Ts8: Meltting plan แผนรักละลายหัวใจนายเย็นชา HunzKangson HutCan

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter2...

Chapter 2

 

"พี่ฮั่น!!แล้วแคนจะทำยังไงให้คนเจ้าชู้หยุดเจ้าชู้อ่ะอย่าว่ายังงี้ยังงั้นเลยแค่มีแฟนแคนยังไม่มีเลยอ่ะพี่ฮั่นแล้วแคนจะทำได้หรอแล้วแคนจะช่วยแม่ได้หรอ??!!!!"แคนพูดพร้อมกับเขย่าตัวฮั่นเหมือนกำลังเครียดจะให้เขาทำยังไงอ่ะนอกจากแม่ก็มีพี่ฮั่นเนี่อแหละที่ช่วยเขาได้ทุกเรื่อง

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันแคนก็ลองๆไปถามพวกเพื่อนๆดูละกันแล้วของพี่หล่ะทำให้คนเย็นชาไม่เคยรักใครต้องมารักพี่แล้วบอกรักพี่คนแบบพี่เนี่ยนะจะทำได้ไม่มีทาง"ฮั่นพูดอย่างเหนื่อยใจคนแบบเขาเนี่ยนะจะต้องไปทำทุกอย่างเพื่อให้คนอื่นบอกรักขณะแฟนคนปัจจุบันยังเป็นคนมาบอกรักแล้วขอเขาคบเลย

"แต่เราก็ต้องทำได้นะเพื่อนแม่นะพี่!!ใช่แม่เราไปหาแม่กันเหอะพี่ฮั่น"แล้วแคนก็รีบจูงมือพี่ชายแล้วรีบวิ่งลงบันไดด้วยความรวดเร็วเพื่อไปหาแม่ที่รออยู่ข้างล่าง

"แม่ฮะแคนมาหาแม่แล้ว"แคนรีบเดินไปหาแม่ที่ยืนอยู่ที่สวนหน้าบ้านเหมือนคนกำลังใช้ความคิดอยู่

"เป็นไงบ้างแคนเขาบอกว่ายังไงบ้าง!"แม่รีบถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง

"เขาบอกให้แคนทำงานพิเศษ5เดือนไม่ยากหรอกแม่ถ้าแคนกับพี่ฮั่นทำสำเร็จภายใน5เดือนเราสามคนจะหมดหนีฮะ"แคนตอบพร้อมกอดผู้เป็นแม่เหมือนต้องการกำลังใจ

"แคน!แม่ขอบอกไว้ก่อนนะ ว่างานที่แคนทำต้องไม่ผิดกฎหมาย อย่าทำงานที่ทำให้เขาว่าถึงแม่ว่าแม่ไม่สั่งสอนเข้าใจไหมครับ!"อิงอรเตือนด้วยความเป็นห่วงเพราะลูกชายคนเล็กของเธอดูใสซื่อและไม่ค่อยทันคนเลย

"ฮะแม่แคนกับพี่ฮั่นจะทำงานมาช่วยให้หมดหนีเร็วๆเราจะได้อยู่กันอย่างมีความสุขสักที"แคนพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแต่ดูหนักแน่นสำหรับคนเป็นแม่ฟังก็รู้สึกว่าไม่รู้ว่าลูกชายคนนี้จะทนกับงานที่จะทำได้นานเท่าไหร่

"แล้วเขาให้แคนทำงานอะไรหล่ะลูก"แคนฉุกคิดเรื่องดอกเบี้ยขึ้นมาได้เลยทำให้ต้องตอบแม่ออกไปว่า

"อ้ออ...เขาให้แคน..ทำงาน..งาน..."แคนเริ่มกระอึกระอักจนทำให้อิงอรสงสัยไม่น้อย

"ทำงานดูแลลูกชายเขาสองคนอ่ะครับแม่!!"พระเจ้าได่ส่งพี่ฮั่นมาถูกเวลามากไม่งั้นแคนคงทำแผนแตกตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม

"งานแค่นี้ต้องทำถึง5เดือนเลยหรอ?.."อิงอรอดสงสัยไม่ได้แค่ดูแลลูกชายต้องทำถึง5เดือนเลยหรอ..

"อ้ออคือว่าจริงๆแล้วลูกชายของคุณท่านเหมือนแบบไม่ค่อยปกติอ่ะฮะเขาเลยอยากให้มีคนมาช่วยดูแลอ่ะฮะ งั้นแคนกับพี่ฮั่นไปทำงานก่อนนะครับ"แคนก้มลงไปกระซิบคำโกหกคำโตข้างหูมารดาของตน

"โอเคแล้วคืนนี้เราจะไปนอนที่บ้านกันใช่ไหมลูก.."ผู้เป็นแม่ถามด้วยความเป็นห่วง

"คงไม่ได้อีกสักระยะเลยอ่ะครับเขาคงจัดที่นอนที่พักไว้แล้วอ่ะครับแม่ไปพักผ่อนก่อนนะครับ"แล้วฮั่นก็พาแม่ไปที่บ้านหลังเล็กๆที่มีห้องเต็มไปหมดที่เขารู้เพราะเมื่อกี้เขาคุยกับพวกลูกน้องของคุณท่านอยู่เลยเกือบมาช่วยแคนตอบคำถามไม่ทัน

"สวยดีเนอะ!โอเคแม่จะรอลูกๆอยู่ในห้องนี้นะทำงานเสร็จแล้วรีบกลับมานะครับ!"แม่เดินเข้าไปหอมแก้มลูกชายทั้งสองทั้งแก้มซ้ายแก้มขวา

"ฮั่นแคนคุณท่านให้พี่มาตามเราสองคนไปที่เรือนใหญ่.."พี่น้ำตาลแม่บ้านสาวคนสวยเดินมาตามฮั่นและแคนตามคำสั่งของนายใหญ่ของบ้านด้วยความที่น้ำตาลเป็นคนอัธยาศัยดีเลยทำให้สนิทกับใครๆได้ไม่ยาก..

"ครับของคุณครับพี่น้ำตาล!"ฮั่นตอบด้วยรอยยิ้มที่หลายๆคนบอกว่าเป็นรอยยิ้มปีศาท

"โอเคงั้นสองคนเดินตามพี่มาเร็วๆ"น้ำตาลเดินนำไปด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีเล็กน้อยก็แน่หล่ะสิเจอรอยยิ้มปีศาสของฮั่นเข้าไปใช้เวลาไม่นานทั้ง3คนก็มาอยู่ที่โต๊ะกินข้าวบ้านใหญ่

"คุณท่านค่ะ ฮั่นกับแคนที่ให้ดิฉันไปตามมาแล้วค่ะ!"น้ำตาลเดินเข้าไปคุณท่านที่นั่งอยู่หัวโต๊ะกินข้าว

"โอเคเธอไปได้แล้ว ฮั่นกับแคนเข้ามาใกล้ๆฉันสิ"แล้วฮั่นกับแคนก็เดินเข้าไปใกล้ๆคุณท่านทำให้พบบุคคลบนโต๊ะอาหารอีกสองคนไม่ใช่ใครก็บุคคลที่จะมีส่วนช่วยให้งานพวกเขาสำเร็จนั้นเอง

"ฮัทนี่หนูแคนต่อไปนี้แกจะพาหนูแคนไปด้วยทุกทีๆไปคุมพฤติกรรมของแกไม่งั้นฉันจะยึดสิ่งอำนวยความสะดวกของแกทุกอย่างรถสปอท์ บัตรเครดิตและตัดชื่อแกออกจากพินัยกรรมของฉัน"คุณท่านพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเฉียบขาดทำให้คู่สนทนาของเขาไม่พอใจอย่างรุนแรง

"พ่อ!!ฮัทบอกว่าฉันไม่ชอบให้คนมาอยู่ด้วยมันจู้จี้จุกจิก!ฮัทเกลียดแบบนี้เขาใจไหมพ่อฮัทเกลียด!!" ฮัทตอบผู้มีพระคุณด้วยเสียงแข็งและหันไปมองคนตัวเล็กๆหลับบิดาของตนด้วยสายตาที่แข็งกร้ามและเห็นได้ชัดว่า'รังเกียจ'

"ก็ไม่เป็นแค่ฉันจะยึดทุกอย่างของแกเท่านั้นเองแกคิดว่าแกจะทำอะไรได้หรอฮัทถ้าแกไม่มีไอ้สิ่งพวกนั้นแล้ว หึหึ"คนเป็นพ่อพูดด้วยความที่ตนเหนือกว่าในทุกด้าน

"ได้แล้วพ่อคอยดูละกัน ฮัทจะทำให้นายแคนบ้าบอคอแตกของพ่อจะไม่ได้ตามฮัทอีกตลอดไป!!!"ฮัทพูดด้วยอารมณ์โมโหอย่างรุนแรงและเดินออกไปจากบริเวณนั้นทันที

"แกง!ไหนบอกจาบ้านอยู่ไกลจากมหาลัยใช่ไหมลูกพ่อจะให้แกงไปอยู่คอนโดแต่แกงต้องไปอยู่กับพี่ฮั่นนะครับให้พี่ฮั่นไปช่วยดูแลแกงนะลูก"จิรวุธหันมาพูดกับลูกชายด้วยเสียงอ่อนหวานต่างกับการพูดกับลูกชายคนโตอย่างสิ้นเชิง

"พ่อครับ!แกงอยากอยู่คนเดียวแกงไม่ต้องการให้ใครมาอยู่ด้วยครับ"แกงส้มตอบพ่อด้วยเสียงที่เย็นชาเรียบๆเหมือนคนไม่มีความรู้สึก

"แต่แกงเลือกแล้วไม่ใช่หรอครับว่าแกงจะอยู่คอนโดพ่อจะได้หายห่วงแกงถ้าแกงมีพี่ฮั่นดูแลไงครับ แกงอยากทำให้พ่อเป็นห่วงหรอครับ!"ผู้เป็นพ่อพยายามหาเหตุผลเพื่อให้ทุกๆอย่างเป็นไปตามแผนที่ตนเองวางไว้

"ก็ได้ครับแกงรู้ว่าแกงขัดอะไรพ่อไม่ได้อยู่แล้ว..."แกงส้มพูดพร้อมจะลุกไปจากโต๊ะอาหารและแขกที่ไม่ได้รับเชิญก็เดินเข้ามาสองพ่อลูก

"วุธ!แกแน่ใจแล้วหรอ!ว่าจะให้เด็กแกงส้มไปนอนคอนโด!ฉันไม่ค่อยมั่นใจเลยว่า..ถ้าห่างจากผู้ใหญ่แล้วจะทำให้นามสกุลของฉันเสื่อมเสียหรือเปล่า"คำพูดของผู้เป็นย่าได้เหมือนมีดกรีดหัวใจคนเป็นหลานยิ่งนัก

"คุณแม่!!ทำไมพูดกับลูกผมแบบนี้หล่ะ!ผมมั่นใจว่าลูกผมไม่ใช่คนแบบนั้น"จิรวุธพยายามปกป้องลูกของตน

"แล้วฉันจะมั่นใจได้ไงว่าถ้ามันออกไปอยู่คอนโดแล้วจะไม่หิ้วใครต้องใครมาอยู่ร้างอ้างแรมอ่ะไม่รู้จะใจแตกเหมือนแม่มัน!!!"ยิ่งพูดทุกคำพูดก็ยิ่งกรีดลึกทำไมต้องว่าแม่เขาขนาดนั้นด้วย!!

"คุณแม่มันจะมากไปแล้วนะครับ!ผมมั่นใจว่าแกงส้มจะไม่พาผู้หญิงมานอนที่คอนโดแน่นอน!ผมมีคนคอยดูแลจัดการให้คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ"จิรวุธพูดแบบพยายามข่มอารมณ์

"แน่นอนมันไม่พาผู้หญิงขึ้นคอนโดหรอกเพราะมันจะไปหาผัวแล้วไปนอนที่บ้านผัวมันเหมือนที่แม่มันเคยทำไง..."ทำไม..ทำไมต้องว่าเขากับแม่ถึงขนาดนี้ด้วยเขาทนไม่ไหวแล้ว...เจ็บกับทุกคำพูด..

"พอแล้วครับ...ฮึก..ผมสัญญาว่า...ผม..ฮึกจะไม่มีความรัก..ไม่มีอีกแล้ว...ผมจะไม่ทำให้นามสกุล..ของคุณย่า..ฮึก..เสื่อมเสีย..ครับ..ผมสัญญา..ฮึก..."แกงส้มสัญญาทั้งน้ำตาทุกคำพูดเหมือนย้อนกลับมาทำร้ายหัวใจเขาแม่เขาทำอะไรผิดแม่เขาแค่'รัก'พ่อเขาเท่านั้นเองแต่แค่แม่ของเขาไม่ใช่ผู้หญิงที่รวย.แค่นั้นมันเลยทำให้คุณย่าไม่ชอบและเกลียดแม่ของเขา แค่เพราะคำว่ารักคำเดียว..เขาเลยสัญญาว่านอกจากแม่ พ่อ อาวุธ พี่ฮัท และพวกเพื่อนๆสนิทอีก3คน ..เขาจะไม่มอบคำว่ารักให้ใครอีก..

"หึ..ไม่ต้องเรียกฉันว่าย่าเพราะฉันไม่เคยคิดว่ามีหลานแบบแก...ทำให้ได้อย่างที่พูดละกัน..อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกผิดสัญญาแล้วไปจับผู้ชายรวยๆให้ฉันเสียชื่อเสียงเหมือนที่แม่แกเคยทำ..."จิรวรรณพูดอย่างดูถูกแล้วเดินจากไปต่คำพูดคำถากถางคำดูถูกต่างๆก็ยังคงอยู่กับหัวใจดวงนี้ของธนทัตมันเหมือนเป็นตราบาปรอยด่างในหัวใจของเขาตลอดมาตั้งแต่พ่อและแม่เขาจากไป

"ฮึก..พ่อครับ...แกงของตัว..ฮึก..นะครับ..."แล้วแกงส้มก็พาร่างไร้ความรู้สึกของตนเองขึ้นไปพักผ่อนร่างกายและหัวใจในห้องเพื่อต้องสู้ต่อไปในวันข้างหน้า