คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : Chapter 39
“นั้นสินะครับ?”
เซนกล่าวออกมาอย่างเล่นลิ้นกับโวลเดมอร์ก่อนที่จะเอามือล้วงไปที่กางเกงข้างซ้ายก่อนที่จะเอานาฬิกาออกมา
“นาฬิกา?”
“ถ้าคิดว่ามันเป็นแค่นาฬิกาธรรมดาละก็คิดผิดแล้วละครับรุ่นพี่
เพราะสิ่งๆนี้คือสิ่งที่เทียร่า อมานเทียเป็นคนสร้างขึ้นมา”
เซนโชว์นาฬิกาขึ้นมาพร้อมกับหมุนเล่นในมืออย่างสนุกพร้อมกับมองหน้าของโวเดมอร์ก่อนที่จะยิ้มออกมา
“ว่ายังไงละรุ่นพี่?”
เซนเอ่ยถามออกพร้อมกับแสยะยิ้มออกเพราะยังไงดูเหมือนว่าเซนจะรู้ผลรับที่จะออกมาอยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“ถ้าแกทำได้”
“แน่นอนรุ่นพี่ เพราะยังไงพวกเราสองคนก็ได้ผลประโยชน์ร่วมกันอยู่แล้ว
หึหึ”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ร่าเริงก่อนที่จะหันไปหาเบลล่าด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรก่อนจะกล่าวอะไรบ้างอย่างออกมา
“งั้นผม
เบลล่าและรุ่นพี่ก็เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับดีกว่าไหมครับ? ถ้ามีคนรู้ขึ้นมาแล้วมันอาจจะแย่เอา”
“นายจะบอกว่าให้เก็บเป็นความลับให้คนในรู้สินะ”
เบลล่าได้กล่าวออกมาหลังจากที่เอาแต่ฟังมาตั้งแต่แรกแต่เธอก็เห็นด้วยแม้เธอจะกลัวคนตรงหน้าแต่เธอสัญญาว่าจะช่วยคนข้างๆให้ได้มากที่สุด
เธอก็พร้อมที่จะก้าวข้ามความกลัวแล้วพูดมันออกมา
“ถูกของเธอเบลล่า ว่าไงครับรุ่นพี่?”
“แน่นอนสิ่งๆนี้สามารถเรียกนางออกมาได้
รุ่นพี่จะเชื่อผมหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับคุณและนี้เป็นโอกาสเดียวที่คุณจะได้เจอกับนาง”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับโยนนาฬิกาเล่นไปมาพร้อมกับแอบใช้สายตามองไปยังโวลเดอมอร์
“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น
แต่อย่าลืมว่าแกต้องนำตัวเธอมาให้ฉัน”
“แน่นอนรุ่นพี่
เพื่อแก้แค้นผมทำทุกอย่างและทุกวิธีที่ทำให้ผมได้ผลประโยชน์”
“งั้นแกก็เอาแขนซ้ายมาเพื่อทำให้ฉันมั่นใจว่าแกจะไม่ทรยศ”
“ขนาดเอาเบลล่ามายังไม่เชื่อใจอีก
รุ่นพี่นี้เป็นคนที่เข้าใจยากจริงๆจะครับ”
ถึงแม้เซนจะพูดแบบนั้นแต่ก็เดินเข้าไปหาโวลเดมอร์พร้อมกับนำแขนข้างซ้ายออกมาไว้ข้างหน้าของตน
“แกก็ด้วยเบลล่าทริซก์ แบล็ก”
โวลเดอมอร์กล่าวออกมานั้นทำให้เบลล่าเดินมาอยู่ข้างๆเซนแล้วนำแขนซ้ายขึ้นมานั้นทำให้โวลเดมอร์นำไม้กายสิทธิ์มาที่แขนซ้ายของเซนไม่นานเซนรู้สึกร้อนบริเวณแขนซ้ายก่อนที่จะมีรอยรูปหัวกะโหลกลิ้นงูรอยสักตรามารของผู้เสพความตาย
เบลล่าก็เป็นคนต่อไป
“แค่นี้พวกแกก็เป็นพวกเสพความตายแล้ว
ส่วนแกจะทำให้ฉันเจอเธอได้ตอนไหน”
โวลเดมอร์กล่าวออกมาก่อนที่จะจ้องไปที่เซนด้วยสายตาที่เยือนเย็นนั้นทำให้เซนยิ้มออกมาก่อนที่จะดูแขนซ้ายของตน
“ถ้ารุ่นพี่อยากเจอหล่อนตอนนี้ผมก็สามารถทำให้รุ่นพี่เจอได้เลย
แต่ถ้ารุ่นพี่หายตัวไปเลยแบบนั้นคนอื่นคงสงสัย
อีกอย่างผมยังไม่อยากให้ใครรู้ว่าเป็นผู้เสพความตายแล้ว”
“หึ
แกอยากเป็นคนที่รับรู้เบื้องหลังหรือยังไง?”
“ไม่คิดว่ามันจะน่าสนุกเหรอครับ
ให้คนอื่นคิดว่าผมไม่ได้เข้ามาเกี่ยวข้องอะไรกับรุ่นพี่แต่จริงๆผมอยู่ข้างรุ่นพี่แล้วค่อยฉีกหน้าพวกเขาเหล่านั้นออกมาจะน่าสนุกกว่าเหรอครับ?”
“นั้นสินะ
งั้นแกจะพาฉันไปเจอหล่อนที่ไหน”
“โบสถ์ร้างแถวนอกเมืองครับ ผมจะไปรอที่นั้นนะครับรุ่นพี่”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับทำความเคารพต่อโวลเดมอร์ไปหนึ่งทีเช่นเดียวกับเบลล่าจากนั้นเซนและเบลล่าก็เดินออกไปพร้อมกับเซนที่ดีดนิ้วอีกครั้ง
เซนและเบลล่าเดินไปหาซิกนัส
“ขออภัยครับลอร์ดแบล็กและอีกท่านด้วยนะครับ
แต่ผมจะมาอำลาครับดูเหมือนจะได้เวลาที่ผมจะต้องกลับแล้ว”
“เธอไม่รอเข้าไปพบหน้านายท่านก่อนเหรอ?”
“ไว้วันหลังก็ได้ครับ
ถึงแม้โอกาสแบบนี้จะหาได้ยากก็ตามที”
เซนกล่าวออกมาก็ที่จะส่งยิ้มไปให้และโค้งเพื่อเคารพต่ออีกฝ่ายก็ที่เบลล่าจะเดินไปคุยกับซิกนัสพ่อของเธอว่าเธอขอตัวกลับบ้านก่อน
จากนั้นเซนและเบลล่าก็หายออกไปจากงานแต่ทั้งสองไม่ได้จะกลับบ้านแต่มาที่โบสถ์ร้างต่างหาก
“คงได้แต่รอนายท่านสินะ”
เบลล่ากล่าวออกมาพร้อมกับมองไปหาเซนที่ตอนนี้ขอออกไปข้างนอก
ตัวของเธอนั้นรู้สึกยินดีและหวาดกลัวต่อนายท่านของตนก็ตามขอแค่อยู่ข้างๆเซนและชื่อเสียงที่ทำให้แบล็กนั้นมีอำนาจมากกว่าเดิมก็เพียงพอ
<นายคิดว่าแบบนี้ดีแล้วเหรอ?>
“เงียบไปเลย ไม่ว่ายังไงถึงแม้ต้องทรยศหรือขายพวกนั้นไปฉันก็ไม่รู้สึกผิด”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับมองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มีดวงดาวอยู่บนท้องฟ้า
แสงสว่างจะดาวนั้นยิ่งทำให้ท่องฟ้านั้นน่ามองยิ่งนัก
<ลินน่าจะดีใจแน่เหรอ?>
“ขอแค่แก้แค้นพวกมันฉันไม่สนเหรอว่าลินน่าจะดีใจหรือไม่ดีใจ
อีกอย่างนายก็เป็นบุคลิกของตัวฉันในฐานะไนทท์เท่านั้นจะไปรู้อะไร”
<นั้นสินะ เพราะหลังจากที่นายทำนาย ตัวผมก็ได้สิทธิที่จะคุยกับนายเซน
แต่อย่าลืมว่าผมกับนายยังไงๆก็คนๆเดียวกัน ไม่ว่ายังไงผมก็จะช่วยนาย>
“หึ สิ่งที่แลกเปลี่ยนจากการทำนายแต่ถ้ามีนายมาช่วยก็ดีเหมือนกันไนทท์
ฉันจะได้ไม่ปวดหัวเวลาที่ได้ความทรงจำกลับมาอีก”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูจริงใจก่อนที่จะเดินกลับไปข้างใน
<แต่รู้สึกผิดกับรุ่นพี่เทียร่าจังนะ แถมรุ่นพี่เทียร่าดันเป็นเบลสซิ่งเหมือนนายอีก
โลกกลมจังแต่ก็รู้สึกถึงความน่าสนใจนี้>
“แต่สำหรับฉันไม่รู้สึกผิดกับยัยผมทอง หล่อนก็เป็นแค่หมากเท่านั้นอีกอย่างถ้ายัยผมทองมาจริงๆอำนาจทางฝั่งนี้ก็จะมีมากขึ้น..”
<นายนี้ไม่มีความอ่อนโยนเลยนะ
อีกอย่างทิ้งเบลล่าไว้จะดีเหรอ? เธอจะเหงาเอานะ>
“เงียบเลยนางเป็นฉัน ไม่ใช่ของนาย”
<หึหึ จะแน่เหรอ?>
เซนก็เดินตรงดิ่งไปหาเบลล่าทันทัก่อนที่อยู่ๆโวลเดมอร์จะปรากฎตัวออกมานั้นทำให้เซนยิ้มออกมา
“แล้วแกจะเรียกหล่อนมายังไง?”
“ไม่ต้องรีบเหรอครับรุ่นพี่
เดียวผมจะแสดงให้ดูแต่ก็อื่นรุ่นพี่กับเบลล่าช่วยซ่อนตัวที่ห้องสารภาพบาปก่อนละกันนะครับ”
เซนกล่าวออกมานั้นทำให้ทั้งสองคนเดินไปที่ห้องสารภาพบาป
จนทั้งสองคนเดินหายไปเซนก็นำมีดที่ซ่อนอยู่ที่แขนเสื้อข้างขวาออกมาก่อนที่จะนำมีดมาแทงไปที่แขนซ้ายและตามร่ายกายไม่ว่าจะกีด
แทง ลากเป็นรอยยาว เลือดที่ไหลออกมานั้นทำให้เซนรู้สึกหัวใจเต้นไปด้วยความสนุก
ลมหายใจที่หอบนั้นทำให้เซนนำนาฬิกาออกมา พร้อมกับส่งข้อความไปหาเทียร่า
“ช่วยด้วยเทียร่า
ฉันบาดเจ็บสาหัสมากจอมมารกับผู้เสพความตายไล่ลาฉัน”
โดยหารู้ไหมว่านี้เป็นกับดักที่จะใช้ตัวของเธอมาอยู่ในแผนการของตัวเซนและนี้อาจจะเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวของเซนถูกเทียร่าเกลียด
หลังจากที่เซนส่งข้อความไปหาเทียร่าแล้วนั้นตัวของเซนก็ตัดสินใจที่จะไปนั่งรอตรงรูปสลักหน้าไม้กางเขนขนาดใหญ่ด้วยร่างกายที่เหนื่อยและลมหายใจที่ติดขัดนิดหน่อย
จนเวลาผ่านไปก็มีนกคานาเรียตัวน้อยบินเข้ามาก่อนที่จะมีเสียงของเทียร่าออกมานั้นทำให้เซนมองไปยังอีกฝ่ายที่ตอนนี้มาปรากฎตัวตรงหน้าของตน
“เซน?”
<ไม่คิดว่ารุ่นพี่เทียร่าจะมาจริงๆ แต่เธอยังสวยอยู่เลยนะเหมือนสมัยก่อนเลย>
‘ถึงยัยนั้นจะสวยแต่ยัยนั้นก็เป็นยายแก่เท่านั้นละ’
“เทียร่า? เธอจริงๆหรือ?”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับกระอักเลือดออกมานั้นทำให้เทียร่าที่เห็นรีบวิ่งมาหาเซนเพื่อที่จะรักษาบาดแผลให้
ควันสีขาวสีระเหยออกมานั้นทำให้บาดแผลหายสนิดเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น
“ขอบใจ”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับถอนหายใจออกมาก่อนที่เทียร่าจะกล่าวพร้อมกับดีดจมูกของเซนด้วยความมั่นไส้
“ไม่น่ารักเลย
คนเขาอุตส่ามาช่วยนะ”
ก่อนที่เทียร่าจะเอาผ้าเช็ดคราบเลือดออกให้แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ทันสังเกตสายตาอาฆาตมาจากห้องสารภาพบาป
<ดูเหมือนว่าเบลล่าจะหึงนายนะ?>
“แย่หน่อยนะที่ถูกตามล่าจากคนบ้าอำนาจนั่น”
“ไม่หรอก
อำนาจของเขายิ่งใหญ่ทีเดียวมันจำเป็นสำหรับฉัน”
เซนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เจ้าเล่ห์เพราะอำนาจของโวลเดมอร์นั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการแก้แค้นของตัวเซนเป็นอย่างมากและนั้นทำให้เทียร่าชะงักและยิ่งตกใจมากกว่าเดิมเมื่อเธอเช็ดคราบเลือดที่แขนซ้ายดันพบรอยสักรูปหัวกะโหลกลิ้นงูที่เป็นรอยของผู้เสพความตาย
นั้นทำให้เทียร่าถอยหลังออกมา
“เป็นอะไรไปเทียร่า? พวกเราเบลสซิ่งไม่ได้เจอกันตั้งนาน
ทำไมทำหน้าเหมือนเห็นผีอย่างนั้นละ?”
เซนกล่าวออกมาพร้อมกับแสยะรอยยิ้มที่น่ากลัวออกมาก่อนที่จะเดินเข้าไปหาเทียร่าอย่างช้าๆ
“เซน!นี้นาย!”
เทียร่ากล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นและก้าวถอยหลังอย่างอัตโนมัติ
ไม่นานก็มีเสียงเท้าของอีกคนเดินออกมาจากห้องสารภาพบาปและนั้นทำให้เทียร่าตกใจเพราะเป็นคนที่เธฮไม่อยากเจอที่สุด
“ทอม!!”
เทียร่าพูดชื่อออกมาเบาๆพร้อมกับแสดงสีหน้าหวาดกลัวก่อนที่เทียร่าจะทำอะไรก็ถูกคาถาสะกดนิ่งที่ร่ายโดยเซนหยุดไว้
“ดีมากเซน
แกนำตัวเทียร่ามาให้ฉันได้ตามข้อตกลงฉันจะช่วยแกด้วยเช่นกัน”
โวลเดมอร์กล่าวออกมาพร้อมกับเดินเข้ามาจับไหล่เซนไว้นั้นทำให้เซนแสยะยิ้มออกมาด้วยความยินดีแต่ไม่ใช้สำหรับเทียร่าที่ทำให้หน้าไม่เชื่อสายตาตัวเองและเบลล่าที่เดินออกมาจากห้องสารภาพบาปก็เดินมาอยู่ริมห้องพร้อมกับเฝ้าดูเหตุการณ์ว่าจะเป็นยังไงต่อไป
“ขอบคุณครับรุ่นพี่
ผมยังมีของเล่นสนุกๆที่ทำให้รุ่นพี่เพลิดเพลินกับยัยผมทองอีก
ผมรับรองว่ารุ่นพ่จะต้องชอบแน่ๆ”
“เซน! ทรยศ!! คนทรยศ!!!”
เทียร่ากล่าวออกมานั้นเซนก็ได้แต่ยิ้มรับมันอย่างไม่สะทกสะท้อนอะไรกับมันขอแค่แก้แค้นได้เพียงพอไม่ว่าจะต้องเสียอะไรไปก็จะทำมัน ไม่ว่าจะต้องทรยศกับคนที่เหมือนกันก็ตาม ขอแค่การแก้แค้นนี้สำเร็จจะตายแบบไหนก็ได้ จะถูกทรมารตัวของเซนก็ยอม
-------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะชินะค่ะ หลังจากที่ไม่ได้อัพมาซะนาน บวกกับพึ่งสอบไปเมื่อไม่นานมาแล้วกับติดเกมส์หนัก 555 ตอนนี้จะเฉลยเรื่องสิ่งแลกเปลี่ยนที่คาเรียเคยถามเซนว่าต้องเสียอะไรไปนั้นคือการที่เซนและไนทท์นั้นแยกบุคลิกออกมาจริงๆจัง(คล้ายๆกับเซนสร้างบุคลิกที่สองให้มีตัวตนสามารถพูดคุยได้)แล้วพร้อมกับความทรงจำที่เหลือ(ยังไม่ออกมา)จะไปอยู่กับบุคลิกไนทท์เพื่อไม่ให้เซนสับสนเวลาความทรงจำในอดีตปรากฎออกมา และตอนนี้ชินะรู้สึกสงสารเทียร่าที่โดนเซนทรยศ T T เดียวจะหาเวลาแกล้งเซนแทนเทียร่าที่โดนเซนทรยศละกันนะ
ความคิดเห็น