คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 ของเล่นชิ้นใหม่ 2
“แทค งานที่ชั้นให้นายไปทำ เรียบร้อยรึยัง”
“เรียบร้อย นี่คือข้อมูลทั้งหมดเท่าที่หามาได้”
“อือ ขอบใจ”
“ชั้นถามจริงๆเถอะ นายจะเอาข้อมูลเหล่านี้ไปทำไม คิดจะแกล้งน้องเค้ารึไง”
“เปล่า”
คำปฏิเสธเพียงสั้นๆ คำเดียวเท่านั้นที่ออกมาจากปากนิกคุณ ซึ่งแทคยอนรู้ดีว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ แต่ครั้นจะเค้นเอาความจริงออกมาจากปากของผู้ชายคนนี้แล้วล่ะก็ฝันไปเถอะ รอให้ตะวันขั้นทางทิศตะวันตกยังง่ายซะกว่า
เมื่อคิดได้อย่างนั้นแทคยอนก็เดินออกมาจากห้องนอนของเพื่อนรักเพื่อไปหาชานซองที่บัดนี้นั่งเหม่อมองออกทางหน้าต่างโดยไม่สังเกตแม้แต่นิดว่า บัดนี้พื่นที่ส่วนตัวหาได้ส่วนตัวอีกต่อไป หากแต่กลับมีบุคคลอีกคนหนึ่งเข้ามาล่วงล้ำเสียแล้ว
“ชานซองอา ชานซอง”
“........”
ชานซอง ชานซอง”
“..........”
ยังคงไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่แทคยอนเรียกเช่นเดิม ส่งผลให้แทคยอนต้องระเบิดเสียงเรียกออกมาเพื่อที่จะกระตุ้นประสาทการรับรู้ของน้องชายที่บัดนี้ได้ขาดหายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ย่าห์ ฮวาง ชานซอง!! นายหูแตกรึไงชั้นเรียกทำไมไม่ได้ยินห๊ะ!!” -*-
“ฮะ ห๊ะ ฮยอง มีไรทำไมต้องตะโกนซะเสียงดังด้วยล่ะ อยู่กันแค่นี้เอง”
“-*- ชั้นเรียกนายตั้งหลายครั้ง นายก็เอาแต่นั่งเหม่อ เป็นอะไรไป”
“ปละ เปล่านี่ ผมไม่ได้เป็นอะไร แค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ”
“-. >” แทคยอนไม่ตอบอะไรเพียงแต่เหล่สายตาเป็นเชิงจับผิดน้องชายของเขา
“ไม่มีอะไรจริงๆ ว่าแต่ฮยองเหอะ เข้ามาห้องผม มีอะไรรึเปล่า”
เมื่อไม่ได้คำตอบจากน้องชายแทคยอนก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่ก็อดคิดไม่ได้ทำไมวันนี้มีแต่คนมีความลับนะ เฮ้อ...... การที่ไม่รู้เรื่องที่คนอื่นคิดนี่อึดอัดชะมัด
“ก็มีเรื่องจะปรึกษาหน่อย”
“มีเรื่องจะปรึกษา อย่าบอกนะว่าเรื่องปัญหาหัวใจ คิคิคิ” ชานซองเมื่อเห็นสีหน้าและสายตาที่จริงจังของพี่ชายก็อดที่จะแซวไม่ได้
“ไม่ใช่โว๊ย คนอย่างชั้นไม่เอาเรื่องไร้สาระอย่างนั้นเข้ามาเกี่ยวกับชีวิตชั้นหรอก”
“จริงอ่ะ”
“เออ ก็จริงอ่ะดิ่ ไอ้ที่จะปรึกษาอ่ะเรื่องไอ้คุณมันหรอก”
“เรื่องคุณฮยอง ทำไม มีอะไรอ่ะ”
ชานซองเมื่อได้ยินว่าเป็นเรื่องของนิกคุณก็เปลี่ยนท่าทีขี้เล่นเลิกล้อเลียนแทคยอนเปลี่ยนมาเป็นท่าทีที่จริงจังทันที
“ก็ที่ไอ้คุณมันใช้ให้ชั้นไปสืบประวัติรุ่นน้องคนนั้นอ่ะดิ่ ชั้นว่ามันต้องกำลังวางแผนทำอะไรบางอย่างอยู่แน่”
“ผมก็เห็นด้วยนะ และที่แน่ๆ ต้องไม่ใช่เรื่องที่ปกติธรรมดาแน่ๆ”
“นั่นแหละ ชั้นถึงอยากจะปรึกษากับนาย ว่าคุณมันคิดจะทำอะไรของมัน”
******************************************************************************************************************************
[Nichkhun part]
“จาง อูยอง ชื่อจางอูยองหรอกเหรอ หึๆๆๆ น่าจะชื่ออูด้งนะ ดูท่าจะเข้ากับแก้มอูมๆนั่นดี”
“แล้วชั้นจะจัดการกับนายยังไงดีนะ ดูท่าของเล่นชิ้นใหม่ของชั้นจะน่าเล่นไม่เบา”
รอยยิ้มแพรวพราวแฝงไว้ด้วยความชั่วร้ายตามฉบับของนิกคุณ ที่จะมีให้เห็นก็ต่อเมื่อได้ของเล่นที่ถูกใจเท่านั้นปรากฏขึ้นมา
End : Nichkhun part
******************************************************************************************
“วันนี้เป็นอะไรนะ ตาข้างขวากระตุกทั้งวันเลย เอ่.....เค้าว่าไงนะ ขวาร้าย.......ซ้ายดี เฮ้ย!!! นี่มันข้างขวานี่หว่า จะเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย ช่วงนี้ยิ่งซวยๆอยู่ด้วยดิ่”
“สงสัยต้องไปทำบุญล้างซวยซะหน่อยแล้วล่ะมั้ง โทรชวนจุนโฮไปด้วยดีว่า”
คิดได้ดังนั้นอูยองก็ไม่รอช้าคว้าโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมากดเบอร์โทราเพื่อนรักทันที เสียงรอสายดังได้ไม่นานนักเสียงปลายสายก็ตอบกลับมา
“ฮัลโหล ว่าไงอูยอง”
“จุนโฮ ตอนนี้นายว่างมั๊ย”
“ก็ว่างนะ ทำไม มี’ไรอ่ะ”
“ก็ว่าจะชวนนายไปทำบุญซะหน่อย ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ”
“ห๊ะ อะไรนะ! นายอ่ะนะจะไปทำบุญ ให้ตายเหอะ ชั้นหูฝาดรึเปล่า”
อีจุนโฮแผดเสียงแสดงถึงความตกใจอย่างหนักผ่านทางโทรศัพท์ จนอีกฝ่ายต้องเอาโทรศัพท์ห่างออกเพราะเสียงที่ได้ยินอาจทำให้หูดับได้ชั่วขณะ (เว่อร์ไปแล้ว)
“นายจะเสียงดังทำไมห๊ะ! ชั้นหูจะหนวกก็เพราะเสียงของนายนี่แหละ”
“โทษทีๆ ชั้นตกใจหน่ะ ก็ร้อยวันพันปีนายไม่เคยจะไปทำบุญ แล้วนี่นึกไงถึงอยากไปขึ้นมาล่ะ”
“ก็ไม่มีไรมากอ่ะ แค่รู้สึกว่าช่วงนี้ชั้นจะซวยๆยังไงก็ไม่รู้ ว่าแต่.....นายอ่ะ ว่างรึเปล่าไปเป็นเพื่อนกันหน่อยดิ่ ชั้นไม่รู้ว่าต้องทำไงบ้างอ่ะ”
“เออ....ได้ ขอแต่งตัวแป๊ปนึง เสร็จแล้วจะไปรับ โอเคนะ”
“โอเค แล้วเจอกัน”
จุนโฮใช้เวลาไม่นานนักกับการขับรถมารับเพื่อนรักไปทำบุญ เมื่ออูยองขึ้นมานั่งเบาะข้างคนขับแล้ว จุนโฮก็ไม่วายแซวเพื่อนรักตามนิสัยเจ้าตัว
“ด้ง แก่นี่นะจะทำบุญทั้งทีก็ต้องให้ชั้นไปด้วย ถามจริงเหอะ นายไม่รู้จริงๆหรือว่าทำบุญเค้าทำกันยังไง”
“ก็เออดิ่ ถ้าชั้นรู้ชั้นไม่ลากนายมาด้วยให้มานั่งบ่นชั้นอยู่อย่างนี้หรอก”
“ไอ้นี่นิ่ คนเค้ามาเป็นเพื่อนด้วยแล้วจะจะมาว่าเค้าอีก มันน่าไปเป็นเพื่อนมั๊ยเนี่ย”
“เออน่า ช่วยๆกันหน่อย ชั้นทำไม่เป็นจริงๆ”
ไม่นานนักทั้งสองคนก็มาถึงสถานที่ทำบุญซึ่งเป็นศาลเจ้าที่ไม่ถึงกับใหญ่มากนัก แต่ก็ไม่คับแคบจนเกินไป แต่ที่ทำให้ทั้งสองรู้สึกอีดอัดขึ้นมา เพราะว่าบัดนี้ศาลเจ้านั้นเต็มไปด้วยผู้คนที่มาทำบุญกันอย่างหนาแน่น บางคนก็มาขอพรให้ร่ำรวยเงินทอ บ้างก็ขอให้มีความสุข บ้างก็ขอให้สุขภาพแข็งแรง และอีกมากมายที่จะสรรหามาขอกัน
“นี่จุนโฮ ทำไมคนเยอะอย่างนี้หล่ะ”
“ก็ศาลเจ้านี่ดังจะตาย เค้าว่ากันว่าใครขออะไรก็จะได้ทุกอย่างเลยแหละ”
“แล้วคนมาขอเยอะขนาดนี้เทพเจ้าไม่ปวดหัวแย่หรอ”
จุนโฮส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับความคิดพิเรนทร์ของเพื่อนรัก แต่ก็อดขำไม่ได้กับท่าทีมองซ้ายมองขวาของอูยองเพื่อที่จะดูผู้คนที่เข้ามาทำบุญขอพรที่ศาลเจ้านี้ด้วยสายตาที่อยากรู้อยากเห็น แต่ก็อดที่จะแหย่เพื่อนรักไม่ได้เช่นเคย
“นายนี่น๊า คนเค้าก็คงจะไม่ได้หวังอะไรมากมายหรอก ที่เค้ามาก็คงจะหาที่พึ่งทางใจมากกว่า แล้วตกลงนี่นายจะมาทำบุญล้างซวย หรือว่านายจะมาดูคนเค้าทำบุญขอพรกันแน่”
อูยองหยุดการกระทำในการสอดส่องผู้คนแล้วหันหน้ามามองเพื่อนรักด้วยสายที่ที่บ่งบอกได้ว่า นายนี่มันปากเสียจริงๆ
ทางด้านจุนโฮก็หาได้สนใจ กลับเดินนำเข้าไปในศาลเจ้าทิ้งเจ้าของสายตาพิฆาตไว้เบื้องหลังจนเจ้าตัวต้องวิ่งตามเพื่อนรักไป
****************************************************************************************
เมื่อทำบุญกันเสร็จสองหนุ่มก็เดินออกมาจากศาลเจ้าเพื่อจะไปที่จอดรถ ระหว่างทางนั้นเอง กลับมีคนกลุ่มใหญ่สองกลุ่มกำลังตะลุมบอนกันอยู่เบื้องหน้าของเขาทั้งสอง สองหนุ่มเมื่อเห็นดังนั้นก็เกิดอาการตกใจจนทำอะไรไม่ถูก และทันใดนั้น กระบอกเหล็กที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนกำลังตรงดิ่งมาตรงหน้าของจุนโฮ ทางด้านเจ้าตัวนั้นบัดนี้ความตกใจได้กระชากสติของเขาออกจากร่างเป็นที่เรียบร้อย ดวงตารีเล็กบัดนี้ได้ปิดสนิท ปากบางเม้มเข้าหากันบ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวบัดนี้ได้เตรียมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นเป็นที่เรียบร้อย
แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็หาได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดแต่อย่างใด ดวงตาที่ปิดสนิทค่อยๆเปิดขึ้นและภาพตรงหน้าเขาก็คือมีร่างสูงใหญ่ของใครบางคนมาบังร่างของเขาจากกระบองเอาไว้
****************************************************************************************
ในที่สุดตอนที่ 3 ก็สำเร็จลงได้ เล่นเอาไรเตอร์แทบแย่เหมือนกันเพราะว่าที่ผ่านมาเรียกได้ว่า งานเข้า อย่างจัง เป็นสัปดาห์นรกของไรเตอร์เลยทีเดียว
ต้องขอโทษรีดเดอร์ทุกท่านด้วยที่ต้องให้รอกันนาน ไรเตอร์สัญญาว่าจะพยายามมาอัพให้ได้อ่านกันเรื่อยๆ ยังไงก็ขอให้ทุกคนเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ
รักรีดเดอร์ทุกท่านไม่ว่าจะเป็นรีดเดอร์ผู้อยู่ในที่แจ้ง หรือว่าอยู่ในที่มืด
ความคิดเห็น