- painful {exo}

ลำดับตอนที่ #4 : ✔PAINFUL3

PAINFUL CHAPTER3

JONGINxKYUNGSOO

RATE :PG-15

ไม่พอใจได้โปรดอย่ากดแบนหัวมุมขวามีสีแดงๆอยู่เห็นมั้ยคะ กดเลยคะ :)


----------------------------------------------------------------------------------------

 

"อ้าขากว้าง ๆ ล่ะภาพจะได้สวย ๆ "

ก่อนจะหยุดลง

"พวกแกยืนบื้ออะไรเอาเลยสิ!"

เสียงตวาดนี้ ..

เสียงของคิมจงอิน ..

.. มีคนจับสะโพกของผมยกขึ้นรู้สึกเย็นไปทั้งตัว

สงสารตัวเองชะมัดเสียตัวครั้งแรก .. ยังไม่รู้สักนิดว่าเสียให้ใคร ..

และกี่คน ..

..

และไล้ต่ำลงไปเรื่อย ๆ ..

"เฮ้ย! ไอเซฮุน! มึงไม่เคย .. ขอกูก่อนดิ!" คนเมื่อกี้นี้ชื่อเซฮุนสินะ .. เกือบไปแล้วไง

แต่ช่างมันเถอะ..คงไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว...

ยังไงผมก็ต้องเสียตัวให้พวกเขาทั้งหมดอยู่ดี..

"โถ่! อยากกับมึงไม่เคยนะเชี้ยเฉิน"

เหอะ ..

พ่อผมได้ยินเข้าคงดีใจมากแน่ ๆ ..

ก็ได้ แต่คิดเท่านั้นแหละ ..

ประชดตัวเองเข้าไปโดคยองซู ..

สงสัยคงจะต่อให้คนอื่นละมั้ง .. ? ผ้าปิดตาเริ่มชื้นตอนนี้รู้สึกปลงตกจริงๆ

ในบ้านของคนที่ ..

'ฆ่าพ่อผม'

สักพักผมรู้สึกเหมือนมีคนอุ้ม แต่คนนั้นยังคงใส่เสื้อผ้าอยู่ ..

แทมิน .. นายโดนอย่างนี้ด้วยรึเปล่า

วันนี้ตื่นมาไปเยี่ยมแทมินผมตื่นมาไม่ถึง 12 ชั่วโมงด้วยซ้ำ ..

'กริ๊ก .. แอด .. ' เสียงเปิดประตูและล็อคเอาไว้

นี่ใคร? 

ใครคือคนที่อุ้มผมเข้ามาในห้องไม่ต้องเปิดตาผมรู้สึกได้..

นี่มันห้องนอนสินะ ..

ทำไมถึงรู้สึกได้น่ะหรอ ..

ถ้าไม่ใช่ห้องนอนน่ะ

'ตุบ'

ไม่ใช่คิมจงอินอย่างแน่นอน ..

เขาค่อยๆดันตัวผมลงแล้วพลิกให้ผมนอนคว้ำลง หรือคนนี้คือคนที่ผมจะเสียตัวให้งั้นหรอ..

ผ้าปิดตาค่อยๆหลุดออก ..

เขามาช่วยผมงั้นหรอ ..

ผมมีความหวัง .. ใช่มั้ย? แต่คำตอบคือ

มันไม่ใช่เลย ..

เขานำผ้าปิดตานั้นมามัดที่ข้อเท้าของผมแทน

"ขอโทษนะครับ" เขาโค้งพร้อมกล่าวขอโทษอย่างสุภาพ

น้ำตาผมซึมออกมาเล็กน้อย .. หมดหวัง ..

'กริ๊ก' มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามา ..

...

..

ผู้ชายคนนี้ ..

คิมจงอินอีกแล้ว ..

เขานั่งลงตรงที่ข้างผม .. น้ำตาของผมเริ่มคลอเบ้าอีกครั้ง ..

เขาจับแขนผมเอาไว้ดึงผ้าที่ขาออกแล้วขึ้นมาคร่อมผมทันที..

"เห็นน้ำตานายมามากแล้วหยุดร้องเถอะ .. ถ้าอยากได้เบา ๆ "

"... "

"รู้รึเปล่า .. ? น้ำตาน่ะ .. มันกระตุ้นนะ .. "

"กระ .. กระตุ้นอะไร .. "

"กระตุ้นอารมณ์ดิบน่ะ .. :)"

ทันทีที่พูดจบรู้สึกเหมือนมีบางอย่างสั่นอย่างรุนแรงใกล้ๆสะโพกของผม..

มันไม่ใช่โทรศัพท์โทรศัพท์ไม่สั่นแบบนี้

...

เพราะมันไม่ได้สั่นอย่างเดียว ..

มันยังส่าย!

มะ .. ไม่นะ .. ไม่เด็ดขาด!

อย่าบอกนะว่าเขาจะเอาแท่งพลาสติกหัวยางนี่ใส่เข้ามาในตัวผม!!!

ไม่นะ ..

ไม่เอาเด็ดขาด!

"ยะ .. อย่า .. นะ" ผมพูดห้ามเสียงสั่น

กลัว..ไม่ชอบสั่นไปหมด..ใครก็ได้ช่วยผมที...

มันเป็นสายที่มีปุ่มปรับความเร็ว ...

พระเจ้า ..

แทมินบอกฉันที .. นายรอดมาได้ยังไง ..

"ชู่ว .. อย่าเลยอย่าพูดแบบนั้นสิ

อยู่ดีๆเขาก็ปิดสวิตช์เครื่องนั้น ..

.. ผมเม้มปากแน่นต่อต้านให้มากที่สุด ..

"โอ๊ย!" เขาต่อยท้องผมอีกครั้งจนยาที่คาอยู่ในปากนั้นไหลลงคอไป

"กลืนลงไปเสียแต่แรก..ก็สิ้นเรื่อง"เขาหยิบกระปุกครีมกับแท่งพลาสติกหัวยางขนาดพอดีกับนิ้วนางออกมา..

ไม่!

หรือว่ามันจะเป็น

ฤทธิ์ของยานั่น .. ? 

"คนขายบอกว่าแค่ครึ่งเม็ดก็เหนื่อยแล้ว.."

"... แฮ่กแฮ่ก .. .. "

"เหนื่อยหน่อยนะ .. โดคยองซู :)"

TBC

เป็นไงบ้างคะสำหรับพาร์ทนี้ ขอบคุณคนที่เข้าไปฟอลโล่ในทวิตเตอร์มากเลยนะคะ
ไรต์เตอร์รู้จักคนเยอะขึ้นมากๆเลย<3 
จะมาอัพอีกทีหลังสอบเลยนะคะ T___T
ขอโทษล่วงหน้าและขอบคุณคอมเมนต์ทุกคอมเมนต์ด้วยนะคะ <3

followme on Twitter : @panggtofuu,@kanwjai

อยากอ่านต่อมั้ยคะ :)
คอมเมนต์ซะสิ!


 

Shalunla