(B2ST)ไล่ล่าจับหัวใจ 6นายแบดบอย

ลำดับตอนที่ #4 : heart calculate คำนวณรัก จับจังหวะหัวใจยัยตัวดี#3(100%)

vinus part#

"อื้อ~"  ฉันบิดขี้เกียจช้าๆ แสงจากหน้าต่างส่องทะลุเข้ามาโดนหน้าฉัน จนทำให้ฉันต้องตื่นนี่ไง  แล้วสิ่งที่พบก็คือ ฉันนอนอยู่บนเตียงใครก็ไม่รู้(- -)  ดูจากเนื้อผ้าแล้ว ราคาคงไม่เบาเลย ใหญ่ดีแฮะ นุ่มด้วย  นี่ฉันมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย จำได้ว่า ไปเก็บกระเป๋า แล้วก็ หลับอยู่ในห้อง แล้วฉันจะเก็บกระเป๋าไปไหนน่ะ โอยย ฉันละเกลียดตัวเองเวลาแบบนี้จริงๆ อ้อๆ ฉันได้งานแล้ว แล้วก็ต้องมาทำงานอยู่ที่คอนโด เจ้านาย 

เรื่องนั้นไว้ทีหลัง  อาบน้ำก่อนดีกว่า  แล้วทันทีที่ฉันก้าวขาลงจากเตียงเท่านั้นแหละ

"โอ้ยย"  ใต้เท้าฉันมีวัตถุที่พูดด้ายยยยยOoO  เมื่อก้มใต้เท้าก็พบหว่า  พระบาทาของฉันมันไปโปะอยู่ที่หน้า  ผู้ชายที่จ้างฉัน อีกีกว้างงงงง  
"เท้าหนักดีจัง- -#" หมอนั่นเอามือเสยผมยุ่งๆ
"ขะ...ขอโทษ(  - -)"
"งั้นฉันไปล่ะ เมื่อคืนกว่าจะกลับมาถึง ก็เที่ยงคืนกว่า กว่าจะจัดห้องให้เธอ แล้ววิ่งเอาเธอที่อยู่บนรถมานอนในห้อง ฉันก็เผลอหลับไอด้วยซะงั้น" หมอนั่น ร่ายยาวก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
"แล้ว วันนี้เริ่มงานเลยมั้ย"
"ก็คงต้องให้เธอรู้จักกับสตูดิโอก่อนหน่ะน่ะ  ไปอาบน้ำได้แล้ว เราจะไปกินข้าวที่สตูดิโอ" หมอนั่นเดินออกไป โโยทิ้งซากเปลือกขนมไว้ใต้หมอน- -

แต่ว่า ห้องนี่ ใหญ่จริงๆ ท่าทางจะ รวยน่าดู  เสื้อผ้าของฉันถูกจัดใส่ไว้ในตู้อย่างเรียบร้อย รวมถึง ชุดชั้นใน0/////0
เฮ้ย ไม่มีใครสอนนายว่าห้ามจับเสื้อผ้าของผู้หญิงก่อนได้รับอณุญาตรึไง-///-*  แต่แล้ว สายตาของฉันก็ไปสะดุดกับนาฬิกาเรือนหรู ...... 
9.30  เก้าโมงครึ่งแล้ว!!! นี่ฉันตื่นสายขนาดนี่เลยหรอ
ฉันรีบคว้าเสื้อผ้า ผ้าขนหนู แล้วอาบน้ำด้วยความไวแสง นี่ฉันอาบน้ำหรือวิ่ง100เมตรเนี่ย
5นาทีต่อมา ฉันเดินลงมาเจอกับอีกีกวังที่ที่จอดรถ หมอนั่นใส่เสื้อยืดสีขาวธรรมดา กางเกงยีนส์เซอร์ๆ  เอ่อ...ดาราเค้าแต่งกันแบบนี้หรอ  แต่คนที่ตกใจคือหมอนั่น  ทำไม ฉันเหมือนมนุษย์ต่างดาวรึไง หรือ อุกกาบาต
"นี่เธอ!!! จะแต่งชุดแบบนี่จริงดิ"
"ทำไมอ้ะ ทีนายยังใส่ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ได้เลย ฉันก็ใส่ได้สิ- -"
"ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อที่สตูดิโอ แต่ โอ้ยยย อยากให้คนในสตูดิโอ คิดว่าฉันพาขอทานเข้าสตูดิโอรึไง"
"เสื้อฉันสะอาดน่ะ- -*"
"ไม่ใช่ๆ ที่นั่นเขามักจะมองเกี่ยวกับค่าหน้าค่าตา แต่่งตัวแบบนี้ไปไม่กลัวโดนินทารึไง ไม่ีชุดอื่นจริงดิ"  จะไปมีได้ไง ทั้งบ้านฉันมีชุดแต่แบบนี้ล่ะ
"อ้ะ นึกออกล่ะ เธอไปเปลี่ยนเสื้อที่สตูดิโอก็ได้ " 
หมอนั่นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาใครซักคน  ปัญหาคือ มาจุ้นจ้านอะไรกับเสื้อผ้าฉันกันย่ะ- -*
 
kikwang part#
ยัยนี่คิดถึงหน้าตาผมมั่งม้ายย แต่งตัวแบบนี่ อะไร เสื้อยืดสีขาวสกรีนลายมงกุฎสีดำเล็กๆตรงหน้าอก กางเกงยีนส์ ที่บอกได้ว่า โค-ตะ-ระ เชย  ผมรีบติดต่อหาตัวช่วยทันที  ประมาณ10 วิ จึงมีเสียงตอบรับจากปลายสาย
"ฮัลโหล"
(มีอะไร  เมนส์มารึไงไอ้กวัง- -)  ในสมองแก ฉันเหลวไหลขนาดนั้นเลยรึไง- -
"บ้านแกสิไอ้ดูจุน ซีต้ามาถึงรึยัง เห็นแกบอกโทรเรียกแล้วนิ"
(มาถึงแล้ว ตอนนี้ยัยนี่อยู่ที่สตูดิโอกับฉัน)
"ขอคุยด้วยหน่อย"
(หือ- -*)
"จะมาหึงอะไรตอนนี้  ฟังน่ะ ถ้าซีต้าแต่งตัวเสื้อยืดโทรมๆ กางเกงยีนส์เชยๆเข้าสตูดิโอแกจะทำไง" หลังจากที่ผมพูดประโยคนี้เสร็จ  ยัยวีนัสก็พยามข่วนหน้าผมทันที  ดีที่มือผมมือเดียวก็รวบมือยัยนั่นไว้ได้แล้ว
(สั่งให้ไปเปลี่ยน- -)
"ซึ่งตอนนี้ฉันก็ตกอยู่ในเหตุการณ์ที่ว่า "
(แล้วทำไมต้องคุยกับซีต้า)
"อยากจะขอเสื้อยืมเสื้อดีๆซักชุดหน่อย เพราะวีนัสน่าจะตัวพอๆกับซีต้า"
(เข้้าใจล่ะ รีบมาสตูดิโอด้วย ตอนนี้มีนายมาสายคนเดียว)
"อืม"  ผมรับคำ แล้วดูจุนก็ตัดสายไปทันที

ผมเปิดประตูแล้วเอายัยนั่นขึ้นรถ  สายขนาดนี่แล้วหรอ
"เธอ ไม่กินข้าวเช้า แล้วจะเป็นอะไรมั้ย" ผมถาม เพราะเราคงไม่ได้กินข้าวเช้ากันแล้วล่ะ
"ได้ เพราะฉันก็ไม่ค่อยได้กินข้าวเช้าอยู่แล้ว"
"แล้วเคยไม่กินข้าวเช้าแล้วนั่งรถไฟเหาะมั้ย"
"ทำไม"
"หายใจเข้าลึกๆซะ"  ยัยน่นทำหน้างงๆ แต่ก็พยามหายใจเข้าลึกๆ
"ไปล่ะน่ะ"
"0.0"  สีหน้ายัยนั่นดูตกใจเพราะอะไรหน่ะหรอ เพราะทันทีที่รถแตะถนนน ผมก็จัดการเหยียบ130ทันที
"นี่ อันตรายน่ะ"
"วางใจได้"
เข็มหน้าปัดบอกความเร็วที่กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ 150 180

เอี๊ยดดด~~~~!!!!

"เบรกแบบนี้จับฉันโขกหัวเลยซิ" ยัยตัวเล็กโวยวาย ใส่ผมทันที  ทำไมต้องมาติดไฟแดงด้วยยยย ความจริงผมขับชิ่งได้สบาย แต่ทำไมหน่ะหรอ  เพราะมันมีรถหน้าขวางอยู่ไง- -*
"ไม่ทันแน่ๆ"  ผมเม้มปาก  ถ้าเป็นมอเตอร์ไซค์ก็ดีสิ  มอเตอร์ไซค์ เหมือนโชคเข้าข้างเพราะตรงนี้มีพี่วินพอดี
ผมลงรถแล้วลากยัยนั่นมาด้วย 
"ไม่ต้องทอนครับ"  ผมควักธนบัตรให้เขาประมาณ 7-8ใบ
"จะทำอะไร"
"ขึ้นมาแล้วเกาะไว้แน่นๆ" ผมสั่ง  ถามว่าทำไมผมถึงเริ่มซีเรียสตอนนี้ เพราะถ้าสายมากๆ ผมต้องโดนไอ้ดูจุนสั่งไปขัดห้องน้ำแน่ 'มาสาย ไม่มีความรับผิดชอบ ไปขัดห้องน้ำซะ'  มันต้องเป็นแบบนี้แหงแซะT^T
วีนัสไม่ได้ว่าอะไร แค่ใส่หมวกกันน็อคแล้วซ้อนท้ายมา
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด" เสียงกรี๊ดระดับ500เดซิเบลกรอกหูทันใด- -
"ใกล้ถึงแล้ว"
"เร็วไปแล้ว  จะชนแล้ว"  ยัยนั่นบอก  รถคันข้างหน้าหน่ะหรอ
"ไม่ชนหรอก"  ผมเลี้ยวหักศอก  เล่นเอาคนข้างหลังแทบกระเด็ยไปเลยล่ะ  สุดท้ายเราก็มาถึงที่หมายโดยปลอดภัย แถมไม่เกิน10โมงด้วย^ ^
   แต่ดูเหมือนคนที่โดยสารมาจะไม่ปลอดภัยเท่าไหร่^ ^;;

"เกือบสาย ห้องน้ำคงคิดถึงแย่" นี่เป็นคำแรกจากดูจุน ทันที่ผมก้าวเท้าเข้าสตูดิโอ
"ซีต้า่ล่ะ"
"มาแล้วๆ หาชุดอยู่ตั้งนาน  ฉันซีต้า^ ^" หวานใจดูจุนเอ่ยเรียบๆกับยัยตัวเล็ก
"โจว วีนัสค่ะ"  สองสาวคุยอะไรกันนิดหน่อยก่อนที่ยัยซีต้าฉุดกระชากลากถู วีนัสเข้าไปในห้องแต่งตัว

"อีก3วัน ทัวร์ใกล้จะถึงแล้ว ทุกคนรู้หน้าที่น่ะ"  แน่ล่ะ วงของเรายังไม่มีผู้จัดการ ดังนั้นลีดเดอร์อย่างดูจุน จึงกลายเป็น ผู้จัดการโดยปริยาย
"ได้ผู้โชคดีแล้วใช่มั้ย"
"อืม คนไทย"
"คนไทยหรอ"  ซอบทำตาโต คนไทยแล้วเป็นอะไรมิทราบ
"ทำไม"
"นี่ผู้หญิงไทยเนี่ย ตัวเล็กรึเปล่า"
"ทำไมอ้ะ"
"เย้~~~~~~~~~~~~~~~~~!!"  ผมว่าผมหนีเสียงกรี๊ดวีนัสมาแล้ว เจอไอ้ลิงซอบตะโกนใส่ ใครก็ได้ เอาสำลีมายัดหูผมที
"อะไรของแก"
"ฉัน ม่ายต้อง เตี้ย ที่สุดในทัวร์แล้วงายยย~~"  ไอ้ลิงร้องเป็นเพลงพลางกระโดดไปเรื่อย
"หล่อยมันกระโดดโลดเต้นไป" ฮยอนซึง หันมาอ่านเอกสารบ้าง
"เทียน......เทียน...... เทียนโฮมหรอ "  ซอบชะโงกหน้ามาอ่าน แล้วแย่งเอกสารจากฮยอนซึงไป
"ไหนดูซิ" จุนฮยองแย่งกลับมาดูมั่ง  ผมจึงไปแย่งต่ออีกที  แล้วก็โดนจุนฮยองแย่งกลับไป และแล้ว....สงครามแย่งกระดาษก็เกิดขึ้น
"เห็นแล้วน่ารำคาญ นี่ ฉันถ่ายเอกสารไว้ให้แล้ว" ดูจุนโยนเอกสารมาโปะที่หน้าโต๊ะ แทนที่แกจะหยิบตั้งแต่แรกเนาะ- -
"เทียนโฮมใช่ม้า เค้าอ่านว่า เทียมโฮมหรอ  ชื่อแปลกดีจัง"  ไอ้ซอบยังโฮมไม่เลิก- -
"เทียนหอมว้อย  เทียน-หอม"
"ก็มันTean-hom นี่นา" ซอบเถียงไปมาๆ สุดท้ายก็ไม่มีใครรับฟัง
"ฮินาริ ยุคิ  ญี่ปุ่นนี่" ดงอุนเ่อยออกมา
"รู้สึกว่าจะเป็น ลูกครึ่งหน่ะ ไทย-ญี่ปุ่น"
หลังจากนั้น เราก็ประชุมกันไปเรื่อยจนประมาณ เที่ยงกว่าๆ  แล้วก็พักไป20นาทีเพื่อยัดมาม่าเข้าท้อง 
หลังจากที่ประชุมเสร็จเราก็คุยเรื่องรายการวันนี้
"เอาล่ะ รายการวันนี้มีอะไรอีก"  เปิดประเด็นผมเอง
"เดี่ยวบ่ายสามมีนัดสัมภาษณ์ที่รายการ XYZ" ซอบตอบกลับมา นี่ล่ะว่าทำไม ผมถึงได้ต้องการให้ยัยนั่นไปเปลี่ยนชุด เพราะ เราต้องลากยัยตัวเล็กไปด้วยหน่ะสิ จะให้ไปในสภาพนั้น  มีหวังเค้าได้เอาไปเมาท์กันแน่เลย- -
"เสร็จแล้วจ้า~^ ^" เสียงแหลมแสบแก้วหูแบบนี้ไม่ใช่ใครอื่นใดนอกจาก แฟนสุดหวงของไอ้ดูจุน จะว่าไป หลังจากที่ยัยนั่นลากวีนัสเข้าไปในห้องแต่งตัว ก็2ชั่วโมงกว่าได้มั้ง
"อะ...เอาแบบนี้จริงๆหรอค่ะ คุณ ซะ...ซีต้า" เสียงวีนัสดังมาจากห้องแต่งตัว
"สวยแล้วล่ะ"  ซีต้าลากวีนัสออกมาจากห้องแต่งตัว  ยัยนี่ถูกซีต้าจับเปลี่ยนไปเป้นคนละคนเชียว ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อ2ชม.ที่แล้วยัยนี่เหมือนเด็กกะโปโลข้างถนน
ใบหน้าเรียวรูปไข่ถูกแต่งแต้มไม่จัดเวอร์ บางๆพอน่ารัก จมูกโด่งเชิ่ดรั้นจนแบบไม่ต้องเสริม ทำให้ดูดีอยู่แล้ว สวยขึ้นกว่าเดิม ชุดแส็กแขนกุดสีดำ ยาวเหนือเข่าประมาณ1คืบ  ทรงผมที่ตอนมาถูกจับรวบเอาไว้อย่างเรียบร้อย ตอนนี้ถูกปล่อยออกมา ผมบางส่วนลงมาบังหน้าผาก  เข้าขั้นดาราเลยที่เดียว
"มันดูสั้นไปมั้ย -//////-"  วีนัสก้มหน้านิดๆ
"สวยแล้วน่ะ อย่าไปดึงให้มันยืดสิ^ ^"
"อื้ม^ ^"  ผมสนับสนุนซีต้าอีกที
"เอาล่ะๆ คราวนี้ไปได้รึยัง"  ฮยอนซึงเรียกทุกคนออกมาจากการมองวีนัสไปชั่วคราว  ผมเข้าไปเปลี่ยนเสื้อประมาณ10นาที ก่อนที่จะออกจากสตูดิโอ
"มันไม่น่าเกลียดใช่มั้ย -////-"  วีนัสเข้ามากระซิบกับผมเบาๆ ตอนที่ลงลิฟต์
"สวยแล้ว สวยมากๆเลย ^-^ " ผมยิ้มตอบกลับไป  ทำให้ยัยนั่นหน้าแดงทั้งวัน ไม่รู้ว่าเพราะชุดหรือผม 
วันนี้ตั้งแต่ไปถึงที่ที่ทำรายการยันกลับมา วีนัสอายจนแทบไม่พูดกับใครเลย  ตรงข้ามคนที่อยู่ข้างๆเธออย่างผมทำไมถึงยิ้มได้ทั้งวันเลยน่ะ  วีนัสเป็นคนที่มีอิทธิพลกับผมจริงๆ(^__^)

------------------------------------------------------------------------------------

จบไปอีก1><