[fic reborn]ค้นหัวใจยัยน่ารัก

ลำดับตอนที่ #46 : ตอนพิเศษเป็นฉันได้ไหมตอนต้น

 (สควอโล่Xทิมเบอร์)

เส้นกั้นระหว่างฉันกับคุณมันมากเหลือเกินแต่ฉันก็อยากที่จะข้ามมันออกไปให้ได้
ฉันจะข้ามออกไปหาคุณให้ได้นะสควอโล่

"บ๊อก บ๊อก"ทำไมวันนี้คุณดูเศร้าจังล่ะสควอโล่

"อะไรห่ะเป็นห่วงฉันหรอ"เขาลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน

"บ๊อก บ๊อก"ไม่เป็นไรนะฉันจะอยู่ข้างคุณเอง

"มาซุกอะไรกับชั้นเนี่ยแกหนาวหรอ"ฉันรู้นะว่าคุณจะร้องไห้น้ำเสียงคุณมันบอก

"แกว่าฉันมันบ้าไหมแทนที่ฉันน่าจะบอกว่ารักยัยนั่นแต่กลับโกหกซะงั้น"คุณไม่ผิดหรอกนะ

"ขอโทษทีนะฉันขอตัว"แล้วเขาก็เดินออกไป

"บ๊อก"ฉันรักคุณนะทั่งที่อยากจะพูดออกไปแต่ก็พูดไม่ได้ฉันอยากจะบอกกับเขาว่า 'คุณยังมีฉันอยู่นะ'

แต่ก็พูดออกไปไม่ได้ฉันไม่เคยรู้สึกเกลียดตัวเองเหมือนตอนนี้เลยฉันไม่อยากเป็นสัตว์กล่องแล้ว

"กลับมาแล้วไงทิมเบอร์เนโกะไม่อยู่อีกแล้ว"สึนาโกะเดินเข้ามาในห้อง

"บ๊อก บ๊อก"ยินดีต้อนรับกลับนะ

"จริงสิทิมเบอร์สควอโล่น่ะจะกลับอิตาลีแล้วนะ"ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจฉันหล่นวูบไป

"บ๊อก บ๊อก"ไม่นะเขาจะไปไม่ได้

"จริงซิเดี๋ยวฉันจะไปส่งหมอนั่นที่สนามบินด้วยไปไหม"ขอร้องให้ฉันไปด้วยนะฉันอยากจะไปเจอเขา

ณ สนามบิน

"โชคดีนะสควอโล่"สึนาโกะบอกลา

"บ๊อก"ฉันยังไม่อยากบอกลาคุณเลย

"หึเธอเองก็ดูแลตัวเองด้วยนะ"สควอโล่อย่าไปนะได้โปรด

"แกเองก็เหมือนกันดูแลตัวเองด้วยนะ"ฉันไม่อยากให้คุณไป

"บ๊อก"ทำไมฉันถึงไม่อยากบอกว่าลาก่อนกันนะ

"เอาล่ะงั้นฉันไปนะ"ขอร้องฉันอยากจะวิ่งไปหาเขาและบอกว่าอย่าไปจะตายอยู่แล้ว

'เจ้าอยากไปก็ไปสิ' ท่านรุ่นที่1ขอบคุณค่ะขอบคุณจริงๆนะค่ะ

หมับ

"เอ๋"ในที่สุดฉันก็ได้กอดเขา

"อย่าไปนะสควอโล่"ในที่สุดฉันก็ได้พูดออกมาแล้ว

"ทิมเบอร์หรอ"สควอโล่หันมา

'เจ้าควรบอกเขาได้แล้วนะ' ค่ะรุ่นที่1

"สควอโล่ฉันรักคุณนะค่ะ"ไม่ว่าฉันจะถูกปฏิเสทแต่ฉันก็รู้สึกดีนะที่ได้พูด

"เหหหหห"สควอโล่ตกใจ

"ทิมเบอร์"สึนาโกะยังตกใจเลยหรอ

"เธอใช่ทิมเบอร์แน่หรอ"สควอโล่เขย่าตัวฉัน

"อะอืม"ชักเวียนหัวแล้วสิ

"หยุดก่อนสควอโล่เดี๋ยวทิมเบอร์ก็ตายก่อนหรอ"ขอบคุณสึนาโกะตอนนี้ฉันมึนสุดๆเลย

"นี่ทิมเบอร์ตอนนี้รู้ไหมว่าเธอน่ะ"สึนาโกะจ้องตาฉัน

"หืม"

"ไม่มีหูหมา"

"เอ๋"ฉันไม่มีหู

"ไม่มีหาง"

"แง"กรี้ดดดหางฉันหาย

"แล้วก็ยังเหมือนคนสุดๆเลยด้วย"

"จริงดิ"ฉัน

"ดูกระจกสิ"สึนาโกะยื้นกระจกมาให้ฉัน




"นี่ฉันจริงๆหรอ"ฉันยิ้มในที่สุดฉันก็ข้ามเส้นกั้นมาได้แล้ว

"ว่าแต่เรื่องเมื่อกี้นี้"สควอโล่พูดด้วยน้ำเสียงที่อายนิดๆ

"งั้นฉันไปล่ะคุยกันให้จบนะ"แล้วสึนาโกะก็เดินออกมา

"เอ่อคือคำตอบ"ตอนนี้ฉันตื่นเต้นสุดๆเลยล่ะ

"ฉันยังให้คำตอบเธอไม่ได้หรอกนะ"

"เอ๋"

"ให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม"สควอโล่ยิ้ม

"ค่ะ"ฉันยิ้ม

"นี่เธออยากจะไปกับฉันไหม"

"เห"

"ไปไหมล่ะ"

"ฉันยินดีไปทุกที่ที่มีคุณไปด้วย"ฉันกระโดดเข้าไปกอดสควอโล่

ฉันจะอยู่ไปตลอดจนกว่าคุณจะให้คำตอบฉันแล้วกันนะสควอโล่