คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Story 3
Story 3
“ดงแฮมาทานข้าวด้วยกันก่อนสิ จะรีบไปไหนแต่เช้า”พ่อ กวักมือเรียกลูกชายที่กำลังจะเดินออกไปให้มาที่โต๊ะอาหาร
“วันนี้ พ่ออยากให้แกพาหนู ยุน ไปฝึกงานที่บริษัท”
“เอ่อ…..ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณลุง งานเก่าของหนูมันก็ดีอยู่แล้ว”ยุนอาพูดขัดเพราะเกรงใจ อีกอย่างเธอก็รู้สึกไม่ดี
“ไม่ได้ๆ หนูรีบไปลาออกจากที่ทำงานเก่าน่ะ ดงแฮฉันฝากแกดูแลน้องด้วยล่ะ”ผู้เป็นพ่อหันไปกล่าวกับดงแฮ ชายหนุ่มเพียงแค่พยักหน้าตอบรับ โดยไม่มีความเห็นใดๆทั้งสิ้น
“นี่จะไปหรือเปล่า รีบๆขึ้นรถสิ ฉันสายแล้วน่ะ”ดงแฮตะโกนบอกหญิงสาวที่ยืนทำตัวไม่ถูก แต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะเดินไปเปิดประตู รถสปอตคันงามก็แล่นออกไปโดยที่ไม่สนใจเธอทั้งสิ้น
“แค่ ฉันต้องนั่งกินข้าวร่วมกับเธอฉันก็ อึดอันพอแล้ว”ชายหนุ่มกล่าว
“ทำไมคุณ ถึงทำกับฉันแบบนี้น่ะ คุณลีดงแฮ”ยุนอาถอนหายใจ กับการกระทำของชายหนุ่มเมื่อครู่ เธอจึงตัดสินใจเดินออกไปเรียกแท็กซี่แทน
“โอ้ย รถจะติดอะไรหนักหนา นั่งจนตูดชาหมดแล้ว”ชายหนุ่มบ่นพึมพำในรถของตัวเอง สายตาก็จับจ้องที่สัญญาณไฟจราจรว่าเมื่อไหร่มันจะเปลี่ยนสี เขากวาดตามองไปรอบๆก่อนจะพบกับภาพหนึ่งซึ่งทำให้เขาประทับใจ
“คุณยายค่ะจะข้ามถนนหรอค่ะ”แทยอนกล่าวกับหญิงชราคนหนึ่ง
“ใช่จ๊ะ แม่หนู แต่ยายรู้สึกหน้ามืดไปน่ะ”
“งั้นไม่เป็นไรค่ะ เดี้ยวหนูพาคุณยายข้ามถนนเองน่ะค่ะ”แทยอนกล่าวก่อนจะค่อยประคองคุณยายข้ามถนนไป
“นั่นมันยัย ทอม วันนั้นนี่หว่า”คิบอมนึกในใจ แต่ก็ต้องล่ะความสนใจจากตรงนั้นไป ก่อนจะมุ่งหน้าขับรถไปทำงาน
“ขอบคุณ แม่หนูมากๆน่ะ”หญิงชรากล่าวขอบคุณแทยอน
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี้ยวหนูต้องรีบไปก่อนน่ะค่ะ”แทยอนกล่าวก่อนจะผละออกมา
“สายแล้ว มีสัมภาษณ์งานด้วย ซวยแน่เลยยัยแทยอน”แทยอนวิ่งไปก็บ่นไปก่อน จะวิ่งไปถึงหน้าบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง
“คนมาสัมภาษณ์มีแค่นี้ใช้ไหม”คิบอมกล่าวกับฝ่ายบุคคล เพราะเขาสัมภาษณ์ไปได้แค่ สามคนและไม่มีใครถูกใจเขาเลยสักคนเดียว
“เอ่อ คือ ตามจริงก็มีอีกคนค่ะแต่ป่านนี้แล้ว ยังไม่มาเลย”หญิงสาวตอบ
“งั้นหรอ งั้นก็พอแค่นี้ล่ะกันผมไม่ชอบคนที่ไม่รักษาเวลา”ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะกลับเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง
“ฉันมาสัมภาษณ์งานค่ะ”แทยอนที่วิ่งมาด้วยความหอบ ยืนรายงานตัวอยู่ที่แผนก
“หมดเวลาแล้วค่ะ คุณคิบอมไม่ชอบคนที่ไม่รักษาเวลา”
“ขอโอกาส ฉันด้วยน่ะค่ะพอดีฉันติดปัญหาเลยทำให้มาช้าไป ขอให้ฉันได้สัมภาษณ์เถอะน่ะค่ะ”แทยอนกล่าวอ้อนวอน
“ฉันจะลองไปเรียน คุณคิบอมให้ค่ะ”พนักงานสาวกล่าว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเจ้านายสักครู่ ก่อนจะเดินออกมาใหม่
“คุณ คิบอมให้คุณเข้าไปได้ค่ะ”พนักงานกล่าว ก่อนจะเดินนำแทยอนเข้าไป
“สวัสดี ค่ะ ดิฉันชื่อคิมแทยอน”แทยอนโค้งให้กับชายหนุ่ม ก่อนจะเริ่มแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ คิบอมจึงเงยหน้าจากงานกองโต เพื่อต้องการอ่านแฟ้มประวัติของเธอ
“ยัยทอม/นาย”ต่างคนต่างมองหน้ากันอย่างไม่ลดล่ะ แทยอนรู้สึกเสียหน้าที่ต้องมาเจอกับชายคนนี้ในสถานการณ์แบบนี้
“อื้ม ….แนะนำตัวต่อสิ”คิบอมกะแอมไอ เล็กน้อย พลางมองหญิงสาวยิ้มๆ
“ฉะ….ฉันไม่สัมภาษณ์แล้ว”แทยอนกล่าวก่อนจะกระชากแฟ้มประวัติของเธอกลับ ก็แค่ไปหางานใหม่ ดีกว่าอยู่สู้หน้าไอ้หมอนี่ เธอคิดในใจ
“อะไรของเธอ คิดว่าฉันมีเวลาว่างมาก หรือไงฮ่ะ”ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาว
“นายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันรู้ยังไงฉันก็สัมภาษณ์งานไม่ผ่านอยู่ดี เพราะฉะนั้น ฉันเดินออกไปตอนนี้คงจะดีกว่า”หญิงสาวกล่าวก่อนจะตัดสินใจเดินออกไป
“เดี้ยว……ใครบอกว่าฉันจะไม่รับเธอเข้าทำงาน”ชายหนุ่มกล่าว เขารู้สึกประทับใจในตัวเธอเมื่อเช้านี้ เขารู้ที่เธอมาสายเพราะเหตุผลอะไร
“อ้าวคุณชาย จะมาดูผลงานใหม่ๆหรอครับ”เจ้าของแกลลอรี่กล่าวกับชายหนุ่ม
“คือ พอดีผมอยากจะถามว่า เจ้าของผลงานที่ผมซื้อไป เธอมีผลงานชิ้นอื่นๆอีกบ้างไหม”
“มีครับ แต่ว่ามีคนซื้อไปแล้ว สักประมาณสองภาพได้มั้งที่เธอมา ฝากไว้ที่ร้านผม”เจ้าของร้านกล่าว
“งั้นหรอครับ พอมีเบอร์ติดต่อคนที่เคยซื้อไปแล้วได้หรือเปล่าครับ”
“เดี้ยว ผมจะลองหาดูให้ ท่าทางคุณจะชอบผลงานของเธอน่าดูเลยน่ะครับ”เจ้าของร้านกล่าว
“KYR ฉันหวังว่าสักวันเราต้องได้พบกัน”ฮันคยองกล่าว นี่ก็เป็นเวลายามเย็นแล้ว เขานั่งมองแสงอาทิตย์ที่สาดส่องกระทบผิวน้ำ มันทำให้เขารู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
ก๊อกแก๊กๆ
ฮันคยองหันมองไปตามเสียงนั้น ทำให้เขาพบกับหญิงคนหนึ่งซึ่งเขารู้สึกคุ้นหน้าเธอเป็นอย่างดี เขามองเธอให้ดีอีกครั้งเขาจึงมองเห็นว่าเธอนั้นใช้ไม้เท้าคำทางมา นี่เธอตาบอดหรือเนี่ยะ แล้ววันนั้นที่เขาพูดกับเธอออกไป
“สดชื่น จัง”หญิงสาวกล่าวเบาๆออกมา ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าออีกตามเคย ถึงเธอมองไม่เห็นว่าบรรยากาศ บนท้องฟ้าและแม่น้ำเป็นยังไง แต่เธอสัมผัสมันได้
“เอ่อ…..เธอคงไม่คิดจะมาฆ่าตัวตายอีกใช่ไหม”ชายหนุ่มเดินเข้าไปทักหญิงสาว
“คุณเป็นใคร”ยูริ ถามคำถามออกไป
“ฉันคิดว่า เธอคงพอจะนึกออกน่ะว่าฉันเป็นใคร”ชายหนุ่มกล่าวเล่นลิ้น
“คุณ คงเป็นคนเมื่อวันนั้นใช่ไหม ฉันคงต้องขอโทษคุณด้วยน่ะค่ะ วันนั้นฉันก็แค่เสียใจมากไปหน่อยก็เท่านั้น”ยูริยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ ก่อนจะก้มหัวให้เป็นการขอโทษอีกครั้ง
“ขอโทษ ที่ฉันว่าเธอแรงๆไปแบบนั้น คือฉันไม่รู้ว่าเธอ เอ่อ”ฮันคยองกล่าวขอโทษ เขาไม่รู้จะแสดงออกแบบไหนที่จะทำให้เธอรู้สึกดี
“ตาบอดใช่ไหม ไม่เป็นไรหรอก ฉันชินกับคำนี้แล้วล่ะ มันอยู่กับฉันมาตั้งสี่ปีแล้ว”หญิงสาวกล่าว
“คุณมาทำอะไรแถวนี้ค่ะ มาชมวิวใช่ไหมวิวแถวนี้สวยที่สุดในกรุงโซล เลยน่ะ”หญิงสาวกล่าวพลางยกนิ้วโป้งให้ดูบ่งบอกว่ามันสุดยอดแค่ไหน
“พูด อย่างกับเธอเห็นเอง”ชายหนุ่มพูดขำๆ แต่ก็ทำให้หญิสาวเงียบไป
“เอ่อคือฉันหมายถึง เอ่อ” ฮันคยองไม่รู้จะหาคำปลอบใจอะไรดี จึงได้แต่ตีปากตัวเองเบาๆ
“นี่คงใกล้ค่ำแล้ว ฉันกลับบ้านก่อนน่ะค่ะ เดี้ยวคนที่บ้านจะเป็นห่วง คุณก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ”ยูริบอกมือลา ก่อนจะใช้ไม้อันเดิมนำทางเธอกลับไป ฮันคยองมองตามหญิงสาวที่เดินจนลับตาไป “ต่างกลับ ยัยผู้หญิงวันนั้นสิ้นเชิงเลยน่ะ”
“เฮ้อออออ”เสียงถอนหายใจของชายหนุ่มดังขึ้น อีกครั้งแล้วครั้งเล่า
“นี่ทำไม ฉันต้องเก็บเรื่องเธอมาคิดจนนอนไม่หลับด้วยน่ะ”ฮันคยองลุกขึ้นมานั่งเพื่อขจัดความฟุ้งซ่านออกจากสมอง
“โธ่เอ้ยยไอ้ฮันแม้แต่ชื่อแกก็ไม่ได้ถาม ไอ้บ้าเอ้ย”ชายหนุ่มเขกหัวตัวเอง ก่อนจะล้มลงไปนอนที่เดิมอีกครั้ง
.................................................................................................................................................................................................................
แวะมาอัพ ก่อนสอบ ช่วยเม้นๆกันด้วยน่ะค่ะ
ความคิดเห็น