ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ━ เพื่อนข้างห้อง ━
ณ ห้อง18(Harmony say)
สวัสดีคะ...ฉันชื่อฮาร์โมนี่ แอสตัน...ตอนนี้ฉันได้เข้ามาพักอยู่ในห้อง18...ตอนนี้ฉันอยู่ภายใน ห้อง...ที่ระบายไปด้วยสีม่วงอ่อนๆและลายดอกไม้ที่สลักด้วยสีทองสลวยไว้เป็น พนังห้อง เตียงที่มีรูปลักษณเหมือนโซฟามากกว่าตัวใหญ่ดูนุ่ม เครื่องฟอร์นิเจอร์อื่นๆต่างก็เป็นสีม่วงไปหมด...แต่นี้ไม่ใช่เรื่อง สำคัญ...
"มีคนอยู่ไหมค้า/คร้าบ~"
...แต่เป็นอาคุนตุกะสองเสียงอีกฟ้ากฝั่งหนึ่งของประตูที่เรียกฉันอยู่ตอนนี้ตางหาก=﹏=;...
"มีของฟากด้วยน้า~"เสียงเล็กที่คาดว่าน่าจะเป็นของผู้หญิงเอ่ยเชิญชวนขึ้น...
...เปิดไหม...จะเปิดดีไหม?!=△=;...
"ม มีธุระอะไรหรอคะ^﹏^;"ในที่สุดฉันตัดสินใจไปเปิดประตูก็พบกับร่างของผู้หญิง และผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกันทั้งสองยืนยิ้มแฉ่งรอรับฉันที่เปิดประตู ให้อย่างงงๆ ใครกันเนี่ย?!
"~ผมชื่อโกเมน ลักขณาอภิรักษ์คร้าบ~ หรือเรียกว่าโกเมนจังก็ได้น้า~คุณเพื่อนข้างห้อง~^0^~"ผู้ชายผมสีดำระต้นคอ ตาสีแดงเสียงทุ่มเอ่ยแนะนำตัวพลางจับมือฉันเหมือนเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ชาติ ปางก่อนอย่างสนิทสนม
"โอ๊ส! ฉันชื่อคุโรคาวะ จินัตสึ เรียกว่าคุณพี่สาวก็ได้นะจ๊ะ คุณเพื่อนข้างห้อง~>0<๐"ผู้หญิงผมสีฟ้าทรงทวิล ตาสีน้ำตาลเข้มเอ่ยเสียงหวานพลางยื่นตระกร้าผลไม้ให้ ทำไมเนี่ย= =;?!
"-^ω^-"
"●.●"
"-^▽^-"
"●.●"
"จะเข้าห้องไหม..."
"ขอรบกวนด้วยค้า/ครับ->▽<-"
ไม่ทันไรทั้งสองก็เข้าห้องของฉันไปซะแล้วหนำซ้ำยังขึ้นไปเล่นบนเตียงของฉันด้วยแล้วอีก?! โตกันหรือยังเนี่ย=△=;!?
"นี่ แล้วเธอชื่ออะไรหรอ?"เสียงคนที่เอ่อ...รู้สึกจะชื่อจีนัตเอ่ยถามเราผู้เป็นเจ้าของห้อง(ตัวเอง)แต่ไหงของฟากของฉันถึงได้เข้าไปในกระเพาะของท่านทั้งสอง แล้วเนี่ย=A=!?
"ฮ ฮาร์โมนี่ แอสตันคะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ โม~นี่~จัง~"ผู้ชายที่รู้สึกจะชื่อโกเมนเอ่ยชื่อของฉันเสียงยาว และเน้นทุกคำโดยเฉพาะตัวจังเนี่ยสิ นี่ฉันสนิทกับนายตั้งแต่เมื่อไร่เนี่ยถามจริงเหอะ=_=
"หุบปากไปเลย! ยัยบ้า!"
...เอ๊?! ฉันหรอ?!! แต่เดียวสิ...รู้สึกเสียงมาจากข้างล่าง...
"เกิดอะไรขึ้นนะ?!"ไม่ทันไรเราทั้งสามคนก็ตรงดิ่งไปที่ระเบียงพลางก้มลงไปมองต้นเสียง อ่า...นั้นมัน...
"ไปตายซะไอ้หัวยุ่ง!!"สิ้นเสียงเสียงระเบิดก็ดังขึ้นจากข้างล่าง พี่สาวทรงทวิลค่อยๆกวาดตามองไปข้างล่างรอบๆอย่างสงสัยแล้วไปสะดุดอะไร บางอย่าง
"ไปดูกันไหม...อ้ะ?!"
"มันไม่ตายดีแน่!" แม่เจ้า! ท่านพี่ทรงทวิลกระโดดลงไปแล้ว=A=?!!
"นี่มันยังไงกันเนี่ย=△=;"ว่าพลางบุรุษโกเมนที่อยู่ข้างๆก็หันมามองฉัน แต่ว่า...
...ถามฉันก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกนะคะ=_=;...
30นาทีก่อนห้อง21(Yumi say)
สวัสดีทุกๆคนนะคะ ฉันชื่อ ไซโต้ ยูมิ อายุ17 สัญชาติญาณญี่ปุ่น ฉันได้อยู่ห้องที่21 ถึงจะเสียดายที่ไม่ได้อยู่ข้างๆห้องเพื่อนๆของฉันแต่ห้องนี่อยู่แล้วก็สบาย ดี ห้องก็สวย อากาศก็ถ่ายเทดี แถมตรงระเบียงยังสดชื่นมากๆเลยละคะ
"ถึงคนที่นี่จะดูแปลกๆไปหน่อยแต่ยังไงก็คิดถูกที่มาเรียนที่นี่ละน้า"เสียง ทุ่มเอ่ยขึ้นอย่างสบายๆ ใช่แล้วๆ อยู่ที่นี่แล้วได้เพื่อนใหม่เยอะเลยละ
"แล้วคุณชื่ออะไรหรอคะ ฉันชื่อไซโต้ ยูมิคะ"ว่าพลางฉันก็ค่อยๆหันไปหาคนที่อยู่ระเบียงข้างๆ เอ๊? หัวเงินๆแบบนี้ เสียงแบบนี้...
"เธอ?!"บุรุษผมเงิน ดวงตาสีแดง ใช่เลยคนๆนี้เป็น...
"คุณที่ทะเลาะกันเมื่อตอนนั้นนี่นา!"
"เธออยู่ห้องข้างๆนี้งั้นหรอเนี่ย?!!"ว่าแล้วเขาก็ชี้หน้าฉันเหมือนเจอสัตว์ประหลาด เสียมารยาทที่สุดเลย>A<*
"ใจร้ายที่สุดเลย คนเข้าอุส่าห์พูดดีๆด้วยแล้วแท้ๆนะ>0<*"ฉันร้องออกไปอย่างอดไม่ได้ ก็มันเรื่องจริงนี่นา
"ท โทดที...ฉันชื่อนีโร ริเวอร์ไลน์..."
...เอ๊? จะพูดดีๆก็ได้นี่นา ไม่น่าโวยวายใส่เลยแหะเรา...
"ม ไม่เป็นไรคะ ขอโทษที่ตะคอกใส่นะคะ^▽^;/" ฉันรีบขอโพยทันที
"นี่คุยอะไรกันนะ ท่าทางน่าสนุกดีนี่●▽</ฉันชื่อวีนัสนะ..."ว่าแล้วก็มีคนโผล่มาแจที่ระเบียงอีกคน หือ? นี่มัน
"●▽</"
"o_o"
"◕▽◕;"
"ยัยหัวซาลาเปาเมื่อตอนเที่ยง!"
"ไอ้หัวยุ่งเมื่อตอนเที่ยง!"
...แย่แล้ว คู่นี้จะทะเลาะกันอีกหรือเปล่าเนี่ย>﹏<∥∣...
"แก!? ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะรังแกผู้หญิงด้วยหรอเนี่ย?!!" เอ๊0ロ0?!! คุณพี่วีนัสคะ! คิดได้ยังไงคะเนี่ย!?
"ม ไม่ใช่นะคะ..."
"หุบปากไปเลย! ยัยบ้า!"
เอ๊!? ท่านนี้ก็เอากะเขาด้วยหรอเนี่ย ใจเย็นๆกันก่อนสิคะเนี่ย>△<;; แถมไปว่าเขาอีกตางหากเป็นผู้ชายซะเปล่า>A<*
"ว่าไงนะไอ้บ้า!"
"ก็ว่างั้นแหละยัยเบื้อก!"
"กรี๊ดดดดด ไปตายซะไอ้หัวยุ่ง!!"
"ไม่ขัดข้องหรอกน่า!!"
"หยุดนะคะทั้งสองคน\>ロ<;/" ไม่ทัน! ไม่ทันการแล้ว!! คุณวีนัสกระโจนหาใส่นีโรคุงแล้ว!?
ตูมมมมมมมม!!
"แก! ตายซะเถอะ!!"เห๊?!! จีนัตก็มากับเขาด้วย นี่มันอะไรกันเนี่ย๑?!
"มีใครอยู่ไหมเปิดประตูให้ฉันหน่อย"
"หือ?"
ตูมมมม!! เปรี้ยงงงง!! ผัวะ!! เพียะ!! ตึงงงง!! ตุบบบบ!! เฟี้ยววว!!
โป้กกกกก!!!
"โอ๊ยเจ๊บ!!!" ทั้งสามร้องประสานเสียงพลางมองไปยังผู้ที่เขกหัวพวกเขาทั้งสาม น นี่มัน...
"ไนท์จัง~≧0≦-"
"ทำอะไรกันอีกละพวกเธอและนาย-`﹏´-*"
"ยัยพวกนี้/ไอ้หมอนี่ หาเรื่อง"ทั้งสามพูดพร้อมกันอีกครั้งโดยมีฉันและคุณไนท์ผู้ตัดสินยืนอยู่ข้างๆ
"เรื่องมันเป็นยังไง=x=;"และแล้วผู้ตัดสินก็มองจำเลย(ตัวเอง)แทนนักโทษทั้งสามคน เอาไงดีละเนี่ย=△=;
"อ เอ่อคือ....เป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ..."
"....เข้าใจสถานะการแล้ว=_=;"เธอว่าพลางถอนหายใจไปพลางๆก่อนจะปรือตาเย็นชา ใส่ทุกคน"พวกเธอเป็นผู้หญิงแต่กลับมาอยู่ห้องผู้ชายงั้นหรอ"
"จริงด้วย⊙△⊙!!"ทั้งสามร้องขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง
"เพราะฉะนั้นกลับห้องตัวเองไปซะ เข้าใจแล้วนะ= ="ว่าพลางทำสายตาปกติเช่นเดิม แต่ว่า...
...ส สุดยอดไปเลย-◊////◊-...
"งั้นฉันก็กลับก่อนนะยูมิ ถ้ามันทำอะไรอีกบอกฉันได้เลยนะ"จีนัตจังพูดพลางตบบ่าฉันแล้วเดินออกจากห้องของคุณนีโรไป
"ไนท์จังทำเพราะหึงฉันหรอเนี่ย~ น่ารักจริงๆเลย->ω<-"
"หึงบ้าอะไร ปล่อยฉันนะ=///=;"
"กรี๊ดดดดดดด น่าร้ากกก~->▽<-"และแล้วทั้งคู่ที่ติดหนึมทั้งสองก็เดินจากไปจากห้องของคุณนีโรไป
"แต่ส่งท้ายนั้นФωФ◊"ผู้ที่กำลังจะออกจากห้องไปโผล่ออกมาอีกครั้งพลางโยน....ระเบิดพลุเข้ามาในห้อง?!!
"เฮ้ย!!!!"
ตูมมมมมมมม!!!
อีกด้าน...
"สุดท้ายก็ไม่เป็นไปตามที่คิดไว้สินะครับ"ว่าพลางผมสีเงินก็ค่อยๆส่ายไปมาอย่างผิดหวังพลางมองผู้ร่วมสนทนาที่นั้งแกว่งเท้าเล่นไปมาบนหลังคาเดียวกับที่ตนยืนอยู่
"อ้องั้นหรอ ก็นั้นนะซี้น้า~>▽<"ไม่ว่าเปล่าก็โบกธงเด็กเล่นขึ้นมาแกว่งเล่นอย่างสนุกสนานให้ผู้ยืนมองเอือมระอา
...นี่ผ.อ.จะต้องทำแบบนี้ไปถึงไหนเนี่ย...
"หอพักก็พังไปส่วนนึงอีกด้วยนะครับ=▽=;"ว่าอีกก็หยิบสมุดเล่มนึงมาบันทึกค่าเสียหายทั้งหมดต่อ
"นั้นสิเนอะ-=ω=-"ผู้ต้องดูแลกลับพูดลอยๆแล้วนอนกลิ้งไปมาบนหลังคาหน้าตาเฉยให้ผู้จัดการต้องทำหน้าหน่ายๆใส่อีกครั้ง
"นี่ฮาจิ..."เสียงเอ่ยเรียกน้ำของบุรุษดังขึ้น ผู้ถูกเรียกค่อยๆหันมามองอย่างสงสัยกับท่าทีที่เปลื่ยนไปของกับผ.อ.ร่างน้อยๆที่ทำสีหน้าจริงจัง
...จะมาไม้ไหนกันนะ...
"วันนี้มีออมยิ้มมาใหม่ของบริษัทโอเทรสต้ากับโอรีโอะใช่ไหม..."ผ.อ.คามิทีทำสีหน้าจริงจังพูดพลางเปิดสมุดรายชื่อบริษัทขนมขึ้นมาเปิดให้เจ้าของนามฮาจิได้มอง
"ห๊า?"ทันทีที่เจ้าของโรงเรียนได้หันมามองเขาก็ปิดสมุดค่าเสียหายของอาคารตามสัญชาติญาณอย่างรวดเร็ว"อมยิ้มงั้นหรอครับ=A=;"
"อมยิ้ม●ω●"ว่าพลางก็ทำสายตาวิ้งๆใส่ผู้ดูแลเงินโรงเรียนดั่งลูกขอเงินบิดามารดาไปซื้อขนมที่ต้องการก็ไม่ปาน= =
"ไม่ได้ครับU U"ว่าพลางก็ค้านทันควันแล้วเก็บสมุดบันทึกต่างๆไว้ข้างตัวต่อ
"เอ๊?!ทำไมง่า\>◊</"ผ.อ.ที่มีการกระทำไม่ต่างจากเด็กร้องโวยวายพลางกระโดดหยองแหยงใส่ฮาจิเมะที่ทำหน้าหน่ายชั่ววูบก่อนจะตอบด้วยรอยยิ้ม
"อาจจะฟันผุนะครับ^ ^"
"ไม่เอาๆ เราแปรงฟันทุกวันไม่มีวันผุแน่นอน\>0</"แต่ผ.อ.น้อยผู้นี้ก็ยังคงโวยวายต่อไป
"ผ.อ.ครับ เมื่อคราวก่อนก็เคย..."
"ฮัจจี้~◕▽◕"
"= =;;"
"-*ω*-"
"......"
จบเถอะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น