวนี้ทั้งแขนทั้งขาทำหน้าที่ร่าวมกันรัวตีลงไปที่ร่างขงชายหนุ่มอย่างขัดใจสุดๆ
"...คิบอมพี่ชอบเรานะ...ชอบมกาๆ เลยล่ะ ^ ^ " อิรุปล่อยให้ร่างบางตีตนเองดดยไม่คิดจะกล่าวว่าอะไร พอได้ยินอย่างนั้นแล้วกระต่ายบอมมี่ก็หยุดการกระทำทุกอย่าง สีนห้างุนงงมองจ้องไปที่คนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ
"...ถ้าวันไหนว่าๆ ก็คิดถึงพี่บ้างนะครับ...คนดี" ร่างสูงบอกเสียงนุ่ม
"ไม่คิดถึงหรอก...คนเจ้าชู้น่ะ" คิบอมตอบกลับไปเสียงเบาพลางหันหน้าแดงระเรื่อหนีไปทางอื่น
"พี่เจ้าชู้ตรงไหน...ออกจะรักเดียวใจเดียว..." อิรุเลิกคิ้วสูงเล็กน้อยกับคำพูดว่าของร่างบาง
"ก็ชอบพี่ยุชอนอยู่ไม่ใช่หรอไง แต่ก็ยังจะมายุ่งกับผมอีก ไหนยังจะคุณอายูมีอีกล่ะ แล้วก็อาจจะมีคนอื่นที่ผมไม่รู้จักอยู่ด้วยอีกล่ะมั้ง" ทำปากเชิดเล็กน้อยเมื่อพูดจบ
"...อะไรกัน...ยูชอนน่ะพี่คิดแค่น้องชายส่วนอายูมีก้เพื่อนสนิท...ส่วนคนอื่นน่ะไม่มีหรอก" ร่างสูงบอกอธิบายให้กระต่ายบอมเข้าใจ
"ตอนนี้พี่ชอบคิบอมคนเดียวแหละ"
"โกหก! ไม่เชื่อหรอก" คิบอมถลึงตาใส่อย่างไม่เชื่อใจเลยสักนิด
"จริงๆ นะ...ไม่เชื่อขอให้พี่ตกเครื่องบินเลยก็ได้" อิรุพูดด้วยท่าทางจริงจัง
"ไม่ตกหรอก ก็คุณไม่ได้นั่งเครื่องบินไปไหนนี่" นิ้วเรียวจิ้มจมูกชายหนุ่มเล่นอย่างหมั่นไส้
"...เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องนั่งไปญี่ปุ่นแล้วล่ะ" ร่างสูงยกยิ้มเล็กน้อยกับการกระทำของร่างบาง
"ไปทำไมอ่ะ" ตาใสช้อนมองอย่างแปลกใจ
"ไปทำงานน่ะสิ..." อิรุยกมือขึ้นลูบหัวร่างบางเบาๆ
"แล้วจะกลับมาเมื่อไรเหรอ" ถามต่ออย่างสนใจ
"อีก 3 เดือน... เพราะงั้นคิดถึงพี่บ้างนะ" เอ่ยขอร้องกระต่ายบอมผู้น่ารักด้วยน้ำเสียงค่อนข้างเบา
"...ไว้จะรับพิจารณาแล้วกัน" ตอบกลับไม่ใส่ใจ แต่ใบหน้ากลับดูหงอยลงเล็กน้อย
"...ถ้างั้นพี่ไม่กลับมาดีกว่า...เพราะไม่มีใครเขาอยากให้กลับมาแล้วนี่นา"
"ก็ตามใจสิ..." ตอบพร้อมกับหันหน้าหนีไปอีกทาง อิรุยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมองก่อนจะยอมปล่อยตัวคิบอมให้เป็นอิสระ
"หมดเวลาแล้วสิ...พี่ไปนะ..." คิบอมลุกขึ้นนั่งจุ้มปุ๊กมองหน้าอิรุเหมือนกับอยากจะพูดอะไร
"...มีอะไรเหรอครับ" พอเห็นท่าทางของร่างบางก็เลยลองเอ่ยถาม
"เอ่อ...อย่าลืมซื้อของมาฝากผมด้วยนะ" รีบพูดออกไปอย่างรวดเร็วพลางเสหน้ามองไปทางอื่น
"...อืม" อิรุบอกพร้อมลูบหัวร่างบางอีกเล็กน้อยก่อนจะลุกเดินไปที่ประตู
"เรื่องคิดถึงน่ะ...จะลองพยายามทำดูแล้วกันนะ" คิบอมเอ่ยขึ้นก่อนที่ชายหนุ่มจะออกไปจากห้อง
"อืม..." ร่างสูงเดินออกมาด้วยท่าทางหงอยเหงาอย่างมากเพราะดูเหมือนตัวเองจะไม่มีความสำคัญกับอีกฝ่ายเลย
"เป็นไงบ้างเพื่อน" แจจุงตรงรี่ไปหาอิรุทันทีเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มออกมานอกห้องแล้วอย่างติดตามผล
"...อกหักแล้วล่ะ" อิรุถอนใจยาวจากนั้นก็เดินออกไปด้วยสภาพคนใกล้ตายเหมือนตอนก่อนจะมาคอนโดเอสเจ
"อย่างนี้ก็คงจะช่วยอะไรนายไม่ได้แล้วล่ะ" แจจุงแบมือยักไหล่
"เดินไปก็ระวังตัวด้วยล่ะครับ น่าจะใกล้เวลาที่พวกนั้นกลับมาแล้วนะ" ชางมินบอกตามหลังอิรุอีกที
"มากันแล้วต่างหาก..." คยูฮยอนเอ่ยบอกขณะยืนมองไปด้านล่างตรงทางเข้าคอนโด
"เอาแล้วไง! รีบไปซ่อนตัวเร็วเข้า" แจจุงบอกพลางวิ่งไปตามอิรุอย่างด่วนจี๋ แต่ดูเหมือนจะช้าไปเสียแล้วเพราะลีดเดอร์วงเอสเจเดินขึ้นมาเห็นผู้บุกรุกเข้าพอดี
"ซวยแล้วไหมล่ะ" แจจุงเบรคเท้าอย่างกระทันหันก่อนจะหลบกลับเข้าไปในห้องไม่ให้พวกทึกกี้เห็นตัวได้ ชายหนุ่มทำท่าอาเมนไว้อาลัยส่งท้ายให้กับเพื่อนร่างสูง
"ว่าไงพี่แจจุง" ชางมินถามขึ้นทันทีที่เห็นพี่ชายย้อนกลับเข้ามา แจจุงทำท่าปาดคอให้ชางมินรู้ถึงสถานะของอิรุในตอนนี้
"หวัดดีครับ..." อิรุทักทายทึกกี้ด้วยท่าทางหมดสภาพ
"......................" ทึกกี้ไม่ได้ตอบคำทักทายของอีกฝ่าย และไม่คิดจะถามว่ามาอยู่คอนโดตัวเองได้ยังไง แต่กลับสอยร่างสูงให้ลงไปกองกับพื้นแทน แล้วก็ตามติด้วยฮีชอลที่เข้าดึงคอเสื้ออิรุให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะซัดเข้าให้บ้าง แล้วชายหนุ่มก็กระเด็นเข้าไปปะทะกับใครอีกคนที่เพิ่งจะเดินมาถึง
"เฮ้! ใจเย็นๆ สิพวก เดี๋ยวก็ช้ำหมดหรอก" ฮันกยองว่าพลางล็อคคอชายหนุ่มไว้ด้วยรอยยิ้มเลยจุดเยือกแข็ง
"จับให้แน่นๆ เลยนะ..." ทึกกี้บอกสั่งเสียงเย็นเฉียบเตรียมจะเข้าไปสะกำอิรุต่อ
"ทำอะไรน่ะ! ขอร่วมด้วยคนสิ!!" สามฟิวชั่นวิ่งตรงเข้ามาชาร์จอิรุก่อนที่ทึกกี้จะถึงตัวเสียอีก
"เดี๋ยวก็ตายกันพอดีหรอก..." ซีวอนรีบเข้าล็อคตัวลีดเดอร์ไว้ก่อนจะฆ่าคนตายโดยเจตนา
"พวกนายสามคนก็หยุดด้วย!" เยซองสั่งสามฟิวชั่นที่นึกสนุกร่วมแจมไปกับเขา
"ทำไมถึงได้ทำตัวเป็นอันธพาลกันแบบนี้นะ" เยซองยังคงบ่นไม่เลิก
"ฮันกยองปล่อยอิรุเลยนะ...ไม่งั้นฉันโกรธจริงๆ ด้วย" ชินดงเอ่ยบอกคนที่ยังล็อคคออิรุเอาไว้อยู่ จากนั้นคนถูกสั่งก็ต้องยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดีด้วยการผลักอิรุให้ล้มลงไปกองกับพื้นอย่างไม่ใยดีเป็นการส่งท้าย
"...เกิดอะไรขึ้นน่ะ...พี่อิรุ!!" คยูฮยอนได้ยินเสียงเอะอะเลยรีบออกมาดูก่อนจะตกใจกับสภาพของร่างสูง
"มีอะไรกันเหรอ" แจจุงที่โผล่หน้าออกมาแกล้งทำเป็นว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"หวา! อิรุสภาพย่ำแย่น่าดูเลยนะนั่น"
"พวกพี่ไม่ทำรุนแรงกันไปหน่อยเหรอ ถ้าคิบอมรู้เข้าโดนโกรธกันแน่ๆ " ชางมินพูดบอกหน้าตาย
"...คิบอมไม่รู้หรอก...พวกนายก็คงไม่บอกใช่ไหม ^=^ " ทึกกี้ถามแกมบังคับ แต่ไม่ทันไรสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นก็เกิดขึ้นจนได้
"นี่..." คิบอมที่เห็นว่าไม่มีใครอยู่ข้างในสักคน จึงออกมาตามพอเห็นภาพตรงหน้าก็ถึงกับยืนอึ้งใบ้รับประทานในทันที ทุกคนเองก็พร้อมใจกันเงียบเช่นกันรวมไปถึงจุนซูและคังอินที่ตามมาทีหลังด้วยเช่นกัน
"แค่ก..." ส่วนคนโดนรุมนั้นทำได้เพียงส่งเสียงไอเบาๆ ออกมาเท่านั้น คิบอมค่อยๆ ย่างก้าวอย่างอย่างเชื่องช้ามองตรงไปที่อิรุเพียงคนเดียวโดยไม่คิดจะสนใจคนรอบข้างอีกเลย มือเรียวประคองตัวคนเจ็บขึ้นมาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหันไปตวัดสายตามองพวกพี่ๆ ทั้งสามที่เป็นคนก่อเรื่องด้วยควารู้สึกโกรธสุดๆ
"ทำไม...ต้องทำแบบนี้กันด้วย..." น้ำเสียงที่ถามออกมาค่อนข้างจะแผ่วเบาเหลือเกิน
"...เอ่อ...พวกเราก็แค่จัดการกับผู้บุกรุกเข้ามาในคอนโดต่างหาก..." ทึกกี้พยายามแถไปให้ได้
"นายน่ะแหละจะไปยุ่งกับเจ้านั่นทำไม" ฮึชอลเอ่ยถามเสียงแข็ง
"ที่ทำไปนี่ก็เพื่อนายนะ" ฮันกยองเอ่ยเสริมขึ้น
"เกลียด...เกลียดพวกพี่ที่สุดเลย!!" คิบอมตะโกนใส่พี่ชายทั้งสาม ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาอย่างไม่ตั้งใจ มือเรียวรีบยกขึ้นปาดออกอย่างลวกๆ
"...เอาไงต่อดีอ่ะ..." จุนซูค่อยๆ กระดื๊บๆ ไปหาชางมินกับแจจุงเพื่อขอความคิดเห็น
"ก็พาไปหาหมอสิ จะปล่อยให้พี่แกพิการหรือไง" ชางมินบอกสีหน้าเซ็งจัด
"ชางมินว่าไง ฉันก็ว่าตามนั้น" แจจุงพยักหน้าตาม
"แล้วจะพาไปยังไงล่ะ...ดูสภาพแต่ล่ะคนสิ" จุนซูบอกพลางมองดูสีหน้าของทุกคนที่ดูจะตึงเครียดเหลือเกิน
"พวกเราก็ช่วยพากันไปสิ" ชางมินบอกสีหน้าเครียด
"...งั้นมินมินนำสิครับ" จุนซูพูดพร้อมกับขยับถอยให้ร่างสูงเดินออกมาได้สะดวก
"เฮ้อ..." ชางมินถอหายใจออกมาพลางเดินเข้าไปหาคิบอมและอิรุ
"พอจะลุกไหวไหม" เอ่ยถามกับคนที่สภาพย่ำแย่เป็นอย่างมาก อิรุพยักหน้ารับได้เพียงเล็กน้อยแล้วก็นิ่งไป
"...ตายแล้วงั้นเหรอ..." จุนซูเปรยออกมาเสียงเบาเมื่อเห็นว่าคนถูกสะกำหมดสติไปแล้ว
"ชางมิน...ช่วยหน่อยนะ...ฉันไม่อยากให้ 'คนอื่น' มายุ่ง" คิบอมเน้นเสยงพร้อมกับปรายตาไปยังพี่ชายจอมโหดทั้งสาม ก่อนจะค่อยๆ ประคองตัวอิรุขึ้นมา
"ผมช่วยด้วยอีกแรงนะ..." ซีวอนรีบเข้าช่วยพยุงชายหนุ่มร่างสูงด้วยอีกคน
"ใครที่ไม่เกี่ยวก็กรุณาอย่าขวางทาง" เยซองพูดขึ้นสีหน้าเรียบ
"...เขาหมายถึงพวกเราด้วยป่ะ" จุนซูกระซิบถามแจจุงที่ยืนอยู่ใกล้กัน
"ไม่รู้สิ" แจจุงส่ายหน้าไปมาเร็วๆ ทึกกี้มองไปทางน้องรักของวงกับหนุ่มที่ตนเพิงเล่นงานอยู่ครู่แล้วก็ตัดสินใจดึงตัวคยูน้อยกลับเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว ส่วนฮีชอลก็เดินตามฮยอคแจที่เดินหนีตัวเองเข้าไปด้านในอย่างงอนๆ
"ฉันช่วยถือนะ...คังอิน" ดงฮีบอกพร้อมกับเข้าไปคว้าข้าวของในมือหมี๊หมีมาถือไว้เองก่อนจะเดินเข้าไปด้านในบ้างโดยมีคังอินเดินตามไปติดๆ
"อ่ะ..." พอเห็นว่าชินดงไม่สนใจตัวเอง ฮันกยองก็ทำท่าจ๋อยสนิทพลางเดินตามเข้าไปอย่างเงียบๆ
"เฮ้อ...งานกร่อยชะมัดเลย" ชองมินพูดขึ้น
"รู้งี้ไม่เข้าไปร่วมแจมด้วยซะก็ดี" เรียววุคบ่นตาม
"นั่นสิ..." ดองแฮเองก็เห็นด้วย
"เฮ้อ!" แล้วทั้งสามคนก็ถอนหายใจออกมาพร้อมๆ กัน
"เราจะเข้าไปข้างในหรือตามชางมินไปโรงพยาบาลดีล่ะ" จุนซูขอความคิดเห็นของพี่ใหญ่ TVXQ
"อยู่ติดตามสถานการณ์ที่นี่ดีกว่า เดี๋ยวเรื่องที่โรงพยาบาลชางมินกับซีวอนก้จัดการกันน่ะแหละ" พูดบอกอย่างปัดความรับผิดชอบสุดๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปในห้อง
"รอด้วยเด้...เพ่แจ" โลมาก็เลยต้องรีบตามแจจุงเข้าไปเหมือนกันเพราะกลัวจะโดนทิ้งไง้ข้างนอกคนเดียว
ความคิดเห็น