Monster Hunter Orage online

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 ภารกิจแรก O ต้นไม้ศักสิทธ์ บาลูน (100%)

 "Book" ปุ๊ง (12.05 น.เวลาในเกมส์) "เฮ้ยนี้ก็เทียงคืนในโลกจริงแล้วสินะยังไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย" เรียวเรียกหน้าต่างระบบขึ้นมาเพื่อดูเวลาในหน้งหนังสือที่รอยอยู่บอกถึงเวลาในเกมส์และเวลาในโลกจริง 

"เอาละขอเช็คItemsและสถานตัวละครก่อนแล้วกันนะ Book หน้าหนึ่ง สถานะตัวละครและหน้าสอง Items"พอเรียวกล่าวเสร็จก็มีภาพโฮโลแกรมสีฟ้าขนาดสีเหลียมพื้นผ้าพอให้เห็นถนัดตา 2 อันรอยขึ้ินมาอยู่ตรงหัวพอดิบพอดี

"ขอดูItemsก่อนแล้วกันนะBookบอกรายละเอียดของItemsทั้งหมด" (ต้องทำความเข้าใจกันก่อนว่่าเกมส์นี้นั้นสามารถใช้ระบบเสียงได้อย่างเช่นที่เรียวพูดตะกี้เป็นการออกคำสั่งกับระบบให้ตรวจสอบItmesแล้วระบบก็จะรายงานชื่อ Items ค่าสถานะของ Items เป็นต้น)
พอเรียวกล่าวจบก็มีเสียงของระบบดังขึ้นมาในหัวเขาในขณะที่ภารโฮโลมแกรมก็แสดงเป็นมีดนักล่าขึ้นมาเต็มหน้าจอให้เหรียวเห็นได้ถนัดตา

"ระบบ

Items (สามารถจุได้ 100 ช่อง อัพเกรดได้)

1. มีดนักล่าฝึกหัด ระดับ 1 ดาว

    : พลังโจมตี 50 จุด

    : ความทนทาน 100/100 (ไม่สามารถซ่อมหรือพังได้เพราะเป็นอาวุธเริ่มต้น)

2. ชุดผู้เล่น้ริ่มต้น 

    : พลังป้องกัน 20 จุด

    : ความทนทาน 100/100 (ไม่สามารถซ่อมหรือพังได้เพราะเป็นอาวุธเริ่มต้น)

3. ยาฟิ้นพลัง Hp *10

    : ฟื้นพลัง Hp 50 จุด

4. ยาฟื้นพลัง Mp *10

    : ฟื้นพลัง Mp 100 จุด

5. กล่องจุอาหาร 3วัน

    : สามารถเก็บอาหารชนิดใดก็ได้ ได้3วัน

6. น้ำเปล่า *1 (ถาวร หรือ จนกว่าจะกินหมด)

    : ดืมเพื่อแก้ดับกระหาย

7. เงินติดตัว 2000 เหรียญทองแดง 

จบการรายงาน" 

หลังจากที่เรียวฟังเสียงระบบประกาศItemsทั้งหมดที่เขามีอยู่ตอนนี้เขารู้สึกเซงเป็นอย่างมากเพราะไอเสียงที่ไร้อารมณ์นี้ทำให้เขาปวดหัวเหลือเกินเรียวจึงต้องบอกกับหนังสือให้เปิดหน้า6 ตั้งค่าระบบ ขึ้นมาเพื่แก้ไขเสียง เรียวได้แกไข้เสียงให้เป็นเด็กสาวเสียงใสวัย 16-18 

ระบบ"กรุณายืนยันด้วยคะ" 

"ยืนยันครับ" 

ระบบ"ทำการปรับแต่งเสียงใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้วคะ"

พอเรียวได้ยินเสียงสาวที่ตัวเองตั้งไว้เรียวจึงรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากจากนั้นจึกกลับไปหน้าItemsเพือไปจัดการกับItemsของตนต่อ

"Bookทำการสวมใส่ มีดนักล่าฝึกหัด ระดับ 1 ดาวและ ชุดผู้เล่นเริ่มต้น ระดับ 1ดาวครับ"จากนั้นก็มีเสียงจากระบบดีงขึึ้นมาในหัวเขาอีกครั้ง

"ทำการติดตั้งเรียบร้อยคะ"
พอเสียงระบบจบลงเสื้อผ้าของเรียวก็มีการเปลี่ยนแปลงจากเสื้อฝ้ายสีน้ำตาลแปลเปลี่ยนเป็นเสื้อหนังขนนุ่นสีเทาคอกลมแขนสั้นรองเท้าผ้าสีเทาเข้ากับเสื้อ(ยังคงมีผู้เล่นใช่้หมือนเขาอยู่อีกมาก)แล้วที่ข้างเอวมีที่เก็บมีดสั้นยาว 3 เมตรเน็บไว้อยู่หลังจากนั้นเรียวก็บอกกับระบบอีกว่า 

"Book ตั้งค่ายาฟื้นพลัง Hp (Mp) ให้เติมเลือดอัตโนมัติเมื่อ Hp ลดลง 10 % Mp ลดลง 20 % ครับ"

ระบบ"กรุณายืนยันด้วยคะ" 

"ยืนยันครับ"

"ทำการติดตั้งเรียบร้อยคะ" 


พอเรียวเสร็จธุรจาก หน้าต่างItemsเสร็จเรียวก็บอกให้ระบบปิดหน้าต่างลงไปแล้วเลื่อนให้หน้าต่างสถานะตัวละครมาอยู่ตรงหน้าเขา

"Book รายงานสถานะตัวละครของผมด้วยครับ" เรียวกล่าวบอก ระบบเสียงให้รายงานสถานะตัวเอง

ระบบ"รับทราบคะ"

สถานตัวละคร 

ผู้เล่น เรียวโฮ 

เลเวล   :  1

อาชีพ   :  - 

ขั้น        :  -

ฉายา    :  - 

Hp  150 จุด   Mp  200 จุด   Sp  1000 (ที่ค่าSpเยอะเพราะมีพื้นฐานด้านร่างกายที่แข็งแรกมาก)

พลังโจมตี    : มือเปล่า 50 จุด (มีดนักล่าฝึกหัด 50 จุด) รวม 100 จุด

พลังป้องกัน : ร่างกาย  30 จุด (ชุดผู้เล่นเริ่มต้น 20 จุด) รวม  50   จุด

พลังโจมตีด้วยเวทย์ : (ยังไม่แสดงค่า) (ผ่านเงือนไข)

พลังป้องกันเวทย์     : (ยังไม่แสดงค่า) (ผ่านเงือนไข)

จบการรายงานคะ"

(ในเกมส์ มอนเตอร์ ฮันเตอร์ ออนไลน์ นี้จะไม่มีอัพสเตตัสจะอยู่กับความสามารถทางร่างกายเท่านั้นถ้าร่างกายยิ่งแข็งแรงพลังก็ยิ่งมากขึ้นจะโดยวิธีได้ก็ได้เช่น ออกกำลังกาย ฝึกจิต (ได้รับค่าพลังทางเวย์) ฯลฯ)

"เอาละที่นี้ก็พร้อมแล้วได้เวลาไปเป็นนักล่าของจริงซะที" เรียวคิดในใจพร้อมกับเตรียมตัวจะออกเดินไปประตูทางทิศเหนือแต่ก็ต้องซะงักเพราะเรียวได้ยินเสียงของชายชราคนหนึ่งกำลังเรียกเขาอยู่

"เดียว ๆ เจ้าหนุ่มมาทางนี้ก่อนสิ" 

พอเรียวได้ยินเสียงชายชราเรียงจึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับมองรูปร่างหน้าตาคนที่เรียกเขา ชายชราคนนี้ผมยาวสีขาวจัดไม่เปนทรง หน้ามีตินกาเต็มหน้าดวงตาสีเทามีแววตาแห่งความโศกเศร้าส่วนสูงประมาณ 170 ดูแล้วอายุน่าจะราว 60 ปีได้ 

"คุณตาไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรอครับถึงได้เรียกผมมานะครับ"เรียวถามจุดประสงค์ของคุณตา

"ไม่ต้องรีบร้อนหรอกนะ ข้าขอแนะนำตัวเองก่อนเลยละกันนะ ข้ามีชื่อว่า มาโทโร่ แล้วเจ้าละมีชื่อว่าอะไร" ชายชราหรือ มาโทโร่ แนะนำตัวเองแล้วถามชื่อของชายหนุุ่ม

"ผมชื่อ เรียวโฮ ฮะตะกี้กำลังจะไปเก็บเวลพอดีแต่ได้ยินเสียงของคุณตาก่อนนะครับแล้วตกลงไม่ทราบว่าคุณตามีธุระอะไรหรอกครับ" เรียวแนะนำตัวพร้อมกับให้คุณตารีบบอกจุดประสงค์ของตนเพราะถ้าปล่อยให้นานกว่านี้คงไม่ได้เก็บเลเวลเป็นแน่

"555 เด็กหนุ่มสมัยนี้ไฟแรงกันเหลือเกินฉันอยากจะรู้นักว่าจะไปได้ซะกี่น้ำ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาของเจ้าข้าจะของบอกธุระของข้าเลยละกัน เมื่อนานมาแล้วตามตำนานเขาเล่ากันว่าได้มีเศษชิ้นส่วนของเมล็ดพันธุ์แห่งสรวงสวรรค์ได้ถูกลมพายุพัดมาตกที่เกาะนี้เมล็ดพันธุ์นี้ ได้อยู่มายาวนานจนเติมโตแตกกิ่งก้านใบเป็นต้นไม้ใหญ่พวกข้าตั้งชื่อให้ต้นไม้นี้ว่า ต้นไม้ศักสิทธ์บาลูน ต้นไม้บาลูนค่อยช่วยให้ต้นไม้บนพื้นพิภพออกผลสวยงามให้ชาวบ้านอยู่ดีมีสุขแต่นั้นไม่ใช้อีกต่อไปแล้วเมื่อสววรค์ได้ลงโทษมนุษย์ข้อหาทำร้ายธรรมชาติจนต้นไม้รอบๆเป็นสีดำและเริ่มรุกรามไปเรื่อยๆสุดท้ายพวกข้าก็จะไม่มีที่อยู่อาศัย อาหารการกิน  มนุษย์นั้นทำร้ายธรรมชาติด้วยการ ตัดไม้ เผาป่า ทิ้งขยะลงแม่น้ำจนน้ำเน่าเสีย พวกข้าในหมู่บ้านช่วยกันทำทุกวิธีทางเพื่อเป็นการขอขมาแต่เมื่อเราส่งชาวบ้านเข้าไปก็จะถูกสัตว์อสูราระดับสูงที่พวกเราไม่สามารถเอาชนะได้ฆ่าตายจนพวกข้าคิดจะล้มเลิกความตั้งใจแต่ก็เหมือนสวรรค์ยังให้โอกาสพวกข้า อยู่มาวันหนึ่งได้มีมนุษย์อย่างพวกเจ้าลงมาจุติบนโลกใบนี้ ทำให้พวกข้ามีความหวังขึ้นมาอีกครั้งพวกข้าได้ช่วยกัน ช่วยเหลือมนุษย์ต่างมิติอย่างพวกเจ้าด้วยการ ทำอาวุธ ชุดเกราะ ปรุงยา ให้ด้วยราคาที่ถูก พวกข้าได้มองความหวังสุดท้ายได้ซักระยะ ข้าเห็นว่ามนุษย์อย่างพวกเจ้านั้นสามารถพัฒนาฝีมือได้รวดเร็วทั้งยังมีเวทย์มนต์(ทักษะ) ที่พวกข้าไม่สามารถใช้ได้จนพวกข้ามั่นใจในฝีมือของพวกเจ้า ข้าจึงไปขอความช่วยเหลือจากพวกเจ้าแล้วก็เป็นผลสำเร็จต้นไม้เริ่มกลับมาสีเขียวอีกครั้งแต่นั้นก็เพียงไม่นานเพราะมนุษย์อย่างพวกเจ้าเริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้น เจ้าจะถามข้าว่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับต้นไม้ศักสิทธ์ บาลูนนะหรอก็เพราะมนุษย์จะที่ไหนยังก็ยังเป็นเพียงมนุษย์ที่มีแต่  ความโลภ ความเห็นแก่ตัว เอาความสุขของตนเป็นหนึ่งถึงจะมีคนดีประปนอยู่ด้วยก็เถอะแต่ก็น้อยมาก พอมนุษย์อย่างพวกเจ้าเริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้น  การตัดไม้ทำร้ายป่าก็มีมากขึ้นด้วยต้นไม้จึงเริ่มกับมาเป็นสีดำอีกครั้งพวกข้าไม่มีความหวังเหลืออีกแล้วถึงกับขึ้นค่า อาหาร ค่ายา ค่าอาวุธ ค่าชุกเกราะ ขึ้นมาเป็น 1เท่าตัวเพื่อความอยู่รอดของตัวเองพวกข้าได้แต่นั่งรอความตายดูโลกใบนี้ดับสูญพวกผู้คนที่ค่อยให้ความเชื่อเหลือก็น้อยลงขึ้นทุกทีได้แค่เพียงถ่วงเวลาซักนิดนึงก็ยังดีเจ้าอยากจะทำเพื่อส่วนรวมให้พวกข้าอยู่รอดบนโลกใบนี้หรือจะค่อยหาความสุขของตนละที่คิดจะใช้ชีวิตให้สนุกบนโลกใบนี้ ยังไงซะพวกเจ้าก็กลับมิติของพวกเจ้าได้อยู่แล้วนิไม่เห็นต้องมาสนใจพวกข้าเลยจริงไหม" 

"ตกลงครับผมจะช่วยคุณตาเองครับบอกที่อยู่ของต้นไม้ศักสิทธ์มาเลยครับ" เรียวตอบตกลงกลับอย่างรวดเร็วหลังจากนั่นฟังมานานเขาลองคิดกับไปดูในโลกจริงของเขาว่าถ้าที่โลกจริงของเขานั้นไม่มีกระจกพลังแสงอาทิตย์ที่สามารถดูซับความร้อนมาเปลียนเป็นพลังงานได้แล้วพวกเขาจะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอันน้อยนิดนี้สำหรับพวกเขาไหมเพราะแต่เดิมในโลกจริงนั้นก็จะมีแต่ตึกสูงๆ ๆ รถวิ่งเต็มท้องถนน พื้นหญ้า ต้นไม้ ดอกไม้ก็ พอมีให้เห็นแค่บ้างพื้นที่เองถึงขนาดมีการตั้งบริษัท ที่ดูแลดอกไม้ที่ยังมีอยู่บนโลกใบนี้มาร่วมกันเพื่อทำการเพาะพันธุ์และมีพิพิธภัณฑ์นำโชว์ดอกไม้เขาจึงนึกอย่างจะดูแลโลกใบนี้ที่แสนสวยงามที่มองไปทางไหนก็จะเห็นแต่ต้นไม้สีเขียวที่ค่อยให้ความร่มชื่น ให้แหล่างอาหารสำหรับบนโลกใบนี้คงอยู่ต่อไป

"555 ช่างเป็นคนที่มีจิตใจประเสริฐเหลือเกินนะพ่อหนุ่มขอบคุณจริงๆ" ชายชรากล่าวชมชายหนุ่มด้วยหน้าตาที่มีรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุข

ระบบ ("ผู้เล่นเรียวโฮได้รับภารกิจ "ขอขมาต้นไม้ศักสิทธ์ บาลูน")

"เอาละข้าจะบอกรายเอียดเกี่ยวกับภารกิจนี้ให้ฟัง" ชายชรากล่าวกับเรียวที่กำลังเมิอลอยเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

"ก่อนอื่นให้เจ้าไปที่ประตูทางทิศใต้พอไปถึงเจ้าจะเห็นบ่อน้ำพุ ตั้งอยู่ตรงระหว่าง หอสมุดกับประตูหมู่บ้านทางทิศใต้ให้เจาจงตักน้ำในบ่อน้ำพุในสระมาเก็บไว้ที่ตัวแล้วจากนั้นเจ้าจงเดินไปประตูทางทิศเหนือคงใช้เวลาซะประมาณ 30น.เจ้าก็จะเห็นป่าไม้สีเขียวสดให้เดินตรงเข้าไปเรื่อย ๆ เจ้าก็จะเห็นจากต้นไม้สีเขียวกลายเป็นต้นไม้สีดำให้เดินตรงไปอีกซะประมาณ 1 กิโลเมตร เจ้าก็จะเห็นเนินภูเขาลูกหนึ่งที่มีต้นไม้สูงใหญ่ตั้งอยู่บนยอดภูเขาจากนั้นก็ให้เจ้านำน้ำที่ตักมาจากบ่อน้ำพุไปรดน้ำใส่ต้นไม้ศักสิทธ์พอกลับกล่าวคำขอขมา แล้วโปรดระวังด้วยระหว่างทางที่เจ้าเข้าป่าสีดำไปจะมีสัตว์อสูราระดับสูงอาศัยอยู่ จงกลับมาให้ได้นะชายหนุ่มผู้ถูกเลือก"ชายชรากล่าวจบพอกลับพูดอะไรไม่รู้ที่เรียวไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเพียงเก็บขอสงสัยนี้ไว้เท่านั้นหลังจากทำภารกิจเสร็จมาถามที่หลังก็ไม่เสียหาย

"ครับขอบคุณคุณตามากนะครับแล้วผมจะระวังตัวนะครับ" พอเรียวกล่าวเสร็จก็หันหลังพร้อมกับเดินไปยังประตูทางทิศใต้แต่เรียวไม่ได้รู้เลยว่าที่ข้างหลังเขานั้นได้มีชายชราจับจองมองเขาอยู่ด้วยแววตาแห่งความหวังเหมือนต้องการให้เรียวทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอเปลี่ยนตอน และ จบแต่เพียงเท่านี้นะครับเพราะ 2วันนี้จะต้องไปแข่งกีฬาเสร็จแล้วจะรีบมาอัพต่อให้นะครับ
 
เอาละครับถึงเวลาตอบคำถามแล้วนะครับ

ความคิดเห็นที่ 4

คำถาม : จะให้พระเอกได้อาชีพแบบฮิโซกะได้ไหม (ความชอบส่วนตัว)

คำตอบ: อันนี้คงจะให้ไม้ได้นะครับพอไม่เข้ากับลักษณะ นิสัย ของพระเอก แต่ถ้าอยากจะให้มีจริงก็ลองมาแนะนำตอน (รับสมัครตัวละคร) แล้วกันนะครับ

ความคิดเห็นที่ 5 

คำถาม : (อันนี้คงเป็นติชม) ตัวหนังสือติดกันมากไป อ่านแล้วตาลาย

คำตอบ: อันนี้ต้องขออภัย ด้วยนะครับเพราะเห็นอยากให้เขียนเยอะขึ้นเราก็เลยมันมือไปหน่อยเลยไม่รู้ว่าคนอ่านจะอ่านแล้วรู้สึกปวดหัว ตาลาย คายจะเป็นลม แต่ก็เป็นได้ทั้งข้อคิดและเนื้อเรื่องสำคัญทั้งนั้นนะครับ ยังไงก็จะพยายามปรับปรุงแก้ไขแล้วกันนะครับ ผมจะไม่แก้ตัวหรอกนะครับว่า เป็นนักเขียนมือใหม่หรือนี้เป็นเรื่องแรก เพราะถ้าอยากเป็นอะไรแล้วก็คงจะมีการผิดพลาดกันมั้งจริงไหมครับยังไงผมก็ขอขอบคุณทุกคนด้วยแล้วกันนะครับที่ค่อยให้คำแนะนำ

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------