คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่3 โปเต้
“เสี่ยว?”
“อะไรกัน~นี่นายไม่รู้จักคำว่าเสี่ยวรึไง?อ่อนชะมัด..”
“เสี่ยวน่ะฉันรู้จัก..แต่นายอย่าเอามาใช้ในโรงเรียนแบบนี้สิ!”
อ้าว..เฮ้ย!อย่ามาเถียงเรื่องไร้สาระดิเฮ้ย=_=;;
“นายมีสิทธิ์มาสั่งฉันด้วยเรอะไง~แต่...ทำไมหน้านายไม่คุ้นเลยวะหรือว่า...นาย..ไอเด็กใหม่เมื่อวาน”
“ใช่..ฉันเพิ่งมาใหม่”
เฮ้ย!!!เลิกพูดเลิกถามกันได้แล้ว~โปเต้นายไม่คิดจะช่วยฉันใช่ไหมเนี่ย!?=_=*<<<ส่งกระแสจิต
“งั้น..ฉันขอเตือนแกไว้ก่อนละกันว่าห้ามมายุ่งกับโซดา!!”
โปเต้พูดจบก็ถือวิสาสะเอามือมาโอบไหล่ฉัน..นี่นาย!!หลอกแต๊ะอั๋งฉันรึไงเนี่ย?=_=^
“ทำไม?นายเป็นอะไรกับโซดา?”
“ก็เป็นเพื่อนกันไงละ”
“ใช่ๆฉันกับตานี่เป็นเพื่อนกันไงล่ะ^__^”
ฉันเออออห่อหมกไปตามโปเต้แล้วใช้โอกาสนี้กอดคอโป้เต้แบบแน่นๆ(เอาคืน)
“ฉันก็เป็นเพื่อนโซดาเหมือนกัน!!”
ทิวพูดจบก็วิ่งมากอดคอฉัน...นี่~! พวกนายจะหลอกแต๊ะอั๋งฉันไปไหน~~~ฉันหนักนะรู้ไหม?เอามือมาพาดกันไปพาดกันมาเนี่ย!!
“พอๆๆหยุดได้แล้ว-__- เพื่อนก็เพื่อนพวกนายจะเถียงกันอะไรหนักหนาเนี่ย!!”
ยัยแฟนต้าที่ยืนมองการสนทนาระหว่างฉัน โปเต้และทิวตั้งนานก็เข้ามาแยกทิวกับโปเต้ออก(หึงทิวหรือโปเต้ละเนี่ย?)
“โห...แฟนต้าคนสวย แหม~หึงฉันที่กอดโซดาเหรอจ๊ะ?^___^”
“จะบ้ารึไง!!ใครเค้าจะไปหึงนายกันยะ!!อีตาโรคจิต!!”
“อะ...อ้าวไม่เห็นต้องด่ากันเลยนี่^___^;;”
“ไปเหอะโซดา..อย่าไปยุ่งกับอีตานี่เลย!!ปะทิวไปเข้าห้องเรียนกัน”
“เฮ้!!ฉันก็เรียนห้องเดียวกับพวกเธอเหมือนกันนะ”
“ย่ะ! ก็เดินไปเข้าเรียนเองเซ่ะ!!”
ยัยแฟนต้าพูดแล้วแลบลิ้นใส่โปเต้..อ๊ะ!ทิวก็อยู่ด้วยนี่นา..ปล่อยให้สองคนนี้เดินไปด้วยกันดีกว่า..
“พวกเธอเดินไปที่ห้องสองคนก่อนละกันนะ พอดีฉันมีเรื่องคุยกับโปเต้น่ะ”
“โซดา!!”
แหม...สมัครสมานสามัคคีพร้อมใจกันเรียกชื่อฉันเลยนะ!!=_=;; ดูท่าแล้วยัยแฟนต้าจะเขินไม่น้อยเลยแหะ^_^
“โปเต้~!!”
ฉันตะโกนเรียกโปเต้ที่นั่งคอตกอยู่ใต้ต้นไม้
“อ๊า~โซดาดีจริงๆเลยที่ฉันมีเพื่อนอย่างเธอ^O^”
พอดีว่า...สงสารเลยกลับมาดูน่ะ=___=^
“โห...ดูหน้าก็รู้แล้วว่าคิดอะไร เห็นฉันน่าสงสารเลยกลับมาดูสินะ”
ยังจะมารู้ทันอีก=___=^^
“เออ...แล้วจะไปห้องเรียนยัง?เนี่ย..อุตส่าห์หลับมาจะได้ไปเป็นเพื่อน”
ขอย้ำอีกนะ...สงสารว่ะ=___=;;
“คร้าบ~โซดา”
ขานซะ...หน้าตาไม่เต็มใจพูดเลยนี่หว่า=O=;;
“เออนี่..ถามไรหน่อยดิ”
ขณะที่กำลังเดินไปที่ห้องฉันเปิดปากถามโปเต้ไประหว่างทาง
“ถามไร?”
“นายชอบแฟนต้าเค้าไม่ใช่รึไง?ทำไมไม่บอกยัยนั่นซักทีละ?”
เดี๋ยว..ทุกคนอย่าเพิ่งสงสัยพอดีว่าฉันกับโปเต้น่ะรู้จักกันเมื่อปีที่แล้วเวลาไปไหนมาไหนก็จะไปด้วยกันสามคนตลอด ฉันก็สังเกตท่าทางของโปเต้ที่มีต่อแฟนต้าก็พอจะเดาออก ถึงแม้ตานี่มันจะเจ้าชู้+กะล่อนนิดๆน่ะนะ(ไม่รู้คบไปได้ไง=_=)
“เฮ้อ~ว่าไงดีละ แฟนต้าน่ะฉันน่ะนะ..อยากจะเก็บไว้ก่อนตอนนี้ฉันยังไม่อยากเสียแฟนต้าไปน่ะ เธอก็รู้นี่ว่าฉันจริงใจกับแฟนต้ามากแค่ไหน”
เออ..รู้ดีเลยแหละ-___-;;
“แล้วผู้หญิงคนอื่นละ?”
“แหม..ผู้หญิงก็เหมือนดอกไม้เวลาหอมฉันก็เก็บมาดมไว้ก่อนพอหายหอมฉันก็ทิ้งมันไปแค่นี้เอง~”
“แล้วแฟนต้าละ..ใช่ดอกไม้อย่างที่นายว่ารึเปล่า?”
“สำหรับแฟนต้าแล้วไม่ใช่แน่นอน เพราะแฟนต้าน่ะ...อยู่ตรงนี้^_^”
โปเต้พูดแล้วเอามือทุบไปที่หน้าอก
“อยู่ในใจฉันไงละ^____^”
อุ...แหวะ~=[]=เกินจะบรรยายกับอีตานี่
“ยี้~เลี่ยนว่ะ เออ แต่รีบๆหน่อยละกันนะเพราะตอนนี้ยัยแฟนต้าให้ฉันเป็นแม่สื่อจีบทิวอยู่นะเว้ย”
พอโปเต้ได้ยินก็ตกใจ ตาโตเป็นไข่นกกระจอกเทศเลยทีเดียว..(เค้ามีแต่ไข่ห่านไม่ใช่เหรอ?)
“หา!!จริงดิ!!เหวอ~แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี่ย>O<;;”
เออ..สะบัดหัวเข้าไป ดูเซ่ะ!!เหากระเด็นกระโดดโลดเต้นไปหมดแล้วเนี่ย!!(?)
“เอางี้..ฉันจะเป็นแม่สื่อให้แกเอง=_,=”
“จริงเด่ะ!ขอบใจว่ะเพื่อนไม่รู้จะตอบแทนแกไงละ”
“โหย~ไม่ต้องหรอก ฉันไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นแหละ”
กลัวเจอปัญหาจากของตอบแทนของนายน่ะ=_=
“เออ..งั้นเอาเป็นว่าแกต้องช่วยฉันด้วยนะ พอดีฉันมีแผนว่ะ”
“แผนไรวะ=O=”
ขออย่างเดียว...ห้ามทำเรื่องประหลาดๆละกัน(ทำบ่อย)
“ฉันจะทำตัวเหมือนชอบแกเผื่อยัยแฟนต้าจะหึงฉันน่ะ”
ไม่มีวันซะละ...ยัยนั่นเนี่ยนะจะหึงนาย!!
“อะ...เอ่อ..ว่าไงดีละ กี่วันเสร็จ?”
“จนกว่าแฟนต้าจะหึงฉัน”
แล้วอีกนานแค่ไหนเนี่ย ฉันกลัวคนที่หึงจะไม่ใช่แฟนต้าน่ะสิ-___-;;
“โอเค!ก็ได้ แต่ห้ามทำอะไรเกินเลยนะเว้ยไม่งั้นฉันเอารองเท้ายัดปากนายแน่!!อ้อ!ที่ฉันยอมช่วยนายเนี่ยก็เพราะว่าเห็นเป็นเพื่อนผู้ชายที่แตะต้องเนื้อตัวฉันได้นะ”
“ขอบคุณมากคร้าบ~^3^”
โปเต้พูดพลางยื่นหน้ามาหอมแก้มฉัน...=[]=////
“แว้กก!!อีตาบ้า ฉันบอกแล้วไงว่าห้ามทำอะไรเกินเลยน่ะ!!มานี่เดี๋ยวนี้เลยนะ!!มาให้ฉันเอารองเท้ายัดปากนายเดี๋ยวเน้~ ว้ากกกกกกกกกก>[]<”
ต่อจากนี้ไปชีวิต(ประจำวัน)ของฉันคงอลหม่านน่าดูเลยล่ะ=___=;;
ความคิดเห็น