ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Nu'est JREN] To Love and be Loved ภาค2

    ลำดับตอนที่ #4 : 4.หนีเที่ยว

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.พ. 56


    ตอนที่4 .หนีเที่ยว
    .....................

            อยู่นี่พวกเราเอาแต่เที่ยวแล้วก็เที่ยว เที่ยวให้ตาเหลือกกันไปข้าง เที่ยวเหมือนไม่เคยเที่ยวมากก่อน
    สนุกดีครับ แต่เหนื่อยโฮกๆ นิสัยผมไม่ค่อยชอบไปไหนอยู่แล้วอยากนอนอยู่เฉยๆ มากกว่า ตั้งแต่มีแฟนเนี่ย
    อยู่นิ่งไม่ได้เลยครับต้องตามค่อยแงะพวกเหลือบลิ้นตลอด ปล่อยให้คลาดสายตาไม่ได้เลย อยู่นี่ยังเจออะคิดดู “น้องคนนี้แฟนผม” อยากทำป้ายแขวนไว้จริงๆ ก็รู้ว่าน้องเร็นน่ะสวยหยาดเยิ้มหยดย้อย แต่ไม่คิดว่าจะมี
    ฟีโรโมนรุนแรงขนาดนี้ แต่ก่อนอยู่รอดมาได้ยังไงเนี่ย พูดแล้วอยากตีก้นสักป๊าบ!

    นี่ก็เข้าครัวไปทำอะไรไม่รู้ พอดีผมบ่นว่าหิว แหน่ะ ทีแบบนี้ก็รู้จักเอาใจดีเนาะ มันก็ดีใจอยู่หรอกนะ
    ......แต่ไม่รู้ครัวระเบิดไปยัง

    .
    เพล้ง
    !!

    นั่นไงไม่ทันขาดคำ จานใบที่สามแล้วครับ

    “เร็นครับ ให้พี่ช่วยมั้ย”

    “ไม่ๆๆไม่ต้องเลย มันกำลังออกมาสวย เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”  

    จริงปะนั่น


    ยี่สิบนาทีผ่านไป......

    “เอ่อเร็นครับ...ถ้าเกาหลีต้องขาดคนหล่อไปไม่เสียดายเหรอ”

    “ทำไมอะ เสียดายทำไม”

    “พี่ไม่อยากเอาชีวิตมาทิ้งไกลถึงแอลเอนะครับ...”

    “แงะ”

    “โอ๋ๆๆ ล้อเล่นนะครับ มามะพี่จะกินไม่ให้เหลือแม้แต่ลายถ้วยเลย”

    คุณพระ...รสชาติมันผมไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นตัวอักษรยังไง  เหมือนเคี้ยวยางแข็งเฝื่อนๆปะแล่มๆสนิมๆ
    ยังไงไม่รู้ ไอ้ตาแป๋วๆที่มองอย่างรอความหวังทำให้ผมต้องยิ้มสู้

    “อร่อยสุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” T^T

    และหลังจากนั้นผมก็ท้องเสียไปตามระเบียบ....

    .............................................................

    “ไงเจค ได้ข่าวว่าเจอฤททิ์เจ้าแสบจนท้องเสียนิ”

    “ผมมันทนทานครับเฮีย กระเพาะหุ้มเหล็ก สบายมาก” ผมแก้ต่างให้น้องด้วยริมฝีปากที่ซีดเผือกตาลอย
    อ่อนแรง น้ำเกลือคือเพื่อนแท้ของผมจริงๆ

    “เออเฮียมีอะไรจะบอก” เฮียร่อนโน้มหน้ามากใกล้ใบหน้าหล่อๆของผม เราสบตากัน ปิ๊ง ความจริงเฮียก็น่ารัก
    นะเนี่ย ฮ่าๆ มีใครเชียร์คู่เราปะ

    “เอาหูมาใกล้ๆดิ๊”

    “เฮ้ย จริงดิครับเฮีย กระผมตื่นเต้นชะมัด พากระผมไปด้วยนะขอรับ”  อู๊ย นักร้องในดวงใจของพวกเราเปิดมินิคอนที่นี่พอดีครับ แต่เจือกเปิดในผับ จะชวนคนอื่นไปด้วยก็ยังไงอยู่  ผับที่นี่เถื่อนครับ  ไม่เก่งจริงอยู่ไม่ได้

    “เอาไงดีวะเจค  เฮียอยากไปวะ แต่ไม่อยากทิ้งน้องนุ่ง” เฮียมีสีหน้าวิตกอย่างชัดเจน คนมีความรับผิดชอบสูง
    ก็งี้ คิดถึงคนอื่นตลอด แต่ไม่ใช่กับผม
    55

    “ไปเหอะ นานๆที ถึงเราชวนก็ไม่มีใครไปหรอกน่า”

    เฮียนี่ก็หูเบา ผมตะล่อมไม่กี่นาทีเราก็ตกลงใจกัน เฮ่ย ตกลงกันว่าจะแอบหนีแฟนไปเที่ยวผับตามหาไอดอลในดวงจัยสสสสสสสสสสสสสส์

    คืนนี้เราเลยออกไปข้างนอกด้วยกัน ตื่นเต้นว่ะครับ จะได้เจอเจ้าพ่อแรปเปอร์อันดับหนึ่งของโลกเชียว
    พี่แกตีสท์ครับ นานๆพี่แกจะโชว์ตัวที แต่งานเจ๋งผมปลื้มปริ่ม

    เรามาถึงแล้ว ข้างในคนไม่ค่อยเยอะเพราะเขาเก็บข่าวเอาไว้ ประมาณให้แต่แฟนคลับพันธุ์แท้มาดู แต่แบบโอ้ สาวๆนุ่งน้อยห่มน้อยอวบอึ๋มเต้นสะบัดด้วยผ้าน้อยชิ้นเต็มไปหมด

    ผมปาดน้ำลายรัวๆ

    “สุดยอดจริงๆครับเฮีย เด็ดๆ”

    “เออเฮ้ย..เฮียก็ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว มันขนาดนี้เลยเหรอวะ”

    ชื่นชมตื่นตะลึงพอสมควรเราก็หาที่ปักหลักมุมดีๆเอาไว้กริ๊ด? นักร้องขวัญใจ

     

    อีกฝั่ง

    “แบคโฮเห็นพี่เจมั้ยอะ ไปไหนไม่รู้เนี่ย” เสียงใสเอ่ยถามเพื่อนตัวโตหลังจากโทรจิกตั้งนานแต่ไร้สัญญาน
    ตอบรับจากคนตาคม

    “ไม่เห็นนี่ ตอนเย็นเห็นคุยกับพี่อารอนอยู่นะ แล้วก็ไปไหนกันไม่รู้สิ”

    “อ่าวเหรอ” นิ้วเล็กจิ้มเครื่องมือสื่อสารถึงพี่ชายตัวเองทันที และเช่นกัน ไร้สัญญานใดๆ

    “เอ่ ทำไมโทรไม่ติดนะ”

    “น้องเร็น....เห็นอารอนมั้ยจ๊ะ”

    “อ่าวพี่มินฮยอน....เร็นกำลังโทรหาอารอนพอดีอะแต่ไม่ติด ไปไหนของเค้านะ”

    “สองคนนี้ไปไหนกัน?” สองเคะยืนคิดแล้วเดินไปมาไม่หยุดจนแบคโฮเริ่มตาลาย

    “เอ่อ..ทั้งสองนั่งก่อนมั้ย ฉันตาลายหมดแล้ว”

    “แงะ แบคโฮ ช่วยคิดหน่อยสิ” คนตัวเล็กพุบนั่งข้างๆเพื่อนตัวโตเขย่าแขนแกร่งไปมาจนตัวโยน ใบหน้าสวยมุ่ย
    คิ้วแทบพันกัน

    “อย่าทำหน้างี้สิเดี๋ยวหน้ายับนะ” นิ้วยาวจิ้มไปบนคิ้วสวยให้คลายออกจากกัน เฮ่อ จริงๆก็พอรู้อะนะว่าไปไหน
    กัน เพื่อนๆที่นี่ยังชวนไปด้วยเลย แต่พอดีเราชอบกันคนละแนว ผู้ชายเรามันก็ต้องมีไปลันล้าแบบแมนๆบ้างละนะ  อีกอย่างสองคนนั้นก็ดูโชกโชนพอตัว แต่พออยู่กับแฟนนี่เสือหมอบชัดๆ

    “แบคโฮเคยอยู่แถวนี้มาก่อนนี่ น่าจะรู้ว่าที่ไหนที่พวกนั้นน่าจะไปกัน”  มินฮยอนจ้องหน้าแบคโฮนิ่งอย่าง
    คาดคั้นจะเอาคำตอบ

    “เอ่อ” เข้าตัวเลยงานนี้ พ่อเสือถึงกับเหวอ กับเร็นยังพอหลอกได้ แต่กับรุ่นพี่คนนี้นี่หลอกยากจริงๆ ไหนจะ
    รอยยิ้มมุมปากแบบรู้ทันอีก เอาลุคใสใสคืนมา พลีสสส

    “แบคโฮรู้ใช่ปะ...บอกเร็นมาสิ แบคโฮ” เร็นแทบขึ้นขี่หลังเสือขยั้นขยอเอาคำตอบ แขนเล็กล๊อคคอหนาแน่น
    ยากที่จะหลุด เหนียวยิ่งกว่ากาวตราช้าง

    “โธ่ทั้งสองคน ไม่มีอะไรหรอกน่า ใจเย็นๆสิ”

    “ฮึก ฮือ แง้ ไอ้เราอุตส่าห์ไว้ใจ เชื่อใจแบคโฮเพราะคิดว่าเป็นคนดี เป็นที่เพิ่งให้เร็นเสมอ ตลอดมาแบคโฮเห็น
    คนอื่นดีกว่าเค้าเหรอ ฮรืออออออ”

    “ไม่ใช่แบบนั้นนะเร็น”

    “ฮรืออออ”

    “โอเคๆๆ หยุดๆๆ เดี๋ยวฉันพาไป”
     






    โปรดติดตามตอนต่อไป

    .....................................................................................

    แบคโฮคนดีเนาะ ขอให้เจอเนื้อคู่ไวไวนะ....แบคบอกไรท์เตอร์ดองผมไม55555
    รักเสือไงขอเก็บเองได้ป่ะละ กร๊ากกกกกกกก

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×