ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : การเดินทาง+งานเลี้ยง
Chapter4
บนเรือสำเภารำใหญ่ที่บรรจุนักเรียนโรงเรียนวินเทอร์และโรงเรียนโซไฟน์จำนวนกว่า2121คน
"วินๆ มาตรงนี้เร็ว"เปรีย่าตะโกนเรียกวินเรย์ที่ยืนคุยอยู่กับเพื่อนในทีมบีท*ของเขา
*บีทคือกีฬาแข่งขันทางน้ำชนิดหนึ่งเป็นกีฬาที่แข่งในทะเล ลอยตัวในอากาศและโยนลูกบีทให้เข้าห่วงที่ตั้งอยู่ให้ได้มากที่สุด (คล้ายโยนบาสแต่เป็นในอากาศกลางทะเล)*
"ครับๆ...เดียวเจอกันนะ" วินเรย์พยักหน้า ก่อนจะหันไปบอกกับเพื่อนร่วมทีม
"เชิญไปสวีทกับภรรยาตามสบายเลยครับ" เพื่อนในกลุ่มเริ่มแซว
วินเรย์มองเพื่อนร่วมกลุ่มที่แซวตัวเองซักพักก่อนจะฉีกยิ้มให้ มือซ้ายยกขึ้นตบบ่าเพื่อนเบาๆ "เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอย่างไรนะ?"
ฉับพลันนั้นเองเพื่อนคนนั้นก็รู้สึกถึงแรงประหลาดตรงไหล่ของเขา เพื่อนคนนั้นกลืนน้ำลายดังเอื๊อก แรงประหลาดนั้นกดไหล่เขาแรงขึ้นเรื่อยๆ วินเรย์ไม่ได้ใช้แรง.....แต่เขาใช้พลังลมในตัวเข้าช่วย
"มะ...ไม่นี่..เจ้าฟังผิดมั้ง...."เพื่อนคนนั้นตอด้วยเสียงสั่น
"วิน เมื่อไหร่จะมา"เปรีย่าพูดขึ้นทางด้านหลังของวินเรย์เสียงโหด
วินเรย์ลดมือลงจากบ่าของเพื่อนคนนั้น ก่อนจะกลับหลังหันเดินไปหาเปรีย่า ทิ้งให้เพื่อนคนนั้นยินตัวแข็งค้างต่อไป...
"เอาน่าวิน อย่าคิดมาก ดูน้ำร้านนั้นสิ สีสันน่าดื่มจังเลย"เปรีย่าพูดอย่างกระตือรือร้นและรีบลากวินไปที่ร้านน้ำร้านนั้นทันที
"แล้วเจ้าไม่รู้สึกโกรธบ้างเหรอที่พวกนั้นหาว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน" วินเรย์ถามก่อนจะหันมาสั่งเจ้าของร้านน้ำที่มีแต่คนตาบอกเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าเขาคือเพศที่สาม
"ก็มัน"เปรีย่าพูดพลางหลุบตาลง"ก็เราบริสุทธิ์ใจนี่นา ช่างเขาเถอะนะวิน วินจะดื่มอะไรอะ เราว่าวารีไอซ์ซิ่งก็น่าดื่มนะแล้วก็บลัดพั้นช์ก็น่าดื่มดี เอาอะไรดีอ่ะ"
"ขอ..น้ำส้มเฉยๆก็แล้วกันครับ" วินเรย์พูด คนขายน้ำเพศที่สามก็พยักหน้าพร้อมฉีกยิ้มอย่างน่าขยะแขยง
"โอ้ย ขอโทษครับๆ"แดนี่รีบส่งเสียงขอโทษที่วิ่งมาชนกับวินเรย์ (สองคนนี้ไม่รู้จักกัน)
"อ่า ไม่เป็นไรครับ "วินเรย์พูดอย่างไม่ถือโทษ ถึงน้ำส้มมันจะกระฉอกมาโดนเสื้อเขาหน่อยก็เถอะ "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"ไม่เป็นอะไรครับ ขอโทษนะครับๆ"แดนี่พูดขอโทษรัวเร็ว
"แดนี่ ข้าบอกแล้วไงคะว่าอย่าวิ่ง แล้วเจ้าก็ไม่เชื่อ" เอิร์ลลี่พูดตำหนิตักเตือนเรียกสีหน้าบูดจากแดนี่ได้ชัดเจน
"อะไรเล่าเอริ์ล ข้าไม่ได้วิ่งนะ ข้าแค่เดินเร็วเท่านั้น เอ๊ง"แดนี่พูดแก้ตัว
"วิน เป็นเจ้าเป็นเช่นไรบ้าง"เปรีย่าถาม (หลังจากบทหายมานาน)
"ข้าไม่เป็นไรหรอก" วินเรย์พูดก่อนจะหันมาประจันหน้ากับเปรีย่า ที่ทำหน้าบึ้งตึงทันทีเมื่อเห็นเสื้อของเขามีรอยเปียก
"นี่นาย เดินยังไงทำเพื่อนฉันเปียกฮะ ตาน่ะมีหรือเปล่ายะ"เปรีย่าไม่ฟังพูดขึ้นมา
"ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ แดนี่ชอบวิ่งอย่างงี้เสมอนั่นแหละค่ะ อย่าถือโทษโกรธเขาเลยนะคะ" เอิร์ลลี่กุ้มหน้าขอโทษขอโพย
"ไม่เป็นไรหรอกน่าเปรีย่า แค่เสื้อเปียกเอง ข้าไม่ได้บาดเจ็บอะไรซักหน่อย" วินเรย์คว้าไหล่เปรีย่าไว้
"ฮึ!"เปรีย่ายังคงทำเสียงหงุดหงิด
"นี่เธอ คนที่ฉันทำน้ำหกใส่น่ะคือผู้ชายคนนี้นะ ไม่ใช่เธอ จะเดือดร้อนแทนเขาทำไม"แดนี่พูดขึ้น
"ขอโทษด้วยครับ เดี๋ยวข้าจะไปดุเธอให้เอง" วินเรย์รีบขอโทษก่อนจะคว้าแขนเปรีย่าให้ออกมา
"ครับ ผมก็ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ทำน้ำหกใส่คุณ"แดนี่พูดพลางส่งสายตาแหลมคมไปให้เปรีย่าที่ยืนอยู่ด้านหลังวินเรย์
"ทางผมเองก็ต้องขอโทษเช่นกันครับ ที่เพื่อนผมพูดจาไม่ดีไป"
"ผมว่าเราหยุดขอโทษกันดีกว่านะครับ คุณชื่ออะไรครับ"แดนี่พูดพลางทำตัวเป็นมิตรมากขึ้น
"วินเรย์ ... จากเกาะสายลมครับ"ส่วนตัวแสบที่ยืนอยู่ข้างหลังผมคือ เปรีย่าจากเกาะน้ำครับ"
"อ่อครับผมชื่อแดนี่ครับ ส่วนนี่เอริ์ลลี่ครับ ผมมาจากเกาะอัคคีส่วนเอริ์ลมาจากเกาะปฐพีน่ะครับ"แดนี่พูดพลางชูมือ(วัฒนธรรมของอาณาจักรนี้เวลาทำความรู้จักจะตีมือกัน)
"ครับ" วินเรย์พยักหน้า ก่อนจะชูมือขึ้นเพื่อตีแดนี่ ทางด้านเอิร์ลลี่ไม่รู้ว่าเธอควรจะยกมือทักทายเปรีย่าดีหรือไม่ เพราะสาวเจ้าทำหน้าบูดบอกบุญไม่รับ
"ให้อีตานี่ขอโทษฉันก่อนแล้วฉันจะตีมือด้วย-^-"เปรีย่าพูดเชิดหน้า
"เธอต่างหากที่ต้องขอโทษเขา เขายังไม่ทำอะไรเธอเลย เธอไปว่าเขาก่อนไม่ใช่เรอะ?" วินเรย์พูดกับเปรีย่า
"แต่วิน... เชอะก็ได้ ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ?"เปรีย่าเชิดหน้าอีกสักพักก่อนจะคลายสีหน้าลงแล้วถามเอริ์ลลี่อย่างเป็นมิตรมากขึ้น
"อะ...เอิร์ลลี่จากเกาะปฐพีค่ะ..." เอิร์ลลี่พูดเบาๆอย่างกลัวๆ
"อ่อ เอริ์ลน้อยหรือ ข้าชื่อเปรีย่า เรียกข้าว่าเปก็ได้จ้า ยินดีที่ได้รู้จัก"เปรีย่าพูดแล้วชูมือขึ้น
"ค่ะ"เอิร์ลลี่ชูมือขึ้นสัมผัสกับเปรีย่า ก่อนจะหยุดชะงักค้างกับคำเรียก เอิร์ลน้อย
"ไม่ตีมือกับข้าหรือจ๊ะเอริ์ลน้อย"เปรีย่าถาม...หากเป็นเพื่อนกับเธอคนนี้คงเหมือนมีน้องสาวให้ปกป้อง ดีจัง เราอยากมีน้องสาวมานานแล้ว
"เอ่อ...เอิร์ลน้อยนี่...มันคือ..."
"อย่ามาเรียกเอริ์ลลี่ของข้าว่าเอริ์ลน้อยนะ ยัยเสียงแหลม"แดนี่พูดขัดเอริ์ลลี่ที่กำลังจะพูด
"นายว่าใครยายเสียงแหลมฮะ นายซุ่ม"เปรีย่าพูดทำท่าหาเรื่อง
"นายซุ่มอะไรของเธอฮะ"แดนี่พูดทำท่ากวนประสาท
"ก็ซุ่มซ่ามยังไงล่ะ ฉันล่ะไม่นึกเลยว่านายเป็นเพื่อนกับเอริ์ลน้อยผู้แสนเรียบร้อยของฉัน"เปรีย่าพูดทำท่าทางดูถูก
"ทำไมฉันเป็นเพื่อนกับเอริ์ลแล้วยังไง มันก็ไม่ได้หนักหัวเธอสักหน่อยนี่"แดนี่เถียงกลับ
"นี่..."เปรีย่าทำท่าจะเถียงต่อแต่
"พอเถอะน่า เปหายใจทางไหนกันเนี่ยเธอ ขนาดคนฟังอย่างฉันยังฟังไม่ทันเลย" วินเรย์รีบคว้าตัวเปรีย่าไว้ก่อน
"พอเถอะค่ะ แดนี่ อย่ามีเรื่องกับเขาเลย ไม่อย่างงั้นจะมีความบาดหมางของสองโรงเรียนขึ้นนะคะ" เอิร์ลน้อย แค่กๆๆ เอิร์ลลี่คว้าแขนแดนี่ไว้ก่อนจะส่งสายตาเว้าวอน
...ก็หายใจทางจมูกน่ะสิ เปรีย่าคิดในใจ
"ก็ให้มันมีไปสิ ให้มันรู้ไปว่าคนสองคนทะเลาะกันจะเกิดเรื่องใหญ่โต ทำไม ปอดหรือเธอ ยายเปรี่(สัตว์ที่มีลักษณะคล้ายนก ชอบร้องเสียงแหลมไปทั่ว)"
วินเรย์หลับตาอย่างชั่งใจ(หรือรำคาญหว่า?) พร้อมพึมพำว่า "....ขอโทษนะเปรีย่า..."
ปึ้ก!
อุ้ยดูไม่แรงขอรอบสอง
ปึ้ก!!!
อั๊ก!!เสียงครางดังมาจากปากของเปรีย่าก่อนที่เธอจะสลบไป
"5555555"แดนี่หัวเราะเสียงดังอย่างสะใจที่เห็นเปรีย่าจุก
หมัดอันทรงพลังขอผู้มาจากเกาะสายลม ซัดเข้าที่ท้องของหญิงสาวจากเกาะน้ำก่อนที่หญิงสาวจะหันมามองที่วินเรย์อย่างไม่เชื่อสายตาแล้วสลบคาแขนของเจ้าของหมัดที่เตรียมรองรับเธอไว้
"ขอโทษด้วย เธอเป็นแบบนี้บ่อยๆ ถ้าห้ามไม่ได้ก็ต้องทำให้สลบลูกเดียว นั่นเป็นทางแก้ที่ดีที่สุด"
"แต่ทำแบบนี้ไม่แรงไปหรือครับ?"แดนี่ถาม ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าผู้หญิงคนนี้ก็ตามแต่คิดว่าการกระทำนั้นดูจะรุนแรงจนเกินไป
"ไม่หรอกเห็นตัวเล็กแบบนี้เธอก็แข็งแรงพอสมควร จะต่อยให้แรงกว่านี้เธอก็ยังไม่เป็นอะไรเลย อีกอย่าง......นี่ไม่ใช่ครั้งแรกด้วยที่ผมต่อยเธอแบบนี้" วินเรย์ตอบก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นขี่หลัง
"เอ่อ ครับ"
"แดนี่"เสียงคนกลุ่มใหญ่เรียกมาจากทางด้านนู่น
"เอ่อ เดี๋ยวผมกับเอริ์ลขอตัวก่อนนะครับ เพื่อนๆคงรอแย่แล้ว"
"ตามสบายครับ" วินเรย์พยักหน้า
ณ เกาะอีเทอร์นอล
"เอาล่ะ ก่อนอื่นครูต้องขอแสดงความยินดีกับนักเรียนทุกคนที่จบการศึกษามาได้นะ %!!@#$%^&*()~!@#$%^&*()"
นักเรียนทุกคนหลับกันเป็นตายกับสุนทรพจน์ร่ายยาวของมาสเตอร์
"มาสจะพูดอะไรมากมายเนี่ย เบื่อแล้วนะเฟ้ย"แดนี่บ่นอย่างคนอารมณ์ร้อน
"ใจเย็นๆค่ะ แดนี่ ลองฟังดีๆสิคะ แล้วคุณจะรู้สึกว่ามันดีแค่ไหน" เอิร์ลลี่...ที่ดูสนุกอยู่คนเดียวพูดยิ้มๆ
"น่าสนุกที่ไหน น่าเบื่อจะตาย แต่ก็นะ เพราะเอิร์ลเป็นอย่างนี้นี่แหละเราถึงคบกันยืด"แดนี่พูดอย่างไม่ใส่ใจ
"อะไรนะคะ" เอิร์ลที่ฟังไม่ทันถาม
"ช่างเถอะ"แดนี่พูด
อีกด้านหนึ่งของสนาม
"วินนนนนน"เปรีย่าพูดเสียงอ้อนๆ
"อะไรหิวเหรอ?” วินถาม
"เบื่ออ่ะ มาสเตอร์นี่พูดอะไรเยอะแยะก็ไม่รู้"เปรีย่าพูดทำท่าทางเบื่อหน่ายถึงขีดสุด
"ทนไปเถอะ..." วินตอบ...แล้วก็หลับตา...
....ไม่เข้าใจเลยแฮะ ว่าทำไมพอเห็นแดนี่แล้วรู้สึกแปลกๆชอบกล......วินเรย์คิดในใจ
"เรย์...วินเรย์...วินเรย์ ราเชส!!"
"ครับ!”วินเรย์สะดุ้ง
"ทำไมตอบรับซะสุภาพเลย นี่เปนะ วินเป็นอะไรมากไหมเนี่ย บอกแล้วให้ไปเช็คสมอง"เปรีย่าพูด
"เปล่า...คือ ง่วงนิดหน่อยน่ะ..."วินเรย์พูดปดอย่างรวดเร็ว
"งั้นก็ไปกันเถอะ มาสเตอร์เรียกแล้ว"เปรีย่าพูดพลางลุกขึ้นยืน
"เอ๋ เร็วขนาดนั้นเชียว" วินเรย์พึมพำอย่างงุนงง
"นานจะตายยยย"เปรีย่าพูดยานคาง(ลากย.ยักษ์ยาวให้รู้ว่ามันนาน)
...นึกเรื่องของแดนี่แค่แป๊บเดียว...เวลาผ่านไปนานขนาดนั้นเลยหรือเนี่ย...
"สงสัยจะเผลอหลับไปล่ะมั้ง" วินเรย์รีบแก้ตัวเมื่อสายตาของเปรีย่ามองที่เขาตั้งแต่หัวจรดเท้า
"เอาเถอะ ลุกเร็วสิวิน"เปรีย่าเร่ง
"ครับๆ ท่านหญิง"
ณ งานเลี้ยง
ขณะที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารเย็นและดื่มน้ำแสนอร่อยที่มีครบทุกรสชาติอยู่นั้น
"เอาล่ะ และแล้วก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย ขอให้นักเรียนที่ได้รับการเอ่ยนามขึ้นมารับเกียรติบัตรบนเวทีตามรายชื่อมิสเตอร์วินเรย์ ราเชส"มาสเตอร์ไรนีกาพูดขึ้นบนเวที
"ครับ" วินเรย์ขึ้นไปบนเวทีที่แต่งซะหรูหรา เปลืองงบประมาณจนเกินเหตุ
แปะๆ เสียงปรบมือดังขึ้นจากนักเรียนแทบทุกคนในห้อง
"แดนี่ดูสิคะ วินเรย์ขึ้นไปบนเวทีแล้วค่ะ" เอิร์ลสะกิดแดนี่...ที่ซดรีส(เครื่องดื่มคล้ายบาร์คาดีมาจากเกาะวารี)อยู่
"อืม หล่อดีแต่ยังไงก็หล่อสู้ฉันไม่ได้"แดนี่พูดพลางหันไปถามเอริ์ลลี่ว่า"เอริ์ลว่าฉันจะดื่มวินท์(เครื่องดื่มคล้ายไวน์มาจากเกาะวายุ)หรือซีฟดี(เครื่องดื่มคล้ายเหล้ามาจากเกาะอัคคี)"
"จะอย่างไหนก็ดื่มไม่ได้ค่ะ แดนี่ อีกอย่าง....ฉันไม่ได้บอกให้คุณชมความหล่อของเขานะคะแล้วฉันก็คิดว่าเขาหล่อกว่าคุณค่ะ"
"เธอนี่ช่าง...”แดนี่พูดแล้วสายหัวแต่ปากยกยิ้มและเอื้อมมือมาขยี้หัวของเอริ์ลลี่อย่างเอ็นดู
"วาเนสซ่า สปาร์"มาสนิมมอสจากโรงเรียนโซไฟน์พูดขึ้น
"ค่ะ"
"ยัยนั่น....จบมาได้ด้วยเรอะ" แดนี่คิดในใจ ก่อนจะกระดกวินท์ขึ้นดื่ม
"เปรีย่า ปาเรส"
"ค่ะ"
"นั่น เปนี่ค่ะ" เอิร์ลลี่พูด พร้อมรอยยิ้มกว้าง แดนี่มองหน้าเอิร์ลลี่อย่างงๆ
"ยัยปากจัดนั่น...เรียนจบด้วยรึ ไม่น่าเชื่อ0_0"แดนี่พูดแล้วทำท่าโอเวอร์
"ปากเสียค่ะแดนี่ เอิร์ลลี่ดุ ตีแขนแดนี่เบาๆ
"อะไรเล่า เอริ์ลน้อย ข้าแค่พูดตามความจริง"
"เอริล์ลี่ แมคลาเกต"มาสนิมมอสประกาศ
"ค่ะ" เอิร์ลลี่เดินไปข้างหน้า ทิ้งแดนี่ให้นั่งเหงาอยู่คนเดียว
"เอริ์ลน้อยของฉัน น่ารักจังเลย"เปรีย่าพูดพลางทำหน้าเพ้อๆ
"เวรีย่า วาเรส"มาสเตอร์ไรนีกาประกาศ
"ค่ะ"
"เปรีย่า เมื่อกี้ฉันได้ยินนะว่าเธอพึมพำอะไร" วินพูดพลางส่ายหัว
"ทำไมวิน ก็เอริล์ลี่น่ารักจริงๆนี่นา หรือวินว่าไม่"เปรีย่าพูด
"แดนี่ นาซีฟ"มาสนิมมอสประกาศ
"ก็น่ารักอยู่หรอก แต่เธออย่าลืมดูสีหน้าแดนี่ด้วยสิ ฉันแอบมองเขาอยู่แล้วเขาก็ทำหน้าบูดด้วย" วินตอบ
"วินจะไปสนใจอะไรนายซุ่มนั่นล่ะ หึ ดูท่าทางเดินไปรับใบประกาศสินึกว่าตัวเองหล่อหรือยังไง-^-"เปรีย่าพูด
"เขาชื่อแดนี่ เรียกให้ถูกๆสิ "
"ชื่อนั่นไม่เหมาะกับเขาหรอก ทำตัวอย่างกับลิง โอ้ย ข้าละรำคาญลูกตา"เปรีย่าพูด
"เธอนี่น้า" วินเรย์สายหัว สายตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของแดนี่ที่ยิ้มอย่างกีกวนมาให้พวกเขาทั้งสอง
"ประกาศ ถึงเวลาแล้วที่เราจะให้นักเรียนดีเด่นของทั้งสองโรงเรียนเปิดฟลอร์"มาสเตอร์ไรนีกาพูด
"ได้แก่ มิสเอริล์ลี่ แมคลาเกต"
"ค่ะ" เอิร์ลลี่เดินออกไปข้างหน้าอย่างเก้ๆกังๆ ........เธอไม่เคยเต้นรำนะ
"มิสเอริ์ลลี่ แมคลาเกต ฉันคิดว่าเธอฉลาดพอที่จะรู้ว่าการเต้นรำนั่นหมายถึงเต้นสองคนนะ"มาสเตอร์ไรนีกาพูด
".....ค่ะ..." เอิร์ลลี่โกหก
"เพราะฉะนั้น เธอจะต้องเลือกผู้ชายที่เธอคิดว่าจะเต้นรำร่วมกับเขา เลือกเลย"มาสนิมมอสพูดด้วยท่าทางใจดี
"...ขอแดนี่ละกันค่ะ..." เอิร์ลลี่ตอบอย่างอายๆ
"ฮิ้วว"กลุ่มเพื่อนของแดนี่ที่เล่นบีทด้วยกันส่งเสียงแซว
"นักเรียนดีเด่นจากโรงเรียนวินเทอร์คือ...วินเรย์ ราเชส"มาสเตอร์ไรนีกาประกาศ
วินเรย์ก้าวไปข้างหน้า "...ผมต้องเต้นรำด้วยเหรอครับ?"
"แน่นอนสิ เลือกเลย"มาสนิมมอสพูด
วินเรย์เลื่อนสายตาก่อนจะหยุดชะงักที่เปรีย่า "เปรีย่า ปาเรสครับ"
แน่นอนว่า "ฮิ้ว"เพื่อนๆของวินเรย์ส่งเสียงแซวในขณะที่เพื่อนๆของเปรีย่าออกอาการเขินแทน
เสียงเพลงเริ่มบรรเลง คู่นักเรียนดีเด่นทั้งสอง เต้นรำกันอย่างงดงามไม่มีที่ติ(?)
"แดนี่รู้มั้ยคะว่าทำไมฉันถึงเลือกคุณ"เอิร์ลถาม
"รู้สิ เพราะฉันหล่ออย่างไรล่ะ"
"หลงตัวเองค่ะ เพราะฉันไม่รู้จะเลือกใครต่างหากล่ะ" เอิร์ลตอบ
"555 เอาเถอะ ฉันไม่ถือหรอกเพราะเธอน่ะ ปากไม่ตรงกับใจ"แดนี่พูดอย่างไม่ซีเรียส
"พูดมาได้ไม่อายปาก "เอิร์ลรีบหลบหน้า
อีกคู่หนึ่งบนฟลอร์
"วิน ยินดีด้วยนะที่ได้เป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนน่ะ"เปรีย่าพูด
"แล้วเจ้ารู้มั้ยว่าทำไมข้าถึงเลือกเจ้า"
"เพราะอะไรหรือ"เปรีย่าพูดทำตาสงสัย?
"ไม่รู้จะเลือกใคร"
"ขอบใจย่ะ"เปรีย่าพูดแล้วเหยียบเท้าของวินเรย์เต็มแรง
"โอ้ยยยยยย!!" วินเรย์ร้อง...แน่นอนว่าเบาๆ(เรอะ)
-----------------------------ยาวดี ต่อตอนหน้าขอรับ สวัสดี(ไปอ่านแฮร์รี่ต่อ)ฟิ้ววว)--------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น