คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : วาย(why)
"เฮ้ๆๆ!!! ทุกคนฟังทางนี้~ " ฮันกยองตะโกนขึ้นเสียงยานพร้อมกับเคาะขวดที่ถือเอาไว้ประกอบ
"เนื่องจากยูชอน ยุนโฮ แล้วก้โบอากลับมาอย่างปลอดภัย... ถึงแม้จะมีรอยขีดข่วนไปบ้าง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น"
"แล้วอะไรมันเป็นประเด็นของนายล่ะ" ซีวอนแทรกขึ้นพลางทำหน้าบอกบุญไม่รับ
"ก็นี่ไง!" ป๋าบอกพลางชี้ขวดในมือให้ทุกคนดู
"พวกเราต้องฉลองกันหน่อยมันถึงจะสมกับเป็นงานเล้ยง เอ้า! เจ้าภาพชางมิน แจจุงเอาไป" ว่าแล้วก็จัดการยัดแก้วใส่มือทั้งสองคนแล้วรินน้ำผลไม้ตาม
"ดื่มเลยๆ!! "ม่ต้องเกรางใจ ไม่พอยังมีเหลืออีกเพียบ" เสร็จแล้วก็เดินตรงไปหาซีวอนบ้าง
"เอ้านี่ของนาย!" ป๋ายื่นแก้วที่รินน้ำเอาไว้แล้วให้กับซีวอน จากนั้นเป้าหมายต่อไปก็เป็นทางพวกฮีชอล
"นายไม่ต้องให้พวกนี้ดื่มเลยนะ" อีชอลรีบพูดดักทางเอาไว้ก่อนเมื่อเห็นท่าว่าฮันกยองกำลังจะส่งแก้วให้คยูฮยอน
"งั้นนายก็รับไว้แทนพวกน้แล้วกัน" ป๋ายื่นแก้วให้อีชอลแล้วหันไปขยิบตาให้กับคิบอมที่มองตามเพราะอยากดื่มบ้าง
"ทำไมไม่ให้พวกเราดื่มบ้างล่ะพี่ฮีชอล" ฮยอคแจเริ่มร้องท้วงขึ้นมาอย่างไม่พอใจ
"ไม่ต้องดื่มก็ดีนะ...ฉันว่า..." ยูชอนมองแก้วในมือของฮีชอลด้วยสายตาเรียบนิ่ง
"ไม่เห็นจะเป็นไรเลย" แต่คยูอยอนกลับชอบอกชอบใจและสนับสนุนซะงั้น
"ฉันว่าตอนนี้มันก็ดึกแล้วนะ พวกนายน่าจะไปนอนได้แล้ว...ยูชอนช่วยหาที่นอนให้พวกนี้ทีสิ" ฮีชอลหันไปว่ายานร่างบางในทันที
"ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะ" ยูชอนหรี่ตามองไปทางฮีชอลอย่างจับผิด
"ก็ถ้าให้คนอื่นพาเจ้าพวกนี้ไปนอนนายคิดว่าเจ้าพวกนี้มันจะปลอดภัยกันไหมล่ะ" ฮีชอลบอกเสียงนิ่ง
"ก็ให้ชางมินพาไปสิ ผมอยากนั่งเล่นอยู่นี่ก่อนอ่ะ" ยูชอนบอกปัดพลางหยิบขนมกินหน้าตาเฉย
"เฮ้อ! ลองถ้านายไม่ไป ชางมินก็คงไม่ไปง่ายๆ หรอก เพราะฉะนั้นก็ยอมไปซะดีๆ เถอะนะ ...ไม่อย่างนั้นฉันไม่รับประกัน
ความปลอดภัยอะไรทั้งนั้นนะ" ฮีชอลที่เห็นว่าชางมินไม่ได้มองมางตนก็รีบเข้าไปกระซิบข้างหูร่างบางด้วยเสียงเจ้าเล่ห์สุดๆ
"ถ้านายไม่กลัวว่าฉันจะเผลอทำอะไร หลังจากดื่มเจ้านี่ไปล่ะก็เชิญอยู่ได้ตามสบายเลยนะ" แถมยังยกยิ้มประกอบคำพูดอีกต่างหาก
"ชางมินก็อยู่ผมไม่กลัวพี่หรอก" ยูชอนหันมายักคิ้วยั่วใส่ฮีชอลเล่นอีกต่างหาก
"อะไรกันน่ะสองคน..." แล้วคยูน้อยก็ส่งเสียงแซวขึ้นเมื่อหันมาเห็นเข้าพอดี
"อะไรเหรอๆ" เมื่อเห็นว่าคยูฮยอนแซว ฮยอคแจก็เริ่มสนใจตามขึ้นมาบ้าง
"ไม่มีอะไรหรอก...คิบอมนายช่วยไปบอกชางมินทีสิว่าให้เตรียมที่นอนไว้ให้ที แล้วก็ไม่ต้องห่วงเรื่องยูชอนเดี๋ยวพี่ดูแลให้" ฮีชอลหันไปสั่งคิบอม เจ้าตัวพยักหน้ารับและทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย
"พี่ดูแลให้แทนดีกว่านะ ^ ^ " แล้วร่างสูงของใครบางคนก็โอบกอดยูชอนจากทางด้านหลังพร้อมรอยยิ้มหวาน
"นายอีกแล้วเหรอ" ฮีชอลทำนห้าเซ็งขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ด้านหลังยูชอนเป็นใคร
"พี่อิรุ!!" ยูชอนยิ้มกว้างออกมาในทันทีที่เห็นใบหน้าของหนุ่มร่างสูงแสนทะเล้น
"เฮอะ!! ฉันล่ะเบื่อหน้านายชะมัด" พูดจบยูชอนก็กระดกน้ำผลไม้ขมในมือขึ้นดื่นทันที
"เฮ้!พวกมาได้จังหวะพอดีเลย มาฉลองกันหน่อยเด่ะ" ฮันกยองเข้ามากอดคออิรุราวกับเป็นเพื่อนรักกันมานาน
"ขอบายดีกว่า เดี๋ยวฉันต้องขับรถกลับ" อิรุบอกพลางหันไปสนใจยูชอนต่อ
"ได้ไง เมื่อมาแล้วก็ต้องดื่มสิ" เฮียทึกเริ่มกลายเป็นพวกชอบออกคำสั่งไปแล้ว
"ช่ายๆ...นิดๆ หน่อยๆ ไม่เป็นไรหรอก" คัอินช่วยเสริมพร้อมส่งแก้วให้อิรุ
"ถ้าพี่เค้าไม่ดื่มเดี๋ยวผมดื่มเอง" คิบอมที่โผล่มาอย่างสายฟ้าแลบแย่งแก้วไปจากมือคังอินอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ย! คิบอม" ฮีชอลร้องขึ้นเมื่อห้ามเจ้าน้องชายตัวแสบไม่ทันแล้ว
"แล้วคยูฮยอนไม่กินเหรอ" ทึกกี้ลงไปนั่งข้างคยูน้อยพลางดน้มหน้าเข้าไปใกล้
"ไม่กิน...ไม่ชอบ..." เดือดร้อนคยูฮยอนต้องรีบดันหน้าเฮียีทึกออกห่างโดยด่วน
"แต่ผมอยากกินอ่ะ" ฮยอคแจยกนิ้วแตะที่ริมฝีปากพลางมองดูตาปริบ
"ไม่ได้!! นายห้ามยุงเลยนะฮยอคแจ" ฮีชอลรีบห้ามอย่างรวดเร็ว
"งั้นฮยอคแจกินกะฉันก็ได้^ ^ " ยูชอนนึกสนุกยื่นแก้วให้ฮยอคแจด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"หยุดเลยยูชอน!" ฮีชอลรีบคว้าแก้วออกมาจากมือบางอย่างรวดเร็ว ส่วนอยอคแจก็ได้แต่มองตามอย่างเสียดาย
"กินแค่นิดๆ หนอ่ยๆ เองไม่เป็นไรหรอกน่าฮีชอล" แล้วเฮียเกิงก็เริ่มยุขึ้นมาบ้าง
"นั่นสิๆ ไม่เป็นไรหรอกน่า" เฮียทึกก็ร่วมขบวนด้วยอีกราย
"งั้นนายก็กินก่อนสิยูชอน" แล้วฮีชอลก็ยื่นแก้วไปให้ยูชอนบ้าง แต่แก้วนั้นก็ถูกมือของชางมินแย่งเอาไป
"ผมเอาที่นอนมาให้แล้วนะครับพี่ฮีชอล" ชางมินบอกหน้าตาย
"ขอบใจ" จากนั้นฮีชอลก็รีบลากฮยอคแจออกไปจากกลุ่มเหล่ามารร้ายอย่างรวดเร็ว
"มาได้จังหวะพอดีเลยนะ..น้องเขย..." อิรุยิมร่าพางดึงยูชอนเข้าไปกอดเอาไว้ด้วย
"หึ...ถึงจะเป็นพี่ชายก็ห้ามครับ" ชางมินดึงตัวยูชอนเข้ามารกอดไว้เอง
"วู้ว!! มีศึกชิงกระต่ายด้วยแหละทึกกี้" ฮันกยองหันไปทำท่าดี๊ด๊าใส่ลีดเดอร์ของเอสเจ
"อืม...รสชาติไม่เลยแฮะ..." ยูชอนควั้าแก้วน้ำผลไม้ไปกินตอนไหนไม่รู้เลย
"เฮ้ย!!!" ชางมินที่หันไปเห็นพอดีก็ถึงกับกุมขมับขึ้นมาทันที
"โอว้! ใช้ได้ๆ อ่ะ..เอาไปอีกแก้ว" ว่าแล้วป๋าก็เริ่มจัดการเติมให้ยูชอนอย่างรวดเร็ว
"ไหนๆ ขอชิมบ้างสิ" อิรุเลยต้องขอแจมด้วยจนได้ ส่วนยูชอนก็รับมากระดกต่อย่างมีความสุข
"ดี...กินเข้าไปวันนี้จะได้พูดกันง่ายๆ" แล้วชางมินก็เลิกห้ามไปโดยปริยายกลายเป้นว่าเริ่มทำหน้าอย่างมีแผน
"ชางมินก็กินด้วยสิ ^ ^ " พอได้ยินคำพูดของร่างสูงยูชอนก็ส่งแก้วให้อีกฝ่ายทันที
"อย่าดีกว่าครับ ผมว่าพี่ดื่มไปเถอะ" ชางมินดันแก้วกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม
"ไม่ดื่มฉันโกรธนะ..." ยูชอนเองก็ยังพยายามส่งแก้วให้ชางมินอยู่ดี ชางมินก็เลยจำใจต้องรับมา
"นี่...ขอตัวตัวนอนก่อนล่ะ" คยูน้อยบอกก่อนจะไปปูที่นอนแล้วก็หลับไปข้างๆ ฮยอคแจและกลุ่มฟิวชั่น
แจจุงที่ออกมาหาหมีน้อยที่ห้องนอนแต่ไม่เจอก็เลยเริ่มเดินสำรวจหาไปเรื่อย จนกระทั่งหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องครัวเห็นยุนโฮหลับฟุบอยู่กับโตะกลางห้องครัวโดยมีกองดดมีดน่เกลื่อนอยู่รอบๆ คนมองก็อดที่จะอมยิ้มขำไม่ได้ก่อนจะเดินเข้าไปปลุก
"ยุนโฮ" มือหนาเขย่าคนหลับให้ตื่น หมีน้อยลืมตาขึ้นพลางขยี้ตาอย่างงัวเงีย
"แจจุงเหรอ..."
"อืม...ไปนอนในห้องเถอะ" ว่าพลางก้มตัวลวให้อีกฝ่ายขี่หลัง
"หืม?" ยุนโฮเอียงคอมองอย่างแปลกใจ ดวงตาก็ยังหรี่ปรือตื่นไม่เต็มตา
"ขี่หลังฉันไปสิ ง่วงไม่ใช่เหรอ" บอกพร้อมกับรอยยิ้มพราย
"อืม" หมีน้อยรับคำแล้วก็โน้มตัวเกาะแจจุงทันที ใบหน้าหวานซุกลงกับไหล่แกร่งพร้อมกับยิ้มออกมา
"นายนี่น้า...ดันแอบมาอยู่ที่นี่คนเดียวซะได้ คิดว่าจะถูกใครมาพาเอาตัวไปอีกแล้ว" แจจุงบ่นขึ้น
"ถ้าใครจะมาจับตัวฉันไปอีก...ก็จะตะโกนเรียกแจคนแรกเลย" เอ่ยตอบกลับมาเสียงงัวเงีย
"พอถึงเวลานั้นจริงๆ จะมีเวลาให้นายได้ตะโกนร้องเหรอ"
"ไม่รู้สิ... แต่ฉันเชื่อว่าแจจุงจะต้องรีบตามมาช่วยฉันแน่นอนใช่ไหมล่ะ" หมีน้อยชะโงกหน้าไปให้เห็นใบหน้าคมของอีกฝ่าย
"เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว" ชายหนุ่มบอกพร้อมกับยิ้มอารมณ์ดี
"แหม...เหลือกันอยู่แค่นี้เอง..." เสียงของยูชอนเริ่มจะยานยืดเมื่อดื่มเข้าไปหลายแก้วแล้ว
"ผมว่าเราเข้าไปนอนกันได้แล้วล่ะ" ชางมินบอกกับคนที่เริ่มจะเมามากขึ้นทุกที
"ไม่อาว...ฉานยางไม่ง่วงอ่าาา..." แล้วยูชอนก็ซดเข้าไปอีก 2 แก้วติดต่อกัน จากนั้นชางมินก็ไม่คิดจะพูดอะไรต่อแล้ว จึงจัดการอุ้มร่างบางขึ้นมาซะเลย
"เย้วๆ!! ตอนนี้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกำลังจะเข้าห้องหอกันแล้ว" ป๋ายกมือขึ้นประกอบ
"อ๊ะ!! จริงด้วยแฮะ..." อิรุบอกทั้งยังยกแก้วแลองไชโยแล้วก็ดื่มทีเดียวหมดแก้ว
"นี่...ปล่อยนะ..ชางมิน..." ยูชอนดิ้นจะลงให้ได้เพราะยังดื่มน้ำผลไม้ไม่หนำใจ
"เดี๋ยวเอาเข้าไปดื่มต่อในห้องแล้วกัน" ชางมินหาทางเลือกให้เผื่ออีกฝ่ายจะยอมสงบลง
"ฉันจะกินกับพี่อิรุอ่ะ" ยูชอนก็ยังไม่ยอมและพยายามดิ้นไปมาอย่างสุดแรง แต่ชางมินไม่ฟังจึงรีบพาตัวยูชอนไปยังห้องนอนอย่างรวดเร็ว
"พวกนั้นเลิกงานกันยัง" แจจุงถามขึ้นระหว่างสวนกันกับชางมิน
"ยังเหลือดวลกันอยู่สองคนน่ะ"
"อือ...ขอบใจ" ว่าแล้วแจจุงก็ตรงไปหาเป้าหมายที่เหลืออยู่ทันที แต่ก็ต้องชะงักฝีเท้าเมื่อถูกร่างบางรั้งเรียก
"แจจุงช่วยฉันด้วย...ฉันไม่อยากนอน!" ยูชอนพยายามร้องเรียกขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิท
"นายน่ะนอนไปเถอะ เกิดพรุ่งนี้ตื่นมาแล้วนอนอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ชางมินมันจะสนุกเกินไปนะ" แจจุงยกนิ้วส่ายไปมาด้วยขณะที่พูด
"ไม่นะ...แจขี้โกงอะ!!" ยูชอนยังคงดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาเพื่อให้ชางมินปล่อยตัวเองลง แล้วแจจุงก็รีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ส่วนชางมินก็รีบพาคนยังไม่สิ้นฤทธิ์เข้าไปในห้องทันที ชางมินปล่อยตัวร่างบางลงบนเตียงอย่างหมดแรง เพราะต้องคอยจับตัวยูชอนที่ดิ้นเอาไว้ระหว่างทางที่มา
"ฉันยังไม่ง่วงนะ!! พาฉันมานอนทำไม!" ยูชอนรีบเด้งขึ้นนั่งมองหน้าชางมินอย่างไม่พอใจ
"แต่ผมง่วงแล้ว...แล้วก็ไม่มีทางจะปล่อยให้พี่อยู่กับพวกนั้นตามลำพังหรอก" ชางมินบอกหน้าตาย
"ง่วงก็นอนไปคนเดียวสิ...พ่อเด็กดี!!" ร่างบางสะบัดหน้าใส่พร้อมเขวี้ยงค้อนวงใหญ่ให้แถมด้วย
"นะครับ...อยู่กับผมเถอะ ผมขอร้อง" ชางมินทำท่าอ้อนพร้อมกับเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่
"อยู่ก็ได้..." แล้วยูชอนก็ทำหน้าเหมือนมีบางอย่างแอบแฝงเอาไว้ไม่ให้ชางมินรู้
"ชน!! ชนกันให้สะใจไปเลย!" อิรุยกแก้วขึ้นสูงพลางวนไปกระทบกับแก้วขอคนอื่นด้วยท่าทางเมาเต็มที่
"เย่!!!" ป๋าเริ่มใช้ตะเกียบเคาะขวดเปล่าประกอบจังหวะความสนุกของตัวเอง
"แจจุงสักเพลงดิ" แล้วก็หันไปสั่งคนที่กำลังซดเครื่องดื่มอย่างได้ที่ให้ร้องเพลง
"อะฮึ่ม! เย้ เย เย่!!" แจจุงยินดีรับอย่างเต็มใจแล้วก็เริ่มเทสเสียงตัวเอง
"พอเหอะ มันหนวกหูนะ" ยูชอนโผล่มานั่งตาแป๋งพร้อมแก้วน้ำผลไม้ในมือ
"ถ้าอยางนั้นนายก็มาร้องเพลงกับฉันดิ" ไม่พูดเปล่าแจจุงยังกอดคอร่างบางเอาไว้อีกด้วย พร้อมกับยื่นรีโมทในมือที่ใช้แทนไมค์แถมให้อีก
"ไม่เอา!! ฉันดื่มน้ำผลไม้อย่างเดียว" ยูชนจับมือองแจจุงออกจากคอตัวเอง
"ฮะช้าช้าช้า!!! ไม่ดีนะจ๊ะหนู" ฮันกยองยกนิ้วส่ายไปมาตรงหน้ายูชอน
"จะมานั่งดื่มอย่างเดียวไม่ได้น้า มันต้องออกรสออกชาติด้วยสิ"
"พอเลย...พูดมากนักผมจะเอาน้ำผลไม้ไปกินในห้องคนเดียวนะ" ยูชอนขู่ฟ่อใส่พลางมองหน้าป๋านิ่ง
"โฮ่!! แล้วคิดว่าฉันจะยอมหรือเปล่าล่ะยูชอน" มือเรียวเกยคางร่างบางพร้อมกับหรี่ตาที่แทบจะปิดอยู่แล้วมองยูชอนอย่างเจ้าเล่ห์
"น่านสิ..นายกล้าเหรอยูชอน" แจจุงเองก็หันไปยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ด้วยอีกคน
"กล้าสิ..." ยูชอนยื่นคำขาดพร้อมกับทำท่าท้าทายคนทั้งสอง
"อย่างนี้ต้องไปเรียกชางมินซะหน่อยแล้ว" พูดจบแจจุงก็ทำท่าลุกขึ้นเดินไปทันที
"งั้นฉันไปปลุกยุนโฮมากินน้ำผลไม้มั่งดีกว่า" ยูชอนเองก็ลุกเดินไปทางห้องของหมีน้อยบ้าง แต่ก็ช้าไปเพราะถูกป๋าล็อคตัวเอาไว้อย่างรวดเร็ว
"จับไปส่งห้องเลยท่าจะดีกว่านะแจจุง"
"เฮ้!ปล่อยนะ...เดี๋ยวไปเองก็ได้..." ยูชอนรีบดิ้นให้หลุดจากการถูกล็อคทันที
"ถ้านายดื้อมากๆ ล่ะก็ยูชอน ฉันจะไปลักหลับชางมินซะเลย" ฮันกยองบอกด้วยสีหน้าเอาจริง
"อ๋อย!! กลัวแล้วคร๊าบบ..." ยูชอนบอกพลางเดินกลับไปยังห้องแต่โดยดี
"งั้นเราก็ไปก๊งกันต่อเถอะไอ้น้อง" ป๋าเริ่มออกปากชวนแจจุงยกมือขึ้นห้ามในทันที
"ผมคิดถึงหมีน้อยแล้ว...ไปนะ" แจจุงทำท่าโบกมือก่อนจะเดินไปตามทางจุดหมาย
"ไรว้า~ รู้งี้ไม่ปล่อยให้ยูชอนกลับไปซะก็ดีหรอก" แล้วฮันกยองก็กลับไปปักหลักอยู่ที่เดิมต่อไป
"ว้าว!! ท้องฟ้าตอนกลางคืนนี่มันสวยดีจริงๆ" ยูชอนบอกกับตัวเองขณะออกมานั่งดูดาวคนเดียวที่สนามหญ้าหน้าบ้านพัก
"ท่าทางไม่เมาเลยนะเนี่ย..." ใครอีกคนเดินเข้ามานั่งสมทบอยู่เคียงข้างอย่างตั้งใจ
"ก็นะ..." ยูชอนยกยิ้มเปี่ยมความภาคภูมิใจก่อนจะหันมองดาวบนท้องฟ้ายามราตรี
"แล้วหายตัวไปไหนมาล่ะ รู้สึกว่าจะไม่เห็นตอนอยู่ในห้องเลยนี่นา"
"ไปโทรศัพท์หาโบอามา" โลมาตอบพางเงยหน้านมองบนท้องฟ้าบ้าง
"พูดแล้วก็อิจฉาพวกยูชอนชะมัดได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา..."
"มันก็ไมถึงขนาดนั้นหรอกนะ" ร่างบางพูดอุบอิบอย่างไม่ค่อยเต็มเสียงนัก ใบหน้าที่ขึ้นสีเพราะน้ำผลไม้(ขม)ดูแดงจัดมากกว่าเก่า
"แสดงว่ามันยิ่งกว่านั้นเหรอ..." พอจี้ถูกจุดจุนซูก็แกล้งลากเสียงถามอย่างเจ้าเล่ห์
"ทำเป็นถามคนอื่นทางนายล่ะเป็นไง" ยูชอนไม่ยอมดดนต้อนเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียวก็รีบแย้งถามกลับ
"ขอแต่งงานไปแล้ว ^ ^ " โลมาชูสองนิ้วบอกด้วยท่าทางแสนยินดีปรีดาอยางมาก
"ถามจริง!!" ร่างบางทำตาพองโตเนื่องจากไม่คิดว่าอีกคนจะหาญกล้าขนาดนี้
"อยากให้ชางมินพูดบ้างไหมล่ะ จะได้ไปบอกให้" แล้วหัวข้อสนทนาก็วกกลับมาเรื่องได้อย่างสวยงามตามแผนโลมา
"...แค่ที่เป็นอยู่ก็พอแล้ว..." ยูชอนก้มหน้าลงต่ำ ถึงจะพูดว่าพอ...แต่ในใจก็รู้ดีว่าไม่ใช่แน่นอนแต่ก้ไม่อยากให้ทำเพราะถูกบอกหรือถูกคนอื่นบังคับ...
"ก็ขอให้จริงอย่างที่พูดเถอะนะ" จุนซูเห็นท่าทางของร่างบางแล้วก็ตัดสินใจจบการสนทนาลงดีกว่าพลางลุกขึ้นบิดไปบิดมา
"...ดึกมากแล้วน้ำค้างมันจะลงเยอะ...เข้าไปในบ้านกันเหอะ"
"อืม..." ร่างบางลุกขึ้นตาม แต่ก่อนไปก็ไม่ลืมจะหันมองไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอีกครั้ง
ร่างบางกลับเข้ามาในห้องกับชุดนอนลายกระต่ายน้อยสีชมพูน่ารัก ยูชอนเดินเข้ามานั่งจุ้มปุ๊กตรงขอบเตียงพลางเอาคางเกยบนเตียงเพื่อมองหน้าคนที่นอนหลับไปแล้วก่อนจะอมยิ้มหวาน
"เวลาหลับแล้วน่ารักเหมือนเด็กเลยแฮะ..." บอกพร้อมกับใช้มือเกลี่ยผมที่ปกร่วงลงมาของอีกฝ่ายเล่นอย่างมีความสุข
"วันนี้...นอนคนเดียวไปก่อนนะจ๊ะ ^ ^ " พอพูดจบยูชอนก็เดินออกไปจากห้องเพื่อรอดูผลว่าถ้าพรุ่งนี้ตัวเองไม่ได้นอนอยู่ด้วยร่างสูงจะออกอาการยังไงบ้าง สองขาก้าวสำรวจยังบริเวณจัดงานเลี้ยง ดวงตาใสมองหาเป้าหมายที่นอนสำหรับคืนนี้ก่อนจะยกยิ้มกว้างแล้วเริ่มดำเนินความสนุกของตัวเอง...พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาได้สนุกกันทุกคนแน่...ร่างบางักเริ่มมีเขากับหางแหลมงอกออกมารางๆ ในความมืด
ความคิดเห็น