+*+*ห นุ่ ม นั ก ด น ต รี ปิ๊ ง รั ก สา ว ปา ก ร้า ย +*+*+*+

ลำดับตอนที่ #4 : ~ *+* เ ปิ ด เ ผ ย มั น ไ ป สั กที อึ อั ด มา นา น *+*~

ผม ส่งเธอมาบ้าน ผม ผมเข้าใจว่พี่ผมไม่อยู่บ้านนะ



\"เอ้า ถึงแล้วลงไปดิ ฉันจะได้เข้าบ้าน\"ผมพูดแล้วสะกิดเธอให้รุ้สึกตัว เพิ่งจะตื่นนะเนี่ย ขี้เซาชะมัดเลย ยัยนี่



ฉันเดินชะแล๊บบๆออกมาด้วย ความสลืม สลือ แล้วส่ายหัว เอาความง่วงออกไป



แต่เมื่อเงยหน้าขึ้น ปากค้างเลย



\"โอ้..โห นี่บ้าน หรือคฤหาสอ่ะ ใหญ่จังเลย ข้างในเป้นไงอ่ะ อยากดูจัง เร็วดิ\"



\"เออ แปปดิ เจ๊ จะรีบไปตายหรือไง นะ อยากเข้าไปก็ลองเปิดดูเด่ะ ดูสิมันจะได้ไหม\"เน่ะ อิตานี่ ถ้าอีก เปิดได้แล้วแม่จะถีบไปดาวอังคารเลย คอยดู



\"ได้ๆ อย่าท้านะ ดูแล้วกัน\"~.~ ฉันก็เดินไปประตูหน้าบ้านมัน แล้วก็เปิดออก เอิ๊กกกก!! เปิดได้ด้วยแสดงว่ามีคนอยู่บ้าน



@#!!!///$ o_O  จ๊อดดดดดดด!!!ไม่อยากเชื่อ เปิดได้ ไอ่พี่ตัวแสบ บอกว่าไม่ต้งอยู่ ก็ดันอยู่ซะนะเนี่ย มันนายตายลงนรกวันนี้แหละ



แล้วผมก็เปิดประตูบ้านเดินเข้าไป บ้านผมใหญ่ก็จริงแต่มีแค่พี่-ผมอยู่สองคน พ่อ-แม่Death แล้วครับ คนใช้ก็ไม่มีหรอก



\"อ้าว!ไอ้ซางยอนแกมาแล้วเหรอ แน่ะ!เอาแฟนมาด้วยอีกต่างหาก\"



\"เออ แซวเข้าไป มีความสุขเข้าไป ทีขอให้ไม่อยู่บ้านแค่นี้ให้ไม่ได้นะ พี่\"นั่นไง พี่ผมเงียบ เลย 5555+ หรือพี่มันขี้เกียจเถียงว่ะ -*-



--------------------------------------------------------------



ฉันไม่อยากว่าอะไรพี่เค้าหรอกแต่ จะบอกว่า ไม่ใช่แฟนไอ่บ้านี่ แต่ฉันแฟนแกต่างหาก อาชิซาโตะ อย่าเข้าใจผิดเซ่!!



\"เปล่า นะค่ะ ฉันไม่ได้เป็นแฟนกับซางยอนเค้าซะหน่อย ฉันนะชอบ...\" ไรเนี่ย บ้าชะมัด แค่นี้ต่อหน้าพี่เค้าทำไมพูดไม่ออกล่ะ



\"หึหึ รู้น่า มิซึกิ พี่ล้อเล่นนะ\"แล้วเค้าก็ลูบหัวฉันเบาๆเหมือนเป็นเด็กเลย



\"เฮ้ย!พี่มากไปๆ\"หึงดิ ไม่ชอบนะเว้ย พี่ผมก็รู้ยังจะยั่วอีกแน่ะ



\"เออ แล้ว2 คนนี่รู้จักันตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ไม่เคยบอกหรอกนะ\"ผม

\"โอ๊ย!!v~Vฉันฆ่าน้องชายตัวเองผิดไหมว่ะ ก็เวลาที่พี่จะพูดแกก็ไม่เคยจะอยุ่ให้พี่บอกเลย ไอ้ซางยอน ไปๆเลยไปนั่งแล้วเดี๋ยวพี่จะทำอาหารให้กิน\"



ว่าแล้ว ผมก็พามิซึกิไปนั่งกินอาหาร ดูเธอคงลืมไปแล้วแหละว่าบ้านหลังนี่เธอก็เคยมา และมาบ่อยด้วยล่ะมั้งงงงงงง



\"........\"ทำไมบ้านมันคุ้นๆว่ะเนี่ย เหมือนเคยมาเลยอ่ะ เออ ใช่เหมือนเคยมากับบ ชินเลย แล้วทำไมฉันต้องนึกถึงมันตลอดเลยฟ่ะ ที่อยู่กะไอ่นี่อ่ะ  เฮ้อ!!หรือฉันยังรักมันอยู่ว่ะ ช่างเถอะ ตอนนี้อาหารมาแล้วด้วยกินดีกว่า



เฮ้ย!แล้วทำไมที่เค้าทำมามีแต่ของโปรดฉันอ่ะ เอิ๊กกก!!เค้าใส่ใจฉันด้วยเหรอเนี่ย หรือฉันคิดมากไปเองว่ะ ยิ่งคิดเข้าข้างตัวเองแล้ว โคดเซ็ง



+.+



\"พี่ พี่ทำบ้าอะไรหนักหนาเนี่ย กลัวจะไม่ได้กินอีกรึไง หรรือพรุ่งนี้จะไปรบเหรอ ดูเด่ะโคดเยอะเลยอ่ะ\"ผมพูดขึ้นมาเห็นพี่มันทำอาหารโคดเยอะ มีแต่ของโปรดมันด้วยนะ หึหึ



โป๊ก!เสียงไอ่พี่มันเคกหัวป๋มเองครับ



\"โอ๊ย!o_Oพี่เคกหัวผมทำไมเนี่ย\"



\"ก็พี่บอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าพูดหยาบต่อหน้าผู้หญิงอ่ะแก\"



\"มิซึกิ เธอยิ้มอะไรของเธอ มันเจ็บนะ ไม่ใช่ไม่เจ็บ มาเป็นเองบ้างไหมเนี่ย\"ผมเหลือบไปมองเธอ ที่ขำผมอยู่แล้วก็ลูบหัวตัวเองไปด้วย เห อะๆ มันเคกหัว หรือจะฆ่ากูว่ะนั้น แรงชะมัดเลย



\"ฮ่าๆๆๆฮ่าๆๆๆก็ไม่รู้ดิ มันขำอ่ะ ก็ทุทีไม่ค่อยจะได้เห็นเท่าไหร่เลยเนอะพี่น้องคู่นี้ทะเลาะกันเนี่ย ทุกทีเห็นไม่ค่อยจะคุยกันเลย แต่ก็น่ารักดี\"



ฉันหันไปดู 2พี่น้อง ที่ยังเล่นไม่เลิก แต่ก็ต้องหยุดหัวเราะเมื่อสักพักฉันดันไปสบตากะซางยอนเข้า ^///^ เขินว่ะ



\"พี่อาชิซาโตะค่ะ\"



\"มีอะไรเหรอมิซึกิ \"



\"คือว่า...เอ่อ...ฉันรักพี่นะคบกับฉันได้ไหม\"พูดไปแล้วว่ะ ฉัน ทำไงดี พูดไปแล้วO_O





เออ เจริญ ยัยบ๊อง ทำเอาพี่กะฉันข้าวเกือบสำลักช้าวแล้วไง ดีนะไม่พ้นใส่หน้ายัยนี่



\"อะไรนะ เธอพูดใหม่ดิ เมื่อกี้บอกว่าชอบพี่เหรอ\"



เออสิว่ะ ไอ่อาชิซาโตะ แกฟังไม่ผิดหรอก ฉันไม่ได้บอกว่า เกลียดแกซะหน่อย ปัทโธ่!เอ๊ย



\"ค่ะ ใช่ค่ะคบกับหนูได้ไหมค่ะ แต่ถ้าไม่ก็ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ\"น้ำตามันเริ่มคลอที่ตาแล้ว



\"พี่ ขอโทษนะ พี่คบกับมิซึกิแบบนั้นไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นน้องอ่ะได้ พี่มีแฟนแล้วล่ะ แล้วอีกอย่างพี่ก็ไม่อยากให้ความหวังกับใคร รักก็รัก ไม่รักก็ไม่\"



\"พอทีเถอะนะ พี่บอกว่าไม่รักคือจบแล้วหนูเข้าใจแล้วไม่ต้องบอกอะไรอีก แต่ตอนนี้หนูจะไม่ยุ่งกับพี่ แล้วพี่เองก็ไม่ต้องมายุ่งกับหนูอีก รอหนูทำใจบ้างได้ไหม แล้วสัญญาว่าจะกลับไป เป็นน้องสาวคนเดิม\"ฉันเข้าใจมาเสอมว่า ตัวเองจะไม่รักใครอีกนอกจาก ชิน นั้นคือรักครั้งแรกของฉัน แต่สุดท้ายจิตใจก็ห้ามกันไม่ได้ คงเหมือนที่ฉันชอบพี่เค้า และมันบังคับกันไม่ได้ ก็เหมือนที่พี่เค้าไม่ได้รักฉัน ก็จบพอเท่านี้ ทุกอย่างฉันต้อง นับ 1ใหม่ แล้วน้ำตาก็ไหล



\"อืม ฉันพาเธอไปส่งบ้านดีกว่าไหมนะ ปะไปๆ\"ผมพูดขึ้นท่าทางไม่ดีแล้วสิเนี่ย ข้าวไม่กินแล้ว



\"ไม่ไปได้ไหม ฉันไมอยากไปเจอใครตอนนี้ ขอฉันอยู่คนเดียวนะ\"



\"อืม งั้นเธอไปนอนห้องฉันไป \"แล้วฉันก็เดินไปห้องเค้าอย่างว่าง่าย ไม่ต้องถามนะว่าไปทำอะไร คงไม่มีอะไรน่าทำ เท่าการระบาย โดยการร้องไห้



ความทุกข์เป็นเพื่อนฉันจนชินแล้ว ความทุกข์คงเป็นเพื่อนกับฉัน มาตลอด เวลาที่มีเรื่องเศร้า มันมักจะมาให้บทเรียนแก่ฉันเสมอและมันชอบมีของฝากที่ฉันไม่ค่อย อยากได้เท่าไหร่ นั้นคือ \"น้ำตา\"

--------------------------------------------------------------------------------------------