[Fic Boyfriend] boy or girl รักได้ไหมถ้าหัวใจเลือก

ลำดับตอนที่ #4 : boy or girl IV(100%)

"เหมือนเนอะ  หน้าเหมือนกันแถมชื่อยังเหมือนกันอีก"

"หมายความว่าไง"
"ก็หมายความอย่างที่พูด มันไม่เห็นมีอะไรที่เข้าใจยากนอกจากพี่จะไม่อยากเข้า พี่ดงฮยอน"
"นายต้องการจะพูดอะไรกันแน่จองมิน"

คนเป็นพี่หันไปจ้องหน้าผู้เป็นน้องอย่างต้องการหาคำตอบ ไม่ใช่ไม่รู้หรือไม่เข้าใจเรื่องที่จองมินพูด แต่สิ่งที่เข้าต้องการคือจองมินต้องการอะไร

"ทำไมจ้องหน้าผมแบบนั้นล่ะครับพี่ชาย ผมแค่จะบอกว่า มินอาคนนี้ของผม"

คำพูดที่แสดงถึงความหนักแน่น แสดงให้เห็นว่าคนถึงจริงจังแค่ไหน

"เพลย์บอยอย่างนายเนี่ยนะ"
"อย่าดูถูกผม"
"พี่ไม่เคยคิดจะถูกนายนะ แต่นายน่าจะรู้ผลดีว่าทำไม"
"ที่ผ่านมาเพราะเขารักพี่ผมถึงยอม แต่ต่อไปนี้ไม่มีทาง"
"พี่ไม่ได้    "
"ไม่ได้ตั้งใจ พี่เคยตั้งใจกับอะไรบ้าง ก่อนพี่จะพูดอะไรกับผม ไปตามหาเธอให้เจอก่อนจะดีกว่า"


จบประโยคจองมินก็เดินออกไปจากการสนทนาโดยไม่รอฟังคำพูดใดใดจากคนเป็นพี่ คนพูดเดินหายไปจากเขตสายตาแล้วแต่คำพูดเหล่านั้นยังคงฝั่งอยู่ในหัวของคนฟัง

  









"สวัสดีจ้าทุกคน"
"ทำไมต้องเสียงดัง"
"อ่ะ เอ่อ คะคุณชายใหญ่ ขอโทษค่ะ"

ร่างสูงถอนหายใจแล้วก็เดินหนีไร้ซึ่งคำพูด การกระทำที่ทำเอาคนมองถึงกับแอบเคือง แต่ทำอะไรไม่ได้ได้แต่ฝึดฝัดกับตัวเอง

"มินอา~~~" เสียงหวานขนาดนี้ไม่ต้องสงสัย
"ค่ะคุณยองมิน"
"ว้าว จะเสียงฉันได้ด้วยมาทำงานแค่สองวันเองนะเนี่ย"
"เสียงแบบนี้ครั้งเดียวก็จำได้แล้วมั้ง" เสียงแฝดผู้น้องดังขึ้นขัดความภูมิใจของพี่
"นายนี่เกิดมาเพื่อขัดใจฉันใช่ป่ะวะกวังมิน น้องต้องส่งเสริมพี่ดิ แต่นายนี่อะไรวันเอาแต่ขัด ฉันจะซ้ายนายก็จะขวา ฉันจะกินเค้กนายจะกินพิชซ่า เคยคล้อยตามกันบ้างมั้ยหรือ   "
"เอ่อขอโทษนะค่ะ คุณชายทั้งสอง ถ้าไม่มีอะไร มินอาขอตัวไปจัดอาหารก่อนนะค่ะ"
"อะ อ้าว ไรอะมินอา เดี๋ยวดิ"
"พอเลยพี่อ่ะ ไปเหอะ ตั้งใจทำงานนะ"
"^_^ค่ะ ขอตัวนะค่ะ"

เฮ้อ วุ่นวายแต่เช้าเลย ว่าแต่คุณยองมินกับกวังมินนี่น่ารักดีนะ ถ้ามินอาอยู่เราก็คงไม่ต่างจากสองคนนั้นเหมือนกัน เถียงกันทุกเรื่องขัดกันตลอด อ่าพี่คิดถึงเธอจังเลย

"ยิ้มอะไรคนเดียว"
"-.- คุณฮยอนซอง ตกใจหมดเลย"
"ตกใจ? งั้นต้องขอโทษแล้วกัน ว่าแต่ยิ้มหน้าบานเชี่ยวมีเรื่องอะไรดีเหรอ"
"เรื่องดีอะไรล่ะค่ะ ซวยแต่เช้าซิไม่ว่า"
"ซวย?"
"ใช่ค่ะก็ อุ๊ป เอ่อ มะมะไม่มีอะไรค่ะ มินอาขอตัวนะค่ะ"

จะนินทาพี่ชายให้น้องชายเค้าฟังเนี่ยนะ มินอูนายคิดได้ไงเนี่ย ปากหน่อนปาก เพิ่งมาทำงานได้สองวันก็จะนินทาเจ้านายซะแล้ว ไม่ได้ๆ เสียภาพลักษณ์หมด

"เดี๋ยวซิ คุยเป็นเพื่อนกันก่อนได้มั้ย" 

น้ำเสียงเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่นี้อย่างสิ้นเชิง ทำให้คนที่กำลังจะเดินหนีต้องหันกลับมามอง

"ค่ะ"
"คุยเป็นเพื่อนกันหน่อยได้มั้ย ยุ่งหรือเปล่า"
"เอ่อ เท่าที่ดู นอกจากเตรียมอาหารก็ไม่มีอะไรที่ยุ่งไปกว่านี้นะค่ะ"
"กวนเหรอ?"
"เปล่าค่ะพูดจริงๆ"
"ว่าแต่คุณฅอนฮยอนซองมีอะไรให้มินอาช่วยหรือค่ะ"
"คุยเป็นเพื่อนหน่อยซิ"

แปลกคนจริงชวนมาคุย แต่คนชวนกับเอาแต่นั่งมองฟ้า แลวมินอูจะทำยังไงหล่ะเอาวะมองก็มอง

"มิคกี้เมาท์"
"หือ"
"นู้นไง มิคกี้เมาท์" ร่างบางชี้ไปยังก้อนเมฆก้อนโตบนฟ้าที่ตัวเองจินตนาการว่าเป็นตัวการ์ตูนที่เค้าคิด
"555 อะไรของเธอเนี่ย แปลกคนจริง"
"แปลกคน? แปลกตรงไหน ก็มองแล้วก็ต้องได้ประโยชน์บ้างซิ  อย่างน้อยคุณก็หัวเราะได้"
"ขอบใจนะ ไม่กวนแล้วไปทำงานเถอะ"
"ไม่เป้นไรค่ะ ยินดี งั้นขอตัวก่อนนะค่ะ"
"ตั้งใจทำงานหล่ะ"
"รู้แล้วหล่ะหน่า^_^ คุณฮยอนซอง สู้ๆค่ะ
"อืม สู้ๆ^^"

ตอนนี้ทุกคนกำลังวุ่นวายน่าดู อาหารมากมายถูกจัดเตรียมอย่างพิถีพิถันเพื่อคุณชายทั้งห้า เอ่อที่เค้าเตรียมกันเนี่ยจกินอาทิตย์นึงใช่ป่ะทำไมมันเยอะจังอ่ะ หรือจะเลี้ยงเพื่อนบ้านแถวนี้ด้วย เยอะไปนะ ตอนอยู่ในครอบครัวมันก็ว่าเยอะแล้วนะพอเอามาจัดวางบนโต๊ะถึงได้พบว่ามันไม่เยอะธรรมดา แต่มันเยอะมาก 

"เอ่อยูริ ฉันถามอะไรหน่อยซิ "
"อืมว่ามาซิ ทำไมมันเยอะจังอ่ะ เมื่อวานไม่เห็นจะขนาดนี้เลย"
"อ๋อวันนี้คุณชายรองจะดูตัว"
"ดูตัว?" 
"เบาๆดิ เดี๋ยวก็โดนดุหรอก ที่จริงวันนี้เธอต้องเป็นแม่งานนะ เพราะมาทำหน้าที่แทนคุณจาง ดีนะคุณชายใหญ่สงสารเลยให้ช่วยกันไปก่อน"
"^.^ โทษทีนะ"
"ก็มาใหม่นี่จะทำไงหล่ะเนอะ"
"^_^" 

ยิ้มผมทำได้แค่ยิ้ม ดูตัวงั้นเหรอ คุณฮยอนซองก็ออกจะเพียบพร้อม ก็ต้องเลือกหน่อยแหละเนอะจะแต่งงานทั้งที แต่ทำไมเป็นคุณฮยอนซองล่ะ ทำไมไม่เป็นไอโหด นินทาปุ๊บมาปั๊บ ผมว่าหมอนี่ต้องมาองค์แน่ ไม่งั้นก็เหมือนที่เค้าว่ากันตายยาก

"ย่า! มินอา"
"เฮ้ย!!!"
"ฮาา ตกใจซะแมนเลยนะเธอ"
"ก็คุณชายมาเงียบๆนี่ค่ะ"
"งั้นวันหลัง    "
"จองมิน เลิกเล่นมานั่งที่โต๊ะได้แล้ว"
"น่าเบื่อเนอะ เดี๋ยวคุยกันนะ"

เสียงพูดที่คล้ายกับเสียงกระซิบ ใช่เค้าจงใจให้ได้ยินแค่เค้ากับผม แต่สิ่งที่ผมสัมผัสได้คือจิตสังหารขอไอโหดที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ จ้องอยู่นั่นแหละเดี๋ยวลูกตาก็เด้งออกมานอกเบ้าเหรอ แบร่ เออทั้งหมดทำได้แค่ในความคิดนะครับ^^

"พี่ดงฮยอน พี่ คุณชายใหญ่ครับ คุณชายยองมินเรียกไม่ยินมั้ย"
"จะเสียงดังทำไม"      เสียงดุที่ไม่ดังนักจากคนเป็นพี่ใหญ่
"ยังมีหน้ามาถาม"       เสียงบ่นกะปอดกะแปดจากคนโดนดุ เบ้ปากเล็กน้อยประชดพี่
"คือ พี่ยองมินจะถามว่าทำไมบ้านคณลียังไม่มาอีก" 

เห็นท่าไม่ดีคุณชายเล็กถึงต้องรีบชิงอธิบายก่อนที่พี่ชายฝาแฝดจะเปิดศึกกับพี่ใหญ่ของบานบนโต๊ะอาหาร

"ใช่ๆ ทำไมยังไม่มา เห็นรายอื่นเนี่ยมาแต่ไก่โห่"
"นั่นซินะ คุณจา  ง เอ่อ "  ประโยคคำสั่งขาดหายเมื่อคนรับคำสั่งประจำไม่อยู่และสมองก้สั่งการโดยอัตโนมัติให้เปลี่ยนผู้รับคำสั่ง
"ยูริ ไปโทรถามสิว่าบ้านลีถึงไหนแล้ว"
"คะ? อ๋อค่ะ" คำสั่งเร่งด่วนที่คนรับยังงงอยู่แต่ก็พอเข้าใจว่าทำไมถึงเป็นตนเอง และรีบไปทำตามทันที

"ยูริ เดี๋ยวสิ ยูริ รอฉันแป๊บ"
"มีอะไรเหรอมินอา"
"นี่มันหน้าที่แันให้มั้ย?"
"อืมใช่"
"งั้นฉันจะทำเอง" คนฟังถึงกับอึ้งจะทำได้งั้น มินอาไม่รู้อะไรสักอย่าง จะไหวไหมเนี่ย แต่ไอท่าทางมั่นใจนี่สิ เฮ้อ
"งั้นตามมาจะบอกให้"
"มันต้องอย่างนี้ซิ ไม่บอกเมื่อไหร่ฉันจะรู้ล่ะ"
"นั่นสินะ เธอนี่มั่นใจตัวเองจัง"
"ฉันเก่ง กงยูบอกมา" 
"พอๆเลิกเล่นไปทำงานกัน"

"ว่าไงยูริ" เสียงทุ่มเข้มเอ่ยถาม 
"เอ่อคือ"
"คุณลีไม่มาแล้วค่ะ" เสียงใสตอบอย่างไม่สนใจไยดี
" หมายความว่าไง" 
"อ้าวก็หมายความว่าคุณลีเขาของยกเลิกการดูตัววันนี้ยังไงล่ะค่ะ เข้าใจยากตรงไหน"
"นี่เธอ"  น้ำเสียงเปลี่ยนไปอย่างชัดเจนแต่แทนที่คนก่อเรื่องจะเงียบหรือแสดงอาการกลัวแต่กับตรงกันข้าม
"ค่ะ คุณชายใหญ่"
"เอ่อ ผมว่าเราทานข้าวกันเลยดีมั้ยครับ" เสียงคุณชายรองของบ้านขัดขึ้นก่อนที่เจ้านายกับลูกจะก่อศึก 
"ใช่ผมกับกวังมินหิว และหิวมากด้วยเนอะกวังเนอะ"
"ครับผม" คู่กัดเข้าสู่ระบบปรองดองชั่วคราว 
"นั้นสิไม่มาน่ะดี จะได้ไม่รำคาญ มินอาตักข้าว คนชายสามหิว" 
"รับทราบค่ะ^^"

มื้อเช้าที่แสนจะวุ่นวายผ่านไปพร้อมกับความโล่งใจของใครบางที่นั่งเงียบตั้งแต่เริ่มจนจบ

"ไงค่ะคุณฮยอนซอง"
"กล้าล้อเล่นกับเจ้านายเหรอ"
"เอ่อ"
"555ยัยตัวแสบ จ๋อยกับเค้าเป็นด้วยเหรอ"
"ตัวแสบเหรอใจร้ายนะคุณชายรอง" หน้าตาท่าทางที่ดูก็รู้ว่าแกล้งงอน"
"ไม่ง้อนะ"
"ไม่คุยกับคุณชายแล้ว มินอาขอตัวค่ะ"
"ตั้งใจทำงานนะ"
"ค่ะเจ้านาย"

"สงสัยเสร็จพี่รองอีกแล้วแน่เลย"
"พุูดอะไรของนาย จองมิน"
"ช่วงนี้พี่ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรยากเป็นพิเศษนะครับพี่ใหญ่"
"แล้วนายหล่ะ แพ้แล้วพาลเหรอ"
"พี่ "
เหมือนจะแพ้ทางเสียเองแต่มีหรือคุณชายสามจะยอม
"ไม่ซิ แพ้พี่รองก็จะดีกว่าแพ้ หึ อย่าลืมนะครับคุณชายใหญ่พี่ยังมีเรื่องที่ต้องสะสาง"

"ฉันควรทำยังไงดีมินอา"


 

......................................................

เอ๊ะยังไงหล่ะเนี่ย
สงสัยมั้ย ไรเตอร์ก็สงสัย5555
จะบอกว่าพล๊อตเรื่องมันเปลี่ยนไปเยอะเลย
เนื่องจากไรเตอร์องค์เลยเปลี่ยนแนวมันซะเลย

เพราะฉะนั้น เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต่อไปมันจะเป็นไง