คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 : แซนวิซสื่อรัก
“เอาอีกแล้วนะ ทำไมเธอถึงชอบมายืนอยู่ระเบียงจัง” โซยอนมองไปรอบๆเผื่อจะมีอะไรน่าสนใจที่ทำให้นินิวมายืนอยู่ตรงนี้ได้ทุกวันจนดึกจนดื่น ขนาดอ่านหนังสือยังต้องมายืนอ่านตรงนี้
“ก็ฉันชอบนี่นา” นินิวพูดไปด้วยเขินไปด้วย เพราะเมื่อกี้ได้เห็นของดีด้วย
“งั้นก็ตามสบายเลยย๊ะ ฉันไปนอนและ” โซยอนทำหน้าเอือมๆก่อนเดินเข้าไปข้างใน ปล่อยให้ร่างเล็กยืนเพ้ออยู่ตรงนั้นต่อ
“อืม” นินิวพยักหน้าแล้วหันไปทางระเบียงห้องตรงข้ามที่เป็นหอพักชายซึ่งเป็นห้องของแบคฮยอน เมื่อกี้ก็ได้เห็นแบคเดินออกมาแป๊ปเดียวก็เดินเข้าไปแล้ว แต่สำหรับนินิวนั้นถือว่านานแล้วเพราะ มายืนอยู่ระเบียงทุกวันใช่ว่าจะเห็นทุกวัน
ทางด้านแบคฮยอน
“อะไรของยายนี่วะ มึงดูดิ มายืนอยู่ระเบียงได้ทุกวี่ทุกวัน” แบคฮยอนบ่นกับเมทของตัวเอง
“เขาอาจจะมีแฟนอยู่หอพักนี้ก็ได้ มึงจะไปสนใจทำไมวะ” ดีโอตอบส่งๆ
“จะมีได้ไงวะ เด็กไอ้เซฮุนมันไม่ใช่หรอ อีกอย่างไอ้เซฮุนมันพักอยู่หอถัดไปอีก” ปากก็พูดไป แต่ตาก็ด้อมๆมองๆร่างเล็กทางหน้าต่าง
“พรุ่งนี้มึงก็ถามไปเลย กูนอนละ เหนื่อยว่ะ” ดีโอเดินมาตบไหล่ก่อนจะไปนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้าจากการซ้อมเต้น
“ไม่ล่ะ กูไม่อยากยุ่ง” แบคก็เลิกสนใจแล้วไปนอนอีกคน
ตอนเช้า
แบคฮยอนมาเล่นบาสตามปกติ และจะมีนินิวมานั่งดูประจำทุกวัน พร้อมกับแฟนคลับของพวกหนุ่มๆด้วย
หลังจากที่เล่นบาสจนได้เหงื่อทั้งสามก็ไปอาบน้ำที่โรงยิมเหมือนเคย
“อีกแล้วหรอ ดีว่ะ กูอยากรู้จังว่าใครเอามาให้” แบคฮยอนหยิบแซนวิซขึ้นมากินเหมือนเป็นเรื่องปกติ
หลังเลิกเรียน
“เซฮุน วันนี้เธอมีซ้อมรึเปล่า” ร่างเล็กเอ่ยขึ้นขณะที่เก็บของใส่กระเป๋า
“วันนี้ผมไม่มีซ้อมครับ ช่วงนี้ตารางแน่นมาเลย ผมต้องรีบไปแล้วนะ ขอโทษนะครับที่ไม่ได้ไปส่ง” เซฮุนหันมาโบกมือให้ก่อนจะรีบวิ่งออกไป โดยไม่ได้สังเกตว่าสาวน้อยกำลังหน้าบึ่งเป็นตูดเป็ดอยู่ตรงนั้น
“ฉันก็อดไปดูพี่แบคอีกแล้วน่ะสิ” นินิวบ่นกับตัวเองแล้วเดินตึงตังออกไปจากห้องอีกคน
“แกเป็นไรของแกวะ วันนี้ไม่ได้ไปกับเซฮุนหรอ เห็นติดกันแจเลยนี่” โบรัมเพื่อนร่วมชั้นและเป็นเพื่อนสนิท เข้ามาทัก เมื่อเห็นเพื่อนสาวตัวเล็กมานั่งหน้าหงิกอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
“ช่วงนี้เอ็กโซงานยุ่งมากเลย ฉันจะไปรบกวนได้ไงล่ะ” นินิวตอบออกไปส่งๆ
“อย่างนี้แหละ คบกับคนดังมันต้องทำใจหน่อย” โบรัมตบไหล่ให้กำลังใจ
“ใครบอกว่าฉันคบ ฉันแค่สนิทด้วยเฉยๆ” ร่างเล็กทำหน้างง
“ห๊ะ เธอไม่ได้คบกับเซฮุนหรอ” โบรัมก็งงไปอีกคน
“ก็ใช่น่ะสิ อย่าบอกนะว่าแกคิด เห้ย ที่ฉันได้ขยะเต็มตู้ของฉันเนี่ย เพราะทุกคนคิดว่าฉันเป็นแฟนกับเซฮุนหรอ”
“ก็ประมาณนั้น ตั้งแต่ที่เธอมาเรียนที่นี่ เซฮุนเขาก็เปลี่ยนไปอีกคนเลยล่ะ”
“เป็นไปไม่ได้หรอกนะ เพราะคนที่ฉันชอบนั้นไม่ใช่เซฮุน”
“แล้วเป็นใครล่ะ?”
“พี่แบคฮยอน” นินิวพูดแล้วทำตาเศร้าลงทันที
“รายนั้นเข้าตัวยากมาก ทำใจไว้หน่อยแล้วกัน อย่าหวังสูงเกินไป เดี๋ยวจะตกลงมาเจ็บ” โบรัมเตือนด้วยความเป็นห่วงเพื่อน
“ไม่เป็นไร แค่ได้แอบรัก แค่ได้อยู่ใกล้ แค่นี้ก็พอใจแล้ว” ร่างเล็กฝืนยิ้มให้ตัวเอง
“คุยไรกันน่ะ ซีเรียสกันเชียว” ผู้มาใหม่ทักขึ้น โบรัมจึงต้องเล่าให้ฟังอย่างละเอียดยิบ
“อย่าไปเครียดเลยนะ ไปช๊อปปิ้งกันป่าว ” โซยอนชูบัตรเครดิตสีดำที่มีวงเงินไม่จำกัดขึ้นมา ซึ่งสามารถบ่งบอกว่าตัวเองมีฐานะแค่ไหน
“จะดีหรอ ” นินิวยังเกรงใจนิดนึง
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก โซยอนมันก็เป็นแบบนี้แหละ ไปกันเถอะ ฉันอยากได้กระเป๋ากุ๊ชชี่ใบใหม่แล้ว” โบรัมทำเหมือนเป็นเรื่องปกติ เพราะโซยอนกับโบรัมชอบไปช๊อปปิ้งด้วยกันเป็นประจำ นินิวไม่ทันได้คัดค้านอะไรก็ถูกสองตัวนี้ลากไปเสียก่อน
ณ ห้างสรรพสินค้าชื่อดังในโซล
ที่ร้านเครื่องประดับ สามสาวพากันเลือกซื้อของทั่วร้านจนทำให้พนักงานในร้านปวดหัวไปด้วย ซึ่งอยากจะบอกว่า ‘มาอีกแล้วหรอ ปิดร้านตอนนี้จะทันมั้ย’
“อันนี้ไม่สวย ลองอันนี้ดีกว่า อุ้ย อันนั้นด้วยนะ อันนู้นก็น่ารัก” เสียงของยัยโบรัมที่กำลังดูกำไลข้อมืออย่างสนุกสนาน จึงทำให้พนักงานไม่รู้จะหยิบตัวไหนกันแน่ หยิบออกมาแล้วก็เก็บ ตั้งหลายครั้ง
“คู่นี้มันเด่นเกินไป มีคู่อื่นมั้ย อ๊ะ คู่นั้นเอามาดูหน่อยสิ” ทางด้านคุณหนูที่ติดหรูก็เลือกเยอะเหมือนกัน
ส่วนนินิวได้แต่นั่งขำให้กับเพื่อนๆในร้าน สงสัยจะมาร้านนี้บ่อย พอขี้เกียจนั่งก็เดินดูไปเรื่อยๆจนตาไปสะดุดกับสิ่งหนึ่งเข้า มันเป็นสร้อยทองคำขาวแท้100%มีจี้เพรชเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษ เส้นละสองตัว เส้นหนึ่งมีตัว LO (LO) อีกตัวหนึ่งมีตัว VE (VE) เป็นสร้อยที่สวยมากจริงๆ
“สนใจสร้อยคู่นี้ใช่มั้ยคะ ตาถึงจริงๆค่ะ ” พนักงานสาวคนหนึ่งที่ยังว่างพูดขึ้น
“ตาถึงยังไงคะ” นินิวยังไม่เลิกมองสร้อยคู่นี้
“เพราะสร้อยคู่นี้สั่งทำเป็นพิเศษ สำหรับคู่รักค่ะ และทำแค่คู่เดียวเท่านั้น”
“สนใจหรอ” โซยอนหลังจากที่ได้ต่างหูถูกใจแล้วจึงเดินมาหานินิว
“อืม” ร่างเล็กพยักหน้า โซยอนจึงยื่นบัตรเครดิตสีดำให้
เช้าวันใหม่ที่สดใสของสาวน้อย
“ฉันไปดูพวกเซฮุนเล่นบาสก่อนนะ” นินิวบอกลาโซยอน แล้วเดินไปหาโบรัมที่ข้างสนามบาส
“วันนี้คนเยอะจัง” ร่างเล็กมองไปรอบๆก่อนจะมองไปที่สนาม มีหนุ่มหล่อหน้าตาดีมาเพิ่มอีกสองคน นั่น คือ คริส กับเลย์
“นินิว เดินเร็วๆสิ เห็นมั้ย วันนี้พี่คริสกับพี่เลย์มาเล่นบาสด้วยล่ะ” โบรัมทำท่าดีอกดีใจเป็นอย่างมากไม่คิดว่าเอ็กโซที่อยู่ปีสามจะมาเล่นบาสด้วย เพราะปกติจะเห็นแค่เซฮุน ไค และพี่แบคฮยอน บางครั้งพี่คยองซูก็จะมาเล่นด้วย
“หรอ” นินิวไม่สนใจอะไรทั้งนั้นสายตายังคงจับจ้องที่แบคฮยอนตามเคย ทั้งสองจึงไปนั่งที่ประคำของตน
“กรี๊ดดดดด วันนี้พี่คริสหล่อมากกกกกกกกก”
“อ๊ายยยยยย พี่เลย์เท่ห์สุดๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เสียดาย ทำไมอาเทาไม่มานะ ไม่เคยเห็นมาเล่นบาสสักครั้งเลย”
เสียงกลุ่มนักเรียนหญิงกรี๊ดกร๊าดดอย่างลืมหูลืมตา บางคนก็บ่นว่าคนนั้นไม่มา คนนี้ไม่มาบ้าง ทำให้โบรัมกับนินิวต้องใช้มือปิดหูเอาไว้ และได้โอกาสของร่างเล็กที่จะแอบเอาแซนวิซกับของบางอย่างใส่กระเป๋าของแบคฮยอน
-ทำไมใจเต้นแบบนี้นะ ยิ่งมองยิ่งห้ามใจตัวเองไม่ได้ แต่แค่ขอเก็บเอาไปฝันก็พอใจแล้ว ถ้าพี่จะทิ้งฉันคงไม่ว่าอะไรเพราะถือว่าฉันให้พี่ไปแล้วนะ- นินิวแอบคิดในใจ ต้องสะดุ้งเมื่อเพื่อนเรียก
“นินิวไปกันเถอะ พวกพี่เขาไปกันหมดแล้ว” โบรัมหันมาสะกิดเพื่อนที่กำลังเหม่อไปถึงไหนก็ไม่รู้ ตอนที่เซฮุนมาหยิบเอากระเป๋าแล้วเข้ามาทักแต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เข้าไปสะกิดก็ไม่ได้เพราะต้องรีบไปอาบน้ำที่โรงยิม เดี๋ยวสาย
“อืม” นินิวพยักหน้า ก่อนจะเดินออกไปพร้อมเพื่อน
TBC.
TALK
อ่านแล้วอย่าลืมเม้นด้วยนะคะ
จะอัพช้าหรือเร็ว ขึ้นอยู่กับรีดเดอร์น๊า....จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ความคิดเห็น