คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Begining : พบเจอกับหนุ่มแว่นขี้บ่น !
Beginning
พบเจอกับหนุ่มแว่นขี้บ่น !
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเชลซี สาวน้อยผู้มาจากหุบเขา Forget me not หรือหุบเขาอย่าลืมฉันนะ นั่นแหละค่ะ > < ครั้งนี้ฉันได้แคะกระปุกหมูออมสิน(?) ลงทุนนั่งเรือมาที่เกาะ Shining Land แต่อยู่ๆเรือดันล่มซะได้ = =* ฉันลอยเกยตื้น(?)มาติดที่ริมหาด ก่อนจะมีลุงแก่ๆ...อืม..ปู่ดีกว่า...อืม ใช่! ปู่ทาโร่เขามาช่วยฉันไว้รวมทั้งหาที่พักให้ฉันด้วย รู้สึกปลื้มสุดๆเลยล่ะ ~ รู้สึกปู่คนนี้เคยเล่าให้ฉันฟังว่าแกน่ะ...มีหลานอยู่ 2 คนคือเอลิอ็อต หรือ เอริค กับ นาตาลี เป็นลูกของลูกสาวเขาคือ เฟลิเซีย ฉันจึงคิดว่าต้องผูกมิตรกับครอบครัวนี้ไว้ล่ะ...เพราะเงินที่พกมาติดตัวมันลอยไปกับน้ำซะแล้วสิ = =;; เฮ้อ...คิดแล้วก็กลุ้มใจ
ฉันเดินออกจากฟาร์มมายังเกาะทางชุมชนตะวันตนพอเดินลงมาก็จะพบกับบ้านของปู่ทาโร่พอดี ฉันเดินไปเปิดประตูเตรียมที่จะทักทายปู่แกเต็มที่ เอาล่ะ..ยิ้มไว้ยัยเชลซี!!
แอ๊ด..ปึก..โป้ก..โครม!!!
อะ..เอ่อ...เสียงประตูครอบครัวนี้แปลกๆดีนะ = =;; สงสัยเป็นประตูรุ่นใหม่(?) น่าใช้แหะ
“โอย...เจ็บชะมัด” ฉันได้ยินเสียงคนโอดครวญอยู่ตรงด้านล่าง แน่นอน...พื้นนั่นเอง...ประตูพูดได้!? เอ๊ย! ฉันเดินเปิดประตูชนกับอีตานี่เหรอ = [ ] = !!? แว้กกกก ก ก !
“เอะอะอะไรกัน ห๊ะ!?” เสียงแก่ๆดังตามมา บ่งบอกถึงความรำคาญ
“ก็มีคนเปิดประตูมาชนหัวเอลนิครับ ! เฮ้ย! เธอเป็นใครน่ะ! มาจากต่างดาวเหรอไง หน้าแปลกจัง = =” เขากุมหัวพลางมองมาทางฉันราวกับฉันเป็นตัวประหลาด - -* แกสิแปลก!! ฉันมันสาวรวยเสน่ห์นะโว้ยยย ยย !
“ก็นายมายืนขวางประตูนี่นา -*-“ ฉันเถียง ทั้งๆที่ความจริงฉันอาจจะมีส่วนผิดนิดนึงก็เถอะ...นิดนึง!!
“นี่มันบ้านฉัน..ฉันจะยืนที่ไหนก็ได้!” ตานั่นขยับแว่น พลางหันมาตะคอกใส่ฉัน อี๋~! น้ำลายเต็มหน้าคนสวย! คิดว่าท่าขยับแว่นของนายเมื่อกี้มันดูดีรึไง!? เหอะ! แต่มันก็ดูดีจริงๆน่ะแหละ = =” (อ่าว?)
“นี่ฉันผิดเหรอ!?” ฉันถาม หน้าเริ่มจะกลายเป็นนางฟ้า (ประชด)
“เออ!” ตานั่นตอบแบบตะคอกอย่างไม่ลังเล แล้วลุกขึ้นมา กรี้ดดด ! อีตานี่มันสูงกว่าฉันอีก ไม่ยอม T T !
“ฉันผิดที่เปิดประตู!?”
“เออ !”
“ฉันผิดที่เข้ามาหาปู่ทาโร่!?”
“เออ!”
“ - -^ “ หน้าของลุงทาโร่ และ นาตาลี
“ฉัน!!”
“เดี๋ยว...แล้วเธอจะเขย่งเท้าทำไม -*- ?” ตานั่นถามพลางมองไปที่เท้าฉันที่พยายามเขย่งให้สูงกว่าตานี่อยู่
“ปะ..เปล่า! มันคือการบริหารเท้าอย่างหนึ่ง นายไม่รู้เหรอไง!?” ฉันแถไปอย่างงูๆปลาๆ(?)
“คนไม่ฉลาดเท่านั้นแหละที่คิดแบบเธอ -*-“ ไม่ฉลาด!? ....ไม่ฉลาด...
.....
.....
.....
“เฮ้!! นี่นายหาว่าฉันโง่เรอะ!!?” ฉันเดินไปหาตาแว่นนั่นที่กำลังยืนมองลังผักกาดอยู่
“เออ!”
“แล้วนายคิดว่านายฉลาดนักเหรอไง!?”
“เออ!”
“นายพูดคำไม่เป็นเหรอไง!?”
“เออ!”
“แสดงว่านายโง่มาก!”
“เออ!”
“ - -;; “ ตานี่มันได้ฟังคำถามที่ฉันถามรึเปล่านะ? ช่างเถอะ..ฉันถือว่าฉันได้ว่าเขาละกัน ตานั่นก็หันไปดูลังผักกาดต่อ ฉันเลยหวัดดีป้าเฟลิเซีย กับ ลุงทาโร่ และ ทักทายกับนาตาลีก่อนออกมา พอฉันปิดประตู...
“เฮ้ย!!? เดี๋ยว!! นี่เธอหาว่าฉันโง่นี่หว่า!!”
ฉันบอกแล้ว..ตานี่มันโง่ = = ! อาแมน!
' © Tenpoints ! '
ความคิดเห็น