ใจสามดวง

ลำดับตอนที่ #4 : บท 4

บท  4

            มักซิมตรวจสอบระบบความปลอดภัยโรงแรมหรูของมิลานอย่างละเอียดอีกครั้ง  แม้ที่นี่จะมีระบบรักษาความปลอดภัยในระดับสูง แต่สำหรับเจ้านายของเขาแล้ว ศัตรูอาจแอบแฝงมาในรูปแบบต่าง ๆ ก็เป็นได้ เขาจึงต้องเข้มงวดเป็นพิเศษ

            ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีดำสนิทนั่งศึกษาข้อมูลคู่ค้ารายใหม่ด้วยใบหน้านิ่งไร้ความรู้สึก แม้จะศึกษามาบ้างล่วงหน้า แต่รายละเอียดด้านต่าง ๆ เขาก็ไม่ควรละเลย ทั้งด้านครอบครัว  การศึกษาหรือด้านรสนิยม

            ดวงตาที่มีประกายว่างเปล่าไล่สายตาไปกับบรรทัดตัวอักษร  มือเรียวยาวเปิดเอกสารไปทีละหน้าอย่างไม่เร่งรีบสิ่งใด เมื่อได้ข้อมูลจนเป็นที่น่าพอใจใบหน้าแกร่งที่งดงามจึงเงยขึ้น

            “เชิญครับท่าน”

            มักซิมผายมือเชิญเจ้านาย เมื่อเห็นว่าท่านพร้อมแล้ว ตลอดระยะเวลาเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัวไร้ซึ่งเสียงพูดคุยใด ๆ บรรยากาศภายในรถจึงน่าพรั่นพรึงยิ่งนัก

            จุดนัดหมายคือร้านเครื่องประดับที่มีชื่อที่สุดในแกลเลอเรีย วิตตอริโอ เอมานูเอลสอง เจ้าของร้านเป็นเศรษฐีนีหญิงม่าย ที่มีอิทธิพลไม่น้อยในมิลาน

            อีวานจับจ้องทุกอิริยาบถของคู่ค้า ท่าทางเธอถูกใจเขาพอควร แต่ก็ใช่ว่าจะไร้ซึ่งเล่ห์เหลี่ยมในชั้นเชิงธุรกิจ หึ..สมแล้วกับฉายาเจ้าแม่อัญมณี

            ว่ากันว่าดูโอโมไม่ได้สร้างเสร็จในระยะสั้น ๆ หากทว่าใช้เวลาสร้างยาวนานกว่าห้าร้อยปี นั่นจึงไม่แปลกหากภาพวาดของเธอจะยังไม่เสร็จในวันเดียว

มะม่วงนั่งที่ตำแหน่งเดิมอีกครั้ง ซึ่งวันนี้เธอสวมเสื้อถักโครเชต์สีขาวตัวสั้นลายดอกไม้ กับกระโปรงสีสันสดใสตัดกันชัดเจน ยาวกรุยกรายจนมองแทบไม่เห็นเท้า ซึ่งซ่อนอยู่ในรองเท้ารัดส้นแบบสาน เธอปล่อยผมสยายอย่างเสรี เสริมให้ดูดีน่ามองไปอีกแบบ

            ร่างแบบบางนั่งกับพื้นไร้ซึ่งความกังวลเรื่องรอยเปื้อนใด ๆ ใบหน้าหมดจดมองภาพวิหารดูโอโมพลางก้มมองกระดาษบนตักพลาง มือบางเรียวสวยก็ตวัดวาดเส้นสายลายร่าง ตามต้นแบบที่อยู่ตรงหน้า

          อีวานเจรจากับมาเรียกว่าครึ่งค่อนวันถึงได้ข้อสรุปที่แต่ละฝ่ายยอมรับได้  เธอตกลงรับสินค้าจากเขาแต่ก็กำหนดราคาต่ำกว่าที่ต้องการนิดหน่อย เธอแสร้งบอกถึงความใหม่ของอีวานไดมอนด์ที่ยังไม่เป็นที่รู้จักแต่เขาก็บอกถึงคุณภาพของสินค้าที่มีดีมากกว่าแบรนด์อื่น ๆ เช่นกัน พร้อมบอกถึงในอนาคตอันใกล้นี้ อีวานไดมอนด์จะกลายเป็นสินค้าที่ทุกคนต่างก็ต้องการและเป็นที่รู้จักแน่นอน!!

            ร่างสง่างามก้าวเดินอย่างมั่นคงตามเส้นทางเพื่อขึ้นรถกลับที่พัก เบื้องหน้ามีลูกน้องสองคนคอยเปิดทางแต่ก็ไม่เป็นที่เอิกเกริกมากนัก ส่วนมักซิมยืนเยื้องไปด้านข้างของอีวานเล็กน้อย และด้านหลังมีลูกน้องอีกสองคนคอยประกบ

            นักท่องเที่ยวมากมายเดินกันขวักไขว่ไปมา จังหวะที่กลุ่มนักท่องเที่ยวชาวเอเชียจำนวนมากซึ่งเป็นผู้หญิง เด็กและคนชราเดินสวนกับขบวนของอีวาน ทำให้บอดี้การ์ดสองคนทำงานหนักขึ้นเนื่องจากไม่อยากเป็นจุดสนใจมากนัก นักท่องเที่ยวอีกจำนวนหนึ่งจึงเดินเข้าถึงตัวของอีวาน

            มักซิมยืนบังเจ้านายทันทีเมื่อมีคนอยู่ใกล้ตัวอีวานมากจนเกินไป จังหวะที่ชายชราหกล้มใกล้กับอีวาน ทำให้เหล่านักท่องเที่ยวที่มาเป็นกลุ่มใหญ่หยุดและให้ความช่วยเหลือชายดังกล่าวทำให้บริเวณตรงนั้นดูชุลมุนพอควร อีวานเดินหลีกจากเหตุการณ์โดยที่มักซิมคอยประกบติด

            “ปุ  ปุ”

          มัจจุราชไร้สียงวิ่งฝ่าดงนักท่องเที่ยวฝังตัวเข้าสู่ผิวกายของเป้าหมายอย่างแม่นยำ

            อีวานรับรู้ถึงความเจ็บปวดบริเวณหน้าท้อง เขากัดฟันแน่นส่งสัญญาณให้มักซิมและคนอื่น ๆ รู้ตัว เมื่อทุกคนรับรู้ ว่าเจ้านายโดยลอบสังหาร จึงแบ่งหน้าที่กันทันที

            สองคนที่คอยเปิดทางรีบหาตัวมือปืนที่แฝงตัวอยู่ในนักท่องเที่ยวชาวเอเชียอย่างรวดเร็ว ส่วนสองคนด้านหลังรับหน้าที่ประกบหน้าหลัง มักซิมรับหน้าที่พยุงเจ้านายอย่างเร่งรีบ

            เหล่านักท่องเที่ยวที่อยู่บริเวณใกล้เคียงไม่รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่อย่างใด ทุกคนยังคงยิ้มแย้มชื่นชมความงามของมหาวิหารอย่างปกติสุข

            มะม่วงยืดตัวอย่างเมื่อยขบ เมื่อภาพวาดของเธอดูเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น  เธอจดจำรายละเอียดที่เหลือได้อย่างแม่นยำ  คิดว่าคืนนี้คงได้ลงมือวาดภาพนี้ต่อให้เสร็จ

          เธอเก็บอุปกรณ์ทั้งหมดใส่ย่ามใบโต ก่อนเดินหาร้านไอศกรีมรสโปรดทาน ร่างสะโอดสะองเดินตามทางเดินที่มีนักท่องเที่ยวค่อนข้างบางตาเพราะอยู่ในบริเวณที่นักท่องเที่ยวไม่ค่อยนิยมนัก อย่างไม่เร่งรีบ

            มักซิมพาอีวานมาถึงรถแต่ก็พบกับปัญหาใหญ่ เมื่อคนของเขาทั้งหมดโดนเก็บไปแล้ว รวมถึงสภาพรถยนต์ที่ไม่สามารถใช้การได้อีก

            กลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ที่เดินตรงเข้าหาขบวนของอีวาน ทำให้มักซิมสั่งลูกน้องรัวเร็วเป็นภาษารัสเซียให้พาเจ้านายไปจากที่นี่ เขาจะรับหน้าเอง

            อีวานกัดฟันทนความเจ็บปวด สูทสีดำชุ่มโชกไปด้วยเลือดที่ไหลไม่หยุด เขาพยุงตัวขึ้นอย่างหยิ่งทะนง ออกคำสั่งให้อังเดรพาเขาไปเพียงคนเดียว ส่วนดานิลอยู่ช่วยเหลือมักซิมที่นี่ ถึงมักซิมจะคัดค้านแค่ก็จำต้องทำตามคำสั่ง

            เมื่อชายฉกรรจ์ราวแปดคนมาถึงการตะลุมบอนจึงเกิดขึ้นทันทีเพราะที่นี่เป็นแหล่งท่องเที่ยวการใช้ปืนที่มีเสียงอาจเรียกสายตาจากเจ้าหน้าที่ได้ เจ้าถิ่นที่รู้เรื่องนี้ดีจึงหลีกเลี่ยง ถึงจะใช้ปืนเก็บเสียงได้แต่คำสั่งที่ให้จับเป็นทำให้ทุกคนปฏิบัติตามย่างเคร่งครัด

          มักซิมกับดานิลร่วมกันรับมือกับศัตรูอย่างเต็มกำลัง แม้พวกมันจะมีฝีมือพอตัวแต่ก็ไม่อาจเทียบเท่ากับพวกเขาได้ การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด หนึ่งในห้าล้มลงหลังจากโดนสันมือของมักซิมฟาดเข้าที่ท้ายทอยอย่างแรง

            สามในแปดวิ่งตามหยุดยั้งการหนีของอีวานไว้ หนึ่งในสามตรงเข้าหาอีวานแต่อังเดรรับมือแทน เขาปัดหมัดของอีกฝ่ายออกด้านข้าง ก่อนสวนด้วยหมัดเข้าที่ปลายคาง ทำให้ชายดังกล่าวถึงกับล้มเลือดกบปาก

            สองคนที่เหลือวิ่งเข้าใส่อีวานหนึ่ง อังเดรหนึ่ง  แม้ร่างกายจะได้รับบาดเจ็บแต่อีวานกลับใช้แขนทั้งสองข้างกันหมัดซ้ายขวาที่ปล่อยออกมาของคู่ต่อสู้  เขาก้มโยกตัวหลบหมัด ขวาทีซ้ายที ทำให้เลือดทะลักเพิ่มขึ้นจากเดิม

อีวานพุ่งตัวเข้าหาอีกฝ่ายโดยใช้มือข้างหนึ่งจับแขนส่วนอีกข้างกำที่ลำคอไว้แน่น เขากระชากแขนกับลำคอบิดไปคนละทิศด้วยใบหน้านิ่งสนิท

“กร็อบ”

เศษซากสิ่งที่เคยมีชีวิตล้มลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก อีวานถึงกับต้องใช้มือค้ำยันกับกำแพงเพื่อประคองตัว หอบหายใจแรงอย่างอ่อนเพลียเมื่อเสียเลือดไปมาก

อังเดรตะโกนบอกเจ้านายว่าให้หนีไปจากที่นี่ก่อน ขณะที่ตัวเองหมุนตัวเตะคู่ต่อสู้เข้าที่ก้านคออย่างจัง อีกฝ่ายถึงกับสลบเหมือดกลางอากาศ

            อีวานประเมินสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ลูกน้องของตนแม้จำนวนจะน้อยกว่าแต่ฝีมือกลับเหนือกว่ามาก ดังนั้นเขาจึงวางใจ เลือกทำตามคำขอร้องของอังเดร

          ร่างหนาโซซัดโซเซตามทางเดิน ใบหน้าสง่างามผุดพรายด้วยเหงื่อ เสียงหอบหายใจถี่รัว เลือดไหลนองจนได้กลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วบริเวณ

            “ปึก”

            ร่างหนาหนักไร้ซึ่งการควบคุมชนเข้าร่างแบบบางอย่างจัง มะม่วงตกใจจนลืมเลือนเรื่องความเจ็บที่ได้รับ  ด้วยร่างตนอยู่ใต้ร่างชายปริศนานี้!!

            เมื่อตั้งสติได้เธอพยายามเรียกให้ชายคนนั้นรู้สึกตัว แต่ทุกอย่างกลับเงียบเชียบ กลิ่นคาวเลือดลอยเข้าจมูกทำให้มะม่วงรีบผลักชายดังกล่าวให้พ้นจากตัว เสื้อสีขาวของเธอเปื้อนคราบเลือดเป็นด่างเป็นดวงทว่ากลับงดงามและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน ลายดอกไม้ราวกับโดนแต่งแต้มด้วยสีแดงสดของเลือด...

  มะม่วงมองหาร่องรอยที่มาของเลือด คาดว่าน่าจะมีแผลบริเวณลำตัวแต่ไม่อาจรู้ได้ว่าโดนทำร้ายอะไรมา จากนั้นเธอไล่สายตาเรื่อยไปจนถึงใบหน้าที่ขาวซีด ทว่ามิอาจลดทอนความงดงามเกินกว่าบุรุษใดที่พบเจอ แต่นี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาชื่นชมใคร ควรรีบให้การช่วยเหลือ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป มะม่วงพยุงเขานั่งพิงกับกำแพง เธอรีบติดต่อกับบุญรักษาอย่างเร่งด่วน 

เพราะเป็นห่วงหนึ่งชีวิตจะปลิดปลิวไปต่อหน้า ทำให้เธอไม่ได้ให้ความสำคัญในเรื่องบางเรื่อง ว่าเหตุใดชายหนุ่มรูปงามคนนี้ถึงได้รับบาดเจ็บสาหัส และเพราะอะไรเขาถึงไม่เดินขอความช่วยเหลือในบริเวณที่มีคนพลุกพล่านกว่านี้

เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอเป็นตัวบ่งชี้ได้ดีว่าเขายังมีชีวิตอยู่  โชคดีที่บุญรักษามีคนรู้จักมักคุ้นเป็นหมอ จึงไหว้วานให้เขามารับพวกเธอและให้การช่วยเหลืออย่างทันท่วงที 

ช่วงเวลาที่นั่งอยู่ในรถ หญิงสาวจับมือเขาไว้ แล้วบีบเบา ๆ เพื่อเป็นการบอกเขากราย ๆ ว่าเขาจะต้องปลอดภัย ราวกับรับรู้ได้ เขาบีบมือเธอกลับเช่นเดียวกัน แต่ต่างตรงที่มันช่างแน่นหนาจนไม่อาจหลุดพ้นจากอุ้งมือหนานั้นได้ 

คุณหมอกับมะม่วงช่วยกันแกะมือเขาออก ทว่ามือหนากลับไม่ยอมปล่อย ยิ่งทวีความแน่นหนาขึ้นกว่าเดิม จนเธอรู้สึกเจ็บมือ ทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวไม่ได้สติ  มะม่วงไร้ซึ่งหนทางจนต้องกระซิบที่ข้างหูคนเจ็บเป็นภาษาสากลว่า

‘คุณต้องปลอดภัย ฉันจะอยู่ข้าง ๆ คุณ’

ชายดังกล่าวจึงยอมคลายมือลง คุณหมอจึงให้การช่วยเหลือเขาอย่างรวดเร็วโดยที่เธอนั่งรออยู่ด้านนอก

          มะม่วงละสายตาจากคนเจ็บ ที่เธอทราบจากคุณหมอว่าเขาโดนยิงถึงสองนัด โชคดีที่หนึ่งในสองโดนแค่ถาก ๆ ส่วนอีกหนึ่งกระสุนที่เหลือฝังในแต่ไม่โดนจุดสำคัญ คุณหมอได้ทำการผ่าตัดให้เรียบร้อยแล้ว

            มะม่วงบอกเรื่องราวทั้งหมดกับพี่สาวทั้งสองฟัง ระหว่างรอให้เขารู้สึกตัว เธอคาดว่าอาจจะกลับที่พักค่ำสักหน่อย แต่ไม่ต้องเป็นห่วงเพราะชายสูงวัยท่าทางเป็นมิตรที่พึ่งให้การช่วยเหลือเธอ อาสาเป็นคนไปส่งให้ โดยคุณลุงเลโอเน่เล่าให้ฟัง ว่าท่านรักใคร่เอ็นดูบุญรักษาราวกับเป็นลูกหลาน ดังนั้นท่านจึงเผื่อแผ่มายังเธอด้วย ซึ่งมะม่วงได้แต่ขอบคุณและซาบซึ้งในน้ำใจของท่าน

 ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ ^^