คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ลวงรักนายหน้าหวาน 4 ( ตอนจบ )
:: บนดอย ::
“ที่นี่สวยจังเลยเนาะกัน”
“ใช่ริท”
“กันถ้าวันไหนริทจะแต่งงาน ริทจะมาแต่งที่นี่”
“อย่างนั้นกันก็คงมาแต่งที่นี่เหมือนกัน...เพราะกันอยากแต่งงานกับริท”
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆ ”ความรู้สึกของผมมันจุกอกไปหมด บอกว่าจะแต่งงานกับผม รักผม แต่ก็โกหกผมเนี่ยนะ
“ริท ริทร้องให้ทำไมอ่ะครับ”
“กันหยุดเถอะถ้ากันไม่รักริทกันหยุดเถอะ ไปบอกพ๊อตเตอร์ด้วยนะว่าเค้าทำสำเร็จแล้ว ริทเข้าใจแล้ว ว่าคนถูกหักอกความรู้สึกมันเป็นยังไง กันพอเถอะ เราะเลิกกันนะ”
กันโผกอดริทจากทางด้านหลัง
“ริทกันไม่ให้ริทไป กันรักริทนะ กันรักริทจริงๆ”
“หยุดโกหกเถอะกัน กันก็รู้ว่าริทเกลียดคนโกหก ริทเกลียดกัน”
“แต่กันรักริท กันทนไม่ได้ถ้าริทจะเกลียดกัน”
“ปล่อย ปล่อยผม ผมจะคิดว่าเราไม่เคยรู้จักกัน และคุณก็ช่วยลืมผมด้วย เวลาเจอกันก็อย่าทักผม ทำเหมือนว่าเราตายจากกันไปเลยได้ยิ่งดี”รางบางพูดไปก็สะอื้น น้ำตาก็ไหลออกมามากมายไปหมด
“ลาก่อนกันหวังว่าเราคงไม่ได้เจอกันอีก”
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ
“อ้าว! น้องริทจะไปไหนครับ”
“เห้ยๆ ! ไอ้กันมึงร้องไห้ทำไม”เฮียพี่คนโตถามทันที เพราะหลังจากริทวิ่งกลับไป กันก็วิ่งออกมาพร้อมกับน้ำตา
“เฮียทำไงดี กบ นัท ทำไงดี ริทรู้ความจริงหมดแล้วว่าเราโกหก ริทเค้าบอกว่าริทเกลียดผมแล้วเฮีย” คนผิวเข้มพูดไปพรางร้องไห้ไป
“เห้ย !! ใจเย็นก่อนดิว่ะ ตกลงว่ามึงรักริทจริงๆหรอว่ะ เฮียขอโทษจริงๆนะเว่ย”
“เฮียไม่ต้องขอโทษผมหรอก เฮียไม่ผิด คนที่ผิดคือผมตางหาก ผมไม่น่าทำแบบนี้เลย”
“ใจเย็นเว่ยน้องเฮีย เดี๊ยวเฮียจะช่วยแกเอง” หึหึ โตโน่ซะอย่างทำได้อยู่แล้ว
กรุงเทพมหานคร
หลังจากที่ริทกลับบ้านมา ก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง ข้าวปลาก็ไม่ค่อยยอมกิน พ่อของริทก็ได้แต่เป็นห่วง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเค้าไม่รู้ว่าลูกชายสุดที่รักของเค้าโดนอะไรมา
คอนโดกัน
“หึหึ ทำตามแผนเลนนะไอ้กัน ไอ้กบ ไอ้นัท”
“จะเอาอย่างนี้จริงๆหรอเฮียโน่”
“เออ..เอาแบบนี้แหละได้ผลชัวร์”
ข้ามมาฟากของคุณหนูเรืองฤทธิ์กันบ้าง
“โอ้ย !!พวกแกจะเอาฉันไปไหนเนี่ย ปล่อยฉันนะ ถ้าแกยังอยากอยู่ดี ปล่อยฉันไปซะ”
“ขอโทษครับน้องริทที่พี่ต้องทำแบบนี้แต่พี่เป็นอาเฮียที่รักน้องมากจริงๆเลยต้องช่วยมัน” ผู้มีศักธิ์เป็นเฮียของกันกล่าวขอโทษเบาๆ
ถึงที่หมายซึ่งไม่ใช่ที่ไหนไกล..คอนโดของกัน นภัทร ตางหาก
“เจ็บไม่ริท...กันขอโทษที่ต้องใช้วิธีนี้ เพราะกันรู้ถ้าบอกให้ริทมากับกันดีๆ กันคงไม่มาแน่”
“ปล่อยผมเดี๊ยวนี้นะกัน”
“ได้ๆผมจะแก้มัดให้คุณ แต่คุณต้องสัญญาว่าคุณจะไม่หนีผมไปไหนอีก”
“อืมๆ รีบแก้มัดเดี๊ยวนี้ เจ๊บ!”
กันแก้มัดให่รางบาง ร่างบางก็พยายามจะวิ่งหนีออกจากที่นี่ทันที แต่ไม่ทันรางที่ใหญ่กว่า เค้าได้คว้าแล้วเอามากอดไว้
“ริท ริทจะหนีไปไหนอีก”
“ก็หนีไปให้พ้นจากคนหลอกลวงไงล่ะ”
“ริท...กันเข้าใจนะว่าริทโกรธที่กันโกหก...แต่อยากให้ริทรู้ไว้นะว่าเวลาที่กับบอกว่าริทน่ารัก หรือว่าเวลากันบอกรักริท กันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ กันตกหลุมรักริท ตั้งแต่วันแรกที่กันเจอริทแล้วด้วยซ้ำ กันรักริทจริงๆนะ กันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีริท ขอให้ริทให้โอกาสกับกันเถอะนะ ขอโอกาสแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวจริงๆ กันจะไม่ทำให้ริทเสียใจอีก”
“ถ้ากันมั่นใจว่าเรื่องที่กันพูดมาทั้งหมดเป็นความจริง...และกันจะทำอย่างนั้นได้จริงๆ ริทก็จะให้โอกาสกัน”
“จริงนะริท ริทให้โอกาสกันแล้วนะ”
“ใช่ริทให้โอกาสกันแต่กันต้องเล่าความจริงทุกอย่างมาให้หมดเลยนะ”
“ได้เลย !! ความจริงมันเป็นแบบนี้..........”
THE END :: ความรักคือสิ่งสวยงาม ความรักจะอยู่ได้ต่อเมื่อเราไม่โกหกกัน หรือเราต้องเชื่อใจกัน ความรักของทุกคนยังไม่มีบทสรุปที่ตายตัว แต่เพียงวันนี้คุณรักกัน และเชื่อใจกันก็เพียงพอแล้ว
จบแล้วเรื่องนี้ เย้ๆๆๆปั่นจนจบ บ๊ายบ่าย รีดเดอร์ เรื่องเก่าจะลงเมื่อว่างนะค่ะ จุ๊ฟๆซาราเฮโย *3*
ความคิดเห็น