ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หนี
cinna mon
"หงุดหงิดเป็นบ้า เจอใครไม่เจอ มาเจอคนแปลกหน้า ฮึ่ย!"
ตอนนี้ฉันมายืนอยู่หน้าหอพักของตัวเอง เพื่อที่จะหนีสิ่งที่ฉันไม่ต้องการ
แต่ก็รู้สึกว่าไม่ว่าจะหนียังไงเขาคนนั้นก็ยังตามฉันมาอยู่ดี
"นี่เธอ!"
นั่นไง ฉันทายแล้วไม่มีผิด จะตามฉันมาทำไมเนี่ย
"นายมีอะไรกับฉันอีก เมื่อกี้ฉันก็พูดให้นายแล้วไง"
"แต่เมื่อกี้มันมากไป"
อะไร!? จะเอายังไงกับฉันกันแน่เนี่ย - - เขาบอกให้ฉันพูด ฉันก็พูดแล้วไง จะเอาอะไรกับฉันอีก
"ชิส์ ฟรีซก็ไม่ใช่"
ฉันได้แต่พึมพำกับตัวเองแต่หวังจะให้เขาได้ยินด้วย นั่นทำให้เขาอึกอักไปนิดหน่อยด้วยล่ะ
ก็เพิ่งไปรู้จากคนแถวๆนี้มาเหมือนกัน(ไปรู้เมื่อไหร่?) ว่ากลุ่มประธานนักเรียนลับน่ะมีหัวหน้ากลุ่มโดยใช้นามแฝงว่า'ฟรีซ'ซึ่งก็ไม่มีใครรู้อีกนั่นแหละว่าคนคนนั้นเป็นใคร
"เอ่อ...แล้วเธอจะหาฟรีซอะไรนั่นไปทำไมหรอ?"
"ทำไมถึงสนใจขึ้นมาล่ะ ฉันก็มีเรื่องบางอย่างอยากจะพูดกับเขาน่ะสิ"
"เหรอ? เรื่องอะไรล่ะ ให้ฉันช่วยเอามั้ย"
จู่ๆก็จะช่วยฉัน ทำอย่างกับรู้จักกันอย่างนั้นแหละ มีอะไรแอบแฝงรึเปล่าเนี่ย
"ไม่เป็นไร เรื่องของฉัน ฉันจัดการของฉันเองได้"
"อวดเก่งชะมัด"
ไม่มีอะไรทำรึไง ตามฉันไงพอยังจะมาว่าฉันอีก
"ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว นายล่ะ มายุ่งอะไรกับฉันนักหนา ไม่มีเรียนรึไง"
"ก็เพราะเธอนั่นแหละฉันถึงไม่ได้เรียนน่ะ"
"นายว่าไงนะ?"
เพราะเขาพูดเบาเกินทำให้ฉันไม่ได้ยิน เลยทำให้ฉันต้องถามว้ำอีกรอบ
แต่สิ่งที่ฉันได้ยินกลับมาก็คือ
"เปล่า ฉันว่ามันเที่ยงแล้วนะ เธอไม่หิวเหรอ"
ทำเป็นนอกเรื่อง เชอะ!
"ม่ายยย ฉันไม่หิว"
ฉันจะกล้าหิวก็ต่อเมื่อ นายไปจากฉันสักทีนั่นแหละ T T
"เสียงสูงน่ะ เขาว่ามีพิรุธนะเธอ"
ย่ะ! รู้ไปซะทุกเรื่องจริง
"แอบว่าฉันในใจล่ะสิท่า"
นั่นไง ยังจะมารู้อีก - -^
แล้วฉันจะไปจากนายยังไงดีเนี่ย หนีไปเลยดีกว่า
"นี่นาย"
แต่ว่าจะหนียังไงดีล่ะ
"หืม หิวแล้วหรอ"
อ๋อ! นึกออกแล้ว เอาวิธีนี้เลยก็แล้วกัน
ว่าด้วยตำราอะไรก็ไม่รู้ บทที่12.34 ข้อที่199.9 มีไว้ว่า ให้หนีออกห่างจากคนที่ไม่ต้องการ ด้วยการโกหกให้เนียน (บนโลกนี้มีด้วย??)
"ฉัน...เอ่อ"
ทำไมมันยากอย่างนี้เนี่ย เกิดมายังไม่เคยโกหกอะไรแบบนี้เลยนะ(เว่อร์แล้ว - -)
"ว่าไง ^^"
โอ๊ย! อย่ายิ้มได้มั้ย มันทำให้ฉันโกหกนายไม่ลงนะ แต่เอาเถอะ! จะหนีทั้งทีแล้วนี่
"คือฉัน...ปวดท้องเข้าห้องน้ำอ่ะ ขอตัวก่อนนะ"
แล้วฉันก็วิ่งปรู๊ดออกมาจากเขาทันที
ฟู่...เหนื่อยชะมัด ในที่สุดก็หนีพ้นจากนายแปลกหน้านั่นได้สักที ชื่ออะไรก็ไม่รู้จัก เป็นใครมาจากไหน อยู่ส่วนไหนของเรสติ้ง ไฮสกูลก็ไม่รู้ จุดประสงค์ที่ฉันตามหาก็ไม่ใช่ โอ๊ย! หิวก็หิว...ไส้จะขาดแล้วเนี่ย โรงอาหารอยู่ไหนฉันยังไม่รู้เลย เพื่อนก็ไม่มี ให้มันได้อย่างนี้สิชีวิตฉัน (จะบ่นเอาโล่เหรอเนี่ย?)
"มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า"
ทันใดนั้นเอง เสียงใครอีกคนก็ดังขึ้น...คราวนี้เป็นใครอีกล่ะ ไม่เอาแบบเมื่อกี้แล้วนะ เหนื่อย!
"หงุดหงิดเป็นบ้า เจอใครไม่เจอ มาเจอคนแปลกหน้า ฮึ่ย!"
ตอนนี้ฉันมายืนอยู่หน้าหอพักของตัวเอง เพื่อที่จะหนีสิ่งที่ฉันไม่ต้องการ
แต่ก็รู้สึกว่าไม่ว่าจะหนียังไงเขาคนนั้นก็ยังตามฉันมาอยู่ดี
"นี่เธอ!"
นั่นไง ฉันทายแล้วไม่มีผิด จะตามฉันมาทำไมเนี่ย
"นายมีอะไรกับฉันอีก เมื่อกี้ฉันก็พูดให้นายแล้วไง"
"แต่เมื่อกี้มันมากไป"
อะไร!? จะเอายังไงกับฉันกันแน่เนี่ย - - เขาบอกให้ฉันพูด ฉันก็พูดแล้วไง จะเอาอะไรกับฉันอีก
"ชิส์ ฟรีซก็ไม่ใช่"
ฉันได้แต่พึมพำกับตัวเองแต่หวังจะให้เขาได้ยินด้วย นั่นทำให้เขาอึกอักไปนิดหน่อยด้วยล่ะ
ก็เพิ่งไปรู้จากคนแถวๆนี้มาเหมือนกัน(ไปรู้เมื่อไหร่?) ว่ากลุ่มประธานนักเรียนลับน่ะมีหัวหน้ากลุ่มโดยใช้นามแฝงว่า'ฟรีซ'ซึ่งก็ไม่มีใครรู้อีกนั่นแหละว่าคนคนนั้นเป็นใคร
"เอ่อ...แล้วเธอจะหาฟรีซอะไรนั่นไปทำไมหรอ?"
"ทำไมถึงสนใจขึ้นมาล่ะ ฉันก็มีเรื่องบางอย่างอยากจะพูดกับเขาน่ะสิ"
"เหรอ? เรื่องอะไรล่ะ ให้ฉันช่วยเอามั้ย"
จู่ๆก็จะช่วยฉัน ทำอย่างกับรู้จักกันอย่างนั้นแหละ มีอะไรแอบแฝงรึเปล่าเนี่ย
"ไม่เป็นไร เรื่องของฉัน ฉันจัดการของฉันเองได้"
"อวดเก่งชะมัด"
ไม่มีอะไรทำรึไง ตามฉันไงพอยังจะมาว่าฉันอีก
"ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว นายล่ะ มายุ่งอะไรกับฉันนักหนา ไม่มีเรียนรึไง"
"ก็เพราะเธอนั่นแหละฉันถึงไม่ได้เรียนน่ะ"
"นายว่าไงนะ?"
เพราะเขาพูดเบาเกินทำให้ฉันไม่ได้ยิน เลยทำให้ฉันต้องถามว้ำอีกรอบ
แต่สิ่งที่ฉันได้ยินกลับมาก็คือ
"เปล่า ฉันว่ามันเที่ยงแล้วนะ เธอไม่หิวเหรอ"
ทำเป็นนอกเรื่อง เชอะ!
"ม่ายยย ฉันไม่หิว"
ฉันจะกล้าหิวก็ต่อเมื่อ นายไปจากฉันสักทีนั่นแหละ T T
"เสียงสูงน่ะ เขาว่ามีพิรุธนะเธอ"
ย่ะ! รู้ไปซะทุกเรื่องจริง
"แอบว่าฉันในใจล่ะสิท่า"
นั่นไง ยังจะมารู้อีก - -^
แล้วฉันจะไปจากนายยังไงดีเนี่ย หนีไปเลยดีกว่า
"นี่นาย"
แต่ว่าจะหนียังไงดีล่ะ
"หืม หิวแล้วหรอ"
อ๋อ! นึกออกแล้ว เอาวิธีนี้เลยก็แล้วกัน
ว่าด้วยตำราอะไรก็ไม่รู้ บทที่12.34 ข้อที่199.9 มีไว้ว่า ให้หนีออกห่างจากคนที่ไม่ต้องการ ด้วยการโกหกให้เนียน (บนโลกนี้มีด้วย??)
"ฉัน...เอ่อ"
ทำไมมันยากอย่างนี้เนี่ย เกิดมายังไม่เคยโกหกอะไรแบบนี้เลยนะ(เว่อร์แล้ว - -)
"ว่าไง ^^"
โอ๊ย! อย่ายิ้มได้มั้ย มันทำให้ฉันโกหกนายไม่ลงนะ แต่เอาเถอะ! จะหนีทั้งทีแล้วนี่
"คือฉัน...ปวดท้องเข้าห้องน้ำอ่ะ ขอตัวก่อนนะ"
แล้วฉันก็วิ่งปรู๊ดออกมาจากเขาทันที
ฟู่...เหนื่อยชะมัด ในที่สุดก็หนีพ้นจากนายแปลกหน้านั่นได้สักที ชื่ออะไรก็ไม่รู้จัก เป็นใครมาจากไหน อยู่ส่วนไหนของเรสติ้ง ไฮสกูลก็ไม่รู้ จุดประสงค์ที่ฉันตามหาก็ไม่ใช่ โอ๊ย! หิวก็หิว...ไส้จะขาดแล้วเนี่ย โรงอาหารอยู่ไหนฉันยังไม่รู้เลย เพื่อนก็ไม่มี ให้มันได้อย่างนี้สิชีวิตฉัน (จะบ่นเอาโล่เหรอเนี่ย?)
"มีอะไรให้ช่วยรึเปล่า"
ทันใดนั้นเอง เสียงใครอีกคนก็ดังขึ้น...คราวนี้เป็นใครอีกล่ะ ไม่เอาแบบเมื่อกี้แล้วนะ เหนื่อย!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น