คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : ปิ๊ง [1] 100%
"ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ แล้วใครยื่นอะไรมาให้ก็อย่าเอาไปกินสุ่มสี่สุ่มห้านา" แจจุงเอ่ยบอกกับหมีน้อยอย่างเป็นห่วงด้วยท่าทางเหมือนคุณพ่อไม่มีผิด
"ฉันโตแล้วนะแจ พูดอย่างกะฉันเป็นเด็กไปได้" หมีน้อยเชิดปากเล็กน้อยทำท่างอน
"พี่ยูชอนก็ระวังตัวด้วยนะครับ..." ร่างสูงของชางมินบอกพลางแตะแก้มใสคนตรงหน้าอย่างแผ่วเบา
"พวกฉันไปทำงานนะ...ทำไมพูดเหมือนเราไปในที่อันตรายอย่างงั้นล่ะ" ร่างบางขมวดคิ้วมองด้วยท่าทางงุนงงไม่น้อย
"ก็เพราะกลัวว่าพวกพี่จะถูกใครจับตัวเอาไปอีกน่ะสิ" ความรู้สึกในครั้งนั้นยังคงติดตรึงอยู่ไม่หาย เมื่อมองหน้าร่างบางแล้วความคิดในครั้งที่ร่างบางทั้งสองถูกจับตัวไปความรู้สึกกลัวก็เกิดขึ้นได้ไม่ยาก
"ช่าย...แล้วพวกเราก็ไม่ได้คอยไปอยู่ดูแลด้วย มันก็อดห่วงไม่ได้หรอก" ว่าแล้วแจจุงก็จู่โจมเข้ากอดหมีน้อยอย่างรวดเร็ว ทำเอาคนถูกกอดถึงกับยิ้มแก้มปริดีใจ
"ไม่หรอกน่า...คิดมากกันไปได้ ^ ^ " ยูชอนยิ้มร่าอย่างสดใสให้กับร่างสูง
"ถ้างั้นก็ขอให้โชคดีนะครับ" พูดจบชางมินก็หอมแก้มนุ่มขาวใสในทันที
"อืม ...///...." ร่างบางออกอาการเขินอายก่อนจะก้มหน้างุดเดินออกมาจากบ้านพัก แล้วทั้งสองหนุ่มน้อยร่างบางก็เดินหายไปในรถตู้สีเทาที่ติดฟิล์มสีดำบนกระจกรถแทบทุกบาน แล้วจากนั้นตัวรถก็เริ่มเคลื่อนย้ายออกไปยังจุดหมายที่ทั้งสองหนุ่มจะต้องไปทำงาน
"เฮ้อ....เซ็งเลย ทำไมถึงได้ป้อนงานให้แค่สองคนนั้นล่ะ แล้วฉันจะตามไปดูแลยุนโฮได้ยังไง" แจจุงโอดครวญอย่างเซ็งๆ ส่วนชางมินก็พยักหน้ารับเป็นเชิงเห็นด้วย
"เฮ้! พวกเราเบื่อกันใช่ไหม?" แล้วจุนซูก็โพล่งขึ้นมาด้วยท่าทางว่าตนเองมีความคิดบางอย่างจะเสนอ
"นายมีอะไรอย่างนั้นเหรอ" ชางมินหันไปตอบรับหน้าตาย
"หรือว่ามีไอเดียอะไรจะนำเสนอ" แจจุงถามกลับบ้างด้วยท่าทางสนอกสนใจอยู่ไม่น้อย
"แน่นอน ^ ^ ...เรามาคุยกันเรื่องตอนที่ปิ๊งรักกับคู่ของแต่ล่ะคนกันเถอะ" โลมาแหนมเอ่ยชักชวนเสียงใส
"ใช่ไหมล่ะ!" จุนซูยกยิ้มในความคิดอันบรรเจิดของตนเอง
"โอเค! งั้นใครจะเล่าก่อนล่ะ" แจจุงถามขึ้นด้วยท่าทางกระตือรือล้น
"ในเมื่อนนายเป็นคนเริ่ม...นายก็เล่าก่อนแล้วกัน" ชางมินโยนเรื่องให้จุนซูเปิดทำการทันที
"ฉันเหรอ...ก็ได้...ทุกอย่างมันเริ่มขึ้นเมื่อตอนที่ฉันได้เจอกับโบอาในการถ่ายทำ MV Tri-angel น่ะแหละ" เอ่ยเล่าพลางนึกย้อนไปตอนนั้นในทันที....................................
ผมยาวดัดลอนสีน้ำตาลปล่อยละกับชุดกระโปรงยาวสีขาวเสริมให้คนสวมใส่ดูส่วยสง่าดุจราวกับนางฟ้าก็ไม่ปาน ชายกระโปรงที่ละกับพื้นทำให้โบอาค่อนข้างจะลำบากในการเดินสักหน่อย ทำให้เธอต้องยกชายสูงขึ้นมาสักเล็กน้อยพอให้เดินไปได้อย่างไม่ติดขัด แต่ถึงกระนั้นอาจจะเป็นเพราะรองเท้าส้นสูงของเธอก็เป็นได้ที่ทำให้โบอาต้องเสียหลักเดินเซจนเกือบล้ม
"ไม่เป็นไรนะ..." เสียงของผู้หวังดีเอ่ยถามขึ้นขณะช่วยประคองตัวหญิงสาวเอาไว้ก่อนที่จะล้ม
"อ๊ะ...ขอบคุณค่ะ..." โบอายิ้มเขินมองหน้าคนที่ช่วยตัวเองเอาไว้ ชายหนุ่มค้างนิ่งไปชั่วครู่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ส่งมาให้
"ยินดีครับ...สำหรับคนน่ารักอย่างคุณ..."
"เอ่อ...ขอตัวนะคะ" โบอาก้มหน้าหลุบสายตาอย่างเขินอายที่ถูกอีกคนจ้องมอง ก่อนจะเดินเลี่ยงหนี แต่รองเท้าเจ้ากรรมกลับเล่นตลกกับเธออีกแล้วดันพลาดเหยียบชายกระโปรงที่หญิงสาวเผลอปล่อยมือไม่ได้จับชายยกขึ้นอย่างในตอนแรก โบอาจึงเสียหลักเป็นครั้งที่สอง อีกคนที่ยังอยู่ใกล้ตัวหญิงสาวเอื้อมคว้าเอวบางเอาไว้ได้ทันและออกแรงดึงเข้ามาหาตนเอง
"...เกือบไปแล้วนะครับ" จงใจกระซิบบอกตรงบริเวณข้างใบหูร่างเพรียวบางในอ้อมแขน ดวงหน้าสวยหวานขึ้นสีในทันใด ความร้อนผะผ่าววูบขึ้นมาอย่างบังคับไม่ได้ เสียงหัวใจก้เต้นแรงขึ้นมาเองเสียดื้อๆ
"ขะ...ขอบคุณนะคะ...รบกวนคุณอีกแล้ว..." เสยงหวานเอยขึ้นแผ่วเบา หญิงสาวไม่กล้าที่จะเงยเงยหน้าขึ้นมองสบตากับอีกฝ่ายตรงๆ
"ผมชื่อคิมจุนซูครับ..." ชายหนุ่มแนะนำตัวเองกับโบอาเสียงนุ่ม
"เอ่อ...สวัสดีค่ะ ฉันโบอา" หญิงสาวรีบแนะนำตัวกลับด้วยท่าทางขัดเขิน สองมือเรียวบิดกันไปมาเพราะจังหวะหัวใจที่รัวขึ้น
"ยินดีที่ได้รู้จักกับคนน่ารักเหมือนนางฟ้าอย่างคุณโบอานะครับ" จุนซูยกยิ้มด้วยท่าทางถูกใจกับอากัปกิริยาของโบอา
"...ฉะ...ฉันไม่น่ารักถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ..." เมื่อถูกชมก็ยิ่งทำให้หัวใจพองโตและระเบิดตูมตามมา
"...คุณจุนซูมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ" ดวงตากลมมนช้อนมองอีกฝ่ายอย่างสงสัย
"ผมจะมาแต่งตัวแล้วก้ถ่าย MV ที่นี่น่ะครับ" ชายหนุ่มมองคนตรงหน้าไม่วางตา
"ถ่าย MV? " โบอาเอียงคอเล็กน้อยมองหน้าจุนซูตาปริบ
"คุณเป็นแบ็คอัพของวงดงบังชินกิยอ่างนั้นเหรอคะ" เพราะความที่ยังบไม่เคยได้เห็นหน้าเหล่าสมาชิก TVXQอย่างจริงจังสักที จึงทำให้หญิงสาวจำหน้าของพวกเขาเหล่านั้นไม่ได้
"แล้วคุณโบอาล่ะครับ...มาทำอะไรที่นี่กันครับ" จุนซูเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามหญิงสาวแต่กลับตั้งคำถามแทน
"...ฉันก็มาเล่น MV เหมือนกันค่ะ" ตอบไปก็ก้มหน้างุดๆ หลกเลี่ยงสายตาที่จ้องมาอย่างเขินอาย
"งั้นเดี๋ยวเราคงได้พบกันอีกแน่นอนครับ" ชายหนุ่มยิ้มพรายพร้อมกับยอมละมือออกจากเอวบาง สีแดงระเรื่อยังคงไม่สร่างซาเห็นเด่นชัดอยู่บนใบหน้าของหญิงสาว แล้วโบอาก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นจับแก้มตัวเองรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว
"จุนซูมัวทำอะไรอยู่รีบไปแต่งตัวได้แล้ว..." ยูชอนเดินตามหาโลมาจนเจอและรีบเข้ามาตามในทันที
"อืม...งั้นขอตัวนะครับโบอา" ก่อนจะเดินจากไปจุนซูก็คว้าจับมือบางเอาไว้ชั่วครู่พร้อมยกยิ้มเล็กน้อย
"ค่ะ..." เสียงหวานตอบรับอัตโนมัติ รู้สึกเหมือนกับตัวเองไร้เรี่ยวแรงอย่างไรก็ไม่รู้เมื่อถูกอีกฝ่ายจับมือไว้
"จุนซู..." ยูชอนที่เดินนำไปก่อนแล้วหันกลับมาตะโกนเรียกเร่ง
"ไปแล้วๆ..." จุนซูปล่อยมือโบอาอย่างเสียดาย จากนั้นก็วิ่งไปสมทบกับร่างบางที่ยืนคอยอยู่ในทันที
แสงจากสปอร์ตไล์ที่สาดฉายมายังร่างบางของหญิงสาวยิ่งขับให้ความงดงามจากใบหน้ามนได้รูปดูมีเสน่ห์มากขึ้นอีก ริมฝีปากอิ่มที่ถูกแต่งแต้มเป็นสีชมพูขยับตามท่อนเนื้อร้องของตัวเองอย่างถูกต้องสมบูรณ์แบบ
"ว้าว! เหมือนนางฟ้าเลย...ไม่แปลกใจเลยที่ฉันชอบเธอตั้งแต่แรก" จุนซูเปรยออกมาขณะยืนมองโบอาอยู่
"จ้องมากๆ เดี๋ยวนางฟ้าก็ละลายหรอก" ยุนโฮที่นั่เท้าคางรอเวลาที่จะถึงคิวถ่ายตัวเองพูดขึ้น
"อะไร...เมื่อกี้ใครพูดถึงไอศครีมเหรอ..." แล้วยูชอนก็โผล่หน้าเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วยอีกคน
"ถ่าย MV เสร็จแล้วไปกินไอติมก็ดีเหมือนกันนะ" ยุนโฮหันไปตกลงปลงใจอย่างรวดเร็ว
"งั้นไปกินกันทุกคนเลยนะสนุกดี ^ ^ " กระต่ายน้อยเอ่ยบอกพร้อมยกยิ้มตามอย่างมีความสุข โดยมีหมีน้อยพยักหน้าตามหงึกหงักยิ้มแป้นแล้นอย่างเห็นด้วย
"จะไปไหนกันเหรอคะ ท่าทางอารมณ์ดีกันเชียว" สาวน้อยในชุดนางฟ้าของใครบางคนเอ่ยทักขึ้น หลังจากหมดคิวตัวเองแล้วก็ตั้งใจว่าจะมาทักทายกับเหล่าสมาชิก TVXQ เสียหน่อย
"เราจะไปกินไอศครีมน่ะครับ...โบอาไปด้วยกันไหม" พอเห็นคนที่ตนเองชอบเข้ามาใกล้จุนซูก็ไม่คิดจะปล่อยเวลาให้เสียเปล่ารีบปฏิบัติการจีบต่อในทันที
"ก็น่าสนใจดีนะคะ ^ ^ " โบอาพูดตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มหวาน
"แต่ว่ามีข้อแลกเปลี่ยนนิดหน่อยนะครับ" จุนซูบอกพลางยิ้มมุมปากเล็กน้อยขณะมองหน้าหญิงสาวไม่วางตา
"ข้อแลกเปลี่ยน? อะไรเหรอคะ" โบอาเอียงคอเล็กนอ้ยพลางเหลือบตามองด้านบนทำท่าคิด
"คราวหน้า...เราไปกินไอศครีมกันสองคนนะครับ" จุนซูขยับเข้าไปกระซิบบอกใกล้ใบหูบางอย่างตั้งใจ แล้วใบหน้าสวยหวานก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที โบอาไม่ได้ตอบอะไรกลับเอาแต่ก้มหน้านิ่งเพราะความเขินอาย
"จุนซูไปแกล้งอะไรคุณโบอาน่ะ ดูสิหน้าแดงใหญ่แล้ว" หมีน้อยเอ่ยถามตาแป๋ว
"ผมไม่ได้แกล้งซะหน่อย...ไม่เชื่อถามโบอาดูก็ได้" โลมารีบหันมาแก้ตัวด้วยใบหน้าระรื่นชื่นบาน
"เอ่อ...โบอาขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ" ว่าแล้วหญิงสาวก็รีบเดินหนีไปอย่างขัดเขิน
"น่ารักจริงๆเลย...นางฟ้าของผม" จุนซูมองตามด้วยสายตาแสนจะมีความสุข......................................
"แล้วหลังจากนั้นนายทำไงอีกอ่ะจุนซู ถึงได้จีบโบอาติด" แจจุงกล่าวแทรกความคิดของจุนซูอย่างสนอกสนใจ
"ก็หลังจากนัดกินไอศครีมกันสองคนแล้วผมก็ขอเบอร์โบอาแล้วก็โทรคุยกันตลอดเลย" โลมาบอกด้วยท่าทางภาคภูมิอย่างมาก
"จากนั้นพี่โบอาก็เลยติดกับดักนายอย่างนั้นสิ" ชางมินถามบ้าง
"ทำเป็นพูดดี...แล้วนายล่ะไปติดกับดักของยูชอนตอนไหนเหรอ" จุนซูหันมาเหร่ตาเจ้าเล่ห์ใส่ร่างสูง
"นั่นสิๆ ตอนฟอร์มวงกันใหม่ๆ ยังไม่เห็นว่านายจะมีท่าทีสนใจใครเลยนี่นา" แจจุงขยับตัวเข้ามาใกล้น้องเล็กของวงทำสีหน้าอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด
"ก็ช่วงเดียวกับนายน่ะแหละจุนซู" ชางมินตอบออกมาหน้าตาย
"ตอนเห็นโบอาในชุดนางฟ้าครั้งแรกน่ะเหรอ! " จุนซูทำหน้าตกใจตาตี่โตขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ
"จะบ้าเหรอ! ฉันหมายถึงตอนที่เห็นพี่ยูชอนแต่งตัวเล่น MV Tri-angel ต่างหากเล่า! " ชางมินมองเขม่นจุนซูแบบหมั่นไส้นึกอยากจะหาอะไรมาปาใส่หน้านัก
"อ๋อ...ก็บอกอย่างงี้ตั้งแต่แรกสิ" โลมาพยักหน้าทำความเข้าใจ
"นายมันโง่เองต่างหาก" แจจุงหันไปแขวะเข้าให้
"...ถ้าผมโง่จริงคงจีบโบอาไม่ติดหรอกน่า...แล้วอีกอย่างในบรรดาเรา 3 คนนี่ คนโง่อย่างผมก็มีแฟนเป็นคนแรกนะ" จุนซูหันมาย้อนด้วยใบหน้าผู้ที่เหนือกว่า
"ชิ! รีบเข้าเรื่องได้แล้วชางมิน" แจจุงจิ๊ปากอย่างขัดใจที่ถูกแทงใจดำ ก่อนจะหันไปสั่งร่างสูง ส่วนชางมินก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างปลงๆ ให้กับทั้งสงอคนก่อนจะเริ่มเล่าเรื่อง...........................
"ชางมิน~! เดี๋ยวเราไปกินไอศครีมกันนะ ^ ^ " ยูชอนตั้งหน้าตั้งตาวิ่งมาบอกร่างสูงด้วยใบหน้ายิ้มแย้มร่าเริง คนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียกก็ต้องเผลอหยุดค้างอยู่แค่นั้น
"ไปกินไอติมกันเหรอ ...โอว้! ดีเลย" กลายเป็นว่าแจจุงที่กำลังนั่งเล่นเกมกดอยู่ตอบรับแทน
"ฉันไม่ได้ชวนแจซะหน่อย..." ร่างบางหันมาตีหน้าเข้มใส่แจจุงเพื่อแกล้งแหย่เล่น
"อะไรกันอ่ะยูชอน...ขอฉันไปด้วยคนน้า" แจจุงรีบเข้าไปหายูชอนพลางตีหน้าอ้อนใส่
"ไม่ให้ไปหรอก" ยูชอนส่ายหน้าไปซ้ายทีขวาทีแล้วก็หันมาอมยิ้มให้
"ทำไมทำกับฉันอย่างนี้ล่ะยูชอน" แจจุงหยิกแก้มของกระต่ายน้อยอย่างหมั่นเขี้ยวปนหมั่นไส้
"อ่า...มันเจ็บนะ >< " กระต่ายน้อยว่าพลางขยับใบหน้าหนี
"คนอย่างแจน่ะไม่พาไปไหนด้วยเด็ดขาดเลย" พูดจบก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งจากไปทันที
"อะไรเนี่ย แกล้งเล่นแค่นี้ทำเป็นงอนไปได้" พูดพลางมองตามคนที่วิ่งหนีไป
"ไม่เข้าท่าเลยเนอะชางมิน...ยูชอนน่ะ" แล้วก็หันไปหาชางมินอย่างต้องการพวก
"ผมขอตัวก่อนนะครับ" พูดพลางวางหนังสือลงก่อนจะเดินเลี่ยงแจจุงไป
"อ้าว...เป็นไรไปอีกล่ะเนี่ย" แจจุงมองตามอย่างงงๆ ก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิมแล้วหยิบเกมขึ้นมาเล่นต่อโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรอีก...............................................................
"ทำไมมันสั้นจังล่ะชางมิน" แจจุงถามขึ้นเมื่อเห็นว่าจู่ๆ ชางมินก็เงียบลง
"แล้วพี่จะอยากรู้อะไรอีกล่ะ ตอนนั้นก็ทำทำผมเซ็งไปทีแล้ว" ชางมินจ้องกลับอย่างเคืองๆ
"เซ็งยังไงอ่ะ" จุนซูเสนอหน้าขึ้นถามด้วยความข้องใจ
"ก็คนอุตส่าห์ตั้งใจว่าจะรีบเข้าไปคุยกับพี่ยูชอนซะหน่อย ดันมีคนเข้ามาขัดซะได้" พูดพลางปรายตาไปทางแจจุง
"ก็นายช้าเองนี่นาช่วยไม่ได้" แจจุงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
"เรื่องนี้น่าจะไปเล่าให้พี่ยุนโฮฟังนะเนี่ย" ชางมินยกยิ้มอย่างมีเลศนัย
"คิดว่ายุนโฮจะเชื่อหรือไง" รีบตีหน้าตายข่มขวัญคู่ต่อสู้
"อยากลองไหมล่ะ" สายตาของชางมินดูชั่วร้ายขึ้นมาทันที
"อย่าดีกว่า...เกรงใจนาย" แจจุงทำสีหน้าแบบเซ็งโลก
"แต่ฉันดูไม่ออกเลยนะว่านายชอบยูชอนตั้งแต่ตอนนั้น...เก็บเงียบมาได้นานมากเลยนะเนี่ย" โลมาใช้ครีบจับคางอย่างใช้ความคิด
"ก็ถ้ากระโตกกระตากขึ้นมากระต่ายก็ตื่นตูมขึ้นมากันพอดี" บอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"ไม่ใช่ไม่มีน้ำยาจะจีบเหรอ" จุนซูตีหน้าตายถามกลับ
"นั่นสิ" แจจุงพยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง
"คิดว่างั้นเหรอ..." ถามกลับหน้าตายไม่แพ้กัน
"งั้นนายมีอะไรจะแก้ตัวไหมล่ะ" โลมายื่นไมค์ล่องหนไปทางร่างสูง
"แก้ตัวไปก็เท่านั้น ยังไงพวกนายก้จ้องจะเล่นงานฉันอยู่ดี" ชางมินปัดไมค์ล่องหนของจุนซูออกให้พ้นหน้าตัวเอง
"ก็มันจริงไหมล่ะ...เรื่องของมินมินน่ะมันสั้นเกินไปนี่" จุนซูทกหน้าขัดใจอย่างแรง
"แล้วอยากจะรู้อะไรกันอีกล่ะ" ถามกลับอย่างขัดใจ
"เหตุการณ์ต่อจากนั้นไง" จุนซูหันไมค์ล่องหนมาทางตัวเองพร้อมกับพูดบอกออกไป...............................
"พี่ยูชอน! " ชางมินที่เดินตามร่างบางมาตะโกนเรียกขึ้น
"มีอะไรเหรอชางมิน...อ๊ะ! หรือว่าโดนแจจุงแกล้งมาใช่ไหม" ร่างบางมองน้องเล็กของวงด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
"คือ...ผมจะถามว่าเราจะเริ่มถ่าย MV กันตอนไหนน่ะ" ที่จริงตั้งจะบอกชมร่างบางเสียหน่อยแต่กลับพูดไม่ออก
"..ก็ใกล้แล้วล่ะ...ชางมินตื่นเต้นหรือเปล่า" ยูชอนเอ่ยถามพลางยิ้มบางให้อีกฝ่าย
"ก็นิดหน่อยครับ แล้วพี่ล่ะ" พอเห็นรอยยิ้มของคนตรงหน้าก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าตัวเองตกหลุมรักกระต่ายน้อยเข้าให้เต็มเปา ทั้งที่ผ่านมายังไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
"ตื่นเต้นมากๆ เลยล่ะ...แต่จะพยายามให้เต็มที่ละกัน" ร่างบางกำมือขึ้นมาชูเสมออกพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ
"...พี่นี่สวยจังเลยนะครับ" แล้วจู่ๆ ชางมินก็พูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
"งั้นเหรอ แต่ฉันอยากให้ชมว่าหล่อไม่ก็เท่ห์มากว่านะ" ยูชอนยิ้มรับคำชมพลางหัวเราะออกมาเล็กน้อย
"นั่นสินะ...แต่ผมว่าวันนี้พี่ดูสวยกว่าทุกทีอีกนะ จนผมรู้สึก..."
"ยูชอน~! " แล้วเจ้าโลมาไวแสงก็พุ่งเข้ามากอดคอร่างบางแบบไม่ทันตั้งตัวเลยทีเดียว ชางมินมองดูด้วยสายตาขุ่นเคือง แต่ก็ไม่ได้แสดงออก
"อะฮึ่ม! " ชางมินแกล้งกระแอมไอขึ้นมาเพื่อเรียกความสนใจจากคนทั้งสอง
"เป็นอะไรเหรอมินมิน...เจ็บคอหรือไง" จุนซูถามทั้งที่ยังเกาะยูชอนไม่ห่าง
"ครับ...รู้สึกเหมือนว่ามีก้างติดคออยู่น่ะ" พูดบอกพร้อมกับปรายตามองไปทางก้างชิ้นใหญ่ที่ว่า
"ก้างติดคอเหรอ...เจ็บมากไหมเดี๋ยวฉันไปบอกผู้จัดการให้นะ" ยูชอนทำหน้ากังวลขึ้นมาในทันที
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวสักพักก็หาย" ชางมินยกยิ้มเล็กน้อยให้กับความขี้เป็นห่วงของคนตรงหน้า
"แล้วถ้าไม่หายล่ะ..." ร่างบางก็ยังคงห่วงกังวลต่อไปอยู่ดี
"ก็คงต้องให้พี่ยูชอนช่วยแล้วล่ะครับ ^ ^ " เอยบอกด้วยสีหน้าระรื่น
"ช่วยยังไงอ่ะ" คำถามนั้นดังจากปากโลมาแทน จากท่าทางอารมณ์ดีชางมินเปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งในเสี้ยววินาที
"ช่วยไปไกลๆ สักทีสิ...พี่น่ะ" ตอบกลับไปเสียงเรียบๆ
"ใจร้ายที่สุด!! ยูชอน...ชางมินไล่จุนซูอ่ะ" โลมาตีหน้าใจพลางหันไปฟ้องและอ้อนร่างบาง
"ชางมินแค่พูดเล่นเอง...อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ" ยูชอนเอ่ยแก้ตัวให้ร่างสูงพร้อมกับปลอบโลมาไปด้วย
"ใช่...ผมก็แค่พูดเล่น" ชางมินพูดบอกด้วยรอยยิ้มเย็น
"...แต่หน้านายมันฟ้องว่าไม่ใช่อ่ะ" โลมาใช้ปลายครีบชี้ไปทางใบหน้าของร่างสูงอย่างเอาเรื่อง
"อะไรกันจะหาเรื่องผมเหรอครับพี่จุนซู" ชางมินแสร้งยิ้มแบบไร้เดียงสา ก่อนจะหันไปทำท่าอ้อนกระต่ายน้อยบ้าง
"พี่ยูชอนดูสิครับ พี่จุนซูเขาไม่เชื่อแหละ"
"อย่ามาทำสำออยอ้อนหน่อยเลย..." จุนซูยังคงไม่ยอมง่ายๆ ท่าเดียว
"จุนซูนายเป็นพี่นะ...พูดแบบนี้กับชางมินได้ยังไง" ร่างบางเอ่ยดุโลมาบวมน้ำเสียงเข้ม
"ยูชอนอ่ะ..." โลมาทำปากยื่นอย่างไม่พอใจ
"แต่มีพี่ชายแบบนี้ผมไม่อยากได้หรอกนะ...มีแค่พี่ยูชอนก็พอแล้ว" ชางมินยิ้มอ้อนร่างบาง
"ได้ทีล่ะอ้อนใหญ่เลยนะ! " จุนซูแขวะใส่อย่างหมั่นไส้แล้วก็วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว
"จุนซูนี่น้า..." ยูชอนมองตามหลังโลมาไปและอมยิ้มเล็กน้อย ชางมินมองดูร่างบางก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมานิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
"อย่าใส่ใจที่จุนซูพูดเลยนะ..ชางมิน" ร่างบางหันมายิ้มให้ร่างสูง
"ครับ..." รับคำด้วยรอยยิ้มอ่อน.........................................
"ชางมิน~! ฉันขอโทษน้าตอนนั้นไม่ได้ตั้งใจอ่ะ แค่หมั่นไส้เล็กน้อยเอง" จุนซูกล่าวขอโทษด้วยใบหน้าสำนึกผิดอย่างมาก
"อ๋อ! เป็นเพราะงี้เอง ถึงว่าตั้งแต่ถ่าย MV Triangel เสร็จแล้วก็ไม่เคยเห็นมินเรียกนายว่าพี่เลย" แจจุงพยักหน้าทำความเข้าใจกับตัวเอง
"ก็อย่างว่าอ่ะนะ คนแบบนายมันไม่มีรัศมีแห่งความน่าเคารพเอาซะเลย" แจจุงพูดข่มอีกฝ่ายอย่างหน้าชื่นตาบาน
"โห! พอเข้าทางล่ะใส่กันใหญ่เลยนะครับ...คุณพี่ผู้น่าเคารพ" จุนซูเอ่ยเสียงเรียบ
"มันก็พอกันทั้งคู่นั่นแหละ เห็นแล้วหมดความน่าเชื่อถือลงถึง 90% " ชางมินพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ
"งั้นช่วงที่ยูชอนกะฉันอยู่ด้วยกันตลอดหลังจากนั้น...นายคงไม่คิดมากอะไรใช่ไหมชางมิน" จุนซูเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจนัก
"ใครบอกล่ะ ตอนนั้นกะจะฆาตกรรมนายซะวันหลายๆ หนเลยต่างหาก" ชางมินพูดบอกด้วยสีหน้านิ่ง แต่แจจุงก็สามารถจับจิตสังหารของร่างสูงได้
"พูดจริงชัวร์ ฉันการันตีได้" แจจุงยกนิ้วโป้งทำท่าประกอบด้วย
"ว่าแล้วเชียว... มิน่าถึงได้เย็นหลังวาบบ่อยๆ..." จุนซูเอ่ยพลางลูบแขนตนเองไปด้วย แล้วชางมินก็เงียบลงไม่ได้พูดอะไรอีก
"แล้วตอนที่ยูชอนสนิทกับพี่แจจุงล่ะ...นายคิดแบบเดียวกับที่คิดกะฉันป่ะ" โลมาถามต่ออย่างสนใจ
"ยิ่งกว่านั้นอีก..." ตอบกลับเสียงเย็นพร้อมกับตวัดสายตามองไปทางแจจุง
"โอ๊ะ! ไม่นะ...นายคิดจะทำอะไรฉันน่ะชางมิน" แจจุงทำร้องเสียงหลงพร้อมประกอบแอ๊คชั่นกอดตัวเองพลางเขยิบหนีเหมือนกับว่าจะถูกทำมิดีมิร้ายอย่างนั้นแหละ ชางมินเห็นอย่างนั้นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาแบบปลงๆ
"ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าพี่ยุนโฮบังคับจิตใจให้ชอบคนอย่างพี่แจจุงได้ยังไง" จุนซูเปรยพูดด้วยท่าทางไม่ต่างไปจากชางมิน
"อ๊ะๆ ของแบบนี้อย่าดูถูกกันนา เพราะฉันต้องคอยกล่อมเกลาจิตใจของยุนยุนอยู่ตั้งนาน" แจจุงพูดด้วยท่าทางภูมิอกภูมิใจเสียเต็มประดา.....................................
**********************************************************
ขอโทษด้วยน้าที่มาอัพให้ช้าไปหน่อย
แบบว่าช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลยอ่ะ
การบ้านก็เต็มไปหมด ไหนยังจะมีโครงการเกี่ยวกับเรื่องใหม่อีก
(อันนี้ออกแนวเห่อ) ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นเนี่ยแหละ
แล้วก็นะ เรื่องนี้ก็ใกล้จะถึงวาระปลดออกจากตำแหน่งแล้ว
ไม่ใช่! ...จะบอกว่าใกล้จะถึงตอนจบแล้ว แต่จะเหลืออีกกี่ตอนนั้น
ต้องติดตามกันนะ(ออกแนวบังคับ)
ก็ยังไงอย่าลืมเม้นให้กำลังใจกันบ้างนา ก่อนคนแต่งจะหมดแรงตายไปซะก่อน
ขอบคุณทุกคนที่แวะเวียน เข้ามาอ่าน มาโพส แล้วก็มาดู
ความคิดเห็น