ดั่งดวงตะวัน(yaoi)

ลำดับตอนที่ #4 : พี่ฝน คุณชาย (50%)

   



         หลังจากที่ผมเอาตัวรอดจากเหตุการณ์อันตราย(สำหรับพี่ไม่นะน้อง)ผมก็ลงมาทำอาหารเช้า แล้วเก็บของใช้เพื่อเตรียมตัวไปบ้านพี่ตะวัน  บ้านพี่ตะวันอยู่ที่อยุธยาผมดีใจนะเพราะผมไม่เคยไปอยุธยา  แต่จะให้ผมไปที่บ้านพี่เค้าทำไม่ผมถามก็ไม่ตอบบอกแต่ว่าเดี๋ยวรู้เอง  ตอนนี้ผมเอาโซ่คล้องกับขาของพี่ฝนแล้วติดกระดิ่งที่ขาให้ด้วย  เวลาพี่ฝนเดินไปไหนผมได้รู้  พี่ฝนเองเหมือนจะดีใจที่จะได้ไปเที่ยว  ของพร้อม  อาหารเช้าก็เสร็จแล้ว  แล้วทำไมพี่ตะวันยังไม่ลงมาซักที่  แต่จะให้ผมขึ้นไปปลุกเหรอไม่เอาล่ะแค่คิดถึงเรื่องเมื่อเช้าผมก็อยากแทรกแผ่นดินหนีแล้ว  ก็ผมดันไปกอดพี่เค้าซะแน่นเพราะคิดว่าเป็นหมอนข้างนะซิ...อายมากมาย!! 


        "ฟ้าพี่หิวแล้วมีอะไรกินบ้าง"ผมเห็นฟ้าเหมอๆเลยพูดให้ฟ้าหลุดจากโลกส่วนตัว


        "ข้าวต้มกุ้งฮ่ะพี่ตะวัน" มาเมื่อไหร่หว่าหรือผมคิดอะไรเพลิน

        "เตรียมของเสร็จแล้วเหรอ"

        "ฮ่ะพี่ตะวันฟ้าเอาขึ้นรถแล้วด้วย"พี่จะรีบกินทำไมเดี๋ยวติดคอ

        "พี่อิ่มแล้ว ป่ะเตรียงตัวไปกันได้แล้ว"



        ผมกินเสร็จก็แทบจะถลาไปที่รถอยากให้แม่เจอฟ้าเร็วๆ  ผมเกริ่นกับแม่ผมเล่วว่าจะพา  "ว่าที่เมีย"  ไปหาท่านก็ดีใจบอกให้ผมพาไปหาท่านเร็วๆ  แม่ผมท่านเป็นพวกลูกรักใครแม่รักด้วย  และท่านก็รู้ว่าผมชอบผู้ชายมานานแล้วด้วย  ผมมีแค่แม่คนเดียวส่วนพ่อท่านไปสวรรค์นานแล้ว  ผมเคยปรึกษาแม่ว่าผมไม่ชอบผู้หญิงแรกๆท่านก็งงเคยบอกให้ผมลองคบกับผู้หญิงดูก่อนแต่มันก็เป็นอะไรที่แย่มากๆ  แม่ท่านเห็นผมไม่มีความสุขเลยท่านก็เลยบอกผมว่าอะไรที่ทำให้ลูกของแม่มีความสุข  ก็ทำเถอะเพราะมันจะทำให้แม่มีความสุขยิ่งก่วา  ไม่ว่าลูกจะรักใครจะเป็นอะไรยังไงลูกก็เป็นลูกที่รักของแม่  ผมคงมีแม่ที่วิเศษที่สุดในโลก  ขอบคุณครับแม่...ที่เข้าใจผม



       "ฟ้าทำไมเงียบจังโกรธที่พี่...อุ้มขึ้นเตียง...เหรอพี่ขอโทษนะพี่เห็นฟ้านอนไม่ค่อยสบายตัวน่ะเพราะพี่แย้งเตียงฟ้า"นั้นๆแอบหน้าแดงอะดิน่ารักที่สุดเมียผม(ยังฟ้ายังไม่เป็นเมียแกเลยตะวัน-นกกา)(โห~ผมอยากมีเมียแล้วนี้-ตะวัน

       "เปล่าหรอกฮ่ะพี่ตะวัน  ฟ้าแค่คิดอะไรเรื่อยๆแต่พี่จะไม่บอกฟ้าเหรอว่าพาฟ้ามาที่บ้านพี่ทำไมอ่ะ"

       "พี่แค่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ท่านน่ะ"ว่าจะพาว่าที่เมียไปหา ผมบอกเรื่องฟ้ากับแม่แล้วเพราะผมพูดกับแม่ทุกเรื่อง

      "แล้วฟ้ากับพี่ฝนไปด้วยมันจะดีเหรอฮ่ะพี่ตะวัน"

      "ไม่หรอกน่า  แม่พี่ท่านใจดีอยากมีลูก...เพิ่มอยู่แล้ว  คุณชายก็ด้วยพี่คิดว่าคุณชายจะชอบฝนนะส่วนแม่พี่น่ะคงรักฝนแน่ๆเลย"ไอ้คุณชายกูพาสาวไปหามึงโดยเฉพาะนะเว้ยจงขอบคุณกูซะ!!

      "ฮ่ะฟ้าคิดว่าท่านน่าจะชอบพี่ฝนแต่คุณชายนี้ใครเหรอฮ่ะพี่ยังไม่บอกฟ้าเลย"แล้วพี่ตะวันก็ไม่ตอบ



      พี่ตะวันชวนคุยเรื่องอื่นไปเรื่อยๆจนเข้าเขตอยุธยาได้ไม่นานพี่ตะวันก็จอดรถหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ผมมองว่าเป็นสวนดอกไม้ก็ทั้งบ้านล้อมรอบไปด้วนดอกไม้นาๆชนิดเลยนี้  กุหราบ  แก้ว  บานบุรี  พุดตาล  ชบา  มะลิ  เฟื่องฟ้า  บุหงาสาหรี่  บานไม้รู้โรย  ดาวเรือง โมกแถว และอีกหลายๆชนิดที่ผมบอกชื่อไม่ถูก  แต่บอกได้คำเดียวว่าเยอะมาก!!



     "แม่คร๊าบบบ...ตะวันสุดที่รักกลับมาแล้วคร๊าบบบ  ผมเอาของฝากกลับมาด้วยน้า~"
ผมเดินไปกอดเอวแม่ก่อนจะหอมแม่สุดที่รัก

     "หืมม...พาเมียมาเหรอ!!!จริงรึเปล่าอยู่ไหนล่ะ  พาแม่ไปดูหน้าหน่อยเร็วๆ"

     "ว่าทีเมียครับแม่  อย่าเพิ่งเสียงดังฟ้ายังไม่รู้ว่าผมแอบรักเลย"แม่มองตาผมแล้วถอนหายใจ

     "แม่นี้ฟ้า...ว่าที่เมียผม"กระซิบครับกระซิบ

     "สวัสดีครับคุณป้า"ผมไหว้แม่พี่ตะวันที่เอาแต่จ้องผมก่อนที่จะยิ้มแล้วเดินมากอดผม

     "เรียกแม่ดีกว่าลูก"หนูจะเกิดมาฆ่าผู้หญิงเหรอลูก...สวยซ่ะ...ไอ้หนูมันตาถึงเว้ย(เดี๋ยวแม่ดันเองลูกแม่ถูกใจ)

     "ฟ้ามานี้สิเอาฝนมาด้วนนะ  แม่ฮ่ะไปหาคุณชายกัน"



     ได้เวลาเปิดตัวคุณชายแล้ว  ผมพาฟ้ากับฝนมาที่หลังบ้านตอนแรกที่เห็นคุณชายฟ้าดีใจยิ้มจนแก้มปริแต่ฝนร้องเสียงดังไหญ่เลยทั้งๆที่นิสัยดีจะตายทำไมล่ะ  ส่วนไอ้คุณชายอึ้ง!ร้องไม่ออกทั้งๆที่ชอบร้องตอนเห็นผมทุกที่  ผมเลยเอาฝนมาเกาะคอนใกล้ๆไอ้คุณชายก่อนจะถอยออกมายืนดูห่างๆ

      "ไอ้คุณชาย  นี้ฝนพี่ของฟ้าห้ามแกล้งฝนน่ะเข้าใจไหม"ไอ้คุณชายมันผงกหัวเหมือนเข้าใจ

      "ฝน  นี้คุณชายน้องตะวันแกล้งได้แต่ห้ามฆ่ากันล่ะ  ขี้เกียจเอาไปฝัง"ฝนพยักหน้าเหมือนเข้าใจ  พอหันไปมองข้างหลังเห็นแม่กับฟ้าขำจนน้ำตาเล็ด


       แรกๆพี่ฝนไม่สนใจคุณชายเอาแต่ก้มหน้ากินถั่ว  จนคุณชายเอาข้าวโพดมาวางไว้ใกล้ๆพี่ฝน  พี่ฝนจ้องข้าวโพดสักพักก่อนจะเอาถั่วไปวางไว้หน้าคุณชาย  แล้วทั้งสองก็กินกันโดยไม่จิกตีกัน  ผมคิดว่าพี่ฝนคงได้คุณชายเป็นเพื่อนล่ะนะ

      "ฟ้าจ๋า...พี่ฝนรักน้องฟ้าๆๆ...รักพี่ตะวันๆ..."เสียงพี่ฝนเรียกสายตาของแม่พี่ตะวันและผมเพราะคุณแม่ยังไม่เคยได้ยินเสียงพี่ฝนพูด  ส่วนคุณชายได้แต่มองพี่ฝนตาแป๋ว ผงกหัวไปๆมาๆ

      "คุณแม่ๆๆๆ"เสีงคุณชายร้องเรียกคุณแม่

      "ทำไมเหรอลูกคุณชาย"และก็ได้ยินเสียงไซเรนอีกครั้ง คุณแม่บอกว่าคุณชายพูดไม่เก่งสอนอยู่นานได้แค่คำว่าคุณแม่ๆ ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวคุณชายก็พูดได้เพราะพี่ฝนพูดเก่งเดี๋ยวพี่ฝนก็สอนผมคุยกับคุณแม่พี่ตะวันอยู่พักหนึ่งพี่ตะวันก็ให้ผมเอาของไปเก็บที่ห้องพี่เค้า  ผมว่าคุณแม่พี่ตะวันคงหลงรักพี่ฝนแน่ๆเลยงานนี้ก็ไม่ยอมออกห่างพี่ฝนกับคุณชายเลยนะซิ



                                                              
                                                              
                                                                           เอาพี่ฝนกับคุณชายมาโชว์ตัว