ลุ้นรัก...คุณหนูสุดร้าย (Bigbang Vs 2ne1) อัพแล้วจ้า (06/08/2555)

ลำดับตอนที่ #4 : [ - Part 2 - ]

 

[ - Part 2 - ]


 

               "ยิ้มหน้าบานมาเชียวนะ ไอ้ควอนจียง"



               จียงเดินยิ้มหน้าบานออกมาจากโต๊ะของกลุ่มสาวสวยภายในผับ ในมือมีแผ่้นกระดาษใบเล็กที่มีเบอร์ของสาวๆเขียนไว้อยู่ ยองเบเห็นจียงจึงอดที่จะแซวไม่ได้



               "มันเป็นเรื่องธรรมดา ก็คนมันหล่อ"



               "ได้มากี่คน มีของคนนั้นไหมวะ"



               แดซองชี้ไปที่โต๊ะของสาวๆโดยเป้าหมายคือผู้หญิงที่ใส่เดรสสั้นสีดำ ผมสีทอง จียงส่ายหน้าช้าๆ แล้วตบบ่าแดซองหนึ่งที



               "แกก็ไปขอเองดิวะ ง่ายจะตาย" 



               แดซองมองไปยังโต๊ะเป้าหมายพลางยกยิ้มที่มุมปาก มือหนาใช้มือจับคอปกเสื้อให้เรียบร้อยและเดินตรงปรี่ไปหาสาวที่เขาหมายปอง แต่ยังไม่ทันที่จะถึงที่หมาย ร่างเล็กของใครบางคนก็เซเข้ามาชนกับอกเข้าอย่างจัง แดซองรีบคว้าที่เอวของเธอก่อนที่จะล้มลงไป



               "เห้ย น้อง เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"



               ร่างเล็กแหงนหน้าขึ้นมามองกับคนที่เธอชนอย่างจัง สายตาไล่ระดับลงมาจนเห็นมือหนาที่กำลังกอดเอวของเธออยู่ เมื่อได้สติเธอจึงใช้สองมือผลักจนสุดแรง



               "นี่เธอมาผลักฉันทำไม ห๊ะ"



               "นายกล้าดียางงายมากอดเอวช้านม่ายทราบบ นายรู้หม๊ายว่าช้านเปนคราย ช้านกงมินจี ลูกสาวท่านทูตของเกาหลีเชียวนะ ไอ้แป๊ะยิ้ม"



               แดซองมองหน้าหญิงสาวที่ตอนนี้ยืนเซไปเซมา และค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้เสียจนจมูกจะแนบชิดติดกัน ก่อนจะเิอ่ยประโยคที่ทำให้หญิงสาวเบิกตากว้าง



               "เธอเป็นแฝดของฉันที่พลัดพรากหรือเปล่า...555"



               "เคยยืนอยู่ดีๆแล้วลงไปนอนกองกับพื้นไหม??"



               มินจีคว้่าคอเสื้อของแดซองเอาไว้ พร้อมมองหน้าหาเรื่อง จียง ยองเบ ซึงฮยอน ซึงริ ที่มองอยู่เห็นว่าเหตุการณ์ชักไม่ดีแน่จึงเดินมาห้ามปราม



               "ต้องขอโทษด้วยนะครับสาวน้อย พอดีเพื่อนพี่มันเป็นคนกวนๆหน่อยนะ อย่ามีเรื่องเลย"



               ซึงริพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานไปให้ มินจีที่เห็นว่าคนเริ่มมามุ่งดูก็รีบปล่อยมือจากคอเสื้อของแดซองก่อนจะพูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป



               "อยากให้เเจอนะ ไอ้แป๊ะยิ้ม"



               แดซองเห็นดังนั้น จึงได้แต่ยักไหล่ แล้วก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะพร้อมกับยองเบ ซึงริ จียงและซึงฮยอน

 









  

           
               ซึงฮยอนมองดูนาฬิกาที่ตอนนี้เกือบจะตีสอง  ขายาวๆก้าวมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง มือหนาค่อยๆบิดลูกบิดเปิดประตู ความเย็นภายในห้องทำให้เขาถึงกับขมวดคิ้ว 'สงสัยจะลืมปิดแอร์'



               "ง่วงชิบ"



               สองมือจับเสื้อผาดไว้ที่ราว พร้อมกับเดินไปที่เตียงขนาดคิงไซส์ ซึงฮยอนทิ้งตัวลงอย่างแรง ร่างหนาสัมผัสได้ถึงสิ่งเขากำลังนอนทับอยู่ มือขวายื่นไปดึงผ้าห่มเบาๆ แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นผู้หญิงผมสีแดงลุกขึ้นมาทันที พร้อมกับตากลมโตที่เบิกกว้าง



               "เห้ยย ใครวะหรือว่าเธอเป็น...ผี"



               สมองซีกซ้ายสั่งการให้เขาลุกจากเ้ตียงอย่างรวดเร็ว แต่ผู้หญิงผมสีแดงก็ลุกขึ้นมาเช่นเดียวกัน พร้อมกับเดินก้าวมาหาเขาอย่างช้าๆ



               "คิดอะไรบ้าๆ คนไม่ใช่ผี หัดดูสะบ้างสิ โอ๊ย นายทำบ้าอะไรห๊ะ"



               ซึงฮยอนจ้องมองหน้าของหญิงสาวผมสีแดง ก่อนที่จะใช้มือจิ้มที่หน้าผากของเธอจนเซไปด้านหลัง



                "ถ้าไม่ใช่ผี แล้วเํธอเป็นใคร เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง"



                "ฉันชื่อปาร์คบอม และเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ตามคำส่งของคุณลุงฮยอก เก็ทป่ะ? อ๋อ นายคงเป็นเจ้าของห้องนี่ใช่ป่ะ งั้นดีเลย เพราะฉันจะนอนที่นี่ ส่วนนายไปหาห้องอยู่ใหม่แล้วกัน ฉันชอบนอนห้องใหญ่ๆ ไม่ชอบนอนห้องเล็ก ถ้านายเข้าใจก็เชิญออกไปได้ อย่าหาว่าเสียมารยาทนะ แต่เชิญ"



               ปาร์คบอมที่พูดเสียยาวเหยียดจนไม่เปิดโอกาสให้ซึงฮยอนพูดเลยแม้แต่น้อย ผายมือไปตรงประตู เพื่อให้รับรู้ว่า 'เชิญออกไปเดี๋ยวนี้' ซึงฮยอนเมื่อได้ยินที่หญิงสาวพูดสายตาก็จ้องเธออย่างอาฆาต 'นี่เธอกล้าไล่มาเฟียอย่างฉันออกจากห้องตัวฉันเองงั้นหรอ'



               "ทำไมฉันต้องไป เธอนั่นแหละที่สมควรจะออกไป นี่มันห้องของฉัน ส่วนเธอก็แค่ผู้มาอาศัย เธอไม่มีสิทธิ์เลือก"



               น้ำเสียงของซึงฮยอนจัดว่ากำลังโกรธอยู่ในระดับหนึ่ง ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงเขาคงชกหงายท้องไปแล้ว



               "ใช่ ฉันไม่มีสิทธิ์เลือก แต่เลือกไปแล้ว ช่วยไม่ได้"



               ปาร์คบอมเชิดหน้าเชิดตาพูดพลางกอดอก การกระทำนี่ยิ่งยั่วอารมณ์โกรธให้กับซึงฮยอนอย่างมาก แขนแกร่งช้อนร่างของหญิงสาวโยนขึ้นเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมเธอไว้ ร่างบางดิ้นไปมาแต่ไม่มีทีท่าว่าเขาจะลุกออกจากตัวเธอ 'ผู้หญิงก็เหมือนกันหมดต้องให้ใช้ไม้ตายถึงจะยอม ยัยเด็กผมแดงอย่างเธอแค่แป๊บเดียวก็คงรีบวิ่งออกไปทันทีนั่นแหละ'



               "นี่นายจะทำอะไรฉันไม่ทราบ นี่อย่าบอกนะว่าจะปล้ำฉันหน่ะ"



               "ที่เธอมานอนห้องฉัน คิดจะยั่วฉันใช่ไหม"



               ซึงฮยอนก้มลงกระซิบข้างหูของปาร์คบอม แต่เธอก็ไม่ได้หวั่นไหวเหมือนกับที่เขาคาดไว้แต่กลับทำในสิ่งที่คาดไม่ถึง เมื่อปาร์คบอมใช้แรงทั้งหมดผลักซึงฮยอนออกไป พร้อมกับขึ้นคร่อมเข้าไว้แทน



               "นายนี่ก็หล่อดีนะ"



                เสียงหัวใจของซึงฮยอนที่ตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อหญิงสาวเอ่ยชมในความหล่อพร้อมกับใช้มือลูบใบหน้าเขาอย่างเบามือ 'คนอย่างซึงฮยอนก็เคยเจอมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีปฏอกิริยาแบบนี้ กะอีแค่เด็กบ้าผมสีแดงถึงกับทำให้เขาใจเต้นแบบนี้เลยหรือไง' ใบหน้าเนียนเรียบ ผิวขาวสว่างอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากอวบอิ่มที่หน้าสัมผัส บอกได้คำเดียวว่า 'โคตรสวย' แต่แล้วจิตใต้สำนึกก็สั่งให้ลบความคิดนั้นออก เพราะว่ายัยเด็กผมแดงคนนี้กำลังเข้ามายึดห้องนอนของเขา



               "เธอจะทำอะไร หรือว่าอยาก..."



               ริมฝีปากอิ่มยิ้มให้กับซึงฮยอนที่ตอนนี้ทำสายตากรุ้มกริ่มใส่เธอ สองมือลูบไล้ไปทั่วเนินอกและค่อยๆไล่ไปถึงลำคอ ซึงฮยอนเมื่อเห็นดังนั้นจึงยกยิ้มให้กับการกระทำของเธอ ปาร์คบอมที่เห็นสีหน้าอันพึงพอใจของเขา มือบางก็จัดการบีบเข้าืั้คอพร้อมกับกระชากอย่างแรง



               "แค่กๆ ยัยบ้าปล่อยฉันนะ ปล่อยเว้ยย แค่กๆ"



               "หน้าตาก็ดีแต่สมองคิดได้แต่เรื่องใต้สะดือ นี่แน่ะ ตายสะเถอะ ตายๆๆ"



               ซึงฮยอนคว้าข้อมือของปาร์คบอม เพื่อจะดึงออก แต่ยิ่งดึงก็ยิ่งบีบแน่น จนมืออีกข้างหนึ่งของเธอยกขึ้นพร้อมกับฟาดไปที่ท้องเข้าอย่างแรงก่อนจะกระเด้งตัวลุกออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความจุกจนพูดไม่ออกซึงฮยอนจึงได้แต่ใช้มือกุมท้องเอาไว้



                "สมน้ำหน้า จุกเลยล่ะสิ ฮ่าๆๆๆ เอ้าพูดอะไรหน่อยสิ อิอิ"



                ปาร์คบอมยืนชี้หน้าซึงฮยอนพร้อมกับหัวเราะร่า แต่ไม่นานก็หน้าเจื่อนลง เมื่อเห็นซึงฮยอนยังคงนอนกุมท้องอยู่



               "จุกขนาดนี้เชียวหรอ ผู้ชายอะไรอ่อนแอชะมัด งั้นฉันอนุญาติให้นายนอนบนเตียงกับฉันได้ เพราะสภาพแบบนี้คงลุกไม่ไหว แต่ขอบอกไว้เลยนะถ้าขืนนายมาลวนลามหรือพยายามปล้ำฉันก็จงลืมมันไปซะ เพราะฉันจะฟ้องคุณลุงและคุณป้า แบร่"


               พูดจบปาร์คบอมก็ล้มตัวลงนอนแล้วจัดการดึงผ้าห่มมาคลุมไว้ทั้งตัว ซึงฮยอนที่นอนกุมท้องอยู่หันไปดูร่างที่ตอนนี้ถูกผ้าห่มปกคลุมก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ 'ผู้หญิงอะไรยอมให้ผู้ชายนอนด้วย แถมยังไม่ระมัดระวังตัวอีก'



               เวลาล่วงเลยไปสักพักซึงฮยอนพยายามเรียกหญิงสาวที่อยู่ใต้ผ้าห่มแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา เขาจึงแน่ใจว่าเธอหลับไปแล้ว ขายาวก้าวพาร่างหนาลุกขึ้นจากเตียงเดินไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย โดยไม่รู้เลยว่ายัยเด็กผมแดงที่เขาคิดว่าหลับไปแล้วนั้นกำลังลืมตาพร้อมกับคิดวิธีที่จะกำจัดเขาลงไปจากเตียง



'คิดว่าคนอย่างฉันจะนอนร่วมเตียงกับนายงั้นหรอไอ้ลิงคิงคอง ฝันไปเถอะ'

 

                




24/12/2011 23.30 น.

มาแล้วอีกหนึ่งพาร์ท คิคิ เป็นตอนของหนูมินและพี่แด + ด้วย คู่เอเลี่ยน ลองมาลุ้นดูกันนะคะว่าตอนหน้าใครจะออกมาบางเอ่ย (สาวๆ เหลือแต่ 'ดาร่า') อิอิ รับรองตอนหน้าหนุ่มได้เจอบอมมี่ของเราจัดเต็มแน่ๆค่ะ (รักคนอ่าน ... จุ๊บๆๆๆ)
               

© Tenpoints !