ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก

    ลำดับตอนที่ #48 : ตอนพิเศษเป็นฉันได้ไหมตอนจบ

    • อัปเดตล่าสุด 7 พ.ย. 54


    (เนโกะxเบียคุรัน)
    คุณเชื่อเรื่องเนื้อคู่รึเปล่าคนที่เป็นเนื้อคู่ต้องได้อยู่ด้วยกันไปจนตายตอนแรกผมก็เชื่ออยู่หรอกนะแต่ก่อนที่เธอคนนั้นจะจากไป

    "ในที่สุดพี่ทิมเบอร์ก็ขายออกซะทีเนอะซือจัง"ฉันหันไปพูกับซือจังที่เพิ่งกลับจาก
    สนามบิน

    "นั่นสิแล้วเมื่อไหร่จะถึงตาเธอซะทีล่ะเนโกะ-_-"ซือจังมองมาที่ฉัน

    "ไม่เอาหรอกยังไงเนโกะก็จะอยู่เป็นสัตว์กล่องของซือจังตลอดไป"ฉันกระโดดกอดคอ
    ซือจัง

    "ขอให้มันจริงเถอะ"ซือจังลูบหัวฉันเบาๆ

    "อยู่แล้วเมี้ยว^0^"ยังไงฉันก็ไม่มีทางไปจากซือจังงหรอกฮิฮิ

    หลายปีต่อมา

    "ซือจังT^T"ฉันมานั่งร้องไห้อยู่ริมสระน้ำคนเดียวซือจังแต่งงานแล้วแงT0Tยังงี้ซือจังก็แทบไม่มีเวลาให้ฉันน่ะสิแงหนูไม่ยอม(ปัญญาอ่อน-_-//ไรเตอร์)

    ตุ๋ม

    เอ๋เสียงอะไรน่ะฉันเดินไปที่ต้นเสียงก็พบกับผู้ชายคนหนึ่งกำลังปาก้อนหินลงน้ำฉันรู้สึกสนใจอย่างหน้าประหลาดรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเศร้าแววตาที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้มันทำให้ฉันละสายตาจากเขาไม่ได้เลย

    "ใครน่ะ"เขาหันมามองที่ฉันมันเหมือนมีมนต์สะกดไว้ไม่ให้แอบหรือซ่อนตัว

    "เอ่อฉัน"ฉันค่อยๆก้าวเท้าออกมาจากพุ่มไม้พระเจ้าท่านกำลังเล่นตลกอะไรกับฉัน

    (เบียคุรัน)

    ร่างของเด็กน้อยตัวเล็กๆค่อยเดินออกมาเด็กคนนี้เหมือนเคยเจอที่ไหนนะ

    "อ้าวเธอนั้นเองหรอ^-^"ผมทักไปงั้นแหละร่างเล็กทำหน้างง

    "เราเคยรู้จักกันด้วยหรอเมี้ยว?"เธอถามเออจะว่าไปก็จริงนะ

    "งั้นถือซะว่าฉันจำคนผิดก็แล้วกันนะ^^"ผมไม่มีวันหน้าแตกหรอกหึหึ
    (แกเป็นแบบนี้เองหรอ-_-)ผมล้วงเอาถุงมาช์เมลโล่ขึ้นมากิน

    โครกกกกกก

    0/////0ร่างเล็กเอามือปิดท้องตัวเองผมหัวเราะออกมาเบาๆ

    "กินไหมล่ะ"ผมชูถุงมาช์เมลโล่ขึ้นมาให้เธอดู

    "ขะขอบคุณนะเมี้ยว"เธอนั่งลงข้างๆผมแล้วหยิบมาช์เมลโล่ขึ้นมาดู

    "กินสิอร่อยนะ"เธอยังคงจ้องมันต่อไปสุดท้ายจึงยอมกินเข้าไป

    "อะอร่อย*////*"เธอยิ้มออกมาอย่างน่ารักแก้มเธอเป็นสีชมพูน่ารักเฮ้ยอย่างนี้ผมก็เป็นพวก
    โลลิค่อนอ่ะดิหยุดความคิดเลยนะผมสะบัดหัว

    "นี่ๆ"เธอดึงเสื้อผม "ขออีกนะ"เธออ้อนผมอ้ากกกกฆ่าผมเลยสิผมไม่อยากโดนจับ
    ข้อหาพรากผู้เยาว์นะ

    "เอาไปสิ"ผมยังยิ้ม(เพื่อปกปิดความหื่น)แล้วยื่นถุงให้เธอ

    "ง้ำๆอร่อยจังเมี้ยว><"ขอร้องล่ะหยุดทำท่าน่ารักๆอย่างนั้นซะที

    ที่จริงผมน่ะเพิ่งอกหักมาสดๆร้อนๆแล้วผมก็ยังไปร่วมงานตามคำขอของเจ้าของงานอีก
    หึหึแล้วผมก็ยังหน้าด้านไปหอมแก้มเจ้าสาวซะด้วยจนเจ้าบ่าวแทบจะฆ่าผมตายคางาน
    อยู่แล้วแต่ผมก็รอดมาได้เพราะซือจังและเธอก็เป็นเจ้าสาวซะด้วย

    "เป็นอะไรรึเปล่าเมี้ยว"เธอยื่นหน้าเข้ามาถามผม


    "ปะเปล่า-.,-"เลือดกำดาวแทบกระชูด

    "ฉันชื่อเนโกะนะเมี้ยว"เธอแนะนำตัว

    "ผมเบียคุรัน^^"

    "อืมเบียคุรันคุง"เธอลุกขึ้นมาแล้วเอื้อมมือมา

    "หืม?"

    "ไปด้วยกันไหมล่ะ^0^"เธอยิ้มกว้าง

    "ไปไหนหรอ"

    "ฉันมีที่หนึ่งอยากให้เบียคุรันคุงได้เห็นน่ะไปนะ"เธอกุมมือผม

    "ก็ได้ๆ"ผมยอมลุกและเดินตามเธอไป

    สวนสาธารณะ

    "ทางนี้เบียคุรันคุง"เธอโบกมือเรียกผม

    "คร้าบๆ"ผมก็ยังเดินตามเธอไป

    ฟุบ

    ผมลื้นเข้าไปในดงดอกไม้อะไรเนี่ยกลีบดอกไม้ติดหัวผมเต็มไปหมด

    "เบียคุรันคุง0-0"เธอรีบวิ่งมาดู

    "ไม่เป็นไรหรอกครับ"ผมยันตัวเองขึ้นมาก็พบว่ารอบตัวเป็นทุ่งดอกไม้ไปหมดแล้ว

    "ทางนี้เบียคุรันคุง"เธอจูงมือผมมาที่ทุ่งดอกคาร์เนชั่น

    "เอานี้ฉันให้"เธอยื่นดอกคาร์เนชั่นสีชมพูมาให้ผม

    "ให้ฉันหรอ"เธอผยักหน้าผมจึงหัวเราะเบาๆแล้วรับมันมา

    "ความหมายของมันคือ'ความรักของฉันกำลังจะผลิบาน โปรดถนอมหัวใจรักฉันด้วย'
    ใช้ไหมล่ะ"ใบหน้าสีขาวของเธอตอนี้กลายเป็นสีชมพูไปซะแล้ว

    "นี้เธอกำลังสารภาพรักกับฉันอยู่งั้นหรอ"เธอไม่ตอบได้แต่ก้มหน้าหนีผมกระซิบข้างหูเธอ

    "แล้วจะอยู่กับผมตลอดไปไหม"เธอสะดุ้งเล็กน้อยผมหันหลังเตรียมจะเดินกลับ

    แต่เธอก็กอดผมจากข้างหลังไว้

    "อะอืมฉันจะอยู่กับคุณตลอดไป"ตอนนี้ผมเริ่มเข้ากบคำว่ารักซะแล้วล่ะผมเองก็จะอยู่กับเธอตลอดไป

    ...........................

    ...................

    .........

    แต่ความสุขมันมักไม่ยั่งยืน

    เอี้ยดดดดด ตูมมมมมมมม

    "เด็กในท้องปลอดภัยดีครับแต่ผมเสียใจด้วยนะครับคนไข้เสียชีวิตแล้วครับ"

    สิ้นคำของคุณหมอชายหนุ่มทรุดตัวลงทันทีหัวใจของเขาแตกสลายไปในพริบตา

    เขารู้ว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึนอยู่แล้วแต่เขาไม่น่าเชื่อว่ามันจะเร็วขนาดนี้

    'ฉันจะอยู่กับคุณตลอดไป'ประโยคนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวเขาถ้าวันนั้นเขา

    ไม่บังเอิณไปเจอเธอมันคงไม่ทำให้เขา'เจ็บ'ขนาดนี้หรอก


    .....................................................................................................................................................................................................................................................................................





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×