คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2 เพื่อนร่วมงาน
2
เพื่อนร่วมงาน
3 ปีต่อมา
งานก่อนเพิ่งจะสะสางไปงานใหม่ก็เข้ามาอีกแล้ว เช้านี้ฉันมีเหตุจำเป็นต้องออกมาทานข้าวนอกบ้าน เพราะอะไรน่ะหรอ ก็ไอ้หัวหน้าจอมบงการน่ะสิชอบทำอะไรตามใจตัวเองไม่เคยเห็นหัวผู้ใต้บัญชา เดี๋ยวเถอะ สักวันแม่จะเด็ดหัว!
“เฮ้ ไฮยีน่าทางนี้” พอเข้ามาภายในร้านอาหารเสียงแสนกวนประสาทก็ดังขึ้น ไม่เพียงแต่เสียงนะที่กวนประสาท หมอนี่กวนประสาทตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย เรียกได้ว่ามันเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ -_-*
“ฉันชื่อไอริสซ่าย่ะ ช่วยเรียกให้มันถูกด้วย” พอเดินมาถึงฉันก็วีนใส่ทันที หมอนี่ชอบเปลี่ยนชื่อให้ฉันอารมณ์เสียอยู่บ่อยๆ
“นั่งก่อนสิ ก็ชื่อแบบนั่นมันไม่เหมาะกับเธอเลยนี่นา”
“จะเหมาะรึไม่เหมาะมันก็ชื่อฉัน”
“ครับๆเข้าใจแล้วครับ วันหลังจะพยายามเรียกให้ถูก”
“แล้วที่นายเรียกฉันมามีเรื่องอะไร ถ้าเรียกมากินข้าวเฉยๆฉันฆ่านายตายแน่!”
“ยัยจอมโหด นี่เธอกล้าขู่หัวหน้าเธอหรอ”
“คิดว่าฉันขู่ก็ลองดูสิ”
“ผมไม่กล้าโกหกลูกน้องหรอกครับ แต่รอให้คนครบก่อนค่อยเริ่มประชุม”
“ครบ?”
“ใช่แล้ว งานนี้ต้องทำเป็นทีม”
“แต่ฉันชอบทำคนเดียวมากกว่า” ฉันแย้ง ฉันไม่ค่อยจะชอบทำงานเป็นทีมซักเท่าไหร่ ขี้เกียจที่จะรายงานคนในทีม รำคาญ
“อย่าอวดเก่งเลยน่า งานนี้งานช้าง”
“งั้นขอเหตุผลดีๆสักข้อ”
“ก็ ผมเป็นห่วงคุณไง” ...นี่ไม่ใช่คำตอบที่ฉันต้องการเลยสักนิด
“มอบหมายงานมา”
“ว้า เสียใจจัง ไม่ยอมรับคำหวังดีของผมเลยสักนิด”
“ฉันกลับล่ะ” ฉันทำตามที่พูดอย่างไม่รีรอ
“เดี๋ยวสิ รอให้คนครบก่อนเถอะนะ แล้วผมจะบอกครั้งเดียว ขี้เกียจอธิบาย” เรียลดึงมือฉันเบาๆเป็นการบอกให้ใจเย็นแล้วไห้นั่งลงก่อน
“เฮ้ รอนานมั้ย” ผู้ชายผมทองปรากฏตัวพร้อมกับเพื่อนอีกคน นี่เพื่อนร่วมงานฉันหรอ?
“นั่งสิ”
“ว้าว นี่เพื่อนร่วมงานฉันหรอ” หมอนี่ไม่สนใจคำพูดของเรียล เขาเดินมานั่งข้างฉันหน้าตาเฉย
“มีคนเคยบอกว่านายหน้าด้านมั้ย” คำพูดของฉันที่เอ่ยขึ้นเรียบๆทำให้คนฟังชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนมายิ้มเหมือนคนบ้า
“สาวน้อย ดูเหมือนเธอจะเป็นคนแรกเลยนะที่ไม่ได้มองฉันแค่เปลือกนอก”
“- -”
“ยิ่งมองใกล้ๆ น่ารักโคตรเลยอ่ะ” หมอนี่มันเป็นใคร!
“ยังเหลืออีกสองคน สั่งอะไรมารองท้องสักหน่อยมั้ย” เรียลเอ่ยขึ้น
“แค่ได้อยู่ใกล้ๆคุณผมก็อิ่มแล้วล่ะ” แทนที่จะตอบคำถามเรียล นายหัวทองดันมาทำตาเป็นประกายใส่ฉันแทน
ยังไงกันหมอนี่ ชักจะรำคาญแล้วนะ!
“ไอ้นีดฉันเตือนแกไว้ก่อนเลยนะ ว่าอย่ายุ่งกับผู้หญิงคนนี้”
“สาวน้อยคนนี้แฟนแกหรอวะ”
“...” ไม่มีเสียงตอบรับจากเรียล
“ถึงแกจะเป็นหัวหน้าฉัน แต่แกกลายเป็นศัตรูหัวใจฉันตั้งแต่ฉันได้พบเธอ”
รำคาญครั้งที่สอง...
“แกรู้จักผู้หญิงคนนี้น้อยไปแล้ววะ”
“อีกหน่อยฉันคงจะได้รู้จักมากกว่านี้ ^^” -_-
“งั้นก็รู้จักกันซะสิ นี่ยัยไฮยีน่า” เรียลเริ่มแนะนำ ...แบบผิดๆ
“ไฮยีน่า?” นายนีดทวนคำพูดของเรียล
“ไอริสซ่า -_-” ฉันบอกชื่อที่แท้จริงก่อนที่นายนีดจะเรียกชื่อฉันผิดอีกคน
“ถึงว่า คนสวยๆชื่อไฮยีน่าก็พิลึกแล้ว”
ฉันรำคาญนายนีดนานพอสมควร ในที่สุดอีกสองคนที่เหลือก็เดินทางมาถึง
“ในเมื่อครบแล้ว ฉันก็จะเริ่มแนะนำในรู้จักสมาชิกในกลุ่มอย่างเป็นทางการนะ”
พูดจบเรียลก็เริ่มแนะนำสมาชิกแต่ละคน เริ่มจากเคสต้าผู้ชายมาดนิ่งที่มากับนายนีดหัวทองท่าทางจะมีโลกส่วนตัวสูง ต่อมาคนที่นั่งอยู่ฝั่งขวามือของฉัน เลนดอนผมสีแดงเพลิงของเขาโดดเด่นเกินใครเลยล่ะ ส่วนอีกคนที่นั่งข้างๆกันคือ ‘นีน่า’ ผู้หญิงสวมแว่นหนาๆเหมือนกับเด็กเรียนที่โรงเรียนมัธยม ตาเธอจ้องอยู่ที่คอมพิวเตอร์ตั้งแต่มาถึงตอนนี้ก็ยังไม่ละสายตาไปไหน ไม่บอกก็รู้ว่าเธอเรียนสายไหนมา แต่ฉันสงสัยว่าเธอจบมาจากโรงเรียนนั้นอย่างปลอดภัยได้ยังไง
“รายละเอียดทั้งหมดอยู่ในเอกสารที่ฉันแจกไปนะ” เรียลชี้ไปยังเอกสารที่แจกให้พวกฉัน
“นี่ ฉันขอแยกตัวไม่ได้หรอ” ประโยคที่ฉันเอ่ยขึ้นสะกิดให้ทุกคนพร้อมใจกันหันมามองฉัน
“ก็ฉันบอกเธอไปแล้วไง...” ฉันไม่รอให้เรียลพูดยืดยาวฉันก็ขัดขึ้น
“ฉันต้องการเหตุผลที่มันฟังแล้วรู้สึกว่าฉันต้องการทำงานเป็นทีม”
“ไลท์แบล็กเป็นโรงเรียนใหญ่ การจะจับพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องง่าย”
“แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยากนี่”
“ไอริส ผมขอร้องล่ะ” น้ำเสียงจริงจังทำให้ฉันรู้สึกผิดอยู่บ้าง
“เอาเถอะๆ แต่ฉันจะไม่รายงานให้ใครรู้นะถ้าฉันจะไปไหนมาไหนโดยไม่บอก”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมจะดูแลคุณทุกฝีก้าวเลย” นีดแทรกขึ้น
“คิลเลอร์อย่างฉันไม่ต้องการคนดูแลหรอก”
“วะ...ว่าไงนะ คิลเลอร์หรอ!”
“นี่แหละที่ฉันเตือนนาย” เรียลบอกจุดประสงค์
“สวยๆอย่างนี้คงจะไม่โหดหรอกมั้ง” นีดพูดขึ้นราวกับปลอบใจตัวเอง ฉันรู้สึกได้ว่าหมอนี่เริ่มจะขยับออกห่างจากฉันทีละนิด
“ก็ไม่โหดหรอก ก่อนจบก็แค่เกียรตินิยม” เรียลเสริม
“เฮ้ย! เกียรตินิยม! โคตรโหดเลยนะเฟ้ย” แน่นอนล่ะคนที่ได้เกียรตินิยมต้องเคยฆ่าคนมาแล้วไม่ต่ำกว่า 50 ศพ
“แกเห็นความหวังดีของฉันรึยัง” เรียลยิ้มให้นีดก่อนนีดจะทำหน้าเจื่อนๆตอบ
“แกสั่งเสร็จแล้วใช่มั้ยวะ ฉันไปล่ะกิ๊กรออยู่” ฉันรู้ว่าที่นีดพูดเป็นแค่ข้ออ้างเพราะดูตาเขากรอกไปมาแปลกๆ
“เออๆ จะไปไหนก็ไป ฉันก็รำคาญเต็มทีแล้ว” เรียลปัดมือไล่อย่างไม่ใยดี
“ชิส์!”
“แล้วอย่าลืมดูรายละเอียดที่แจกให้ล่ะ งานจะเริ่มอาทิตย์หน้า”
“เออๆ ไปแล้ว” นีดตอบรับก่อนจะเดินออกไป หลังจากที่นีดออกจากร้านพวกเราก็ทานอาหารเช้าแล้วก็พูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น และฉันก็ได้รู้ว่านีน่าเธอเป็นคน 2 บุคลิก บุคลิกแรก ก็เป็นเด็นเนิร์ดที่เอาแต่นั่งจ้องคอมอย่างที่เห็น ส่วนอีกบุคลิกหนึ่ง เธอเป็นคนที่ลุยแหลก เธอเก่งทุกด้าน โดยเฉพาะการต่อสู้ (เรียลเล่าให้ฟัง) ฉันเริ่มจะเข้าใจแล้วล่ะว่าเธอผ่านโรงเรียนนั้นได้ยังไง ก็เพราะมีอีกบุคลิกค่อยช่วยนี่เอง
อาทิตย์หน้างานจะเริ่ม มีเวลาเตรียมตัวนานพอสมควร จริงอยู่ที่งานนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด แต่คนอย่างฉัน คำว่า “พลาด” ไม่เคยมีอยู่ในจิตใต้สำนึก!
ความคิดเห็น