คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF] The Night (Happy Birthday Kim Kibum Special) 【Ki X Hae】
[SF] The Night (Happy Birthday Kim Kibum Special) 【Ki X Hae】
Writer :: Mohae suju of tennis
Rate :: ??? ตั้งไม่ถูกจริงๆ ไม่ใช่NC แล้วกัน
✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
19 สิงหาคม 2012
“ฮัลโหล พี่ทงเฮครับพรุ่งนี้ว่างมั้ยครับ”
เสียงนุ่มทุ้มของร่างสูงนามว่า ‘คิม คิบอม’เอ่ยถามเวลาว่างของคนรักผ่านโทรศัพท์
“อ่า~ พรุ่งนี้หรอ ดูเหมือนพี่จะไม่ว่างน่ะคิบอม มีอะไรหรออยากเจอพี่รึไงหึเราน่ะ ” เสียงใสของร่างบางที่พยายามจะเก็บเสียงให้เรียบที่สุดเอ่ยถาม จุดประสงค์ ทั้งๆที่ในใจของร่างบางนั้นก็รู้ดีอยู่แล้วว่า คนรักของตนมีจุดประสงค์อะไร
“เออ พอดีพรุ่งนี้ผมว่าจะชวนพี่ทงเฮไปนอนด้วยน่ะครับ ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไร”
เสียงนุ่มทุ้มตอบกลับอย่างผิดหวัง
“ว่าแต่ที่เราอยากให้พี่ไปนอนด้วย มันมีอะไรพิเศษรึเปล่าเนี่ย เพราะถ้าพี่ไม่ได้ไปพี่คงรู้สึกผิดจริงๆนะเนี่ย พรุ่งนี้พี่ก็ไม่ว่าง มะรืนพี่ก็ไม่ว่าง คิบอมอ่า มันไม่มีวันสำคัญอะไรใช่มั้ย” ร่างบางแสร้งทำเสียงรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง ทั้งๆที่ในใจตนนั้น ‘หัวเราะ’ ซะดังลั่น
ก็ช่วยไม่ได้ ตอนวันที่ถ่ายโปสเตอร์SMTOWNบังอาจแอบหลอกเราไปกดจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะทำงานซะงั้น -//- ถ้าวันนี้ถ้าจะขอแก้แค้นพี่ของไม่ผิดใช่มั้ยคิบอม ฮ่าฮ่าฮ่า
ร่างบางได้แต่คิดในใจ เขาน่ะอยากเซอร์ไพรส์ร่างสูงผู้เป็นที่รักเขาจะตายจนเมื่อ เรียวอุคเสนอแผนนี้มาให้ตนก็เห็นด้วยอยู่แล้วนะสิ
“เอ่อ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกฮ่ะ ผมแค่อยากชวนพี่มานอนเคาท์ดาวน์วันเกิดผมเท่านั้นเอง…”
“เฮ้?! เคาท์ดาวน์วันเกิดวันที่21น่ะวันเกิดพี่เยซองไม่ใช่หรอ? พี่จำผิดหรอเนี่ยพี่ขอโทษนะคิบอม พี่ไม่ว่างด้วยสิ ”
ร่างบางยังคงแสร้งและแกล้งไม่รู้เรื่องวันเกิดของชายผู้เป็นที่รักของตนต่อไป
“อืมคับ มะรืนวันเกิดผม วันเกิดพี่เยซองน่ะ วันที่24สิงหาครับ แต่ถ้าพี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรเพราะต่อให้พี่จำวันเกิดผมได้ ‘มันก็ไม่มีความหมายอยู่ดี’ ”
ร่างสูงจงใจที่จะเน้นประโยคสุดท้ายชัดๆ ก่อนจะตัดสายไปด้วยความอารมณ์เสีย…
ตู๊ด……..
เสียงตัดสายเหมือนเสียงตัดใจ ของร่างบางที่ฟังคำพูดสุดท้ายของคิบอม
เขาจำมันได้เป็นอย่างนี้ ‘มันก็ไม่มีความหมายอยู่ดี’ นี่เราเล่นแรงไปรึเปล่านะ
นำเสียงนั้นของคิบอมมันเหมือนตัดพ้อทั้งอารมณ์
ใกล้จะถึงวันเก ดของคนที่เรารัก แต่เราต้องทำให้คนที่เรารักเจ็บปวดก่นงานวันเกิดงั้นหรือ….
ร่างบางจึงตัดสินใจ โทรไปขอคำปรึกษากับผู้เป็นคนคิดแผนการ อย่างเรียวอุค
แค่เสียง ‘ตู๊ด’ ตู๊ดเดียวก็ทำร่างบางแทบจะขาดใจ
นี่เขาจะทำยังไงดีนะ คนคิดแผนการก็ไม่ยอมรับสายสักที
“ฮัลโหล พี่ทงเฮหรือครับ ตอนนี้ผมอยู่กับพี่เยซองบนรถน่ะครับ พี่มีอะไรหรอ”
“ฮือ เรียวอุค ดูเหมือนคิบอมจะโกรธพี่น่ะ พี่ว่าพี่ทำแรงไป รึเปล่า ”
เสียงครวญครางร้องไห้ที่พึ่งเริ่มเกิดขึ้น ทำให้ผู้คิดแผนการได้ยินก็หน้าซีดเล็กน้อย นี้ถ้าเขาทำให้คนเลิกกัน เขาจะต้องมีความผิดมากเลยนะเนี่ย
“ผะ ผมขอโทษน่ะฮ่ะพี่ทงเฮ ผมไม่รู้จริงๆว่าจะทำให้คิบอมโกรธพี่น่ะ ผมขอโทษนะ” ร่างเล็กของเรียวอุคกล่าวขอโทษอย่างสำนึกผิด
“พี่จะทำไงดีน่ะ ฮึก พี่จะทำไงดี”
เสียงสะอื้นของร่างบางนับครั้งยิ่งดังเข้าไปใหญ่
ทำให้คนที่ได้ฟังนั้นรู้สึกผิดและแทบอยากจะฆ่าตัวเองให้ตายซะให้ได้
“เอ่อ งั้นผมว่าพี่คงต้องทำตามแผนต่อไปแล้วล่ะฮ่ะ พอพี่เซอร์ไพรส์เสร็จคิบอมอาจจะ หายโกรธพี่ก็ได้…. เอ่อ ผมหวังนะ”
“มันจะดีใช่ไหมเรียวอุค” ร่างบางที่ยังคงเชื่อฟังคำของผู้ช่วยส่วนตัวพยักหน้ากับตนเล็กน้อยก่อนจะปาดน้ำตาออกจากดวงเนตรสวยลวกๆก่อนจะตัดสายไปและรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตาของตน เพื่อจะมาตั้งหลักใหม่
“ใครโทรมาน่ะเรียวอุค”
เยซองหันไปถาม่างเล็กข้างตนเล็กน้อย เพราะน้ำเสียงที่เขาได้ยินจากปลายสายนั้นมันเป็นเสียงร้องไห้ของทงเฮ ผู้ชายคนที่เขาเคยแอบรักชัดๆ
“เอ่อ พี่ทงเอน่ะครับ ผมเกือบทำให้พี่เขาต้องเลิกกับคิบอมนะ ผมคงจะเป็นคนผิดมากใช่มั้ยฮ่ะ ” เรียวอุคหันไปถามคนรักข้างๆอย่างเผลอตัว
เผลอตัวที่ลืมไปว่า เยซองนั้นรักเคยรักทงเฮมาก่อน
เผลอตัวที่ลืมไปว่า เยซองนั้นคบตนเพื่อแก้ความเจ็บปวด
เมื่อคิดออกเหมือนลูกธนูคมดาบ คมหอก พุ่งแทงเข้าที่ร่างของตน
เรียวอุคที่เริ่มหวั่นวิตกหันไปมองผู้ชายคนที่ตนอีกครั้ง
สีหน้าของร่างสูงที่นั่งข้างตนนั้นเริ่มมีสีหน้าที่เย็นชาขึ้น
ความรู้สึกตื่นกลัวก็ประเด ประดังขึ้นเขามาในหัวสมองของร่างเล็ก
รถคันหรูที่จากตอนแรกขับนิ่มๆ เริ่มเปลี่ยนความเร็ว และรุนแรงมากขึ้น
ความฉวัดเฉวี่ยงเริ่มเพิ่มมากขึ้น ก่อนที่ร่างสูงจะเปลี่ยนทิศทางของรถ เลี้ยวไปที่ซอยเปลี่ยวแห่งนึง และหยุดรถลงจนเกิดเสียงเบรกที่ดังสนั่นไปทั่วซอย
จนทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่หน้ารถ ต้องเสียหลักกระแทก กับคอนโซลรถอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงร้องดัง
“โอ๊ย!”เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น
ความจุกจากการกระแทกเหมือนก่อตัวขึ้นมาใส่ร่างเล็กอย่างรุนแรง
ร่างเล็กหันไปมองคนขับรถด้วยสายตาที่หวาดกลัว
สายตาของร่างสูงนั้นเย็นชาและนิ่งอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมากก่อน
รอยยิ้มที่ดูเหมือนจะสะใจของการกระทำของตนครั้งนี้ ถ้าเรียวอุคมองไม่ผิด มันต้องเป็นรอยยิ้มแบบนั้นแน่
ร่างสูงทีพอใจกับการทำของตนเองนั้นได้แต่หัวเราะในใจ
ก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัยของตนและเปิดประตูรถออกมาปึ่ง!
ร่างเล็กที่มองอย่างหวาดหวั่นอยู่ในรถ ด้วยสายตาที่เกรงกลัว
กำลังมองปฏิกิริยาของร่างสูงที่บุ่มบ่าม เข้ามาในฝั่งประตูข้างที่ตนนั่งอยู่
ร่างสูงหลังจากเดินพรวดพราด ก็เข้ามาเปิดประตูรถฝั่งของเรียวอุคอย่างรุนแรง
ก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัย และกระชากตัวเรียวอุคออกมาอย่างแรง
จนตัวของร่างเล็กที่ทนต่อแรงการกระทำไม่ไหว เสียหลักล้มลงไปกองกับพื้น
“โอ๊ย พี่เยซองจะทำอะไรน่ะ!”
เรียวอุคโวยวายเล็กน้อยก่อนจะต้องหุบปากเมื่อเจอสายตา ที่น่ากลัวของผู้เป็นที่รักตน
“หึ จะทำอะไรน่ะหรอเรื่องของฉันเถอะ แต่ในเมื่อนายทำให้คนที่ฉันรักเจ็บปวด นายก็เลิกกับฉันไปเถอะ ” สิ้นเสียงเหมือนฟ้าผ่าลงที่กลางใจของร่างเล็ก น้ำตาเม็ดใหญ่เริ่มหยดลงมาที่ใบหน้าของร่างเล็กราวกับเขื่อนถล่ม
ส่วนตัวต้นเหตุนะเหรอ เขาได้ขับรถนี้ปล่อยให้ร่างเล็กอยู่คนเดียวกลางซอยเปลี่ยวนี่แล้วแหละ…
✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
20 สิงหา 2012
“ทำตามที่เรียวอุคบอกเลยแล้วกัน”
ร่างบางที่ตัดสินใจว่าจะกระทำการสิ่งที่น้องชายร่วมวงของตนเป็นผู้คิดแผนการเอาไว้พยักหน้ากับตนเองเพื่อเป็นการให้กำลังใจก่อนจะเริ่มตัดสินใจ ก้าวขาเดินไปยังเส้นทางของที่พักคนรักตน
เป็นเพียงเวลาไม่ถึง20นาทีร่างบางก็เดินมาถึงจุดหมายที่ตนเอง
ก่อนจะแลซ้ายขวาเพื่อดูความสะดวก
“ไม่อยู่งั้นก็เป็นไปตามแผนล่ะนะ”
ร่างบางยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปที่หน้าประตูและกดพาสเวิร์ดของห้องที่มีคีย์ล็อกอยู่
นิ้วเรียวกดปุ่มหน้าห้อง ด้วยความชำนาญก่อนจะมีเสียงสัญญาที่แปลว่าเสร็จสิ้น
ร่างบางจึงผลักประตูห้องเขาไปก่อนจะตรงดิ่งไปที่ครัว
ร่างบางนำของที่ตนซื้อมาทั้งหมด กองไว้ตรงหน้าก่อนจะมองไปที่กระดาษโน้ตแผ่นนึง ที่ตนได้จดสูตรวิธีการทำสตอเบอร์รี่ชีสเค้กไว้
“อ่า เตรียมอุปกรณก่อนสินะ” ร่างบางที่อ่านตามสูตรที่ตน จดมาไว้เป็นอย่างดีก่อนจะพูดเพื่อเป็นการเตือนสติตน
“อย่างแรกต้องทำครัสท์ก่อนสินะ ^ ^”
ร่างบางพูดเสียงติดตลกเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบไปดูรูปของตนและเจ้าของห้องผู้เป็นที่รัก และยิ้มให้กับรูปภาพต่างๆอย่างมีความสุข
“อ่า ต้องใส่เกรมแคร้กเกอร์ 1/2ถ้วย น้ำตาแดงอีก2ช้อนโต๊ะ เกลือ1/8 ช้อนชา กับเนยละลาย สินะ” ร่างบางหยิบส่วนผสมที่ตนเตรียมไว้ทั้งหมดที่เป็นของแห้ง เทรวมกันก่อนจะเดินไปละลายเนยสดด้วยตนเอง
ก่อนจะใช้ไม้พายอันเล็กกวนส่วนผสมให้ร่วนเหมือนทราย ตามที่สูตรสั่ง
เมื่อกาลเวลาเริ่มผ่านไป เหงื่อเม็ดน้อยก็เริ่มผุดมาที่ละนิด จนร่างบางอดที่จะหาทิชชู่มาซับเหงื่อตนเองไม่ได้
ถ้าตอนนี้คิบอมอยู่เขาคงจะซับหน้าให้เราแล้วสินะ…
ยิ่งคิดยิ่งยิ้มออก ให้ตายสิถ้าคิบอมรู้ แผนก็แตกสิ
ร่างบางยิ้มให้กับความติ๊งต๊องของตนก่อนจะเดินไปนั่งพักที่เก้าอี้กินข้าวสีไม้สวยหรู ที่ตนเป็นคนเลือกเองกับมื เมื่อตอนไปซื้อของด้วยกันกับร่างสูง
ติ๊ง!
เสียงเครื่องอบร้องเตือนเป็นสัญญาณแห่งการอบเค้กที่สิ้นสุด
ร่างบางที่รอเวลานี้มานานถึงกับกระโดดเต้นอย่างดีใจเมื่อของที่ตนตั้งใจจะทำนั้นได้เสร็จลง
“เสร็จแล้วน้าคิบอม นายจะต้องได้กินฝีมือฉันอย่างแน่นอน”
ร่างบางยิ้มก่อนที่จะเดินไปนำเค้กออกจากตู้อบ
“เหลือแค่แต่งหน้าสินะ”
ร่างบางเหลือกชีสเค้กที่ตนทำไวก่อนจะปาดไปทั่วเค้ก
สตอเบอร์รี่สีสดสวยวางไปบนเค้กอย่างประณีตและตั้งใจ
ก่อนจะบรรจงเขียนคำอวยพรให้ร่างสูงผู้เป็นทีร่รักและไม่ลืมที่จะ เขียนลงไปว่า
“사랑 해요 김 기범
♥” โดยที่จะไม่ลืม ทำสัญลักษณ์รูปหัวใจกำกับท้าย
โดยที่เค้กก่อนนี้เป็นเสมือนความรักที่ทงเฮมีต่อคิบอม
ความรักที่บริสุทธิ์ค่อยเป็นค่อยไป...
และรักยาวนานมั่นคง
“เสร็จสักที เอาไปแช่ตู้เย็นแล้วก็ไปซ่อนคิบอมดีกว่า ><”
เมื่อทำเสร็จ ร่างบางก็เตรียมตัวไปซ้อนเมื่อรู้ว่าเวลาที่คนรักจะกลับห้องนั้นใกล้จะมาถึง
23.30 น.
เสียงห้องเปิดดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่เพิ่งทำงานกลับมาเสร็จ
ร่างสูงที่ดูหน้าตามึนง่วงเพราะการพักผ่อนที่น้อยเดินมา ก่อนจะเอาเสื้อกันหนาว พาดกับโซฟาหนุ่มสวยก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็น เพื่อจะนำเครื่องดืมแอลกลอฮอล์มาดื่มดับทุกข์เรื่องคนรักของตนและเรื่องการงานที่หนักหนาจนมากไป...
‘จะหาเหล้ากินอีกแล้วสินะคิบอม ถ้าออกไปได้จะตีให้นักเลย’
ร่างบางที่หลบอยู่ใกล้ๆเตียงบ่นเล้กน้อยก่อนจะต้องหลบเมื่อร่างสูงหันหลังมา
Kibum Mode
เฮ้อให้ตายสิ พรุ่งนี้จะวันเกิดแล้วแฟนก็ไม่ว่างน่าเบื่อจริงๆ
เหล้าเท่านั้นสินะที่จะปลอบใจผมได้…
แต่แล้วเมื่อผมเปิดตู้เย็นก็ต้องพบกับความผิดปกติ
เมื่อจู่ๆมีสตอเบอร์รี่ชีสเค้กมาอยู่ในตู้เย็นของผม
นี่คงเป็นฝีมือพี่ทงเฮสินะ...
ผมยิ้มกับตัวเองและเจ้าเค้กตรงหน้าเล็กน้อยก่อนที่เลือกที่จะหยิบนมจืดมาแทนการดื่มเบียร์ เพราะผมมั่นใจแน่ๆละว่า พี่ทงเฮต้องอยู่ในนี้แน่ๆ
งั้นผมจะแกล้งไม่รู้ก่อนนะพี่ทงเฮ ฮ่าฮ่า
End Kibum mode
แปะ แปะ
เสียงตบเบาๆดังขึ้นเล้กน้อยเมื่อร่างบางที่ซ่อนตัวอยู่นั้นต้องเจอมรสุมตัวร้ายซี่งก็คือ ‘ยุง’ นั้นเอง
ซึ่งเสียงที่ตบนั้นร่างสูงก็ได้ยินชัดเจนแจ่มแจ้งเลยล่ะ
คิบอมยิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาจากโซฟาและเดินไปยังที่ ที่ร่างบางซ่อนตัวอยู่
“แมวขโมยทำอะไรน่ะ!” ร่างสูงแกล้งทำเสียงดังใส่เล็กน้อยเพื่อให้ร่างเล็กที่ห่วงแต่ตบยุงสะดุ้งตื่นมาพบตน
“ฉันไม่ได้เป็นแมวขโมยนะ! ... อ่ะ คิบอม...”
ร่างบางที่ตอนแรกตกใจเสียงเล็กน้อยจึงสวนกลับเขาไปทันควันแต่แล้วเมื่อรู้ว่าเจ้าของเสียงคือใครก็ต้องเสียงสั่นหน้าซีดเล็กน้อย
‘นี่เท่ากับแผนเราแตกสินนะ’
อี ทงเฮแกมันเคยทำอะไรสำเร็จมั้ยเนี่ย - -
ยังไม่ทันสิ้นความคิดร่างสูงก็จับร่างบางลุกขึ้นมาก่อนที่จะกอดร่างบางเข้าอย่างแรง พลางบ่นร่างบางด้วยความคิดถึงที่มี ‘มาก’ของตน
“พี่ทงเฮไหนพี่บอกว่าพี่จะไม่มารู้มั้ยผมเสียใจแทบแย่ ผมนึก ผมนึกว่าพี่จะไม่มซะแล้ว”
เมื่อสิ้นคำร่างสูงก็ยื่นหน้าเข้าไปก่อนจะมอบจูบอันแสนหวานให้ร่างบางอย่างไม่ปราณี
เพราะความปรารถนาที่มีแรงกล้าทำให้ร่างบางเริ่มอ่อนระทวย
ร่างสูงเริ่มที่จะปลดกระดุมเสื้อสวยเล็กน้อย
“อ๊ะ หยุดก่อนสิคิบอม”
ร่างบางทุบที่หน้าอกเล็กน้อยเพื่อเป็นการสั่งว่าควรจะหยุดการกระทำได้แล้ว
ร่างสูงสายตาระห้อยเล็กน้อยก่อนจะมองร่างบางที่สภาพตอนนี้เซ็กซี่ยิ่งนักด้วยสายตาที่เสียดายอย่างสุดซึ้งที่เสียโอกาสที่จะแอ๊มร่างบางไป
“นายน่ะไม่ต้องทำสายตาแบบนั้นเลยนะคิบอม หื่นจริงๆให้ตายสิ เที่ยงคืนแล้ว สุขสันต์วันเกิดนะ ที่รัก...” เมื่อร่างบางพูดจบก็สวมกอดร่างสูงอย่างแสนรักก่อนจะเขย่งตัวเล็กน้อยและหอมแก้มร่างสูงเพื่อเป็นการขอบคุณที่เกิดมาบนโลกใบนี้...
ต้องขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้เขาได้เกิดมา
ต้องขอบคุณสวรรค์ที่บันดาลให้เราได้เป็นคนรักกัน
ต้องขอบคุณ...
End
TBC Happy Birthday Yesung 24 aug 2012
“นี้ คิบอมฉันทำเค้กมาให้นายกินน่ะกินซะ” ร่างบางที่เดินไปหยิบเค้กฝีมือที่ตนทำอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหยิบวางไว้ตรงหน้าคิบอม
“อธิษฐาน ซะสิ ”
ร่างบางบอกพร้อมกับยิ้มแป้นกับท่าทางเป็นเด็กที่เชื่อฟังตนของคิบอม
ร่างสูงกำมือของตนก่อนจะหลับตาลงและอธิษฐานต่อหน้าเค้กที่อยู่หน้าตน
‘ขอให้ผมกับพี่ทงเฮรักกันไปนานๆนะครับ...’
“นี้ คิบอมนายอธิฐานว่าอะไรอ่ะ”
เมื่อร่างสูงลืมตา ร่างบางจึงรีบที่จะยื่นหน้าเข้าไปถามด้วยความเคยชิน
“ไม่บอก หอมผมก่อนสิ”
ร่างสูงทำหน้าเจ้าเล่ห์เล็กน้อยก่อนจะพองแก้มของตนที่ใหญ่อยู่แล้วให้พองใหญ่มากกว่าเดิม
“นี่แน่ จะให้หอมแก้มหรอ กินเค้กไปเลยเราน่ะ”
ร่างบางหยิกแก้มคนคัวสูงด้วยความชังก่อนจะยัดเหยียดให้ร่างสูงได้ทานฝีมือของตน
“งั้นถ้าผมกินเค้กเสร็จ ผมขอกินพี่นะ ”
“อื้อ ก็ได้ -//-”
End again
✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ’ﾟ･✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
กรี๊ดดดดดดด ชาบู จบแล้ว เรื่องนี้มันมีอุปสรรคเยอะมากกกกกกกกกกกก
ในที่สุดก็เสร็จสักที โล่งอก
วันนี้วันเกิบอมแล้วก็ขอให้สุขภาพดี เฮรัก เฮหลง งานอย่างพึ่งตรึม มาร้องเพลงด่วน! ไม่งั้นฉันจะแย่งเฮไปจากแกแน่55555
Special Thank
@parkapong_ << ป้าผู้นี้คือคนที่อยากให้โมแต่งฟิคคิเฮ 555
พยายามแต่งแล้วนะ ถ้าไม่ดีก็ติชมกันได้ค่า ^ ^
ความคิดเห็น