คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3 [100%]
" อ้าววว ! ดีโอ ลูกกลับมาแล้ว มาให้แม่กอดที"
ทันทีที่ก้าวขาเข้าไปในบ้าน หญิงผู้เป็นแม่ก็รีบวิ่งมากอดผมทันที
" เป็นยังไงบ้างลูก โรงเรียนใหม่วันแรก ^^ "
" ก็ดีฮะ!.... " จะดีมากถ้าไม่มีใครบางคน
" อืม…. แม่มีอะไรจะเซอร์ไพรส์ลูกด้วย " พูดเสร็จแม่ก็ลากผมไปยังห้องรับแขกทันที
" ดีโอมาแล้วจ้า !..... "
" ครับคุณน้า "
ร่างของใครบางคนลุกออกจากโซฟาก่อนที่จะเดินมาทางผมที่ยืนอึ้งอยู่
" O_O ! "
" สบายดีไหม ?? ดีโอ "
" แบคฮยอน ! แกมาได้ไง "
" ฉันจะมา! มันผิดด้วยหรอ หึหึ! "
" ออกไป ! " ผมตวาดเสียงลั่นใส่คนตรงหน้า
" ดีโอทำไมพูดอย่างนั้นล่ะลูก ? "
" แม่…,. "
" ผมไม่เจอดีโอมาตั้งนาน ผมขอคุยกับดีโอหน่อยนะครับ^^ "
" จ้าๆ งั้นน้าไปบอกแม่ครัวเตรียมอาหารไว้ต้อนรับหนูแบค ดีกว่านะ " พูดเสร็จแม่พระของผมก็เดินจ้ำอ้าวไปยังห้องครัว ทิ้งให้ผมอยู่กับไอ้อสรพิษแบคฮยอน ชิ !
" ว่าไง ^^ ดีโอ เพื่อนรัก หึหึ! " แบคฮยอนพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานเหยียดน่าขยะแขยงแฝงไปด้วยความร้ายกาจส่งมาให้ผม
" หุบปากเน่าๆ ของแกไว้ยัดข้าวใส่ปากเถอะ ฉันไม่ใช่เพื่อนแก "
" ปากดีนักนะ !! "
" เออ ! แกเกลียดอะไรฉันนักหนา ฉันไปทำอะไรให้แก๊ ! " ผมตะโกนออกไปอย่างเหลืออด ไม่รู้ว่าไอ้หมาบ้านี่มันจะตามรังควานผมทำไมกันนักหนา
" ฉันกับครอบครัวย้ายมาเกาหลี แล้วนะ ! อยู่บ้านข้างๆ นี่เอง "
" เรื่องของแก ! "
" โอ้!!!!!!!! มายก็อด นี่ยูนิฟอร์มโรงเรียนใหม่นายหรอ 55555+ ชนบทเป็นบ้าเลย 555+ ทุเรศ " แบคฮยอนร้องขึ้นมาเบาๆ พร้อมกับทำมือกระแดะๆ ซึ่งผมเกลียดมากกกกกก พลางเอามือมาจิ้มที่ชุดนักเรียนของผม
" เรื่องของฉัน ! อย่ามายุ่ง " ผมว่าพร้อมกับปัดมือแบคฮยอนออกทันที
" ยังกะฉันอยากยุ่งเรื่องของแก ! ชิ "
" ออกไปจากบ้านฉัน!!!!!!!!!!! ออกไป "
" ไม่ ! "
" ออกไป ! !!!!!!!!!!!!!!! "
" ไม่ ! "
" ได้! ฉันไปเอง " ผมรีบตัดบทอย่างหัวเสียเดินหนีออกไปหน้าบ้านถ้ามีหวังอยู่ต่อผมคงได้ฆ่าอีแบคฮยอนแน่ๆ
ผมบอกคนขับรถพาไปที่สวนสารธารณะแห่งหนึ่งซึ่งไม่ใกล้ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่ ผมเดินเล่นไปเรื่อยๆรู้สึกว่ามันสบายใจมากเลยล่ะถึงจะไม่มีแอร์เย็นๆ เหมือนห้างสรรพสินค้าแต่ที่นั่นก็มีแต่คนวุ่นวาย เดินไปสักพักหนึ่งตอนนี้รู้สึกว่าคำว่าเหนื่อยมันเริ่มเข้ามาถามแล้วล่ะ ผมเลือกนั่งม้านั่งสีขาวริมสระน้ำใต้ต้นไม้ใหญ่ กิ่งไม้พลิ้วไหวไปตามสายลมเย็นๆ พร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ในสวน อ๊า!>_< นี่ใช่ไหมธรรมชาติ แต่…แทนที่ผมจะได้พักผ่อนสงบสติอารมณ์ สายตาดวงโตๆของผมดันเหลือบไปเห็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ 2 คนตรงม้านั่งข้างๆ กำลัง…. จู่โจมสงครามรักปากต่อปากกกกกกกันอย่างดูดดื่ม !!! ทุเรศลูกตาที่สุด นี่มันในที่สารธารณะนะ จริงอยู่ที่มันไม่ค่อยมีคน แต่!.... อ๊ากกกกกกกกกกก
" นี่! พวกนายทำอะไรกันหัดอายฟ้าอายดินซะบ้าง " ผมรีบลุกโพล่งขึ้นไปชี้หน้าด่าทันที สองคนนั้นเมื่อเห็นผมตกใจพอสมควรเลยล่ะ
แต่…หน้ามันคุ้นๆนะ
" ไอ้ราหู!!!!!!!!!!!! ไอ้เฉาก๊วย ไอ้ดำ ! " เป๊ะเลย
" นาย ! "
" ไอ้ทุเรศศศศศศศศศศ "
" แทมิน ! เดี๋ยวผมไปหาที่บ้านนะฮะ " ไอ้ดำจงอินหันไปบอกคู่ขาหน้าหวานนั่นพร้อมกับจุ๊บที่หน้าผาก ก่อนที่นางจะเดินออกไป
" ไอ้ตาเหลือก "
" ไอ้ดำ หึหึ! ลูกชายรัฐมนตรีเกาหลีใต้ จูบกับคู่ขาอย่างดูดดื่ม กลางสวนอุ๊บ…. . " จู่ๆ มือหนา(และดำ)ของคนตรงหน้าเอื้อมมาปิดปากผมไว้ก่อนที่จะออกแรงลากไปข้างๆพุ่มไม้
" ปล่อยยยยยยยยยย ช้านนนนนนนนน "
" คิดว่าอยากจับนักแหละ แหวะน้ำลาย " จงอินปล่อยมือเขาออกจากปากผมก่อนที่จะเอาไปเช็ดกับกางเกงของเขา
" อี๋! เค้มเค็ม "
" นาย… "
" O_O "
" นายทำให้อารมณ์ฉันค้าง หึหึ! " ไอ้จงอินพูดด้วยเสียงแหบหื่นๆ พร้อมกับผลักผมไปติดกับพุ่มไม้
" เหวออออออ ! กะ….แกจะทำอะไรฉันน่ะ "
" เวลามีอารมณ์เขาทำอะไรกันล่ะ "
" ไม่! แกอย่ามายุ่งกับช้านนนนนนน "
" นาย…มาขัดจังหวะฉัน เป็นเมียฉันซะเถอะ หึหึหึ! " จงอินส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางผมก่อนที่จะเดินเข้ามาทางผมอย่างไว
" ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย "
เป๊าะ !!
ไม่ได้โดนดึงเสื้อผ้าขาด ไม่ได้โดนไซร้คอ ! อย่างในละคร แต่โดน…ดีดหน้าผาก
" 55555 +++ หน้าตาเบ๊อะ ๆ อย่างนายใครจะกดลงฟะ "
" หือ ! ไอ้บ้า แกว่าหน้าฉันเบ๊อะหรอ " ผมรีบลุกขึ้นมาเถียงต่อทันที
" เคยส่งกระจกไหมเนี่ย หน้าอย่างนี้ฉันเอาหมาเป็นเมียยังจะดีกว่า เฮ่อะ! "
" คิดว่าฉันอยากได้นายมากนักรึงายยยยยยยย ! "
" แน่นอน "
" ทุเรศ เอานิ้วตรีนนคิดหรอฮะ ! "
" เสียอารมณ์ชิบหาย! "
R RRR ~
เสียงริงโทนโทรศัพท์ของคนตรงหน้าดังขึ้น ก่อนที่เขาจะหยิบมันออกมาจากกางเกงมากดรับก่อนที่จะกรอกเสียงหวานลงไป
" จ๋า ! แทมิน "
……………………..
" อ่า ! แก้ผ้ารอเลยนะ เดี๋ยวผมไป เตรียมเสียงหวานๆไว้ด้วยนะ "
…………………….
" เดี๋ยวผมจะจัดให้ถึงใจเลยฮะ ! จุ๊บ "
ปิ๊ป !
" แหวะ ! ไอ้ลามก ทุเรศ !! "
" ขืนเถียงกับนายต่อไปอารมณ์ฉันคงหมดพอดี ไปดีกว่า "
_____________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น