คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter3: ปะทะ (100%)
สถานีตำรวจเต็มไปด้วยความโกลาหลอีกครั้งเมื่อ สิ่งนั้น ได้เดินทางมาถึงสถานีตำรวจ สารวัตรตำรวจหนุ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดผิดกับอีกคนที่ยืนจ้องสิ่งนั้นที่อยู่ในมือของสารวัตรเงียบๆ
'ราตรีที่กุหลาบขาวดอกใหญ่เบ่งบาน ณ ศูนย์กลางเมืองที่ไม่มีวันดับแสง จะขอรับ อัญมณีแห่งสายน้ำ ไปด้วยความยินดี จาก Black Rose'
ข้อความสีขาวพิมพ์อย่างบรรจงบนกระดาษแข็งสีดำสนิทประดับด้วยกลีบกุหลาบสีดำ ลอยเด่นตรงหน้าสารวัตรตำรวจ ทำเอานายตำรวจถึงกับกุมขมับ กับปริศนากำกวมที่แก้ยังไงก็ไม่เคยสำเร็จซักที
"ยากแบบนี้ใครจะไปแก้ได้กัน"
"สารวัตรงานเข้าแล้ว"
และคำปรารภอีกมากมายที่ดังอยู่รอบๆ สารวัตรหนุ่มเงยหน้าขึ้นจ้องเขม็งไปยังกลุ่มซุบซิบนินทาซึ่งแต่ละคนก็รีบหลบหน้าและทำงานของตัวเองราวกับว่าไม่ได้ร่วมวงสนทนาอะไร แต่มีเหรอที่สารวัตรหนุ่มจะไม่รู้
'ไอ้พวกนี้มันไม่มีงานมีการทำกันหรือไงถึงได้เอาเวลามานั่งนินทาคนอื่นน่ะ'
สารวัตรหนุ่มคิดอย่างหัวเสียและหันกลับมาจดจ่ออยู่กับสาสน์ที่ถูกส่งมาจากคนร้ายคนเดียวที่กล้าหือกับอำนาจแห่งความถูกต้องของกองปราบปรามอย่างจอมโจรกุหลาบดำ
แต่จะคิดยังไงก็คิดไม่ออกซักทียิ่งนำพาความหงุดหงิดมาให้สารวัตรหนุ่มมากขึ้นผิดกับซีวอนที่มองดูข้อความในสาสน์ด้วยสายตาพราวระยับ นึกทึ่งกับคนที่คิดปริศนาอย่างงี้ให้คนปวดหัวเล่นได้ และเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่สามารถแก้ได้ เขาจึงเลือกที่จะบอกคำตอบที่แท้จริงให้กับสารวัตรหนุ่มที่เอาหน้ามุดโต๊ะไปเรียบร้อยแล้ว
"ผมแก้ปริศนาออกแล้วล่ะครับ"
สารวัตรหนุ่มเงยหน้าพรวดขึ้นมามองคุณชายนักสืบที่ยิ้มแก้มปุ๋ม สายตาพราวระยับไปด้วยความสนุกสนานกับปัญหาที่โจรอัจฉริยะเป็นคนคิด สารวัตรหนุ่มกล่าวเสียงแข็งเต็มไปด้วยความร้อนรน
"บอกมา ที่ไหน ยังไง อะไรที่จะถูกขโมย!!"
"ผมบอกแน่ แต่มีข้อแม้อย่าง"
สารวัตรหนุ่มหรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ ซีวอนโปรยยิ้มเท่ห์ให้ และเริ่มอธิบายสิ่งที่ตนเองต้องการซึ่งตำรวจหนุ่มแทบอยากจะเอาหัวโขกโต๊ะทำงานตายซะตรงนั้นเลย!
..........
.......
....
พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าแทนที่ด้วยดวงจันทร์ดวงใหญ่ลอยเด่นอยู่กลางฟ้าท่ามกลางหมู่ดาวประปราย แสงสว่างดวงจันทร์กลมโตฉายแสงสาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ ผ่านอาคารหนึ่งใจกลางกรุงโซล เงาดำปริศนาเคลื่อนผ่านหน้าต่างอย่างว่องไว มุ่งตรงไปยังห้องที่เป็นเป้าหมาย
ประตูไม้เนื้อดี ติดที่เปิดประตูทำจากเหล็กชุบทอง ค่อยๆเปิดออกช้าๆ ร่างเงาค่อยๆย่างเข้าไปในห้องมืดทึบ มุ่งตรงไปยังใจกลางห้องมีตู้โชว์ซึ่งด้านในมีเพชรขนาดเท่าไข่นกกระจอกเทศสีน้ำเงินเข้มเป็นประกายตั้งอยู่ ร่างเงาหันมองรอบๆก่อนจะค่อยๆจับกระจกออกช้าๆ
"ในที่สุด...แปซิฟิกแซฟไฟร์ก็เป็นของฉัน..."
"มันไม่ง่ายไปหน่อยมั้ง จอมโจรกุหลาบดำ"
มือที่กำลังจะเอือมหยิบชะงักค้าง ร่างเงาหันมองรอบๆอย่างตื่นตระหนกระคนตกใจที่คราวนี้มีคนทายปริศนาของตนออก
"ใคร!!"
ไม่มีเสียงขานตอบกลับมานอกจากคำเฉลยในปริศนาที่จอมโจรที่มีชื่อเสียงได้ส่งไปให้ตำรวจ
"กุหลาบขาวดอกใหญ่เบ่งบาน หมายถึง คืนพระจันทร์เต็มดวงและอยู่ในระนาบตั้งฉากกับพื้นดิน ศูนย์กลางเมืองที่ไม่มีวันดับแสง ก็คือตึกK ที่ตั้งอยู่ใจกลางย่านการค้าของเกาหลี อัญมณีแห่งสายน้ำ ก็คือ แปซิฟิกแซฟไฟร์ ซึ่งถูกพบที่ใต้มหาสมุทรแปซิฟิกเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่มีชื่อเสียงในถิ่นนี้"
"แน่จริงออกมาเซ่!!"
เสียงหวานตวาดกร้าวดังกังวาลไปทั่วห้องมืดสนิทก่อนที่เสียงฝีเท้าจะดังขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับร่างของใครคนหนึ่งที่พุ่งเข้ามาล็อคตัวเงาปริศนาที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
"ในที่สุดเราก็ได้พบกัน Black Rose หรือจะให้เรียกว่าจอมโจรกุหลาบดำดีครับ?"
น้ำเสียงนุ่มทุ้มท้าทายถูกส่งไปให้เงาร่างหรือจอมโจรกุหลาบดำที่ถูกล็อคตัวเอาไว้แน่น แม้จะพยายามดิ้นยังไงก็ไม่สามารถหลุดจากการเกาะกุมของ ชเว ซีวอนได้ สมองอัจฉริยะของจอมโจรคิดวิเคราะห์อย่างหนักเพื่อหาวิธีหนีไปจากสถานการณ์นี้ให้ได้ เมื่อไม่สามารถใช้มือหรือขาที่เป็นอาวุธประจำตัวได้ในตอนนี้ ทางที่จะหนีก็แทบไม่เหลือ
"ปล่อยยยยยยยย!"
"ปล่อยก็โง่สิครับ ผมอุตส่าห์ลงทุนมาจับนายคนเพียงคนเดียวเลยนะ ปิดหน้าด้วยงั้นเหรอเนี่ยไหนขอดูหน้าให้เป็นบุญตาหน่อยสิ"
"อย่านะ!!!!"
แต่ไม่ทันที่จอมโจรจะขัดขืนอะไร หน้ากากที่ใช้ปิดบังใบหน้าก็ถูกระชากออกอย่างว่องไว สิ่งแรกที่สะดุดตานักสืบหนุ่มคือ เส้นผมสีรัติกาลที่คลอเคล้ากับใบหน้าขาวเนียนติดซีด ริมฝีปากบางสีชมพูอิ่มเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง แววตากลมใสเหมือนลูกแมวเบิกกว้างเมื่อถูกเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของตนเอง กลิ่นกุหลาบเจือจางจากตัวร่างบางลอยตลบอบอวล ทำเอาหัวใจของนักสืบหนุ่มกระตุกวูบ
"ผ...ผู้หญิงเหรอ..."
ร่างบางหลุดจากภวังค์ก่อนจะโวยวายเสียงดังลั่น
"ฉันเป็นผู้ชาย!! และปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้!!"
"ผู้ชายอะไร สวยอย่างกับนางไม้ เหมือนพระเจ้าท่านเมตตาที่ส่งโจรที่แสนงดงามมาให้ฉันคนนี้ได้พบเป็นการส่วนตัว"
ไม่ว่าเปล่าจมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอขาว สูดกลิ่นกุหลาบหอมกรุ่นจากตัวร่างบาง ฮีชอลตัวชาไปทั้งตัวพยายามดิ้นหนีให้หลุดจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่สำเร็จ ที่สำคัญ มือหนาของอีกฝ่ายก็เริ่มเลื้อยเข้าไปมาในเสื้อของตนเองทีละนิด
"ป...ปล่อย!!!"
ร่างบางยังคงดิ้นไปมาแต่ก็ไม่สำเร็จ ซีวอนเริ่มไล่จมูกมาที่เรือนผมสีดำและสูดดมจนพอใจ เมื่อเห็นจังหวะที่ร่างสูงเผลอ ร่างบางก็จัดการเข่าที่จุดยุทธศาสตร์จนร่างสูงลงไปนอนจุก ฮีชอลรวบผ้าปิดหน้าของตนเองขึ้นมาใส่ก่อนจะวิ่งออกจากห้องนั้นไปด้วยความเร็วโดยไม่ลืมหยิบอัญมณีชิ้นสำคัญนั้นไปด้วย
"แสบนักนะ กุหลาบดำ! อย่าให้ฉันจับนายได้นะ!"
ซีวอนขบกรามแน่นอย่างหัวเสียและจุกไปพร้อมๆกัน เขาได้แต่นอนจุกอยู่อย่างงั้น โดยมีเสียงไซเรนของรถตำรวจดังระงมอยู่ด้านนอกอาคาร และเสียงเอะอะโวยวายถึงการปรากฎตัวและหายตัวไปของ จอมโจรกุหลาบดำ
ความคิดเห็น