คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 นี้คือเซอร์ไพร์หรือหลอกใช้กันแน่ 2 (จบ)
“คะ มาแล้วคะ” ลิตตะโกนบอกคนข้างนอก
“ครืน” เสียงประตูกระดาษที่ถูกเลื่อนออกทำให้เกิดเสียงดัง (สมัยนี้ยังใช้อีกหรอ/ไรฯ)
“ใครคะ” ลิตชะโงกหน้าออกไปดู
“ไง สวัสดีนะ” เสียงของคนที่ทำให้ลิตต้องตกใจ
“คุณเหมือนกันกับคุณลุงคนนั้นเลยละคะ” ลิตพูดขึ้น
“คุณลุงงั้นหรอ??” เสียงของแขกพูดด้วยความงงงวย
“คุณผู้ชายครับ” เสียงของลูกน้องที่จ้องเขาอยู่ข้างหลังทำให้รู้สึกเสียวๆ
“อะไรหรอ” แขกผู้นั้นหันถาม
“กรุณา พูดความจริงเถอะครับ” เสียงที่ทำให้คนฟังรู้สึกว่าตัวเองทำผิด
“งั้นก็ได้ ช่วยหน่อยสิ นุชา” เสียงของแขกหันไปขอความช่วยเหลือที่ไม่ต้องขอก็ได้จากคนที่ตามมา
“ครับๆ นี้คือเจ้าของรร.xxx และเป็นคนเดียวกับที่หนูเห็นตอนนั้นด้วย” คนใช้นามนุชาพูดแนะนำตัวเจ้านายของตน
“อะ” ลิตที่อึ้งไปกับฐานะของคุณลุงที่เธอช่วยไว้
“เซอร์ไพร์จะ” ครูใหญ่พูด
“งั้นเข้าไปในบ้านของหนูก่อนนะคะ” ลิตพูดพร้อมผายมือไปในบ้านของตน
“อืม” พูดจบครูใหญ่และลูกน้องคนนั้นก็เดินไปที่ห้องรับแขกทันที
แต่เอ๊ย รู้สึกเหมือนลืมอะไรไป//เสียงในใจของลิตที่เดินตามหลังครูใหญ่ไป
อะ จริงด้วย//เสียงในใจของลิตที่ดู เหมือนจะคิดอะไรออก
แย่แล้วสิ//เสียงในใจของลิตที่เห็นครูใหญ่เดินเข้าไปในห้องรับแขก สิ่งที่ทำให้ลิตต้องเป็นแบบนี้ เพราะห้องรับแขกที่ครูใหญ่เข้าไปเมื่อกี้นี้เป็นห้องที่พ่อกับแม่ของเธอทะเลาะกันจนมีข้าวของแตกกระจาย
“555 งั้นหรอคะ ลูกสาวฉันเป็นคนดีแบบนั้นก็ค่อยยังชั่วละคะ” เสียงของแม่ของเธอดังออกมาทำให้ลิตต้องรีบเดินเข้าไป
“แอด” ลิตที่เปิดประตูเข้าไปก็ต้องตกใจเพราะ.....ห้องนั้นหลายเป็นห้องที่สะอาดไปเสียแล้วนะสิ
“อ้าว ลูกมานั่งนี้สิ” ผู้เป็นแม่เรียกให้ลูกสาวไปนั่งข้างๆ
“อะ คะ” ลิตที่หายอึ้งแล้วเดินไปนั่งตามคำชวนของผู้เป็นแม่
“หนูชื่อลิตเติ้ลสินะจ๊ะ” เสียงของครูใหญ่พูดขึ้น
“คะ” ลิตที่ได้ยินแบบนั้นจึงตอบอออกไป
“คือครูอยากจะให้ช่วยหน่อยนะ” ลิตที่ได้ยินแบบนั้นจึงตั้งใจฟัง แต่คำพูดที่ได้ยินนั้นทำให้ลิตต้องหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มทันที
“งั้นจะมารับตอนเย็นนะ” พูดจบครูใหญ่ก็เดินออกไปทันที
“ลูกแม่จะได้ไปอยู่ที่แบบนั้นจริงๆหรอเนี่ย ดีใจจังเลย” เสียงของแม่ของลิตที่ยอมตกลงกับสิ่งที่ครูใหญ่เสนอมาก็ตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก
“ลูกพ่อไปเตรียมตัวเลยลูก” พ่อของลิตที่ตื่นเต้นก็พาลูกให้ไปเตรียมตัวส่วนสามีภรรยาคู่นี้ก็ยังคงดีใจต่อไป
ลิตที่เข้ามาอยู่ในห้องแล้วก็ได้แต่คิดกับตัวเองว่า
นี้ครูเขามาเซอร์ไพร์หรือจะมาหลอกใช้หนูกันแน่เนี่ย
ส่วนสิ่งที่ทำให้ลิตคิดแบบนี้ก็ต้องย้อนไปเมื่อ5นาทีก่อน
5นาทีก่อนหน้านี้
“คือครูอยากจะให้หนูลิตไปช่วยกำราบลูกครูหน่อยนะจะ” ครูใหญ่ที่มาบ้านของลิตขอร้องขึ้น
“พวกบ้าหลงตัวเองนั้นนะหรอคะ อุ๊ย พวกที่หล่อที่สุดในรร.นะหรอคะ (เกือบๆ/ลิต)” ลิตที่ตั้งสติทันจึงรีบเปลี่ยนคำพูดทันที
“ก็นะจะ ยังไงก็ช่วยครูหน่อยนะ ครูจะให้หนูไปอยู่ที่บ้านครูแล้วก็กินฟรีอยู่ฟรีแต่ช่วยครูกำราบเจ้าพวกนั้นหน่อยสินะ จนกว่าจะเปิดเทมออีกทีนะ” ครูใหญ่ที่อ้อนวอนลิตอย่างเอาเป็นเอาตายทำให้ลิตใจอ่อนในที่สุด
“ก็ได้คะ” เมื่อลิตพูดจบทั้งบ้านก็เกิดดอกไม้บาน (เว่อร์) ขึ้นยกเว้นตรงที่ลิตนั่งอยู่นั้นเอง
กลับมา ณ ปัจจุบัน
ทางด้านของครูใหญ่
“เมื่อกี้ท่านได้สังเกตรึเปล่าครับ” นุชาถามผู้เป็นนายขึ้น
“อะไรหรอ” เจ้านายที่นั่งอยู่เบาะหลังถามขึ้น
“ก็แจกันที่อยู่ริมหน้าต่างไงครับ มันมีรอยเหมือนถูกติดให้ต่อกันหลังจากที่แตกมาแล้วนะครับ” นุชา
“ฉันก็เห็นนะ แต่มันคงเป็นศิลปะละมั้ง” พิษณุที่นั่งอยู่ตอบ
“มันคงจะเป็นศิลปะ ของแตกสินะครับ ฮะๆ” นุชาพูดด้วยอารมณ์ตลกๆ
“คงงั้นละ” พิษณุพูดพร้อมยิ้มๆ
จบบทที่3 บทต่อไปกับ ขอสัญญาว่าจะทำให้ได้
ความคิดเห็น