คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชีวิตปกติของผมในวันที่ 1 ผมมันก็เป็นคนแบบนี้ล่ะ 2/2 END 100%
ตุ๊บๆ!!! เสียงกำปั้นของผมไปเคาะ ไอกล่องมหัสจรรย์อะไรเช่นนี้ เพราะเอาแงะมางัด ก็งออย่างไม่แยดี..โยนจากชั้น 2 มันก็ไม่เปิด อยากถามจริงๆว่า กล่องบ้าอะไรวะ?! มันทำมาจาก โนเกีย 2310 หรือไงวะ?(สมัยนี้มันมีแล้วเอ๋อ=[]=;แล้วกล่องมันทำมาจากไม้นะจ๊ะ)
“โวยยยยยยย…กลับบ้านทีมีเรื่องชวนปวดตับจริ๊ง! ปล่อยให้ฉันได้อยู่โลกสงบๆหน่อยไม่ได้รึไง?-*-” ผมเริ่มไม่สบอารมณ์แล้วไม่สนใจเจ้ากล่องอย่างแยแส แล้วเดินไปเปิดตู้เก็บอาหารกระป๋อง เผื่อจะมานึ่งมันบดกินเล่นๆให้หายอารมณ์เสียซะหน่อย
แอ๊ด……=_= อยากจะตะโกนจริงๆให้หลังคากระโดดลอยไปบนฟ้าจริงๆ
“ทำไมมีแต่กระป๋องปลาซาดีน ยี่ห้อ โรเซตต้า หมดเลยหะ?=[]=*”
แอ๊ดดดดดด….!!!
“หะ!...” เมื่อกี้เหมือนผมได้ยินเสียงอะไรจากด้านหลังนะ…ผมหันหลังไป เห็นว่า!...กล่องมันเปิดออกมาแล้ว!!! แต่!
เหะ?!เมื่อกี้ผมพูดปลาซาดีน ยี่ห้อ โรเซตต้า ที่เป็นพาสเวิดคีย์กล่องนี่เหรอ?=_=; แอบตะหงิคๆนะ ว่าไอคนตั้งที่คิดโคตรสร้างสรรค์จริงๆ สงสัยชอบกินปลาซาดีนจัด! แต่ช่างเรื่องนั้นไปเถอะ! ว่าไอกล่องนั่นที่มันพาผมชวนปวดตับนั่นคืออะไรกันหน่ะ! ผมไม่รอหัวที่จะสั่งไปส่องสิ่งที่อยู่ในกล่องอย่างติดเกียร์แล้วก็ต้องช๊อคตาจริงๆ…
ผู้หญิง…..? เหรอ? ผมสีชมพูยาวกลางหลัง ชุดเดรสสีขาวประดับ รองเท้าบูตสีดำ และมีดอกไม้ประดับอยู่ในกล่องที่ปลิวออกมาตกหล่นบนพื้นบ้านผม ผมจ้องมองเธอที่หลับอยู่อย่างแน่นิ่งไม่กะพริบตา แถมริมฝีปากอมชมพูที่ไม่ได้ประแต่งเสริมโดยธรรมชาติ มันช่างยั่วยวนใจผมยิ่งนัก เหลือเกิน จนอยากจะจู-
เห้ย?! ไม่ดิเวลาแบบนี้ต้อง! “นี่คุณ! เกิดอะไรขึ้น! เฮ้!” ผมยกตัวเธอมานั่งตักออกจากกล่อง แต่ว่ามันแปลกๆทะแม่งๆนะ เพราะดูเหมือนอย่างน้อยคน ต้องมีการขยับบ้างและหายใจ แต่นี่กลับ นิ่งสงบ…ไม่ใช่ว่านี่คือหญิงศพสวยหรอกนะ! ถ้ามีคนมาเห็นจะหาว่า ผมฆาตกร ฆ่าสาวบริสุทธิ์ไหมนั่น?! อย่าๆๆๆซาโซริอย่าคิดแบบนั้น! เราพึ่งเปิดกล่องมาเธอก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วเอ้ย! อย่าคิดไปไกล! ซูดเข้าหายใจลึกกกกกกก ซูดดดดดด!!>X<
วิ้ง…. แสงสีทองอะไรในกล่องน่ะ? ผมรีบไปดูกล่องก็เห็นว่า!...มันคือ กุญแจไขลาน!!! แต่มันจะให้ไขลานอะไรหน่ะ?...นาฬิกาคงไม่ใช่หรอกมั้ง…แล้วมันจะให้ไขอะไรยังมาพร้อมกับผู้หญิงนี้-
“เดี๋ยว!...”สมองของผมแล่นทันที! “รึว่าบางที!เธอคนนี้!”ใช่รึเปล่าก็ต้องลองดูนั่นแหละ ผมต้องตรวจสภาพร่างกายของเธอ! หน้าผากไม่มี! ท้ายทอย! ไหล่! แขน! มือ! !!!
ร่องอก! ผมเปิดร่องอกของเธอเล็กน้อย เห็นเป็นรูกุญแจที่ให้ไขลานเป็นสีทองและสลักชื่อ…เป็นภาษาอะไรไม่รู้ แต่ผมไม่สน หยิบกุญแจไขลานมาเสียบตัวกุญแจแล้วมาหมุน!
แกรกๆ….แกรก….. ผมไขลาน 2-3 รอบ แล้วเริ่มไขไม่ได้ผมเอากุญแจไขออกแล้วเก็บใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ…แต่ว่าไม่มีวี่แววว่าตัวเธอจะขยับเลย…หรือมันนานมามากที่เจ้าตุ๊กตาหญิงคนนี้อยู่ในกล่องนานเกินไป ลานเลยเสื่อมสภาพใช้การงานไม่ได้แล้วงั้นรึเปล่า?
“เฮ้อ….งั้นที่ทำมาก็ไร้ประโยชน์สิ้นดีจริงๆ” ผมมันโง่เองน่ะแหละที่หาทางให้เจอถึงที่สุด กลับต้องมาพัง เฮ้อ…ไม่ไหวๆ ผมนั่งลงกับพื้นอย่างเซ็งๆ แล้วหยิบเจ้าตุ๊กตานี้ขึ้นมาที่ไร้ชีวิต แล้วมาเปิดอะไรตุงๆที่คลุมกระโปรงสีขาวลูกไม้
พรึ่บ!!!
“เฮ้อ แม้แต่ตุ๊กตาก็ยังใส่กางเกงชั้นในไว้ด้วยเรอะเนี่ย?..เชื่อเค้าเล้ย! - -”
พัวะ!!!!!!!!!!!!!! รู้สึกเหมือนมีอะไรมากระแทกใส่คางผมนะ..เพราะตัวผมมันลอยๆหงายลงไปจะกระแทกกับพื้น..
ปึกกกกกก!!! “เจ็บ!! อูยยยยยยยย!”ผมร้องเสียงหลงออกมา แล้วกลับมายืนอย่างตกใจ! เพราะเมื่อกี้ไอที่กระแทกคางผมคงเป็นเพราะ!..
แกร๊กๆ! แขนของเธอเริ่มขยับนิ้วทีละข้างแล้วใช้มือยันลำตัวของตัวเองขึ้นมา พร้อมกับขาที่ตั้งฉากแล้วเริ่มยืนขึ้นมาเป็นเหมือนคน!... กึก!!!.....กึกๆๆๆ… ถึงเสียงจะหลอนแต่น่าจะเป็นเสียงที่เธอกำลังขยับหัวตัวเองอยู่! ตึก!! เธอกำลังก้าวเท้าเข้ามา! ตึก!! แล้วเข้าใกล้มาหาผมแล้ว! ตึก! ผมจะหนีแต่ว่า!!! ตึก! เหมือนมีอะไรตึงผมไว้ไม่ให้หนีได้! ตึก! เธอยื่นมือเข้ามา! ตึก! มาจับอกของผม…และกอดแน่บ ผมใช้โอกาสนี้เปิดผมสีชมพูที่บังหน้าเธอ
ฟึบ… เธอหลับตาแล้วเอาหูมาประทับกับอกของผมไปซะวินึง แล้วแขนข้างซ้ายของเธอ ไล่ เลี่ย ขึ้นไปจับแก้มของผม ในเวลาเดียวที่เธอลืมตาสีเขียวมรกตแล้วสบตากับผม…อย่างไร้อารมณ์ ช่างเป็นตุ๊กตาที่มี-
เพียะ!!!!!!!! เอ๋? ผมว่าน่าจะถอนคำพูดนะเพราะว่าเหมือนมีมือมากระทบแก้มกับผมให้หัวผมปลิวไปตามความแรง แล้วหางตาองผมไปสบตากับเธอที่ดูหน้าตาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธ!..
“เสียมารยาท!..นี่น่ะเหรอ สุภาพบุรุษ มาเปิดกระโปรงแล้วมาส่องอก ของเลดี้กันน่ะ…”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้นหน่อยจ้ะเม้น-.- อุส่าอัพเพราะมีคนขอนะเนี่ย!
ความคิดเห็น