:: SECRET :: [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #4 : Secret N°3: The Truth is, I Want You Bad [deleted]

Secret N°3: The Truth is, I Want You Bad

เบลค เชลตัน ยืนจ้องใบหน้าครึ้มหนวดที่เปียกชุ่มโชกน้ำเย็นเฉียบที่เขาหวังจะช่วยลดความ ร้อนรนในใจและเรียกสติสัมปชัญญะกลับมา ผู้ชายที่จ้องมองเขากลับมาจากในกระจกนั้นเป็นคนเดียวกันที่มองกลับมาเสมอ ตลอดระยะเวลาสามสิบสองปี แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่คราวนี้เขารู้สึกไม่คุ้นเคยอย่างที่ควรจะเป็น..

ประการแรกคือคนในกระจกตอนนี้เกิดอารมณ์พลุ่งพล่าน เหมือนไอ้พวกโรคจิตบ้ากามเพียงเพราะถูกยั่ว..เรียกว่ายั่วยวนยังอาจจะไม่ได้ ด้วยซ้ำ เพราะทั้งหมดนั้นมันเป็นการแสดงบนเวที...มันควรจะเป็นแบบนั้น

ประการที่สอง ที่แย่กว่าเดิมคือคนที่ทำให้เขาเป็นถึงขนาดนี้เป็นผู้ชาย! ตั้งแต่โตเต็มวัยเจริญพันธุ์ได้ เบลคคนนี้ไม่เคย’ขี่’อะไร ที่เป็นเพศผู้...เว้นเสียแต่ก็ม้าพ่อพันธุ์ในฟาร์มก็เท่านั้น ที่เหลือก็เป็นสาวสวยมากหน้าหลายตาตามอายุอานามที่ไม่ใช่หนุ่มน้อยอ่อนด้อย ประสบการณ์ ส่วนหนุ่มหน้าหวานรูปร่างอ้อนแอ้นนั้นไม่เคยผ่านเข้ามาในความคิด ไม่นับพวกล่ำบึ้กทั้งหลายนั่นที่แค่คิดภาพเขาก็แทบจะหมดไฟ..เขามั่นใจว่าตัว เองไม่ใช่พวกรักเพศเดียวกันแม้เพียงนิด.. แม้จะเฉาะมาเสร็จสรรพแล้วก็เถอะนะ

แต่อดัมไม่ใช่ ไม่อยู่ในจำพวกใดพวกหนึ่งที่เอ่ยมาแม้แต่น้อย เขาเป็นเพียงแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง พิเศษหน่อยก็ตรงที่มีแฟนคลับเยอะเพราะเล่นดนตรี.. แต่ไม่ได้มีอะไรใกล้เคียงกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้หญิง..ที่ปกติมักจะ เป็นสิ่งมีชีวิตประเภทเดียวที่ปลุกเร้าตัวเขาได้..เพียงแค่คราวนี้ แววตาเยือกเย็นแต่เจือความร้อนเร่าแทบปิดไม่มิดเหมือนกองเพลิงที่หุ้มด้วย ม่านน้ำแข็งของอีกคนกลับสะกดเขาเอาไว้ ..อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ก๊อกด้านซ้ายถูกบิดจนสุด ฝ่ามือกร้านรองน้ำเย็นจัดที่ไหลรินมาล้างหน้าลวกๆอีกทีจนเปียกชุ่มไปทั้งปก เสื้อ.. ถ้าเป็นไปได้เขาอยากอาบทั้งตัวแล้วจัดการตัวเองให้เสร็จไปเลยด้วยซ้ำ รู้ตัวดีว่าสภาพตัวเองแบบนี้คงจะเผลอหลุดทำอะไรให้อีกคนที่ตั้งใจจะไปเจอ หัวเราะอย่างควบคุมไม่ได้....หรือไม่อีกที อดัมอาจจะโดนเขาข่มขืนแบบไม่รู้ตัว..

ร่างสูงเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำ ตั้งใจว่าจะไปทักทายคนที่ทำให้เขาได้มาอยู่ที่นี่ในคืนนี้ตามมารยาทเล็กน้อย แล้วคงขอตัวกลับ.. เขาไม่อยากเสี่ยงจะอยู่ใกล้ชิดบุคคลอันตรายหมายหนึ่งที่มีอำนาจเหนือความควบ คุมและความยับยั้งชั่งใจของเขาที่อาจจะขาดสะบั้นลงในวินาทีใดวินาที หนึ่ง..แต่พอหันไปด้านซ้ายก็ถึงกับสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเห็นเงาร่างของใครบางคนที่ยืนพิงกรอบประตูไม้สีดำขึ้นเงานั้นอยู่ เงียบๆ..ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาเองก็สุดจะเดา..ดวงตาสองคู่มองสบกันเงียบๆ ก่อนที่เบลคจะเอ่ยแก้เก้อ

“เฮ้..เอ่อ ไง.. วงนาย..เจ๋งดีนะ” ประสาทที่เกร็งเขม็งพาให้มือไม้เปะปะไปคนละทางจนตัวเองยังรู้สึกรำคาญ.. อีกคนหัวเราะแค่นๆในลำคอ ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้..

“แล้วฉันร้องเพลงเป็นไงมั่งล่ะ?” น้ำเสียงนั่น....ความทรมานลึกๆที่เพิ่งทุเลาลงเริ่มกลับมาอีกครั้ง..

“ก็..ดี แฟนคลับนายเยอะแยะเลยนี่” ตาสีฟ้าใสเบี่ยงหลบไปอีกทาง แต่ก็ถูกมือเรียวขาวนั้นประกบ บังคับให้หันกลับมา คราวนี้เขารู้สึกเหมือนกระแสไฟฟ้าถูกปล่อยจากอีกคน แล่นพล่านไปทั่วร่าง

“งั้นหรอ..แล้วเพลงที่ฉันร้องให้นายล่ะ? รู้....ใช่ไหม?” ดวงตาสีเฮเซลมองจ้องลึกลงไปราวกับจะหาความจริงที่ซ่อนอยู่..แล้วก็สม ปรารถนา..เมื่อตัวเองปลุกสัตว์ร้ายในตัวร่างหนาได้..มุมปากบางยกขึ้น แย้มอย่างยั่วเย้า

เบลคสบถดังลั่น ก่อนจะกระชากร่างอีกฝ่ายเข้ามาประกบจูบรุนแรงราวกับจะฉีกร่างเนื้อของอีกคน ให้แยกออกเป็นชิ้นๆ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปสำรวจอีกฝ่ายได้อย่างง่ายได้เมื่ออีกคนให้ความร่วมมือ เป็นอย่างดี.. ก่อนที่ริมฝีปากจะลากเรื่อยลงมาถึงปลายคางจรดแนวไหปลาร้าชื้นเหงื่อ ร่างในอ้อมแขนแหงนคอเพริดรับสัมผัสแสบร้อนจากฟันคู่คมที่ขบเม้มลงมาอย่างไม่ ยั้งแรง...แต่เสียงครางอือในลำคอบ่งบอกว่าอีกฝ่ายไม่ได้เกลียดมันเลยแม้แต่ น้อย...

“เบลค..เบลค” เสียงครวญครางเรียกชื่อเขาเจือลมหายใจหอบถี่ ร่างสูงส่งเสียงรับแต่ไม่แม้จะเงยหน้าขึ้นมามอง..

“ไปต่อที่อื่นกันเถอะ..”

ทั้งคู่ผละออกจากกันและกันอย่างอ้อยอิ่ง..เบลคเดินไป หมุนลูกบิดประตูออก พลันรอยยิ้มก็ผุดพรายขึ้นบนหน้า..เสียงคลิกของกลไกภายในที่คลายออกจากกันพอ จะอธิบายให้เข้าใจได้ไม่ยากว่าเหตุใดเมื่อครู่ถึงไม่มีแม้แต่วิญญาณที่เข้า มารบกวนทั้งคู่ ขายาวแข็งแรงก้าวออกไปยาวๆตามหลังคนดังของค่ำคืนผ่านประตูหลังร้านออกไป.. เขาไม่รู้ว่าอดัมเดินผ่านเพื่อนหรือคนรู้จักสักกี่คน..แต่ที่แน่ๆดวงตาสีเฮ เซลคู่นั้นไม่แม้แต่จะเสียเวลาหันไปมอง..แล้วเขาก็รู้เหตุผลดีว่าทำไม.. เพราะเขาเองก็คงไม่ต่างกัน..

แค่ไม่กี่อึดใจ..รถยนต์สีเหลืองก็แล่นเข้ามาเทียบ ร่างสูงบอกชื่อโรงแรมในย่านธุรกิจของตัวเมือง ก่อนจะแล่นออกไปอย่างรวดเร็วบนท้องถนนที่โล่งแสนโล่งยามดึก ผิดกันกับตอนกลางวันลิบลับ..

ร่างสองร่างที่นั่งอยู่บนเบาะหลังดูสงบนิ่ง..ไม่แม้ แต่จะหันมามองหน้ากัน คนขับรถคนนั้นคงไม่มีทางรู้เลย ว่าเมื่อไม่ถึงสิบนาทีก่อนทั้งคู่ใกล้ชิดกันเกินกว่าเขาจะคิดถึง

แม้จะไม่แสดงออกถึงท่าทีใดๆ แต่หัวใจของเขายังเต้นรัวเร็วไม่ต่างกับความรู้สึกปวดหนึบของอวัยวะส่วนล่าง ที่เต้นตุบๆด้วยเลือดที่ไหลไปคั่งค้างอยู่เต็มเปี่ยม เบลคลอบมองใบหน้าสงบนิ่งของอีกฝ่ายใต้แสงสลัว..มันดูงดงามอย่างบอกไม่เคย เป็นมาก่อนในสายตาเขา...มองดูราวกับรูปสลัก..แต่ก็แข็งและไร้ชีวิตพอๆกับหิน อ่อนที่เป็นวัสดุไม่มีผิด ช่างต่างกับเขาที่รู้สึกราวกับมีไฟมอดไหม้เผาผลาญไปทั้งตัวและจิตใจ

แต่เขารู้ดี ว่าอีกคนไม่ได้ไร้อารมณ์อย่างที่เห็นเพียงภายนอก.. ไม่อย่างนั้นคงไม่มานั่งอยู่บนรถกับเขาอย่างนี้... แต่จะมีหัวใจหรือเปล่านี่สิ เขาดูไม่ออกเลยจริงๆ

.
.
.

ร่างเพรียวลงจากรถไปยืนรออยู่หน้าโรงแรมสักพักเมื่อ ล้อจอดลงสนิท คนตัวใหญ่ยื่นธนบัตรสีเขียวยับยู่ที่เพิ่งถูกล้วงออกมาจากซอกหนึ่งของกางเกง ยีนส์ซอๆ ก่อนจะลงจากรถตามมาโดยไม่รอเงินทอน ขาก้าวยาวๆเดินตรงไปทางประตู เข้าไปในล็อบบี้โรงแรมที่มีผู้คนบางตาเนื่องจากเวลาตอนนี้เรียกว่าอีกไม่นาน ก็เช้า ชายหนุ่มเลี้ยวขวาตรงไปกดลิฟท์ซึ่งไม่ได้ปล่อยให้ทั้งคู่รอนาน ดวงตาคู่คมหันกลับมาเหลือบมองคนที่เดินตามมาเงียบๆเพียงแวบเดียวก่อนจะก้าว ขึ้นลิฟท์ นิ้วเอื้อมไปกดชั้นสิบสี่ พร้อมๆกับอีกคนที่ก้าวขึ้นมาและประตูลิฟท์ที่ปิดลง..

ลิฟท์ที่ปราศจากผู้คนนั้นทำให้เขาเกิดความคิดที่จะทำ’มัน’ เสียตรงนี้เหมือนในหนังด้วยซ้ำ

อยากจะโยนร่างข้างๆเข้ากับผนังเหล็กของเจ้ากล่องสี่ เหลี่ยมที่กำลังเคลื่อนที่ครึ่งในแนวดิ่งนั้นก่อนจะตามไปประกบ.. แต่นี่มันชีวิตจริงไม่อิงนิยาย ไม่แน่ว่าอาจจะมีคุณแม่บ้านที่เดินไม่รู้อิโหน่อิเหน่ตกใจกับภาพทีเห็น..โดย เฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อทั้งคู่เป็นชายหนุ่มทั้งแท่ง แม้อดัมจะเตี้ยกว่าเขา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอีกคนนั้นตัวเล็กด้วยความสูงร้อยแปดสิบพอดิบพอดี.. มีแค่เขาแหละที่ตัวใหญ่เกินมาตรฐาน..

ร่างสูงใหญ่ได้แต่สงบจิตสงบใจ ก่อนจะก้าวสั้นๆไปยังห้องที่เยื้องไปด้านขวาของลิฟท์.. เพียงแค่เขาปิดประตูเสร็จ อีกคนหนึ่งก็โถมตามเข้ามาอย่างแทบไม่ทันตั้งตัว....ริมฝีปากถูกปิดก่อนจะได้ เอ่ยคำทักท้วงใดๆเสียอีก..

ดูเหมือนเขาไม่ได้ใจร้อนเกินไปเลยสักนิด ที่อยากจะเผด็จศึกอีกฝ่ายตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว...

Talk

อยากอ่านต่อก็ทิ้งเมลไว้นะคะ ขออภัยในความไม่สะดวก :)