ฉันรู้แค่รักเธอหมดใจ (นทแอป)

ลำดับตอนที่ #4 : Part 4 -- เปลี่ยนแปลงคำสั่ง

“พี่ริทๆๆๆๆ!!! ตื่นได้แล้วน่า!  พวกราชองครักษ์ประจำตัวของพวกเรามาถึงแล้วน้า!!!” องค์หญิงตัวเล็กวิ่งเข้ามาเพื่อมาปลุกพี่ชายตัวเล็กต่างราชวงศ์ของเธอ

“โอเคครับยิ้ม  เดี๋ยวพี่ตามออกไปนะ ไม่เกิน5นาทีครับ”  เรืองฤทธิ์ยิ้มน้อยๆทั้งๆที่ยังหลับตาให้โสรญาก่อนจะลุกไปจากเตียงเพื่ออาบน้ำแต่งตัว

“ว่าไงสมาย ริทตื่นรึยัง??”  พรรณวรทถามน้องสาวตัวเล็กขณะที่พวกเธอกำลังนั่งประจันหน้าอยู่กับเหล่าราชองครักษ์กลุ่มใหม่

“พี่ริทบอกว่าขออีก5นาทีจะตามออกมาค่ะ...”

“ไอ้นทมายังวะเนียร์!?”  นภัทรหันไปสบตากับตาตี่ๆที่อยู่ข้างๆด้วยความกลัวเล็กๆกับมาดนางพญาขององค์หญิงที่ตนต้องดูแล  องค์หญิงพิมดาว มกุฎราชกุมารีย์แห่งประเทศปทุมมาที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ประเทศของเขา  คุณว่าน่าเกรงไหมล่ะ!? แต่ก็ต้องยึดคติ กะกะกะกลัวที่ไหน ไว้ก่อนจะดีกว่าในวินาทีนี้...

“นทมาแล้วพี่กัน.. นั่งอยู่ข้างหลังพี่เนี่ย!” สาวตาตี่กระซิบผ่านมาเบาๆก่อนจะโดนสายตาพิฆาตจากนายยุทธนามองมาหาเธออีกครั้ง  โอยยย ตกลงใครจะต้องมาปกป้อง มาดูแลใครกันแน่ฟระเนี่ย!!?!  ใช่แล้ว คำสั่งล่าสุดเมื่อเช้า หญิงหนึ่งเดียวอย่างเธอต้องเข้ามาปกป้องนายยุทธนา เปื้องกลาง ราชเลขาหน้าหล่อ หน้านิ่ง หน้าเหี้ยม หน้าไร้ความรู้สึก น่าเตะ น่าตื้บ! เอิ่มมม ไม่ใช่สินะ…

“องค์ชายเรืองฤทธิ์เสด็จ..”  เสียงจากหน้าห้องดังขึ้นมาก่อนที่ทุกคนจะหันไปมองเป็นตาเดียวเมื่อชายหนุ่มตัวเล็ก เดินเข้ามาพร้อมกับชุดลำลองสบายๆ แต่จากสายตาอันแหลมคมของนภัทรและภาคินตีราคาได้ในทันทีว่าชุดนี้ไม่น่าจะต่ำกว่าหนึ่งหมื่นห้าพันสองร้อยบาท นี่ยังไม่นับสร้อยคอประจำราชวงศ์ที่ห้อยอยู่ที่คอบางนั่นและนาฬิกาทรงสปอร์ตลายทีมฟุตบอลเมืองผู้ดีที่มีผีเป็นโลโก้ ของแท้รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นที่ข้อมือนั่นอีกนะ...

“แมนยูสินะ”  นภัทรพูดขึ้นเบาๆแต่ก็ไม่สามารถเล็ดลอดคนละเอียดอย่างเจ้าชายนายแพทย์พระองค์นี้ไปได้จนต้องพูดออกมาลอยๆ  ทำให้ทั้งห้องอดหัวเราคิกคักกันไม่ได้      “แล้วทำไมหรอ??  นายน่ะเด็กหงส์หรือยังไง!?”

“พอแล้วเรืองฤทธิ์ นั่งลง!!”  พระภคินีคนสวยขององค์ชายตัวเล็กดำรัสแหวกอากาศมาจนทำให้คนหน้ากวนต้องสงบลงแล้วเดินไปนั่งข้างๆน้องสาวตัวเล็ก

“ขอพระราชทานพระอนุญาตให้เหล่าราชองครักษ์รายงานตัวต่อพระองค์เลยนะพะย่ะค่ะ”     ราชเลขาหนุ่มเมื่อเห็นพระราชวงศ์มาครบแล้วจึงทูลขอให้เริ่มการแนะนำตัวเลยเพื่อเป็นการไม่เสียเวลา เพราะตารางเวลาตอนนี้เขาต้องนั่งติวหนังสือให้องค์หญิงโสรญาอยู่ที่ห้องทรงอักษรแท้ๆเชียว วิชาสำคัญเสียด้วยนะ!!

“เชิญได้..”  ผู้มีอาวุโสสุดเอ่ยเรียบๆ

“ถ้าอย่างนั้นคนแรก..  เอ่อออ นท เชิญทางนี้ด้วย” ยุทธนาหันไปมองภาคินก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าสาวน้อยตัวเล็กนั่นคือองครักษ์ของเขาที่ท่านพ่อสั่งลงมาให้อารักขาเขาเพิ่มอีกคนแล้วนทให้ออกมาจากกลุ่มราชองครักษ์หนุ่ม

“คะ?? เอ่ออ ค่ะๆๆ!”   นทที่กำลังหลงวนเวียนอยู่ในภวังค์ความงดงามขององค์หญิงอันเป็นที่รักของเธอสะดุ้งขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงทุ้มเรียกชื่อให้ไปยืนอยู่อีกที่หนึ่งแล้วก็เดินแยกออกไปอย่างง่ายดาย   แต่กลับต้องสะดุดกึก เมื่อเสียงทรงอำนาจที่ฟังผ่านๆก็รู้ว่าถูกฝึกมาอย่างดีดึงตัวเธอไว้ให้กลับมายังที่เดิม      “เดี๋ยวค่ะพี่ตาม..  นทเข้ามายืนเหมือนเดิมนั่นแหละดีแล้ว ฉันคงต้องขอเปลี่ยนแปลงคำสั่งเล็กน้อยหลังจากการแนะนำตัวเสียหน่อย เชิญแนะนำตัวต่อได้เลย..”

เมื่อองค์หญิงพรรณวรทดำริเสร็จก็หันมามองหัวแถวให้เริ่มการแนะนำตัวได้..

“กระหม่อม ภาคิน”

“กระหม่อม อิสริยะ”

“กระหม่อม นภัทร”

“กระหม่อม สิงหรัตน์”

“กระหม่อม กรวิชญ์”

“กระหม่อม นท”

“โอเค เรียบร้อยแล้วนะ.. พี่ดิวคะ ขอร่างแต่งตั้งองครักษ์ชุดใหม่ด้วยค่ะ”  องค์หญิงพรรณวรทหันไปตรัสสั่งราชเลขาคนสนิทอีกคนหนึ่ง อรุณพงษ์น้อมตัวรับคำสั่งก่อนจะยื่นเอกสารขนาดพอดีมือให้ท่ามกลางความไม่เข้าใจของคนที่เหลืออยู่

“ด้วยศักดิ์และสิทธิของการเป็นมกุฎราชกุมารีแห่งประเทศดารา หวังว่าเรื่องเล็กๆแค่นี้คงสั่งได้นะคะ”   พรรณวรทเอ่ยด้วยน้ำเสียงวางอำนาจนิดๆให้คนทั้งห้องเกรงเธอก่อนจะยื่นประกาศไปให้ยุทธนา

“แกรนด์จะทำอะไร??”  องค์หญิงพิมดาวหันไปกระซิบถามอย่างสงสัยทันที..

“เอาเถอะน่าพี่หมี่ แกรนด์ขอหน่อยนะ..”  องค์หญิงพรรณวรทก็กระซิบตอบกลับไปยิ้มๆก่อนจะพยักหน้าให้ท่านราชเลขาใหญ่เริ่มอ่านประกาศเปลี่ยนแปลงทันที

“โดยจะขอเปลี่ยนให้ ราชองครักษ์หลวง นท พนายางกูร จากการเป็นองครักษ์ประจำตัว ราชเลขา ยุทธนา เปื้องกลาง มาเป็นองครักษ์ประจำตัว องค์หญิงพรรณวรท แทน...  เอ่อออ แล้วที่เหลือล่ะพะย่ะค่ะองค์หญิง??”  ยุทธนาอ่านประกาศเสียงดังฟังชัดก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงอ่อยด้วยความงงในตอนท้าย

“ก็ให้นายสิงหรัตน์ไปเป็นองครักษ์ขององค์หญิงโสรญาแทนไง.. สิงหรัตน์ เธอน่ะสอบได้อันดับหนึ่งด้านวิชาการของสายชั้นใช่ไหมล่ะ?? ก็จะได้ช่วยสอนสมายด้วยเลยไง.. ส่วนกรวิชญ์ก็ไปอยู่กับพี่ตาม  จบนะคะทุกท่าน!!?!”  เมื่อองค์หญิงคนโตอ้างเหตุผลเสียขนาดนี้แล้วใครจะไปกล้าขัด คำสั่งนั้นก็เลยเป็นอันต้องบังคับใช้โดยที่ไม่ได้ฝืนใจใครแถมตามใจคนออกคำสั่งเองเสียอีก

“อะไรกันพี่แกรนด์ ร้อยวันพันปีแอปไม่เคยเห็นพี่แกรนด์ใช้ศักดิ์และสิทธิของการเป็นมกุฎราชกุมารีซะทีวันนี้ทำไมขุดมันมาใช้ได้ล่ะเนี่ย??”  น้องสาวคนกลางถามพี่สาวก่อนที่จะมาทำเสียงล้อเลียนตรงคำว่าศักดิ์และสิทธิ์ มันแปร่งหูเธอพิกล

“ใช่ พี่ก็งง ปกติแกรนด์ไม่เห็นจะแคร์เรื่ององครักษ์หรือคนดูแลอะไรเลยนี่นา.. แล้วทำไม??” มกุฎราชกุมารีของอีกฝั่งก็ตั้งข้อสงสัยมาอีกคน

“ก็เพราะคนๆนั้นเป็น นท พนายางกูรไงล่ะ พวกเธอนี่ก็ถามอะไรกันแปลกๆนะ! 55555”  องค์ชายเรืองฤทธิ์ที่เดินออกมาจากการเข้าไปสอนพยาบาลหลวงฝึกหัดในห้องปฐมพยาบาลพอดิบพอดีเดินเข้ามาพร้อมตรัสเบาๆจนหน้าสวยๆขององค์หญิงพรรณวรทขึ้นสีจนเห็นได้ชัด     

“เรืองฤททททททททททธิ์ !!!!!!!!!!!!”

“555555555  ริทไม่แกล้งแกรนด์แล้วก็ได้เอ้า!! เอาเป็นว่าจีบน้องเขาให้ติดแล้วกันนะเพื่อนรัก แบร่!!!!”  องค์ชายริทหัวเราะเสียงดังก่อนจะหันมากระซิบประโยคสุดท้ายให้ที่เหลือได้ยินกันทุกคนแล้ววิ่งสี่คูณร้อยกลับเข้าตำหนักรับรองไปทันที   แหมมม!! ถ้าจะกระซิบให้ไอ้พวกชอบล้อพวกนี้ได้ยินกันทั้งวงแกจะทำมาเป็นกระซิบฉันทำไมวะฮะไอ้ริทเอ๊ยยยย!!!!!!?!

“ฮั่นแน่ะ!! ที่เปลี่ยนตัวนี่เพราะอยากอยู่ใกล้ชิดเขาว่างั้น!? ไม่ใช่เล่นเลยนะเราอ่ะ! 5555” น้องสาวคนกลางเริ่มประโยคแรกขึ้นมาทันทีก่อนที่จะเดินลอยหน้าลอยตาไปสั่งให้ข้าหลวงไปบอกราชองครักษ์ส่วนพระองค์มาพบในวันพรุ่งนี้เสียหน่อย

“นั่นก็ไม่ค่อยเยอะ!! แหมมม มีเรียกเขามาพบเป็นการส่วนตัว...  สมายคนน่ารักของพี่แกรนด์จ๋า~ ไปทำหน้าที่น้องสาวที่ดีให้พี่แอปเขาหน่อยปะไร เดี๋ยวพี่จะไปทำงานต่อแล้ว.. อ้ออ พี่หมี่ไปกับแกรนด์หน่อยนะคะ มีเรื่องงานจะถามเยอะแยะเลยล่ะ”        แกรนด์อดค่อนแคะน้องสาวคนรองของตนไม่ได้ก่อนจะฝากฝังน้องสาวคนเล็กให้ไปคุมเชิงไว้ก่อนเพราะถ้าเกิดมีอะไรไม่ดีไม่งามขึ้นมามันจะแย่กันหมด  แล้วก็คล้องแขนแกมบังคับพี่สาวคนสนิทอีกคนให้ไปทำงานด้วยกัน



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 

มาแล้วววว.... เราว่าตัวเองแต่งได้มึนมากกก~  ฮือออ เค้าขอโทษด้วยนะคะ....
จะพยายามปรับปรุงวิธีเขียนให้ดีกว่านี้จริงๆ สัญญาเบยยย~ TT"

ขอบคุณนะคะที่มาอ่านกัน ขอบคุณมากๆสำหรับทุกคอมเม้นนะ...
^_________________________^"