คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF. HKS'] Bear' Coffee | Part IV
-Bear’ Coffee-
Part IV
คำว่าชอบของพี่ฮั่นในวันนั้น มันไม่ได้ส่อไปในเชิงชู้สาวแต่อย่างใด...แต่ไม่เข้าใจว่าทำไม ผมกลับลืมประโยคนั้นไม่ได้เลยสักนิดเดียว
จะว่ามันเริ่มก่อตัวแล้วก็ใช่ ผมเริ่มคิดถึงเขา...จากที่ตอนแรกไม่อยากเจอหน้า ในทางตรงกันข้าม ตอนนี้ผมกลับมองหาเขาบ่อยขึ้น มากขึ้น...และถี่ขึ้นเรื่อยๆ
และการที่ผมชอบผู้ชาย มันไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับชีวิตผมมากนักหรอก...เพราะผมไม่คิดจะบอกใคร เพื่อนในมหาลัยที่คบอยู่ก็ไม่ได้สนิทจนเปิดใจคุยกันได้ทุกเรื่อง ขืนมีคนรู้แล้วเรื่องนี้แพร่กระจายออกไปถึงหูอีกระเทยหน้าผีนั่น ผมคงอยู่คณะนี้ไม่ได้อีกต่อไป (- -) ดังนั้นผมจึงเงียบไว้ดีที่สุด...อีกอย่าง ผมก็เป็นประเภทที่ไม่เกี่ยงเพศเท่าไรหรอก เพราะถ้าเกิดผมรู้สึกดีกับใครสักคนขึ้นมาจริงๆ ไม่ว่าจะหญิงหรือชายผมก็ไม่สนหรอกครับ ถ้าผมจะรัก...ผมก็จะรักในตัวตนของเขา และทุกๆอย่างที่เป็นเขา
ผ่านไปเพียงสัปดาห์กว่าๆหลังจากกินเอ็มเควันนั้น ราวกับว่าเขารู้ใจผมอย่างไรก็ไม่รู้ อยู่ๆเขาก็โทรมาชวนไปเลี้ยงอีกครั้ง
แต่เป็นการเลี้ยงแค่ผมเท่านั้น...ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่มีแค่ผมกับเขาสองคนเท่านั้น
“ พี่ฮั่นครับ ไม่ชวนพี่เจนมาจะดีหรอ ”
“ รายนั้นปล่อยเขาเถอะ หาเวลาว่างไม่ค่อยได้หรอก ก็คนมีแฟนนี่นะ ”
“ แล้วพี่ฮั่น...ไม่มีแฟนหรอครับ? ”
“ ก็มีคุยๆอยู่ แต่ไม่ได้คบหรอก พอดีพี่ติดเพื่อนมากกว่าน่ะ...แล้วแกงล่ะ? ”
“ ไม่มีหรอกครับ ”
“ เห? ไม่มีเข้ามาเลยหรือไง น่าจะมีเข้ามาบ้างแหละน่า หน้าตาก็ดีออกอย่างนี้ ^^ ”
ผมยิ้มกลบเกลื่อนพลางส่ายหัวน้อยๆไม่ได้ตอบอะไรเขาไป เพราะอยากจะจบประเด็นนี้สักที...ไม่อยากจะพูดและไม่อยากจะรับรู้อะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว
เพราะคำพูดของพี่ฮั่น...มันอันตรายต่อผมจริงๆ เขาทำให้ผมหวั่นไหวในทุกคำพูดของเขาโดยที่เขาไม่เคยรู้ตัวเลย
......
อาจจะเพราะเราเป็นผู้ชายกันทั้งคู่ เลยสนิทกันได้เร็วและเจอกันบ่อยกว่าพี่เจน...พี่ฮั่นบอกว่าเขาเลี้ยงพี่เจนไม่บ่อยหรอก ถึงจะดูสนิทกันก็จริงแต่พี่เจนเขาก็มีแฟน มีเพื่อน มีโลกส่วนตัวของเขา นานๆทีพี่ฮั่นถึงจะเลี้ยงน่ะนะ...ซึ่งต่างกับผม ที่เป็นผู้ชายและเข้ากันง่ายกว่า ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆก็เข้ากันได้หมด
มันก็จริง...เพราะหลังจากนั้น ผมกับพี่ฮั่นก็ซี้ปึ้กกันจนเวลาว่างทีไรเราก็ไปไหนไปกันตลอด แถมผมยังไปสนิทกับรุ่นพี่ปีสามเพื่อนๆของพี่ฮั่นมากกว่ารุ่นพี่ปีสองเสียอีก...โดยเฉพาะเพื่อนผู้ชายในกลุ่มพี่ฮั่น ที่ผมมักจะไปร่วมวงดริ้งค์ด้วยเสมอๆ บอกตรงๆว่าผมก็ไม่ใช่เด็กดีอะไรหรอกครับ เคยดื่มบ้างอะไรบ้างแต่ไม่ถึงกับเมาเป็นหมา และทุกครั้งที่ไปกินกับพวกพี่ฮั่นก็ไม่ได้เมาอะไรมาก พี่ฮั่นเองก็มีสติพอจะไปส่งผมทุกครั้ง ก็แค่กินสังสรรค์สนุกๆกันเท่านั้นเอง
ซึ่งถึงแม้ว่าผมจะกลายเป็นเพื่อนกินเพื่อนเที่ยวของเขาไปแล้วก็ตาม...แต่ความรู้สึกของผมก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด มีแต่จะเพิ่มขึ้นในทุกครั้งที่ได้อยู่กับเขา หรือจะให้พูดกันตรงๆก็คือ...การที่ผมสนิทกับเขานั้นมันเป็นความตั้งใจลึกๆของผม เพียงเพราะผมอยากเจอหน้า อยากอยู่ใกล้ๆเขาเท่านั้นเอง
ทุกๆวันดำเนินไปอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันนั้น...วันสุดท้ายของการสอบไฟนอลเทอมสอง และเป็นวันสุดท้ายของการเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่งอย่างผม เป็นธรรมดาในทุกครั้งของการสอบ ที่พวกพี่เขาจะนัดกันไปดื่มตามที่ต่างๆ และครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน แต่แค่เปลี่ยนสถานที่เป็นคอนโดของเพื่อนพี่เขาแทนที่จะไปร้านอย่างทุกๆครั้ง
ในตอนนั้น ทุกคนกินกันไปจนกรึ่มๆ แต่ที่น่าแปลกก็คือ พี่ฮั่นที่แทบทุกครั้งเขาจะกินแบบพอมีสติ แต่ครั้งนี้เขากลับกระดกเอากระดกเอาและเหมือนจะเมาไวกว่าผมและคนอื่นๆอีกด้วย ด้วยความสงสัยเพียงแต่ไม่กล้าถามออกไป ในตอนที่พวกพี่คนอื่นๆออกไปซื้อกับแกล้มกัน ทิ้งไว้แค่ผมกับพี่ฮั่นและพี่อีกคนหนึ่งที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ พี่ฮั่นเกิดอยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา ผมที่ยังกรึ่มๆเลยช่วยพยุงเขาไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะพาร่างสูงเดินออกมาและพาไปนั่งบนเตียงใกล้ๆ
“ พี่เติ้ล ทำไมพี่ฮั่นกินจนเมาขนาดนี้ล่ะครับ มีอะไรหรือเปล่า? ”
“ อ่า ไอ้ฮั่นมันไม่ได้บอกหรอ ว่ามันมีปัญหากับที่บ้านมาน่ะ ”
“ ไม่...ได้บอกอะไรเลยครับ ”
“ มันคงไม่อยากให้มึงคิดมากละมั้งแกง ปล่อยๆมันเถอะ ให้มันค้างนี่ก่อนก็ได้ สร่างค่อยกลับ ”
ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะพยายามเงี่ยหูฟังร่างสูงที่กำลังพูดงึมงำๆอะไรสักอย่าง แต่ก่อนที่ผมจะจับใจความได้ อีกฝ่ายก็เงยหน้าขึ้นมาซะก่อน
“ แกง ”
“ หะ ครับ!? ”
“ เฟิร์สคิส... เสียไปหรือยัง ”
“ เอ๊ะ!? ” ผมถึงกับสร่างในทันทีที่อีกฝ่ายถามด้วยแววตาจริงจัง หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา และถึงเขาจะทำสีหน้าจริงจังแบบนั้น แต่ผมก็ดูออกว่าเขาเมาอยู่แน่ๆ...เขาก็แค่เมา ตอบอะไรไปเขาคงจำไม่ได้หรอก
“ เสียไปหรือยัง ตอบมาเด้! ”
“ กะ...ก็ที่ปากชนปากกับพี่ฮั่นไงครับ ”
“ แบบนั้นมันเฟิร์สคิสที่ไหนเล่า~ ไอ้บ้าเอ๊ย~! ”
“ เฟิร์สคิสน่ะ มันต้องแบบเน้~ ”
ฟึ่บ!!
“ เห้ยพี่ฮะ... ”
สายไปแล้วครับ อีกฝ่ายกระชากผมลงมานั่งข้างๆแล้วจับหน้าผมเข้าไปประกบปากในทันที ด้วยความตกใจผมจึงเม้มปากไว้ และเพราะไม่เคยจูบมาก่อนผมเลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไง หน้าคมที่บี้ปากกับผมอยู่นั้น อยู่ๆก็ใช้ลิ้นแตะๆดันๆที่ปากของผม ทำเอาผมตกใจจนพยายามดันเขาออก หากแต่เขากลับรวบผมเข้าไปกอดและใช้มือข้างหนึ่งล้วงเข้ามาในเสื้อนักศึกษาเพื่อแตะส่วนที่ไวต่อความรู้สึก
“ อ...อย่าพี่ ”
เมื่อเปิดปากผมได้สำเร็จ ลิ้นของอีกฝ่ายก็ล่วงล้ำเข้ามาในปากของผมอย่างรวดเร็ว...ทุกๆอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนผมไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่ผมไม่เคยได้สัมผัสมันมาก่อนในชีวิต หัวใจเต้นแรงจนร่างกายอ่อนละทวย มันร้อนรุ่มไปทั่วทั้งร่าง รู้สึก...ดีอย่างบอกไม่ถูก
ยิ่งเป็นเขา...เป็นพี่ฮั่นที่ผมรักด้วยละก็
ตุบ!
“ อื้อ!! ”
ร่างสูงผลักผมให้นอนราบลงกับพื้นเตียงทั้งยังละเลงลิ้นภายในปากของผมอย่างไม่ยอมหยุด ผมพยายามเรียกพี่เติ้ลที่ใส่หูฟังเล่นเกมส์อยู่โดยการทุบกับเตียงให้เกิดเสียง หากแต่มือใหญ่กลับรวบและกดข้อมือผมไว้ด้วยแรงมหาศาล ทำให้ผมไม่สามารถขยับไปไหนได้...และแม้ว่าผมจะรู้สึกดีแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้าสิ่งที่เขาทำมันเป็นเพียงเพราะความเมา ผมก็ไม่อยากจะทำแบบนี้กับเขาหรอกนะ
“ ห...เห้ย!!!! ไอ้เหี้ยฮั่น มึงทำไรไอ้แกงวะ!!!!!! ”
พลั่ก!!
โชคดีที่หลังจากผมถูกเขาพันธนาการไว้ได้ไม่นาน พี่เติ้ลก็หันมาเห็นพอดีพร้อมกับวิ่งมาถีบพี่ฮั่นออกไปจากตัวผมทันที
“ มึงเป็นไรหรือเปล่า ”
“ ไม่พี่ ผมไม่เป็นไร ”
“ ไอ้ห่านี่แม่งเป็นเกย์หรือไงวะ เมาแล้วปล้ำผู้ชาย ฉิบหาย! ”
ผมลุกขึ้นเช็ดคราบที่ติดอยู่ที่ปาก หันไปมองคนข้างๆที่นอนตาปรืออยู่พักหนึ่งก่อนจะหมดสติไป
“ ไม่เป็นไรแน่นะมึง ”
“ ครับ แต่ผมขอพี่อย่าง อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ ”
“ เออ กูไม่บอกใครหรอก มันใช่เรื่องน่าบอกที่ไหนล่ะ ”
พี่เติ้ลสบทเบาๆก่อนจะเดินกลับไปนั่งเล่นเกมส์ต่อ ผมนั่งมองอีกฝ่ายทั้งความรู้สึกก่อนหน้านี้ก็ยังไม่หายไปดีนัก จะว่าไปก็รู้สึกอย่างว่าขึ้นมานิดๆ แต่สักพักเดี๋ยวมันก็คงหายไป หากแต่รสจูบของอีกฝ่ายมันคงไม่หายไปจากความทรงจำของผมง่ายๆแน่ ทุกการกระทำ ทุกความรู้สึก ยิ่งทำให้ผมรู้สึกรักเขามากขึ้นไปอีก แม้ว่าเขาจะไม่รู้เลยสักนิดว่าจูบแรกของผมที่มากกว่าแค่ปากชนปาก มันได้กลายเป็นของเขาไปเสียแล้วก็ตาม
หลังจากนั้น เรื่องนี้ก็ถูกปิดตาย โดยมีแค่ผมกับพี่เติ้ลเท่านั้นที่รู้ ส่วนพี่ฮั่นเองก็เหมือนจะจำอะไรไม่ได้เลย เพราะหลังจากนั้นก็เฮฮาพูดคุยกับผมตามปกติ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม...เขาไม่เคยรู้เลย ว่าวันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
และไม่รู้เลย...ว่าผมแอบรักเขามานานมากแค่ไหน
###################################################################################
//กราบคนอ่านด้วยความสำนึกผิด
ฮ่าๆ ตอน 4 มาแล้วค่ะ
ติดงาน ติดโปรเจ็ค ติดเรียน บลาๆๆ มรสุมชีวิต O<--<
ขนาดที่ว่านิยายเรื่องหลักก็ยังแต่งไม่จบ ทั้งที่เหลืออีกไม่กี่ตอน
เป็นคนขี้ดองแบบนี้ค่ะ -_-" คนอ่านหลายท่านที่รู้จักเราเขารู้กันดี T_T แง
น้องแกงเสียจูบแรกแล้วค่ะ พี่ฮั่นแกก็ไม่ได้รู้เล้ยย ว่าเกือบปล้ำน้องไปแล้ว -[]- ฮิฮิฮี่ (ถ้าปล้ำไปก็คงจะดี //ผิด)
เป็นตอนที่บรรยายเกี่ยวกับความรู้สึกที่น้องมีให้พี่ค่ะ แต่งไปก็รู้สึกรวบรัดไปหรือเปล่า -w- แต่มันฟิกสั้นนี่เนอะ
ยังไงฝากติชมด้วยค่ะ
ตอนนี้ยังมีงานท่วมหัวค่ะ เลยไม่แน่ใจว่าตอนหน้าจะมาตอนไหนนะคะ (/ ;w ; \) //กุมขมับ
ยังไงขอบคุณทุกท่านที่ยังชอบและไม่ลืมกันนะคะ ขอบคุณค่า~
ความคิดเห็น