คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : BCH | CHAPTER THREE
ขายาวก้าวออกมาจากห้องน้ำ พลางนึกถึงใบหน้ากวนๆกับสายตาดื้อรั้น มันกระตุกต่อมอยากเอาชนะของเขาขึ้นมาได้ดีเลยทีเดียว...
“เฮ้ย!”
ฮั่นหยุดชะงัก เมื่อมีมือเรียวเกาะไหล่เพื่อรั้งเขาไว้ ร่างบางหอบเบาๆกับการวิ่งตามออกมา สายตาคมจดจ้องไปที่ใบหน้าเรียวมีรอยช้ำเล็กน้อยจากเหตุการณ์เมื่อครู่
ใช่... คนตรงหน้าก็คือคนที่เขาเพิ่งนึกถึงเนี่ยแหละ
“ถ้าไอ้สองคนนั้นมันไปแจ้งความ ...จะทำยังไง”
ความกังวลฉายออกมาจากใบหน้ากวนนั่นอย่างเห็นได้ชัด ทำให้อดไม่ได้ที่ฮั่นจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“หัวเราะอะไรวะ” มือเรียวพลักอกร่างสูงทันที ทำให้เขาเซเล็กน้อย
แรงเยอะไม่เบาเลยนะไอ่เด็กนี่..
คนตัวใหญ่ส่ายหัวให้กับความดื้อของแกงส้ม ก่อนที่จะพิงพนังด้วยท่าทีสบายๆ มือหนาจะคว้าข้อมือที่พลักเขามาจับไว้
“ก็แจ้งความกลับสิ ก็นายกำลังจะโดนปล..”
“เออ เออ! เข้าใจแล้วๆ”
ข้อมือเรียวถูกดึงกลับโดยเจ้าของ พร้อมกับพูดขึ้นขัดทันที เขาไม่อยากจะไปนึกถึงเหตุการณ์น่าอ้วกนั่นเท่าไหร่หรอกนะ หนุ่มสุดฮอตของสาวๆ เกือบโดนผู้ชายร่างควายปล้ำในห้องน้ำ
คิดแล้วจะอ้วก... =___=
“แล้ว... คุณจะไม่เอาไปบอกเจ้านายผมใช่มะ”
“บอกอะไร?”
“ก็เรื่องที่ผมทำผิดกฏ”
“อ้อ...”
ใบหน้าคมพยักน้อยๆ ก่อนจะคว้าเอวคนตรงหน้าเขามาประชิดตัวทันทีด้วยแขนข้างเดียว ริมฝีปากบางยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“เรื่องนั้น...ขอคิดดูก่อนนะ”
เสียงทุ้มกระซิบเบาๆ แกงส้มพยายามจะดันกายออกจากพันธนาการของคนตรงหน้า สัญชาตญาณบอกเขาว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดีอย่างทีเห็นทีแรกแน่ๆ แต่ยิ่งพยายามมากเท่าไหร่นั่นกลับทำให้แขนแกร่งกลับยิ่งรัดตัวเขาไว้แน่นมากขึ้นเท่านั้น
นึกว่าจะแน่สักแค่ไหนกัน...
“ปล่อยดิวะ!!!!”
แกงส้มตวาดเสียงดัง ฮั่นเลื่อนมืออีกข้างเลื่อนมาปิดปาก ก่อนจะพลิกตัวดันร่างบางจนหลังแนบกับพนัง ใบหน้าคมเลื่อนเข้าไปใกล้ แกงส้มรู้สึกได้กับลมหายใจอุ่นๆ ด้วยความสูงที่ต่างกันไม่มาก ทำให้เห็นถึงใบหน้าของคนตรงหน้าได้อย่างชัดเจน ดวงตาคมสีดำสนิท จมูกโด่งเป็นสัน รวมทั้งปากบางสีกุหลาบ ที่กำลังยกยิ้มขึ้นอย่างนึกสนุก
เขาดันร่างสูงออกไปอีกครั้ง แต่ด้วยกำลังที่เยอะกว่า มือหนารวบข้อมือของแกงส้มทันที ใบหน้าคมเลื่อนเข้าใบใกล้จนจมูกชนกับคนตรงหน้า
“เสียงดังนี่ กลัวคนอื่นเขาไม่รู้หรือไง”
ร่างบางนิ่งไป ก่อนเงยขึ้นสบตา พร้อมกับเอ่ยออกมาเบาๆ เสียงที่ถูกเปล่งออกมานั้นถึงแม้เบา แต่มันแฝงไปด้วยความดื้อรั้น
“จริงๆแล้ว...”
“…..”
“ถ้าคุณเอาเรื่องที่ผมเข้าห้องน้ำลูกค้าไปบอกบอสเนี่ย แค่ผิดกฎเล็กๆน้อยๆ ไม่โดนถึงขนาดโดนไล่ออกหรอกนะ...”
“อืม...ก็จริงนะ...เรื่องห้องน้ำน่ะ คงไม่โดนถึงกับไล่ออก..”
ใบหน้าคมเลื่อนออกมาเว้นระยะห่างมากขึ้น เขายกยิ้มอีกครั้งอย่างเหนือกว่า
“แต่เรื่องทำร้ายร่างกายลูกค้าเนี่ยสิ....”
เสียงทุ้มเงียบลง ฮั่นจ้องไปที่ดวงตาดื้อรั้น ก่อนจะเปล่งเสียงออกมาอีกครั้ง
“ไม่แน่นะ...”
“ฮึ่ย!!!”
มือเรียวพลักอกคนตรงหน้าอีกครั้ง ฮั่นหัวเราะก่อนจะถอยหลังออกห่าง ท่าทางฟึดฟัดของร่างบาง ทำให้เขายิ้มอย่างนึกสนุก แกงส้มมองหน้าฮั่นอย่างโมโห ก่อนจะเดินออกไปจากบริเวณนั้น
“ทั้งช่วยนายจากไอ้พวกสวะนั่น ทั้งปิดเรื่องที่นายทำผิดกฎ จะเดินไปเฉยๆ….”
“…..”
“มันไม่ง่ายไปหน่อยหรือไง...”
เมื่อจบประโยค ขายาวหยุดชะงักทันที แกงส้มหันมาช้าๆ เขาไม่เข้าใจว่าไอ้คนตรงหน้านี่มันต้องการอะไรจากเขากันแน่ กวนประสาทไม่ยอมหยุด ตาเรียวมองนิ่งๆด้วยความรู้สึกโมโห
“ฉันก็แค่พูดลอยๆน่ะ”
สิ้นเสียงทุ้ม รอยยิ้มกวนประสาทก็ปรากฏบนใบหน้าคมทันที ก่อนที่ฮั่นจะเอนตัวพิงกับพนังอีกครั้ง ยั่วอารมณ์โทสะของร่างบางให้เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
พรึ่บ!
“อย่ากวนตีน…มึงต้องการอะไร”
แกงส้มตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อฮั่นออกมาจากพนัง ร่างสูงตกใจเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะเบาๆ
“..เปลี่ยนสรรพนามเร็วจังนะ”
พลั่ก!
มือเรียวต่อยเข้าไปเต็มแรง แต่ยังไม่ทันได้กระทบใบหน้าอย่างที่หวัง มือหนาก็คว้าไว้เสียก่อน
“รุนแรงจริงนะนายน่ะ”
สิ้นเสียง แกงส้มถูกกระชากเข้ามาประชิดตัวอีกครั้ง
“ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากนายหรอก ฉันก็แค่คิดว่านาย...”
เสียงทุ้มเงียบลง ก่อนจะถูกเปล่งออกมาอีกครั้ง
“...น่ารักดีJ”
จบประโยค มือหนาก็ถูกสะบัดออก แกงส้มมองคนตรงหน้าอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินออกไปทันที มือเรียวเลื่อนมาจับที่อกของตัวเอง ไม่รู้ว่าเขินหรือว่าอะไร แต่หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเลย...
แม่ง... เป็นเชี่ยไรวะไอ้แกง!
มันก็แค่...
น่ารักดี...น่ารักดี...น่ารักดี...
ก็แค่..
โอ้ยยยย ไม่รู้เว้ย -______-;
เขาสะบัดหัวไล่ความคิดสับสนออกไป ใจเต้นกับผู้ชาย จะบ้าแล้วมั้ง ..ไอ้ล่ำนั่นมันก็แค่กวนประสาทเขาก็เท่านั้นแหละ
..
..
.
“ไปไหนมาว...เฮ้ยยยย มึงไปโดนไรมา”
เสียงของโดมดังขึ้นทันทีที่เห็นว่าแกงส้มเดินกลับมา ใบหน้าเรียวมีรอยฟกช้ำถึงจะไม่เยอะแต่ก็ดูรู้ว่าต้องไปเจออะไรไม่ดีมาแน่นอน
“มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ” ว่าพร้อมกับมองไปบนเวที ตอนนี้เปลี่ยนเป็นดีเจขึ้นไปเปิดเพลงแทน “มึงไม่ร้องเพลงหรือไง”
“ช่วงนี้เป็นช่วงดีเจ ว่าแต่มึง ไปเจออะไรมาวะ”
“เอ่อ....”
เสียงนุ่มเงียบไป ก่อนจะมองหน้าเพื่อนที่ตอนนี้ดูออกเลยว่าเป็นห่วงเขามาก เพราะช่วงเวลาที่เขาหายไปนี่ เป็นเวลาไม่น้อยเลยทีเดียว
“ก็คนเมามันหาเรื่องน่ะ ช่างมันเถอะ”
“แล้วมึงเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย”
“โอ้ยยย จิ๊บๆว่ะ”
มือเรียวยกขึ้นตบบ่าของคนเป็นเพื่อนเพื่อแสดงว่าเขาไม่เป็นอะไรมาก โดมมองก่อนจะส่ายหัว
“ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว”
“เออน่า...แล้วนี่ไม่ต้องร้องแล้วใช่ป้ะ”
“เดี๋ยวมีต่ออีก กูว่ามึงกลับไปก่อนเถอะ”
“เฮ้ยย กูไหว”
โดมส่ายหัวกับความดื้อของแกงส้ม สภาพขนาดนี้ขึ้นไปมีหวังบอสเห็น โดนเละแน่
“เออ เอาเถอะเดี๋ยวกูบอกบอสให้ ส่วนของเดี๋ยวให้แคนมันช่วยเก็บ”
แกงส้มมองเพื่อนตัวเองด้วยความขัดใจ แต่ก็พยักหน้าไป จริงๆเขาก็มึนหัวนิดหน่อยจากการที่โดนของแข็งฟาดที่ท้ายทอย
“เออๆ งั้นก็ฝากด้วยละกัน”
สิ้นเสียงแกงส้มก็เดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง ขายาวเดินออกทางประตูหลังของคลับ มือเรียวล้วงไปที่กระเป๋ากางเกงเพื่อจะหยิบเงินสำหรับจ่ายค่ารถ
เฮ้ย...โทรศัพท์?
มือเรียวล้วงกระเป๋ากางเกงอีกครั้ง ทั้งซ้ายและขวา ก่อนจะเปิดกระเป๋าเป้ พยายามมองหา มือก็คว้านไปทั่วจนของในกระเป๋าเริ่มเละเทะ
เชี่ยยย โทรศัพท์หายไปไหนวะ!
ขายาวเดินกลับเขาไปในคลับทันที แต่ยังไม่ทันก้าวเขาไป
“กลับด้วยกันมั้ย...?”
TBC.
_____________________________ _ _
talk .
ในที่สุด...ตอนที่3ก็คลอดแล้ววว*ปรบมือ*
หลังจากที่ดองจนเค็มได้ที่ ก็อัพเสียที=__=''
ตอนนี้น้องแกงดื้อเนอะ มันน่าให้พี่หมีจับปล้ำจริงๆ=..=
แต่อย่าเพิ่งใจร้อนกันไป 55555
ไม่รู้ว่าตอนนี้จะทำให้ทุกคนผิดหวังหรือเปล่า TT
ฟิคนี้มันจะป่วงๆมึนๆหน่อยนะ ทุกอย่างแต่งตามใจไรต์เตอร์มาก 5555555
และเป็นฟิคที่เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้เลย=___=''
เวลาที่ผ่านไปมีโมเม้นให้ดูเยอะพอสมควร
สาวกฮั่นส้มก็มีความสุขกันไปตามๆกัน -///////-
ณ.จุดนี้ไรตเตอร์ขอแสดงความเสียใจกับFCพี่แคนด้วยTT
เสียดายจริงๆ นะT___T แบบไม่อยากให้ใครออกเลยจริงๆ
ก่อนที่จะดราม่าไปมากกว่านี้ ยังไงก็ อ่านแล้วเม้นนะจุ้บ<3
ความคิดเห็น