คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 2 "ความหงุดหงิด"
ซ่า!!! เสียงสาดน้ำดังขึ้นภายในท้องที่เงียบกริบทำให้เกิดเสียงสะท้อน เมื่อน้ำเย็นจัดกระทบผิว
กาย ทำให้ร่างที่ไม่ได้สติตื่นขึ้นทันที นัยน์ตาสองสีกวาดมองไปทั่วบริเวณพบชายชุดดำประมาณ
2-3 คนและร่างสูงของฮิบาริ เคียวยะที่ภายในมือมีถังน้ำที่ว่างเปล่า ร่างบางพยายามขยับตัวแต่
ข้อมือทั้งสองถูกมันติดกับเก้าอี้เหล็กอย่างแน่นหนา
"ฟื้นแล้วเหรอ นึกว่าแผลแค่นี้จะทำให้นายตายไปแล้วซะอีก"
น้ำเสียงเย้ยยันดังมาจากฮิบาริ
"ผมไม่สำออยขนาดนั้นหรอกครับ"
มุคุโร่กระชากเสียงตอบ
"ก็ดี อย่าทำให้ชั้นหมดสนุกแล้วกัน"
มือหนาบีบคางเรียวก่อนจะกระชากให้เงยขึ้นแล้วประทับจูบอย่างรุนแรงลงบนปากนุ่ม ร่างบาง
พยายามเบือนหน้าหนีแต่คางก็ถูกบีบแรงขึ้น มุคุโร่ไม่ยอมแพ้กัดลิ้นร้อนที่ถูกส่งเข้ามา ในขณะ
ที่ฮิบาริฝังคมเขี้ยวที่กลีบปากบางอย่างแรง โลหิตสีสดไหลซึมออกมาจากมุมปาก ริมฝีปากที่
ก่อนหน้านี้ซีดขาวกลายเป็นสีแดงและบวมช้ำ ภายในโพรงปากเต็มไปด้วยความคาวของเลือด
น้ำตาใสไหลรินเป็นสายตามหางตา
"คุณมันทุเรศ!!! ฉวยโอกาสที่สุด!!!"
ร่างบางตะโกนใส่ด้วยความโมโหเมื่อร่าสูงถอนริมฝีปากออก
"อะไรกัน แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ"
ร่าสูงถมน้ำลายที่ปนกับเลือดออกจากปาก ก่อนที่คิ้วดกจะเลิกขึ้น
"คุณทำแบบนี้ทำไม เพื่ออะไรกัน!!!"
"เพื่อให้น้องชายของนายได้ลิ้มรสความเจ็บปวดของการสูญเสียคนที่รักไปไง"
"สึนะไม่ได้ฆ่าพี่ชายของคุณ เค้าไม่มีทางทำแบบนั้น!!!"
"น้องของนายนั่นแหละที่เป็นคนฆ่าดีโน่!!!"
ร่างสูงตะคอกเสียงดัง นัยน์ตาสีรัตติกาลวาวโรจน์ด้วยความโกรธ
"เพราะน้องนาย เพราะซาวาดะ สึนะโยชิที่ทำให้เป็นแบบนี้ เพราะหมอนั่น!!!"
เอ่ยจบฮิบาริจึงหันไปสั่งลูกน้องที่อยู่ในห้อง
"เอาไปขังไว้ที่คุกใต้ดิน แล้วพวกนายก็กลับไปได้เลย ถ้าชั้นไม่โทรเรียกไม่ต้องเสนอหน้ามา!!!"
ห้องใต้ดิน
ร่างของมุคุโร่ถูกลูกน้องของฮิบาริ 2 คนลากเข้ามาภายในห้องที่มืดสนิท ร่างบางถูกเหวี่ยงลงบน
พื้นอย่างแรง ก่อนที่ลูกน้องคนหนึ่งจะย่อตัวลงมาทำการตรึงข้อมือบางทั้งสองข้างไว้ที่ผนังด้วย
กุญแจมือที่หลอมติดไว้ ขาเรียวข้างหนึ่งถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนไม่ต่างอะไรกับนักโทษ เมื่อชายชุด
ดำทยอยออกไปกันหมดแล้ว น้ำตาที่เหือดแห้งไปกลับมาไหลพรากอีกครั้ง ที่ร้องไห้ไม่ใช่ว่าตัว
เค้าจะกลัวฮิบาริแต่เค้ากลัวที่สึนะอาจจะได้รับอันตรายและเหตุผลใหญ่ คือ เจ็บใจ ค่ำคืนที่ดึก
สงัดจึงมีเสียงสะอื้นเบาๆตลอดทั้งคืน
.
.
.
กริ๊ก!!! เช้านี้อากาศสดใสแต่ไม่ใช่สำหรับคนอย่างโรคุโด มุคุโร่ในตอนนี้ดวงตาบวมแดงทั้งสอง
ข้างเหลือบมองผู้มาเยือน ร่างสูงของฮิบาริย่อตัวลงมาปลดพันธนาการทั้งหมดออกแล้วกระชาก
ข้อมือบางขึ้นมาอย่างแรงทำให้ร่างที่เล็กกว่าเสียหลักเซไปปะทะแผงอกแกร่ง ร่างเล็กจึงรีบถอย
ออกมาอย่างรวดเร็ว ดวงหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อ
"ไปกับชั้น"
ร่างสูงเอ่ยสั้นๆแล้วกระตุกแขนเรียวให้เดินตาม
"ไปไหนครับ"
มุคุโร่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
"อย่าถามมาก หุบปากแล้วตามมา"
แล้วฮิบาริก็ออกแรงกระชากอีกครั้งทำให้ร่างบางต้องจำใจเดินตาม
.
.
.
"คุณมาทำอะไรในที่แบบนี้กันครับ"
ร่างบางเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อถูกกึ่งลากกึ่งจูงมายังป่าทึบแห่งหนึ่ง
"ชั้นจะไปทำธุระ ขอเตือนว่าอย่าคิดหนี ไม่อย่างนั้นจะไม่ใช่แค่ล่ามโซ่แล้วขังคุกใต้ดิน"
ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกก่อนจะหยิบเชือกออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วรวบข้อมือทั้ง
สองของมุคุโร่มัดติดกับต้นไม้ต้นหนึ่งและเดินหายเข้าไปในป่า ร่างบางพยายามทำให้ตนหลุด
ออกจากพันธนาการอยู่เป็นเวลานาน ข้อมือทั้งสองข้างเสียดสีกับเชือกถลอกเป็นสีแดงช้ำจนน่า
กลัวและในที่สุดก็สามารถหลุดออกมาได้ ขาเรียวสองข้างพาเจ้าของก้าวออกไปอย่างไร้จุดหมาย
มุคุโร่ไม่ได้ต้องการจะไปที่ไหน จึงกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปเรื่อยๆ.....แต่ราวกับพระเจ้ากลั่นแกล้ง ร่าง
ของมุคุโร่ได้ไปชนกับใครคนหนึ่ง
"ขอโทษครับ ผมไม่...เฮ้ย!!!"
นัยน์ตาต่างสีเบิกกว้างเมื่อพบว่าคนที่ตนชนนั้นจะเป็นฮิบาริ เคียวยะ ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งผิด
กับนัยน์ตาสีดำสนิทที่ลุกโชนด้วยความโกรธ มือหนาคว้าเอวบางแล้วเหวี่ยงขึ้นบนไหล่จนมุคุโร่
ถึงกับจุก
"อึก...ปล่อยผมนะ ผมบอกให้ปล่อย!!!"
ร่างบางดิ้นพยายามจะหลุดออกจากการเกาะกุมของร่างสูง
"ชั้นเตือนนายแล้ว และต่อไปนี้จะไม่ใช่แค่ล่ามโซ่กับขังคุกใต้ดิน"
น้ำเสียงเย็นชาแฝงด้วยความโมโหก่อนที่ขายาวจะพาร่างสูงของฮิบาริกลับที่พักทันที
"ปล่อยผม...โอ๊ย!!!"
ร่างของมุคุโร่ถูกเหวี่ยงลงโซฟาอย่างไม่ไยดี ร่างกายระบมราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆใบหน้าคม
คายโน้มลงมาใกล้มือหนากระชากท้ายทอยเข้ามาประกบริมฝีปากอย่างรุนแรง มือเล็กทั้งสอง
ข้างพยายามผลักไสแต่ก็ต้องพ่ายแพ้ น้ำตาใสปริ่มขอบตาอีกครั้งก่อนจะไหลลงมาอย่างเสียไม่ได้
"คุณมันเลว!!! เลวที่สุด!!!"
"หึ ถ้าชั้นเลว น้องนายก็แพศยาแล้วล่ะ"
เพี๊ยะ!!! มือบางสะบัดใส่แก้มของร่างสูงเต็มแรง ใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยความโกรธ
"คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าน้องผมแบบนี้!!!"
"ปกป้องจังนะ ทั้งที่น้องของนายเป็นฆาตกรแท้ๆ"
เพี๊ยะ!!! ฝ่ามือถูกสะบัดลงบนใบหน้าอีกครั้ง แต่เค้าไม่ยอมโดนอีกเป็นครั้งที่สามแน่ ร่างเล็กถูก
ผลักลงบนโซฟา มือหนาฉีกเสื้อบางของมุคุโร่ออกเป็นชิ้นๆ
"หยุดนะ...คุณฮิบาริ...อย่า"
ดวงตาต่างสีเริ่มพร่ามัว แขนทั้งสองข้างหล้าเกินกว่าจะต้านทานการกระทำของร่างสูงในตอนนี้
ได้ ก่อนที่สติจะดับวูบไป
"ชิ"
ฮิบาริสบถเบาๆก่อนจะละมือออกจากร่างนั้น เสื้อนอกสีดำถูกโยนไปคลุมส่วนบนที่เปลือยเปล่า
ของร่างบาง มือหนายื่นไปหวังจะเกลี่ยเส้นผมสีไพลินที่ลุ่ยลงมาปรกใบหน้าสวย แต่ก็ชะงัก
เอาไว้ก่อนที่จะเสยผมของตนอย่างหงุดหงิด
"นี่เราเป็นบ้าอะไรเนี่ย"
ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากโซฟา
To be continue.
----------------------------------------------- ---------------------------------
ความคิดเห็น