คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 โชคอาจจะเข้าขางผมก็ได้
“เห้อ...อะไรของเค้านะ...อยู่ๆมาปุ้บปั๊บแล้วก้ไป.. เอ..ล่ะจะทำไงดีหล่ะเนี้ย...ติดหนี้เค้าอยู่นะเนี้ย..”มินจูพุดจบขณะที่เดินกัลป์บบ้าน ในระหว่างนั้นเองรถเก๋งขันใหญ่สีขาวมียี่ห้อหรูหราก็จอดที่น่าอู่ซ่อมรถของเขา
แล้วก็มีผู้หญิงผมทองคนนั้นที่สวมเว่นกันแดดสีดำก็เดินลงมาท่าทางหงุดหงิดแล้วก็เทอคนนั้นก็หันมองมาที่มินจู
“อ้าว!นี่คุณ..มาทำอะไรคั๊บ...”มินจูเอ่ยอย่างดีใจเมื่อมีลูกค้ามาหา
“นี่อู่ซ่อมรถหรอ..”เธอถามพร้อมกับถอดแว่นกันแดดออก
“ใช่คุณจริงๆด้วย คือ...เด๋วผมจะไปเอาเงินมาให้เด๋วนี้แหละคับ สักครู่นะคับ”มินจูลุ้กลี้ลุกรนเพราะนึกว่าเธอจะมาทวงหนี้
“เอ่อ...ชั้นถามว่าที่นี่ซ่อมรถรึปล่าว!”เธอเริ่มหงุดหงิด
“อ้อครับ.. ใช่ครับ แล้วคุณมีอะไรรึป่าวครับ”มินจูพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว
“รถชั้นอยู่ๆก็ดับหนะช่วยดูให้หน่อยนะ”เธอพูดอย่างเกรงๆ
“อ้อคับ เด๋วผมดูให้นะ เอ่อ..เชิญนั่งด้านในก่อนคับ”มินจูพูดพร้อมกับวางของใช้แล้วก็เชิญเธอไปนั่งที่ชุดเก้าอี้รับแขกที่อยู่หน้าบ้าน
“อืม”เธอรับคำสั้นๆแล้วก็เดินไปนั่งที่ตรงนั้นทันที
“แง้....ฮื้อ...ปะป๋า...”เสียงของจองโฮลูกชายของเขาก็ร้องลั่นขึ้น
“อะ..ลูก”ขณะที่มินจูกำลังเปิดประโปกรถก็หันไปดูทันที แอ่ด..เขาเปิดประตูที่ล็อคไว้ตอนที่ไปซื้อของใช้เมื่อเช้าออก
“ป๋า...ฮื้อ...ไปไหนมา...ง๊า..ทำไมทิ้งหนูไว้คนเดียว...”จองโฮพูดพร้อมกับกระโดดเข้ามากอดมินจูไว้แน่น..
“คับๆ พ่อไปซื้อของมา..เด๋วพ่อจะไปเอามาทำกับข้าวให้กินนะ เอ้อใช่มีขนมด้วยเด๋วพอไปเอามาให้นะ ”มินจูพูดพร้อมกับคลายกอดออกจากลูกแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“คับพ่อ..”จองโฮเมื่อเห็นรอยยิ้มของพ่อก็อุ่นใจแล้วก็เดินไปเล่นของเล่นในบ้าน
เมื่อสาวไฮโซที่นั่นรอการซ่อมรถอยู่นั้นห็นท่าทางของมินจูที่มีต่อลูกก็พลอยยิ้มอ่อนๆออกมา-----อืม..ผู้ชายคนนี้ดูรักครอบครัวจัง..-----
“รอสักครู่นะครับ เด๋วผมจะดูให้เด๋วนี้แหละ”มินจูพูดอย่างเร่งรีบ
“เอ่อ..นั่นลูกคุณหรอ”เธอถาม
“คับ แฮะๆ”เขาตอบพร้อมเกาหัวอย่างอายๆ
“จองโฮ...เด๋วพ่อจะไปซ่อมรถนะถ้าลูกหิวก็กินขนมรองถ้องก่อนนะ เด๋วพ่อมา”มินจูวางถุงขนมลงกับพื้นแล้วก็ลูบหัวลูกอย่างเอ็นดู
“อื้ม..”จองโฮยิ้มอย่างพอใจ
เมื่อเธอเห็นพ่อลูกคุยกันอย่างน่ารักเธอก็มองแล้วนึกถึงอดีตของเธอที่แสนเศร้าเพราะพ่อของเธอก็เสียชีวิตไปแล้ว ----- “พ่อ..อยากบอกว่าพ่อรักลูกยิ่งกว่า..ฮักๆๆ ฮื้ก...คะ..คนเดียว..นะ..” ----- นั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนที่พ่อของเธอจะตายจากไป
“อืม.. จะให้ผมดุส่วนไหนก่อนครับ”มินจูพูดถามทันทีที่ออกมา
“อะอ้อ ตรงกระปีงรถหนะมัน...อาจมีอะไรเข้าไปติดอยู่ข้างในก็ได้มั่ง..เพราะมันสตาร์ไม่ติดเมื่อกี้นี่เอง”เธอพูดด้วยน้ำตาคลอๆ
“คับๆ ขอกุจแจรถด้วยครับ”เขาพูดแล้วยื่นมือไป
“อืม”เธอยื่นให้อย่างไม่ค่อยพอใจ
“โทษที่นะครับ เพราะผมอยากเช็คดูข้างในหน่อย”มินจูพูอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไร ตามสบาย”เธอพุดอย่างเฉยๆ
30 นาทีผ่านไป มินจูก็ซ่อมรถให้เธอจนเสร็จ
“คุณครับๆ เอ่ออ..รถซ่อมเสร็จแล้วครับ”ขาสะกิดเธอที่หลับอยู่บนโต๊ะนั่งรอรถ
“อืม..”เธองัวเงียขึ้นมา
“ฮี่ๆ เสร็จแล่ว..”มินจูพูดอย่างเขินๆ
“เท่าไร”เธอถามแล้วก็ควักกระเป๋าตังออกมา
“เอ่อ..แฮะๆแล้วแต่คุณแล้วกันครับ รถของคุณแค่หม้อน้ำแห้งเอง..”มินจูพูดแล้วก็เกาหัวไปด้วย
“อืม ดูจากที่ที่นายอยู่แล้ว.. ทุกวันนี้ยังมีคนมาเข้าอู่นายอยู่หรอ”เธอถามตรงๆ
“ฮื่ม.. ก็มะ..ไม่ค่อย..มีเท่าไรหรอกครับ”เขาพูดอย่างเกร็งๆ
“นี่ค่าซ่อม นี่นามบัตรถ้ามีปัญหาอะไรก็มาหาฉันได้ ไม่ต้องเกรงใจ”เธอยื่นเงินค่าซ่อมรถให้และนามบัตรของเธอ
“ขอบคุณนะครับ.. โอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ”มินจูรับไว้อย่างอายๆและขอบคุณอย่างเกรงอกเกรงใจ
เธอคนนั้นก็เดินไปขึ้นรถเก็งยี่ห้อหรูของเธอแล้วขับจากไปโดยไม่พูดอะไร
“เอ...แค่เติมน้ำในม้อน้ำให้แล้วก็ซ่อมนิดหน่อยให้ตั้ง2พันกว่า..”มินจูพูดอย่างสงสัยแล้วเก็บเงินใส่กระเป๋าไว้แล้วก็อ่านนามบัตรของเธอ
“ประธานบริษัท g.t.f กรุ๊ป ซอง เบิงฮี อืม..บริษัทนี้มันเป็นบริษัทอะไรกันหล่ะนี้.. แอะ! นี่ไง บริษัทผลิตรถยนต์รายย่อย โฮ้..มิน่า..”มินจูพูดแล้วก็จดเบอร์โทรศัทพ์ในนามบัตรไว้แล้วเข้าไปบ้านทันที
ในตอนนั้นเองโซฮีรุ่นน้องคนสนิทของมินจูก็เดินผ่านมาหลังจากเลิกเรียนก็แวะมาดูด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นประตูปิดอยู่จึงเดินเข้าไปเคาะประตู ก๊อกๆๆๆ!!
“อาเฮียๆ อยู่ไหมๆ คือชั้นเอาโจ๊กหน้าปากซอยมาฝาก”โซฮีเคาะประตูแล้วร้องถามไปด้วย
“อะ อ้าว? โซฮี..ทำไมเธอถึงมานี่หล่ะ..”มินจูพูออย่างไม่สบายใจ
ความคิดเห็น