คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Onsen 4
มาต่อแล้วเด้อ 
หายไปนานเลยคิดถึงกันบ้างหรือเปล่า
.................................................................................................................................................................................................................
"นี่..ทำไมหน้าแดงงั้นล่ะ"
"นะ หน้าเเดงที่ไหนกัน ฉะ ฉันตกใจต่างหาก"
"อ้อ..จะเดินก็ระวังตัวหน่อยสิ โอ๊ะ!"
พูดเตือนคนอื่นไม่ทันขาดคำ ถึงคราวตัวเองเหยียบลื่นบ้างเเล้ว
"เจ้าบ้า แกนั่นเเหละมองทางบ้างรึเปล่าวะ"
ฮิจิคาตะโอบมือกอดร่างตรงหน้าเอาไว้เเน่น ปากส่งเสียงด่าเเต่ว่าหัวใจกำลังเจ็บ
กลิ่นหอมอะไรกันเนี่ย ผมเจ้านี่มันหอมขนาดนี้เชียวเหรอ ไหล่ก็บางไม่เหมือนเจ้าพวกบ้าพลังที่บ้านชินเซนฯสักนิดเลย
"ปล่อยได้เเล้วมั้ง ฉันไม่ซุ่มซ่ามขนาดนั้นสักหน่อย"
กินโทกิบอกเสียงอ้อมเเอ้ม ผิวแก้มแดงขึ้นทั้งที่ยังไม่ทันได้ลงเเช่ออนเซน
"ซุ่มซ่ามสิ ตะไคร่เขียวปื๋อขนาดนี้แกเหยียบไปได้ไงกัน"
"ก็มันเขียวนี่ เห็นเเล้วอยากเหยียบอ่ะ"
"โง่รึเปล่าแก เหยียบไอ้นี่แกได้ลื่นก้นกระเเทกเเน่"
"ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่" ใบหน้ากวนโอ๊ยชำเลืองกลับมาตอบโต้ "ถือว่าเราหายกันโอเค๊"
"เคบ้าเคบออะไรของเเก เห็นหน้าเเล้วอารมณ์เสียว่ะ"
ฮิจิคาตะตอบโต้ ก้าวขึ้นมานำหน้าเดินไปจนถึงบ่อออนเซนธรรมชาติกลางเเจ้ง
แม้อากาศด้านนอกจะหนาวจนมีหิมะเกาะเเต่อุณหภูมิในบ่อออนเซตอนนี้ร้อนกำลังดี
"โฮ๊ยย..ร้อนเหมือนกันนะเนี่ย"
"แกเป็นเด็กรึไง ทำผิวบางไปได้"
"โอ่ย..ก็ผิวพระเอกอย่างฉันมันไม่หนาเหมือนตัวประกอบอย่างแกไงเล่า"
"หนอย ใครเป็นตัวประกอบวะ ที่เเกได้บทเด่นก็เพราะความแปลกใหม่หรอกน่า พระเอกหยั่งเเกจะมีใครเค้าชื่นชม"
"เชอะ แกก็เเค่ตัวประกอบที่เกาะชื่อเสียงคนอื่นดังได้ต่างหากเล่า โด่ สู้ฉันได้ที่ไหน ตูดังของตูเองว้อยฮิจิคาตะคุง~"
"เหอะ.."
อากาศเย็นแบบนี้ กำลังเเช่ออนเซนสบายแบบนี้ ขี้เกียจเถียงตัวบ้านี่ให้เสียอารมณ์จริงเชียว ฮิจิคาตะเลือกเงียบเเล้วหลับตาฟังเสียงบรรยายกาศรอบข้าง จนน้ำเสียงถากถางเงียบหายลงไปเอง ว่าเเต่มันเงียบเกินไปรึเปล่านะ?
"เอ๋..?"
ฮิจิคาตะเปิดตามองไปรอบๆบ่อ ไอ้ตัวหัวหงอกมันหายไปเเล้ว คิ้วเข้มขมวดย่น มองไปทางจุดที่ลงเเช่ รองเท้าก็ยังอยู่ ผ้าขนหนูก็ยังอยู่ มีเเค่ตัวคนใช้ที่หายไป
อย่าบอกนะว่า...
"บ้าเอ๊ย..ทำตัวอ่อนเเอเป็นนางเอกการ์ตูนเลยนะเอ็ง"
ฮิจิคาตะบ่นมาตามทางอย่างเสียอารมณ์ บนบ่าแบกตัววุ่นวายไร้สติกลับมาจนถึงบ้าน
คุณป้าเดินยิ้มร่ามาต้อนรับถึงกับหน้าตื่นเต้น ก่อนปรามเสียงอ้อมเเอ้ม
"อะ อะไรกันน่ะพ่อหนุ่ม ที่บ่อออนเซเค้าห้ามทำเรื่องอย่างว่ากันนะ"
...ใครมันจะไปอยากทำกับไอ้บ้านี่กันเล่า...
"เปล่าหรอกครับ เจ้านี่มันเเช่น้ำนานไปหน่อยเท่านั้นเอง"
"อ๋อ..พาเข้าไปพักก่อนเถอะจ๊ะ เดี๋ยวป้าจะยกอาหารไปให้ที่ห้อง"
"ขอบคุณนะครับ"
ตุ่บบ
"เฮ้อ..หนัก"
ฮิจิคาตะเเตะแก้มเเดงเเจ๋แล้วถอนใจ ไหงไอ้หมอนี่มันผิวบางนักเนี่ยหน้าตาไม่ให้เล๊ย
พัดกระดาษวางอยู่มุมห้องถูกนำมาใช้ช่วยระบายความร้อนให้ พัดไปก็ทำหน้าหงิกไป
ซวย ตูซวยชัดๆ
"อาหารมาเเล้วจ้า"
คุณป้าเปิดประตูผ่างเข้ามาด้วยรอยยิ้ม เมนูหน้าอร่อยสองชุดวางเคียงกันพร้อมโถเหล้าเเละเตาอุ่น ตกลงที่นี่มันโรงเเรมรึไงกันวะ ฮิจิคาตะพึมพำในใจ
"ที่นี่เคยเป็นเรียวกังมาก่อนน่ะ เเต่ว่าพอหลานชายตายป้าก็..ฮึ่ก..."
เรื่องสะเทือนใจหลุดออกมาพร้อมหยดน้ำตาอีกเเล้ว
ตึ่กตึ่กตึ่กกก
ฮิจิคาตะได้ยินเสียงวิ่งร้อยเมตรดังมาหาคุณป้าทันที
"ไม่เป็นไรนะเเม่จ๋า แม่จ๋ายังมีพ่ออยู่นะ อย่าร้องไห้นะ ซับน้ำตานะ"
"โฮ พ่อจ๋าแม่คิดถึงหลานป้าจังเลย"
"ไม่เป็นนะเเม่จ๋า หลานเราเค้าไปสู่สุคติเเล้วล่ะ"
"โฮ..พ่อจ๋า"
"แม่จ๋าาาา"
สองสามีภรรยากอนกันกลม ก่อนพยุงกันลุกขึ้นเดินขโยกเขยกจากไป โดยคุณป้าไม่ลืมหันมาเช็ดน้ำตาเเล้วบอกว่า
"ดูเเลกันให้ดีนะ ไว้พรุ่งนี้ป้าจะมาเก็บถาดอาหารจ๊ะ"
"อ่า..ขอบคุณ"
"อร่อยแฮะ.."
คนเพิ่งฟื้นตอนนี้นั่งเคี้ยวข้าวมื้อเย็นซะจนเต็มปาก
"ปลานี่รสชาติดีจัง"
"เฮ่ย..อย่าข้ามมาสิวะ"
ฮิจิคาตะยกมือป้องชุดอาหารของตัวเองเมื่อเห็นปลายตะเกียบยื่นเข้ามาหาปลาในจาน
"จิ๊.."
กินโทกิทำเสียงขึ้นจมูกก่อนวางขวดสาเกลงเเช่น้ำอุ่นบนเตา
to be continue.......
............................................................................................................................................................
จบไปอีกต่อ 5555+
ใกล้เทศการแล้วเรามาฉลองด้วยกันดีกว่าเน้อ ^_^
gintama marry christmas
คู่นี้จะสวิดกันสามคนนั้นมาได้ไงเนียน
ความคิดเห็น