fic naruto kreaw-dragon love รักใสใสของยัยหัวเเก้วมังกร

ลำดับตอนที่ #4 : ♥L O V E Chapter 3 ♥

 


 



"เอ้านักเรียนที่น่ารักทุกคนวันนี้ครูกิจกรรมดีๆให้ทำ ^ ^ "
กิจกรรมดี๊ดีอ่ะสิไม่ว่า หลังจากกริ่งออด คาชิก็โผล่มาเช้ากว่าทุกวัน สร้างความตกใจกับทุกคนเช่นเคย ซึ่ง จะเป็นฝีมือใครนอกจาก...ฉันคนนี้ เเล้วกิจกรรมครูอะไรอีกล่ะ คราวที่เเล้ว ก็ตีกบ จับเขียด เล่นเสือ เอาหัวเเหย่จระเข้ - - * กิจกรรมน่าสนใจทั้งนั้นเลยใช่ไหมล่ะ
" กิจกรรมสุดธรรมดา น่าเสียดายจัง " เเต่หนูโคตรดีใจเลยค่ะ
" กิจกรรมไรค่ะ ..? "
" กิจกรมท่องเหนือล่องใต้ ตามหาธรรมชาติ " คาชิพูดพลางทำตาหยี่ ซึ่งหรือก็เขากับเเผนการชั่วร้าย 
" จับคู่ ชาย-ชาย หญิง-หญิง ด้วยนะ นักเรียนเอาล่ะต่อไปเป็นคาบว่าง ^ ^ " อาจารย์พูดพลางหยิบอะจึ๋ยเล่มโปรดมาอ่าน ฉันยันตัวลุกขึ้นเเล้วเดินออกนอกห้องเรียนน่าตาเฉย เห้อข้างนอกอากาศดีชะมัด ฉันว่านะโรงเรียนเราก็น่าอยู่ดีเหมือนกันนะ
" นิมันจะมากไปเเล้วนะยัยกระเทยควาย "
" กริ๊ดๆๆ !!!! ยัยคาริ๊น !! มาตายคามือซะดีๆ "
ถ้าไม่มีชะนีอยู่ละก็นะ
" เพียะ ! "
เห้อ ตบกันอีกเเล้ว ยัยห้วบานเย็นที่ไหนก็ไม่รู้ลงไปกองกับพื้นปล่อยให้ยัยกระเทยตบเอา อ๊ะ ! นั่นมัน ยัยหัวเเก้วมังกร
" ตายซะเถอะ ยัยคาริน อย่าสะเออะมาเทียบว่าตัวเองเป็นเเฟนซาสึเกะ ฉันนี่เเหละว่าที่ภรรยา ! "
" หึ! เป็นกระเทยควาย ยังไม่เจียมนะ ตัวใหญ่อย่างกะยักษ์ ยังจะร้องผัวๆ อีก "
" เเก. ."
" หึ ฉันนี่เเหละตัวจริงของซาสึเกะ เเล้วเธอน่ะเลิกยุ่งกับคนของฉันได้เเล้ว "
" แก..นังซากุระนิ มาก็ดีเเล้วยัยนี่  ฉันจะได้ตบให้เสียโฉม "
" ถ้าทำได้ล่ะก็นะ : D "


" ตุ๊บ ! เเอค ! "
" กลับหลุมเเกไปซะ ถึงว่าวันนี้ฉันใจดี "ยัยกระเทยควายนี่ น่าจะต่อยเลอะฟันให้ฟันหมดปากจริงๆ มันค่อยๆลากสังขารหายไป ความสนใจตอนนี้เลยไปตกที่ยัยหัวเเก้วมังกร
" ย..ยัย..ยัยดอก..เน่า "
" ไง.. ด่าคนอื่นเเสดงว่าไม่ต้องพาไปโรงพยาบาลเเล้วซินะ "
" .. "
เงียบเลยเเฮะ


" เรียบร้อยเเล้วจ้ะ "
" ขอบคุณค่ะ อาจารย์คุไน "
" นี่ คาริน เราอย่าซ่านักเลย เมื่อก่อนยังน่ารักอยู่เลยนิ "
" อาจารย์ไม่ต้องยุ่งกับหนู " 
" เมื่อก่อนทำไมเหรอค่ะ "
" อย่ายุ่งยัยดอกเน่า " ก็อยากรู้นิ
" ก็เมื่อก่อนน่ะซิ ทั้ง น่ารัก สดใส เเต่พอโดนพวกกะเทยรังเเกหาว่าอ่อนเเอก็เลยเปลี่ยนตัวเองไปอย่างทุกวันนี้ไง เออ ซากุระ ฝากดูด้วยนะ เดี๋ยวฉันจะออกไปทำธุระ "
" ค่ะ " ฉันรับคำเเล้วเดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียง ยัยหัวเเก้วมังกรยังทำเเก้มป่องใส่อย่างน่ารัก น่ารัก(?) ฉันชมยัยนี้ว่าน่ารักเหรอ พระเจ้ามันเกิดอะไรขึ้น !!!
" เธอน่ะ ถ้าทำตัวให้น่ารักกว่านี้ จะมีเพื่อนคบขึ้นเยอะเลย "
" ชิ ! "
" เเล้วก็เลิกบ้าผู้ชายด้วย "
" เชอะ ! เเต่จริงๆฉันก็ไม่ได้บ้าซาสึเกะขนาดนั้นหรอก.... "
" ... "
" ที่ทำไป... ก็เพราะอยากให้คนอื่นคิดว่าฉันไม่ใช่คนขี้อายยังไงล่ะ "
" คำว่าขี้อาย กับ หน้าด้านมันต่างกันเยอะนะเธอ "
" อะไรนะยะ !! "
" หยุดตวาดเสียงดังด้วย "
" ... " เห้อ เหนื่อยจังหลับคาห้องพยาบาลดีกว่า ฉันเอนหลังเตรียมหลับเเต่ดันมีมือมาขยุ้มเสื้อซะก่อน
" นิ.. เธอจะจับคู่กับฉันได้หรือเปล่า "
" ... "
" ... "
" ถ้าเธอไม่กริ๊ดใส่ฉันก็โอเค "
" งั้นฉันคู่กับเธอเเล้ว จำไว้ให้ดีล่ะ ! " ยัยนั่นหมุนตัวเเล้วนอนทันที งั้นฉันหลับบ้างดีกว่า


" อิโนะจัง เราจะทำยังไงดี "
" รอก่อนนะฮินาตะ เข้าค่ายครั้งนี้จะเป็นเส้นชัยของเราล่ะ "



 เนื่องจากวันนี้เรียนครึ่งวัน ครูก็เลยไล่เด็กนักเรียนกลับบ้าน ซึ่งอยากรู้สินะฉันสถิตย์อยู่ที่ไหน เหอะๆห้องนารูโตะไง
" 555+ ฉันชนะ เจ้าเบื้อก "
" ไอ้ซาสึเกะ !! "
" เห้อ นารูโตะนายเเพ้มัน 20 รอบติดเเล้วนะฉันเล่นแทนซาสึเกะเเล้วกัน "
" หึ คราวนี้อย่าเเพ้ผู้หญิงนะ ไม่ใช่สิ อย่าเเพ้ช้างสารนะ "
" ซา สึ  เกะ " ฉันสะกดตัวอักษรมันทีละตัว หึจบเกมนายตายเเน่
" เปรี้ยง ! "
" ชนะเเล้ว ^ ^ " ฉันวางจอยลงเเล้วยิ้มให้นารูโตะ คงรู้สินะต่อไปจะโดนเรียกว่า...
" เเพ้เเล้ว เจ้าเบื้อก "
" สม "
" ฮือ ซากุระจังจายร้าย TT^TT " น่ารักจริงๆหน้านารูโตะตอนข่มขื่นปานจะร้องไห้เนี่ย 555+ เอ่อ ว่าเเต่ยัยหัวเเก้วมังกรล่ะ ทำไรอยู่น้า ฉันเดินผ่านประตูเชื่อมเข้าห้อง ตอนนี้ห้องเงียบจนเเม้เเต่เข็มหล่นยังได้ยิน เเล้วยัยนั่นอยู่ไหนน้ าาา 
" ...ขีดๆ "
" เสร็จเเล้ว "
" ทำไรอยู่เหรอ " 
" ว๊าย ! ยัยดอกเน่า "
" ทำไรอ่ะ "
" ป..เปล่า นิ " ยัยหัวเเก้วมังกรพลางเก็บหนังสืออย่างลุกลี้ลุกลนก่อนจะลุกขึ้นมองหน้า
" ม..มีอะไร "
" ก็ไม่มีอะไร เเค่คิดว่าวันนี้ขี้เกียจทำกับข้าวไปกินข้างนอกกัน "
" อ.. อือ ร้านไหนล่ะ "
" ร้ายอิจิราคุราเม็งล่ะกัน "
" อืม "
ฉันเดินออกจากทันทีที่ตกลง ดีจัง ได้ไปกินข้าวข้างนอกกับยัยนี้บ้างอยู่บ้านเฉยๆก็เบื่อไม่มีอะไรทำ 
 เเล้วเราก็เดินทางมาถึง ณ ร้านอิจิราคุสุดอร่อย วันนี้กินไรดีหว่า .. ?  ไม่รู้เดี๋ยวค่อยคิด 
" รับอะไรดีครับ " ลุงที่เเสนน่ารักเจ้าของร้านถาม
" มิโซะค่ะ "ฉันกับคารินพูดพร้อมกันโดยไม่มได้นัดหมาย ฉันกับคารินหันหน้าเข้าหากันเเเล้วจู่ๆคารินก็หน้าเเดงขึ้นมา เห้อเดี๋ยวนี้ฉันกับยัยคารินต้องไปหาจิตเเพทย์เเล้วมั้งเนี่ย 
" นี่ครับมิโซะสองที่ "
" ขอบคุณค่ะ "
" ขอบคุณนะค่ะ ลุง " ฉันพูดเเล้วโซ้ยราเม็งตรงหน้าทันที อร่อยที่ซู้ดเลย !



WRITERTALKS♥
" อิ่มจัง "
" อิ่่มเหมือนกัน " เด็กสาวทั้งสองเดินโซซัดโซเซออกมาจากร้านราเม็งเพราะความหิวเป็นเหตุ (?) ทั้งคู่เดินมาเรื่อยๆเนื่องจากร้านอิจิราคุไม่ค่อยใกล้คอนโดสักเท่าไหร่
" ส..สวัดดีค่ะ คุณซากุระจัง " ใครหว่า เด็กสาวคิดพลางหันไปดู
" อ้าว ฮินาตะนี่นา ^ ^ "
" ใครเหรอ "
" เพื่อนสมัยประถมน่ะ เออ ฮินาตะนี่ คารินนะเป็นรูมเมทฉัน "
" ฝากตัวด้วยค่ะ "
" อ..อือ "
" เเหมพอไม่พูด ย่ะ เเล้วน่ารักเป็นกองเลย ^ ^ "
" เหอะ ! "
ทั้งคู่หยอกล้อกันสนุกโดยไม่ได้เหล่มองข้างหลังเเต่อย่างใด เด็กสาวผมสีนิลมองเด็กสาวเรือนผมบานเย็นไม่วางตา ทั้งสองจับมองเเกว่งไปมาเหมือนเด็ก เเต่ร่างบางตรงนี้นั้นอยากเข้าไปแทรกใจจะขาด เมื่อถึงคอนโดเธอขอเลี่ยงตัวทันที
" อ้าว ฮินาตะไปไหนน่ะ "
" ก..กลับห้องค่ะ "
" งั้นโชคดีนะพรุ่งนี้ต้องไปเข้าค่ายเเล้วนิ "
" ค่ะ โชคดีค่ะ ซากุระจัง คารินจัง " เด็กสาวพูดพลางเดินหายไป ร่างบางผมสีนิลเดินขึ้นบันไดอย่างเชื้องช้า เธอเข้าใจมันเหมือนนิสัยอย่างหนึ่งในหนังสือที่เธอเคยยืมอิโนะอ่าน นิสัยอกหัก เหมือนจะขาดใจที่เห็นคนที่เราักไปมีคนอื่น ช่างเป็นเรื่องที่เศร้าสำหรับเธอ 
" ก๊อก ก๊อก ก๊อก "
เสียงเคาะซึ่งร่างบางผมสีบลอนด์เปิดปแระตูก่อนจะรับเพื่อนสางเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว ฮินาตะทรุดลงโซฟาอย่างไม่รู้ตัว ขาเธอเหมือนเพิ่งวิ่งมาราธอนมาอย่างนั้น
" ฮือ อิโนะจัง ฉันจะทำยัไงดีค่ะ "
" เอ้าน่าๆ เดี๋ยวโอกาสก็จะมาถึงเราเเล้ว ฮินาตะ "
" ไม่รู้เเล้วค่ะ ! ต่อไปนี้ไม่ว่าวิธีไหน ฮินาตะคนนี้ก็จะเป็นคนรู้ใจของ ซากุระซังให้ได้ เเม้ว่าต้องกำจัดคารินซังก็ตาม "
" ฮิ นาตะ.. "
" หึ ! อิโนะจัง ฮินาตะคนนี้จะร่านเงียบให้ดูค่ะ "
  + +