คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Kai x Suho(เคะ) x Sehun]:::ลีดเดอร์ตัวเล็ก CH,4
Story : [SF] ลีดเดอร์ตัวเล็ก
Couple: (Kai x Suho(เคะ) x Sehun)
Chapter 4
“อ้าว จุนมยอน” เสียงใสเรียกอีกคนที่ตอนนี้ยืนเคว้งอยู่คนเดียวภายในห้องนั่งเล่น
“หายไปไหนกันหมด?” ร่างบางถามอีกคนที่ตอนนี้เดินเข้ามาใกล้มากขึ้นแถมยังยิ้มร่าบอกได้เลยว่ากำลังมีความสุขแต่เรื่องอะไรนั้นอีกคนก็ไม่สามารถยั่งรู้ได้เช่นกัน
“บอกไปหาอะไรกินกับเมเนเจอร์ฮยองน่ะ นายมีอะไรรึเปล่า?” อีกคนถามด้วยความสงสัยเพราะคิดว่าถ้าไม่มีอะไรอีกคนคงไม่รีบมาหาขนาดนี้เพราะยังไงเดี๋ยวก็เจอกันอยู่แล้ว มือเล็กจูงเจ้าของห้องให้มานั่งที่โซฟาก่อนที่จะตีหน้าเครียดใส่
“ทำไงดีฮยอง ผมตัดสินใจไม่ถูก” จุนมยอนบอกพลางเล่าเหตุที่ค้างคาใจที่ตนคิดแล้วคิดอีกก็ไม่สามารถหาคำตอบให้ตัวเองได้เลยปรึกษาคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ซะหน่อย
“รูฮันฮยองว่าไง…?”
“อืมมม เราคงชอบจงอินเข้าแล้วล่ะ” อีกฝ่ายตอบตามตรงทำให้คนที่กำลังรอฟังคำตอบอยู่นั้นถึงกับหน้าขึ้นสีจนต้องเอามือปิดหน้าแล้วส่ายหน้าไปมาอย่างเขิลอาย เพราะน่ารักอย่างนี้น่ะสิเด็กมันถึงชอบ รูฮันเอามือของคนข้างๆออกพร้อมกับจับไหล่บางให้อยู่เฉยๆ
“อย่าคิดมาก ปล่อยไปตามใจตัวเองก็พอ!” รูฮันพูดแล้วยิ้มกว้างปลอบใจอีกซึ่งซูโฮก็ได้แต่พยักหน้ารับ
“จะพยายามละกัน…”
“เอาล่ะมาถ่ายรูปกันหน่อย!” รูฮันที่อยู่ดีๆหยิบมือถือของตัวเองออกจากกระเป๋าและก็ยื่นมือไปสุดแขนเพื่อที่จะเซลค้ากับน้องชายซะหน่อย รูฮันหันหน้าเข้าหาน้องชายที่ตอนนี้กำลังยิ้มใส่กล้องปากบางสัมผัสเข้สที่แก้มขาวพร้อมกับเสียงกล้องที่ถูกกดถ่ายไปแล้ว
“ฮยอง!” ซูโฮหันมาหาอีกคนโดยที่เอามือกุมแก้มที่ถูกสัมผัสเอาไว้
“นิดๆหน่อยๆน่า” รูฮันหัวเราะชอบใจจนอีกคนต้องทำหน้ายู่
“ผมกลับแล้วดีกว่า อยู่กับฮยองเปลืองตัวชะมัด!” ซูโฮลุกขึ้นเพื่อที่จะกลับห้องของตน ส่วนรูฮันที่เป็นเจ้าของห้องที่ดีก็เดินมาส่งอีกคนถึงหน้าห้อง ซูโฮหันมาบอกมือให้หยอยก่อนจะหมุนตัวกลับไปแต่ก็ต้องหันกลับมาอีกครั้งเพราะคำพูดของรูฮัน
“ลองมองคนใกล้ตัวมั่งนะ อย่างเช่น อซฮ” รูฮันพูดจบปุ๊บก็เดินเข้าห้องปั๊บแถมปิดประตูใส่หน้าอีกคนที่ตอนนี้แอบค้างไปแล้ว ทำไมเค้าจะไม่รู้ล่ะว่าตัวย่อที่อีกคนบอกน่ะใคร แต่ที่ค้างไปก็เพราะว่าไม่คิดว่าน้องมันจะคิดอะไรกับตัวเองซะหน่อย
ซูโฮสะบัดก่อนที่จะเดินกลับมาที่ห้องของพวก EXO-K ที่ตอนนี้ดูท่าจะกินข้าวกันเกือบเสร็จแล้ว
“ฮยองงงง! หายไปไหนมา มากินข้าวๆ” แบคฮยอนที่เห็นอีกคนเดินเข้ามาแล้วรีบไปลากมานั่งที่โต๊ะทันทีแถมยังเตรียมของให้พร้อมเสร็จสับทุกอย่าง แต่จะดีมากถ้าคนตรงข้ามไม่ใช คิมจงอิน!!
ซูโฮพูดคุยกับน้องในวงเป็นปกติยกเว้นก็แต่ไม่กล้าที่จะสบตากับมักแนคนร้องเท่าไหร่ ถึงจะคุยแต่ตาเนี่ยสิมองไปที่อื่น
“ฮยองมาคุยกันหน่อย” พอกินข้าวเสร็จกินจานเสร็จไคก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงลากพี่ใหญ่เข้าไปทางห้องนอนทันที เมมเบอร์ที่กำลังจะไปหาที่นั่งคุยเล่นกันถึงกับหยุดชะงักและมองไปที่คนสองคนที่ตอนนี้หายเข้าไปในห้องของคนลาก
บนนยากาศภายในห้องดูจะเงียบปานกลางถึงมากจนคนเป็นพี่อึดอัดทนไม่ไหวต้องพูดออกมาก่อน
“มีอะไรหรอ?” ซูโฮถามเสียงค่อยแต่เพราะอยู่กันแค่สองคนเลยทำให้อีกคนได้ยินชัด ไคค่อยหันมาประจันหน้ากับลีดเดอร์ตัวเล็กที่ตอนนี้ได้แต่ก้มหน้าหงุดๆ จนคางแทบติดกับคอ
“รังเกียจผมขนาดนั้นเลยหรอครับ?” น้ำเสียงที่ฟังดูผิดปกติของน้องชายตรงหน้าทำให้ซูโฮถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นมามองโดยเร็วเพราะเค้าไม่ชอบเอ่ซะเลยถ้าเมมเยอร์ในวงไม่มีความสุขแบบนี้
“ป่าว พี่ไม่ได้รังเกียจเรา พี่แค่…”
“แค่?” พอไคได้ยินคำตอบของอีกคนก็ถึงกับยกยิ้มน้อยๆถึงอีกคนจะยังไม่ได้รับรักแต่แค่บอกว่าไม่ได้รังเกียจก็ดีถมไปล่ะ
“….เขิลน่ะ….” เสียงของคนที่พูดงึมงัมในลำคอทำให้ไคต้องยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเพราะไม่ได้ยิน
“ครับ?”
“ก็บอกว่า…เห้ย!” ซูโฮที่เงยหน้าขึ้นมาเพื่อที่จะมองหน้ามักแนคนรองแต่กลับต้องผงะออกเพราะหน้าคมเข้มที่อยู่ตรงหน้า จมูกที่สัมผัสกันทำให้ซูโฮถึงกับก้าวถอยหลังไปสองก้าว
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ” ซูโฮรีบบอกอีกคนที่กำลังจะก้าวตามมาไม่ใช่อะไรหรอกหัวใจมันจะออกมาเต้นข้างนอกอยู่แหละ เล่นอยู่ใกล้แบบนี้อีกฝ่ายคงจะได้ยินเสียงหัวใจเค้าเต้นไปถึงไหนต่อไหนล่ะ
“ฟังชั้นพูดล่ะกัน” ซูโฮสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดครั้งนึงเพื่อตั้งสติ
“ชั้นชอบนาย…ล่ะมั้ง”
“ชั้นแค่ไม่มั่นใจ”
“หัวใจเต้นแรง หน้าแดงตลอด ไม่รู้เป็นเพราะอะไร”
“ชั้น….”
“พอก่อนครับ!” ซูโฮที่กำลังจะพยายามอาธิบายถึงอาการที่ตนเป็นเวลาอยู่กับมักแนคนรองให้อีกคนฟังเพื่ออีกคนจะรู้ก็ได้ว่าเค้าเป็นอะไรแต่พูดยังไม่ทันจบเจ้าเด็กตรงหน้าก็เล่นแทรกขึ้นมาซะแหละ ร่างบางมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ ทำให้จงอินต้องหัวเราะออกมาหน่อยๆ
“ ? ”
“ผมจะไม่ให้พี่ได้บอกรักผมก่อนแน่นอน เพราะคำนั้นผมต้องเป็นคนพูด” ไครีบพูดก่อนจะเดินเข้ามาสวมกอดลีดเดอร์ตัวขาวข้างหน้านี้ที่ตอนนี้หน้าร้อนไปหมดแล้ว ไคแอบลองมองอีกคนที่ตอนนี้ซุกลงกับอกของตนแต่ก็รู้ล่ะนะว่าเขิลเพราะหูขาวที่โผล่ออกมาน่ะตอนนี้มันแดงไปมกแล้ว
“ผมรักพี่ คบกับผมนะครับ” ไคแอดแทคอีกคนไปอีกดอกจนตอนนี้แทบจะระเบิดตัวตายไม่คิดว่าน้องชายเค้าจะเช่นสารภาพรักตอนนี้เมื่อวานก่อนยังแค่เบาะๆ(?)อยู่เลย ซูโฮที่ตอนนี้อยากจะมุดพื้นหนีให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ไม่สามารถเพราะอีกคนเล่นกอดเค้าซะแน่น
“ชั้นก็…” ไม่ทันที่ซูโฮจะพูดจบหน้าของน้องชายอีกคนดันแล่นเข้ามาที่หัว
“เป็นอะไรไปครับ?” ไคที่เห็นอีกคนนิ่งไปเลยผละออกมาเพื่อดูจากหน้าแดงเมื่อกี้ตอนนี้ขาวจนเกือบซีด คล้ายจะร้องไห้ออกมาก็ไม่ปาน อยู่ดีๆเป็นอะไรล่ะนี่?
“ชั้นมันนิสัยไม่ดี” ซูโฮพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ติดสะอื้นเล็กน้อยจนทำให้ไคถึงกับต้องก้มหน้าลงไปดูให้แน่ใจว่าอีกคนนั้นร้องไห้ จากบรรยากาศหวานเลี่ยนเมื่อกี้มันกลับเปลี่ยนเป็นอึมครึ้มได้ไงก็ไม่รู้จนมักแนคนร้องถึงกับงง
“นิสัยไม่ดียังไงครับ?” ร่างสูงกว่าถามด้วยความอยากรู้
“ชั้น…”
“ชอบโอเซฮุน?” ไคที่คิดว่าอีกคนคงมีเรื่องกลุ้มอยู่แค่ไม่กี่เรื่องแถมเรื่องนั้นอาจจะเกี่ยวกับเจ้ามักแนที่พูดไปก็ได้และดูเหมือนมันจะถูกเพราะตอนนี้สายตาของอีกคนนั้นส่งมาให้ด้วยความตกใจ
“รู้ได้ยังไง?”
“ไม่สำคัญหรอกว่ารู้ได้ยังไง แล้วฮยองไม่ต้องคิดมากด้วย” ไคแอบหัวเราะติดท้ายเพราะทายถูกจริงๆนั้นแหละ ส่วนที่บอกไม่ต้องคิดมากเพราะอีกคนจะได้ไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องที่เค้ากับเจ้ามักแนนั้นจะทะเลาะกันเพราะมันไม่มีวันเกิดขึ้น
“แต่…”
“เอาเป็นว่าคบกับผมนะครับ ส่วนเรื่องโอเซฮุนไม่ต้องเป็นห่วง” ไคที่พยายามบอกกับอีกคนย้ำแล้วย้ำอีกว่าไม่เป็นไรแต่ดูท่าว่าลีดเดอร์ตัวเล็กก็ยังคาดคั้นว่าทำไม จนสรุปสุดท้ายไคต้องบอกว่าเดี๋ยวเซฮุนมันก็มาเคลียเอง แต่ก็นั้นแหละก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ไม่ทันที่จะได้ถามอะไรต่อเสียงโปรแกรมจากโทรศัพท์ของร่างสูงก็ดังขึ้น
“รูฮันฮยองส่งรูปมาน่ะครับ” ไคบอกอีกคนพลางเอานิ้วจิ้มเข้าไปที่หน้าต่างแชทกับฮยองต่างยูนิทโดยที่ซูโฮแอบสะกิดใจนิดๆ
รูปปรากฏสู่สายตาของทั้งสองคนซึ่งไคก็หันมามองอีกคนคล้ายจะเค้นเอาคำอธิบาย
“ก็เมื่อกี้ไปปรึกษาเรื่องนายมา ฮยองเค้าเลยถ่ายรูปเล่น” ซูโฮบอกกับแฟน(?)ที่เพิ่งคบกันไม่ถึงห้านาทีก็ดันมีเรื่องที่ทำให้ร้าวฉานซะอย่างงั้น ไคที่ตอนแรกเหมือนจะหึงหน่อยแต่ก็แค่ถอนหายใจออกทำให้ซูโฮถึงกับโล่งไปทีเพราะถ้าอีกคนโกรธแล้วต้องง้อนาน เค้ารู้จุดนี้ดี
“คราวนี้จะเว้นไว้ให้ เพราะรูฮันฮยองเค้าช่วยพวกเราหรอก” ไคบอกและขโมยความหอมไปจากแก้มของอีกคนที่ตอนนี้ได้แต่พิจารณารูปในมือถืออย่างไม่ทันตั้งตัว และไม่ทันที่จะโวยวายเสียงประตูห้องของถูกเปิดออกดังปัง
ทั้งสองคนภายในห้องหันไปมองคนมาใหม่ที่ตอนนี้คิ้วขมวดจนแทบจะผูกโบว์ได้อยู่แล้ว
“รูปนี้หมายความว่าไงครับ?” มักแนถามเสียงเข้มไม่วายโชว์รูปในมือถือรูปเดียวกันเป๊ะกับรูปที่ไคได้รับ
“ไปเคลียกันเองนะครับ” ไคดันหลังของลีดเดอร์ตัวเล็กให้ออกมาเผชิญหน้ากับมักแนปีศาจ(?) ที่ตอนนี้แทบจะงับหัวเค้าได้ทั้งหัว
“ใจร้าย!” ซูโฮหันมาแง่งใส่แฟน(?)ก่อนจะโดนน้องชายอีกคนลากกลับห้องไป
“ที่บอกว่าไม่เป็นไรน่ะ เพราะผมกับเซฮุนเรายอมได้ถ้าจะรักฮยองเท่ากัน…”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กลับมาแล้ว(?) 5555 เอาเป็นว่าจะแต่งเรื่องนี้ให้จบเนอะ หายไปจะปี ตอนหน้าจบแหละคะ!
??เผอิญเข้ามาเห็นเม้นล่าสุด อุ้ย! มีคนรอด้วย เลยกลับมาแต่งต่อ ขอบคุณคนที่เข้ามาทวงฟิคนะคะ!
ความคิดเห็น